Με την ευκαιρία της έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Ρίο, η Ρουμανική Εθνική Τηλεόραση (TVR) σκάρωσε ένα προκατειλημμένο ντοκιμαντέρ για τη αθλήτρια Νάντια Κομανέτσι, που το 1976 στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Μόντρεαλ, κέρδισε για πρώτη φορά στην ιστορία βαθμολογία 10 στις παράλληλες μπάρες, αποκτώντας έτσι το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο σε τρία αθλήματα (ενόργανη, δοκός ισορροπίας και παράλληλες μπάρες). Η αθλήτρια έχει γίνει από τότε ένας θρύλος του αθλήματος, παγκόσμια αλλά και στη Ρουμανία, σοσιαλιστική τότε, όπου ο αθλητισμός, σε αντίθεση με τώρα, είχε μια ιδιαίτερη σημασία στην εκπαίδευση στην κοινωνία, χωρίς να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από ιδιωτικές επιχειρήσεις, όπως στη Δύση. Στην πραγματικότητα, σε όλες τις σοσιαλιστικές χώρες, οι τέχνες, ο πολιτισμός και ο αθλητισμός αποτελούν τα θεμέλια της εκπαίδευσης, στην οποία ενσωματώνονται τα επιτεύγματα των εκπροσώπων τους σε όλους τους τομείς της. Ο ρουμανικός αθλητισμός είχε την μεγαλύτερη δόξα του κατά τη διάρκεια των σοσιαλιστικών χρόνων, ειδικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ (1976), στην Μόσχα (1980), στο Λος Άντζελες (1984) και στην Σεούλ (1988) και ξεκίνησε μια αργή πτώση από τότε, που αντιστοιχεί με αυτήν που συνέβη και σε όλους τους κοινωνικούς τομείς, οικονομία και πολιτισμό ή ακόμα και στο δημογραφικό.
Σε σχέση με τον αθλητισμό, από τα 302 ολυμπιακά μετάλλια που κέρδισαν οι Ρουμάνοι αθλητές, τα 200 από αυτά συλλέχθηκαν σε δέκα διοργανώσεις που πραγματοποιήθηκαν από το 1945-1989 (Ρουμανία Σοσιαλιστική) και μόνο 102 για τις υπόλοιπες δέκα.
Σε κάθε περίπτωση, στους τελευταίους δύο Ολυμπιακούς Αγώνες, στο Πεκίνο το 2008 και στο Λονδίνο το 2012, μόνο 8 και 9 μετάλλια αποκτήθηκαν, αντίστοιχα, ένας γελοίος αριθμός σε σχέση με τα περασμένα χρόνια, όταν οι εργαζόμενοι είχαν την εξουσία.
Οι επιτυχίες αυτών των εργαζομένων κατά τη διάρκεια των ετών που προσπάθησαν να χτίσουν ένα σοσιαλιστικό κράτος σκόπιμα κρύβονται από τα μέσα της προπαγάνδας της δικτατορίας του κεφαλαίου, δηλαδή τα οικονομικά επιτεύγματα (η Ρουμανία ήταν μεταξύ των κορυφαίων δέκα βιομηχανικών χωρών στον κόσμο, παρείχε πλήρη απασχόληση για τους εργαζομένους της και είχε αυτάρκη οικονομία) τα κοινωνικά (εξάλειψη του αναλφαβητισμού, ανάπτυξη των επιστημών, μείωση της παιδικής θνησιμότητας και αύξηση του βιοτικού επιπέδου, κλπ ...), καθώς και τα αθλητικά. Με αυτή την έννοια, το ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε με την ευκαιρία της έναρξης των Αγώνων στο Ρίο, με τίτλο: «Η αθλήτρια και ο δικτάτορας», προσπαθεί να δείξει τη Νάντια Κομανέτσι ως θύμα του καθεστώτος, όταν στην πραγματικότητα ήταν ένας από τους καρπούς του.
Και όχι μόνο αυτό.
Στο ντοκιμαντέρ, «Η αθλήτρια και ο δικτάτορας», οι σκηνοθέτες τολμούν ακόμη να αντικαταστήσουν τον ύμνο της ρουμανικής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας, ο οποίος ήταν αυτός που πραγματικά ακουγόταν στην τελετή απονομής μεταλλίων στις παράλληλες μπάρες στο Μόντρεαλ το 1976 με τον ύμνο που επιβλήθηκε μετά το πραξικόπημα του Δεκεμβρίου του 1989 που σκέπασε τη Ρουμανία κάτω από τη βρωμερή φασιστική ηφαιστειακή τέφρα. Η κίνηση αυτή απεικονίζει τη σκληρότητα της ρουμανικής ολιγαρχίας, που αξιοποιεί κάθε ψεύδος ή παραποίηση για τη χειραγώγηση των κακοποιημένων και ταπεινωμένων Ρουμάνων ώστε να παραβλέψουν τα 26 χρόνια καπιταλιστικής καταστροφής (μαζικής μετανάστευσης, καταστροφής της βιομηχανίας, ακραίας φτώχειας, αναλφαβητισμού, επανεμφάνισης ασθενειών όπως η φυματίωση, αύξησης της θνησιμότητας, κτλ ...).
Θυμηθείτε, τέλος, ότι η Νάντια Κομανέτσι ήταν 14 στο Μόντρεαλ το 1976, που είναι, όπως είπαμε, η πρώτη αθλήτρια στην ιστορία που πέτυχε σκορ 10 στο διαγωνισμό (και αυτό το έκανε επτά φορές κατά τη διάρκεια αυτών των αγώνων), παίρνοντας τρία χρυσά μετάλλια, ένα αργυρό μετάλλιο και ένα χάλκινο. Στη Ρουμανία τιμήθηκε με το μετάλλιο προς τιμήν του Ήρωα της Σοσιαλιστικής Εργασίας, όντας η νεώτερη που έλαβε αυτή τη διάκριση.
Ας δούμε το παραχαραγμένο βίντεο της Ρουμανικής τηλεόρασης που βρίσκεται στα χέρια της καπιταλιστικής μαφίας και, αργότερα, τον ύμνο που ακούστηκε πραγματικά την ημέρα, όταν η κόρη των Ρουμάνων εργαζομένων αναρριχήθηκε στο ψηλότερο σκαλί του Ολυμπιακού βάθρου στο Μόντρεαλ το 1976, παίρνοντας το τέλειο αποτέλεσμα, ένα ηχηρό 10, γράφοντας χρυσές σελίδες στην ιστορία της γυμναστικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου