Κουτί ... εξαπάτησης

«Απευθυνόμαστε σε όλους τους πολίτες και ζητάμε τη συμβολή τους για να βελτιώσουμε όσα μας δυσκολεύουν στην καθημερινή μας ζωή και κυρίως στην επαφή με το σύνολο της κρατικής δομής και λειτουργίας. Παρακαλούμε η επικοινωνία να γίνεται (σ.σ. παρατίθενται τηλέφωνα, φαξ, ηλεκτρονικές διευθύνσεις). Η επίλυση των προβλημάτων θα είναι το κύριο μέλημά μας και ταυτόχρονα η αξιολόγηση, η ομαδοποίηση και η επεξεργασία ώστε να διερευνήσουμε τις δυνατότητες παρέμβασης και να οδηγηθούμε σε ευρύτερες κυβερνητικές πρωτοβουλίες και δράσεις που θα βελτιώνουν την ποιότητα ζωής». Θα ήταν ανέκδοτο, αν δεν ξεχείλιζε κυνισμό, η δήλωση του υπουργού Επικρατείας, Αλ. Φλαμπουράρη, που σε υλοποίηση προηγούμενης απόφασης ενεργοποιεί το «κουτί παραπόνων» στο Μέγαρο Μαξίμου! Αλλα, για να έχουμε καλό ερώτημα, δεν τα ξέρει τα προβλήματα του κόσμου η κυβέρνηση; Μήπως δεν ακούει τα συνδικάτα ή το οργανωμένο κίνημα των αγροτών να φωνάζουν μαχητικά τα προβλήματα και τις διεκδικήσεις τους, τις οποίες η ίδια απορρίπτει; Είναι άραγε έλλειψη ενημέρωσης το γεγονός ότι φορτώνει το λαό και με νέες αντιλαϊκές θυσίες; Επομένως, πρόκειται για ένα ακόμα μέτρο κοροϊδίας και εξαπάτησης του λαού.

Πραγματικό σανό

 

Την τιμητική της είχε πάλι σε ομιλία του Π. Πολάκη η «εξουσία», την οποία δεν έχει ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά παλεύει να την πάρει... «Η Αριστερά βρίσκεται μεν στην κυβερνητική εξουσία εδώ και δύο χρόνια, και προσπαθεί να πάρει την πραγματική εξουσία...», είπε ο αν. υπουργός Υγείας, συμπληρώνοντας τα λόγια του με τις διαβεβαιώσεις για «κλείσιμο της αξιολόγησης». Την πραγματική εξουσία την έχουν πάντα τάξεις, κοινωνικές δυνάμεις, έτσι σήμερα όπως και χτες, την εξουσία έχουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις που ανεξάρτητα της σύνθεσής τους είναι όργανα αυτής της εξουσίας. Τέτοια είναι και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αναρωτιέται, όμως, κανείς: Αραγε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που για λογαριασμό της ανάκαμψης του κεφαλαίου εφαρμόζει τα παλιά και φέρνει καινούργια αντιλαϊκά μέτρα, απειλεί την εξουσία του κεφαλαίου; Και να την δώσει, αλήθεια, σε ποιον; Στο λαό που με την πολιτική της τσακίζει; Αραγε, για το «πάρσιμο» της εξουσίας συζητούν στις συναντήσεις με τους «Ρόθτσιλντ» και τους διάφορους μονοπωλιακούς ομίλους; Το απόθεμα από «πραγματικό σανό», που έχουν εκεί στην κυβέρνηση, είναι πολύ και δεν τρώγεται με τίποτα...

