Τι έκανε στο Κίεβο;

Για όσους έχουν μείνει με την απορία τι έκανε ο Αλ. Τσίπρας στην Ουκρανία, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Κίεβο, ορισμένα από τα τελευταία δημοσιεύματα στον Τύπο δίνουν την απάντηση. Διαβάζουμε, λοιπόν, ότι «ο Ελληνας πρωθυπουργός εξέφρασε τη διάθεση της ελληνικής πλευράς να αναλάβει ενεργό ρόλο στην επίλυση της διένεξης στη βάση της συμφωνίας του Μινσκ και την προοπτική αποκατάστασης των σχέσεων της Δύσης με τη Ρωσία (...) οι σχέσεις της Ελλάδας με τη Ρωσία βρίσκονται σε πολύ καλό επίπεδο (...) ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ και ο Πρόεδρος της Ρωσίας έχουν εμφανιστεί διατεθειμένοι να αναζητήσουν διαύλους επικοινωνίας που είχαν αποκλειστεί τα τελευταία χρόνια (...) στην κορυφή της ατζέντας του ενδιαφέροντος του Ντόναλντ Τραμπ βρίσκεται η ουκρανική κρίση (...) Ο Αλέξης Τσίπρας σημείωσε τη διάθεση της Ελλάδας να διαδραματίσει έναν εποικοδομητικό ρόλο». Να, λοιπόν, μια ακόμα πλευρά της «πολυδιάστατης» εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης: Ο πρωθυπουργός ταξίδεψε μέχρι το Κίεβο για να παίξει «εποικοδομητικό ρόλο» στο γεφύρωμα των σχέσεων ΗΠΑ - Ρωσίας, στη ...νέα εποχή που ανατέλλει με τη διακυβέρνηση Τραμπ. Επιβεβαιώνεται έτσι ότι η διένεξη για την Ουκρανία συνιστά ένα ακόμα πεδίο σύγκρουσης ισχυρών και ανταγωνιστικών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, στα οποία η ελληνική κυβέρνηση επιδιώκει βαθύτερη εμπλοκή και αναλαμβάνει ρόλους.

Αιτήματα του ΣΕΒ

 

Σε πρόσφατο εβδομαδιαίο Δελτίο του ΣΕΒ, αναγόταν σε «κυρίαρχο ζητούμενο» η αλλαγή στο μείγμα της δημοσιονομικής διαχείρισης, με κατεύθυνση τις φορολογικές ελαφρύνσεις προς το εγχώριο κεφάλαιο, με τη «μείωση της υπερφορολόγησης των συνεπών φορολογουμένων και των οργανωμένων επιχειρήσεων». Για την επίτευξη αυτού του στόχου, οι εγχώριοι βιομήχανοι αξιώνουν τη «διεύρυνση της φορολογικής βάσης», που παραπέμπει ευθέως στην περαιτέρω καρατόμηση του αφορολόγητου ορίου μισθωτών - συνταξιούχων, ζήτημα που βρίσκεται στο επίκεντρο της διαπραγμάτευσης για το κλείσιμο της δεύτερης «αξιολόγησης». Στο ίδιο δελτίο, οι βιομήχανοι ξεκαθάριζαν ότι «απαιτείται η στοχευμένη μετεξέλιξη του ασφαλιστικού και προνοιακού συστήματος προς ένα πιο ανταποδοτικό σύστημα εισφορών και συντάξεων», συστήνοντας ουσιαστικά παρεμβάσεις που αφορούν στο ύψος των σημερινών συντάξεων, αλλά και την περαιτέρω διάλυση των προνοιακών επιδομάτων σε λαϊκές οικογένειες. Μόλις χτες, όμως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος δήλωνε (newpost.gr) ότι «η μείωση του αφορολόγητου είναι μια από τις κλασικές εμμονές του ΔΝΤ, το οποίο έχει μια συγκεκριμένη θεώρηση, σύμφωνα με την οποία η φορολογική βάση δεν είναι αρκούντως διευρυμένη...». Οχυρώνονται πίσω από το ΔΝΤ, για να περάσουν με τις μικρότερες δυνατές αντιδράσεις μέτρα που απαιτούν η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου. Με τον τρόπο αυτό, δεν πιστοποιούν μόνο την προσήλωσή τους στη διαχείριση των εργοδοτικών συμφερόντων, αλλά και την ικανότητά τους να χειραγωγούν με ψέματα και τεχνάσματα τη λαϊκή αγανάκτηση για την πολιτική τους.

