Βαθύτερες διεργασίες

Από την προχτεσινή εκλογή του νέου προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με τη συνεργασία ανάμεσα στο ΕΛΚ και τους Φιλελεύθερους, αυτό που έμεινε είναι η «επικράτηση» εκπροσώπων του ΕΚΛ στην ηγεσία όλων των κορυφαίων οργάνων της ΕΕ και συγκεκριμένα στην Κομισιόν, στην προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και εσχάτως του Ευρωκοινοβουλίου. Εκείνο που πέρασε στα «ψιλά», είναι το περιεχόμενο της συμφωνίας που έκαναν μεταξύ τους οι δυο ευρωπαϊκές πολιτικές ομάδες, προκειμένου να καταλήξουν στην εκλογή του Ιταλού Αντόνιο Ταγιάνι. Συγκεκριμένα, η συμφωνία τους αφορά μια «συμμαχία ιδεών για να αλλάξουμε την ΕΕ» και προβλέπει την προώθηση μέτρων όπως η συγκρότηση ευρωπαϊκής ακτοφυλακής, η «νέα διακυβέρνηση» για να βγει η ΕΕ από την κρίση, η δημιουργία «ευρωπαϊκής αμυντικής δύναμης» και μιας ευρωπαϊκής μυστικής υπηρεσίας για την τρομοκρατία. Είναι φανερό ότι σ' αυτή τη συμφωνία αντανακλώνται ευρύτερες διεργασίες στο πολιτικό σύστημα της ΕΕ, καθώς αναθερμαίνεται η συζήτηση και η αντιπαράθεση πάνω σε συγκρουόμενα σχέδια για την αναμόρφωση της Ευρωένωσης. Στις εξελίξεις αυτές δρα καταλυτικά και η επικράτηση Τραμπ στις ΗΠΑ, κάνοντας ακόμα πιο σύνθετη την κατάσταση, από την οποία πάντως τίποτα δεν έχουν να περιμένουν οι λαοί.

Συστάσεις φρονιμάδας

 

«Ειδικότερα για την Ελλάδα, αυτή η χοντροκομμένη παρέμβαση Τραμπ νομίζω ότι θα πρέπει να μας ταρακουνήσει για να καταλάβουμε ότι είναι απόλυτη προτεραιότητα αυτήν τη στιγμή για τη χώρα μας να προχωρήσει χωρίς εμπλοκή και μεγάλες καθυστερήσεις η ολοκλήρωση της 2ης αξιολόγησης και όσα θα ακολουθήσουν μετά το 2018, καθώς εκτός από τον Τραμπ έχουμε και έναν παράγοντα μεγάλης αστάθειας στη γειτονιά μας που λέγεται Τουρκία. Το τελευταίο που χρειάζεται αυτή τη στιγμή η χώρα είναι αστάθεια...». Οι συστάσεις αυτές, που θα μπορούσαν να έχουν τίτλο «λαέ κάτσε φρόνιμα», γίνονται από τον Δημήτρη Παπαδημούλη, σε προχτεσινή του συνέντευξη. Η «απόλυτη προτεραιότητα», για την οποία κάνει λόγο, είναι η ανάκαμψη του κεφαλαίου, δηλαδή το ακόμα μεγαλύτερο τσάκισμα των εργαζομένων, και γι' αυτό αξιοποιεί τον μπαμπούλα της «αστάθειας» και του «απρόβλεπτου» Τραμπ... Ομως, η «αβεβαιότητα» από τις διεθνείς οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις, που όλο και πιο συχνά επικαλούνται τα κυβερνητικά στελέχη, δεν πρόκειται να μετατραπεί σε «βεβαιότητα» όσο και να κάτσουν φρόνιμα οι εργαζόμενοι. Αλλωστε, από το χέρι τους το μόνο που περνάει είναι η ανατροπή αυτής της πολιτικής και όχι η εξασφάλιση της απρόσκοπτης καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Η ανοχή στο φασισμό... 

 

Η προχτεσινή απόφαση του Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας να απορρίψει την προσφυγή 16 γερμανικών κρατιδίων που ζητούσαν την απαγόρευση του νεοναζιστικού Εθνικοδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας (NPD), και κυρίως το σκεπτικό της, αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι το αστικό κράτος είναι «νύχι - κρέας» με τις φασιστικές οργανώσεις. Οι Γερμανοί δικαστές αναφέρουν ότι το εν λόγω μόρφωμα αντιβαίνει μεν εξαιτίας της ιδεολογίας του στο Σύνταγμα και το σχετικό άρθρο 21 αλλά δεν συνιστά πραγματική απειλή για τη δημοκρατία, μιας και ασκεί ελάχιστη επιρροή. Πρέπει να θυμίσουμε ότι και άλλες απόπειρες που έγιναν στο παρελθόν γι' αυτό το κόμμα έπεσαν στο κενό και αποδείχτηκε η άμεση σχέση με τις μυστικές υπηρεσίες και μηχανισμούς του κράτους, ενώ υπήρχε και άμεση σχέση με την άλλη εγκληματική φασιστική ομάδα Εθνικοσοσιαλιστική Παράνομη Δράση (NSU), που αποδεδειγμένα έχει δολοφονήσει 9 μετανάστες. Ολα αυτά δείχνουν επί της ουσίας ότι το αστικό κράτος συντηρεί σκόπιμα τέτοιες δυνάμεις για το χτύπημα του λαϊκού κινήματος και ως εφεδρεία του κεφαλαίου.

Κυβέρνηση και ΜΚΟ

 

«Εχουν δοθεί χρήματα σε θεσμικές ΜΚΟ. Εχετε δίκιο, δεν έχουμε πολύ μεγάλες δυνατότητες ελέγχου των ΜΚΟ και το απαιτούμε από την ΕΕ. Είναι όμως νομικές διαδικασίες και δεν αρκούν οι προθέσεις για να το λύσεις». Αυτό απάντησε ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γ. Μουζάλας, σε σχετική Επίκαιρη Ερώτηση του ΚΚΕ για το Προσφυγικό, σε μια προσπάθεια να πείσει ότι η κυβέρνηση δεν φέρει ευθύνη, αφού δεν είναι στο χέρι της να τις ελέγξει. Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνο δεν έχει κάνει το παραμικρό για να μην είναι τσιφλίκι των ΜΚΟ οι καταυλισμοί προσφύγων, αλλά αντίθετα ενισχύει τη δράση τους είτε με χρηματοδότηση είτε δίνοντάς τους χώρο να δράσουν σε τομείς που θα έπρεπε να υπάρχει κρατική μέριμνα. Και αυτό δεν αφορά μόνο την ανικανότητα ή την κακή διαχείριση. Είναι γνωστό ότι πίσω από τις ΜΚΟ κρύβονται τεράστια συμφέροντα οικονομικά και πολιτικά. Και αυτό η κυβέρνηση και το ξέρει και το βλέπει και σε πολλές περιπτώσεις μάλλον το ...θέλει.

 Ριζοσπάστης