Γνωστοί και μη εξαιρετέοι

 

Οσο πλησιάζουν οι εκλογές σε Γερμανία και Γαλλία, τόσο πυκνώνουν και στη χώρα μας διάφορες φωνές που καλούν τους σοσιαλδημοκράτες αυτών των χωρών να στρίψουν πιο «αριστερά» το τιμόνι, προκειμένου να ηττηθεί εκλογικά η «δεξιά» και η «ακροδεξιά». Για τον ίδιο λόγο, παροτρύνουν τα αυτοαποκαλούμενα «αριστερά» κόμματα να στηρίξουν τους σοσιαλδημοκράτες υποψήφιους. Το έργο είναι χιλιοπαιγμένο και επανέρχεται σε νέα έκδοση κάθε φορά που το σύστημα αναζητάει αποκούμπι στη δοκιμασμένη και πάντα έτοιμη για τέτοιες αποστολές σοσιαλδημοκρατία «παλιά» και «νέα». Θυμίζουμε ότι ο σοσιαλδημοκράτης Ολάντ προβλήθηκε ως το αντίπαλο δέος στον «δεξιό» και «νεοφιλελεύθερο» Σαρκοζί στη Γαλλία, μέχρι να αποδειχτεί στην πράξη ότι ήταν ο επικεφαλής μιας από τις πλέον αντεργατικές - αντιλαϊκές κυβερνήσεις στη χώρα αυτή. Παρόμοια πείρα έχουν τα λαϊκά στρώματα και στη Γερμανία, όπου το κεφάλαιο γεύεται ακόμα τους καρπούς των αντεργατικών μεταρρυθμίσεων της κυβέρνησης του σοσιαλδημοκράτη Σρέντερ, στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Αλλά και ο τωρινός υποψήφιος του SPD, ο Μ. Σουλτς, δεν προήλθε από παρθενογένεση, χώρια που το κόμμα του συγκυβερνά για χρόνια με τους χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ, τους οποίους όψιμα αναγορεύουν τώρα σε αντίπαλους. Επομένως, καμιά αυταπάτη δεν πρέπει να τρέφει ο λαός και στην Ελλάδα ότι αν νικήσουν αυτές οι δυνάμεις, κάτι καινούργιο θα προκύψει στην ΕΕ προς όφελος των δικών του συμφερόντων. Αλλωστε, τη σοσιαλδημοκρατία στη διακυβέρνηση τη ζει από πρώτο χέρι και στην Ελλάδα, ανεξάρτητα αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί βελτιωμένη έκδοση σε σχέση με τα πρωτότυπα κόμματα, όπως το ΠΑΣΟΚ.

Ο καθένας με το ρόλο του

 

«Στη συνάντηση υψηλού επιπέδου στην Ουάσιγκτον μεταξύ του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Παγκόσμιας Τράπεζας, αλλά και της Διεθνούς Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας μετέχει η ΓΣΕΕ μέσω του Προέδρου της Γιάννη Παναγόπουλου». Με αυτά τα λόγια και υπό τον τίτλο «Συνάντηση Υψηλού Επιπέδου στην Ουάσιγκτον» (!) ανήγγειλε χτες, με δελτίο Τύπου, η ΓΣΕΕ τη συμμετοχή της στη μάζωξη των κορακιών του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Μάλιστα, όπως αναφέρεται στην εν λόγω ανακοίνωση, η ΓΣΕΕ ζήτησε να μάθει από την κα Λαγκάρντ τις «προϋποθέσεις που θα καθορίσουν τη συμμετοχή του Ταμείου ή όχι στο πρόγραμμα»! Τέτοια αγωνία για τη συμμετοχή του ΔΝΤ ούτε η κυβέρνηση δεν έχει... Την ώρα που αυτές τις μέρες το ΠΑΜΕ και συνδικάτα δίνουν τη μάχη για την οργάνωση των συλλαλητηρίων στις 21 Φλεβάρη ενάντια σε αυτά που το κεφάλαιο, η κυβέρνηση και οι «θεσμοί» ετοιμάζουν σε βάρος των εργαζομένων, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ κομπάζει για τις «υψηλού επιπέδου» συναντήσεις της με το ΔΝΤ και τους άλλους σφαγείς των εργασιακών - λαϊκών δικαιωμάτων. Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που η ΓΣΕΕ χαριεντίζεται στα σαλόνια τους με το ΔΝΤ και την Παγκόσμια Τράπεζα. Αλλά έτσι είναι: Ο καθένας με το ρόλο του και την αποστολή του.

Ρζοσπάστης