Ξαναζεσταμένη σούπα

 

Εξασέλιδο αφιέρωμα έκανε η «Αυγή» της Κυριακής στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία με τον ...αγωνιώδη τίτλο «Οι ωδίνες μιας απεξάρτησης», από «τον μεγάλο συνασπισμό με την συντηρητική παράταξη». Σε αυτό αρθρογραφούν πολιτικοί της κεντροαριστεράς όπως ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ Ν. Ανδρουλάκης, ο Πορτογάλος «σοσιαλιστής» Ζοάο Σουάρες και άλλα «φιντάνια» της παλιάς και νέας σοσιαλδημοκρατίας, που ξανασερβίρουν την ξινισμένη σούπα της «αριστερής» διαχείρισης του καπιταλισμού ενάντια στο νεοφιλελευθερισμό και το φόβο ανόδου της ακροδεξιάς. Ενας αρθρογράφος, μάλιστα, σημειώνει με νόημα ότι ενώ η ελληνική κυβέρνηση έχει προχωρήσει τη συνεργασία με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία (όπου ο Αλ. Τσίπρας συμμετέχει ως παρατηρητής στις συναντήσεις της), ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα δεν έχει κάνει το ίδιο στην Ελλάδα, ώστε να «γίνει ένα μέτωπο πολιτικών δυνάμεων, Αριστεράς Σοσιαλδημοκρατών, Πρασίνων, που επιδιώκουν να αλλάξει η ΕΕ». Μ' αυτά και μ' αυτά, ανακάμπτουν στο προσκήνιο τα ψευτοδιλήμματα περί «προοδευτικών δυνάμεων» και «συντήρησης», για να θολώνει το ταξικό κριτήριο με το οποίο ο λαός θα πρέπει να βλέπει τις εξελίξεις στην οικονομία και στο πολιτικό σύστημα, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στα άλλα κράτη της ΕΕ. Αλλωστε, δεν πέρασαν και ...αιώνες απ' όταν ο σοσιαλδημοκράτης Σρέντερ «φιλοδωρούσε» το γερμανικό κεφάλαιο με αντεργατικούς νόμους όπως ο «Χαρτζ», ούτε απ' όταν ο σοσιαλδημοκράτης Ολάντ παρουσιαζόταν από τον ΣΥΡΙΖΑ ως η ελπίδα για τη Γαλλία και την ΕΕ.

Μ' ένα «κλικ» πολλά τρυγόνια

 

«50.000 νέες θέσεις σε ανέργους με μισθό 1.200 ευρώ!». Ο παραπάνω τίτλος ταξιδεύει τις τελευταίες μέρες στο διαδίκτυο και μάλιστα διακινείται «καρμπόν» από αρκετά δημοφιλή σάιτ, που απευθύνονται ειδικά στη νεολαία και σε αναζητούντες εργασία. Ομως... «άνθρακες ο θησαυρός» για τους ανέργους. Οποιος νομίζει ότι θα μπει στο σάιτ, θα δει μια λίστα με προσφορά εργασίας, μια διεύθυνση να στείλει βιογραφικό ή ένα τηλέφωνο για να κλείσει ραντεβού, κάνει λάθος. Οποιος πατήσει το συγκεκριμένο «λινκ», αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι τίποτα παραπάνω από την αναμετάδοση της προκλητικής παρέμβασης του προέδρου των εφοπλιστών ότι οι δύστυχοι καραβοκύρηδες θέλουν να δώσουν θέσεις εργασίας σε Ελληνες ανέργους, αλλά δεν τους αφήνουν οι... συνδικαλιστές που διεκδικούν υψηλές αμοιβές! Μ' ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια, λοιπόν, με αυτό το άθλιο παιχνιδάκι: Τίτλοι - «κράχτες» συγκεντρώνουν «κλικ» (άρα και χρήμα για τα συγκεκριμένα σάιτ) από απεγνωσμένους ανέργους, διαφήμιση της μεγαλοψυχίας των εφοπλιστών και μαζική αναπαραγωγή του μηνύματος ότι οι εργατικοί αγώνες για μισθούς και εργασιακά δικαιώματα φταίνε για την ανεργία...

 Ριζοσπάστης