01/05/1848
Στην Αγγλία ορίζεται με νόμο η δεκάωρη εργάσιμη ημέρα για τις γυναίκες και τα ανήλικα παιδιά που εργάζονταν στην υφαντουργική βιομηχανία.
01/05/1886
Κηρύσσεται στις ΗΠΑ γενική απεργία με κεντρικό αίτημα το 8ωρο. Παραμονές της απεργίας ο αστικός Τύπος «προειδοποιούσε» πως το 8ωρο θα επέφερε «μείωση μισθών, φτώχεια και κοινωνική υποβάθμιση του αμερικανικού εργάτη», ενώ θα έσπρωχνε τους εργάτες σε «αλητεία και χαρτοπαιξία, βία, κραιπάλη και αλκοολισμό». Η Νιου Γιορκ Τάιμς, στις 25 του Απρίλη 1886, χαρακτήριζε το κίνημα «αντιαμερικανικό», προσθέτοντας ότι «οι εργατικές αναταραχές προκαλούνται από ξένους»…
Την ημέρα της απεργίας, ωστόσο, χιλιάδες εργάτες αψήφησαν τις «υποδείξεις» των αστών και την τρομοκρατία (από την κινητοποίηση των δυνάμεων καταστολής) και κατέβηκαν στους δρόμους. Σχεδόν 340.000 εργάτες διαδήλωσαν σε όλη τη χώρα, με επίκεντρο το Σικάγο, όπου οι απεργοί ξεπέρασαν τους 80.000. Ηταν δε, τόσο μεγάλη και τόσο επιβλητική η κινητοποίησή τους που οι καπιταλιστές θεώρησαν πως έπρεπε να επιβληθούν δυναμικά. Ετσι, στις 3 Μαΐου η αστυνομία πυροβόλησε εν ψυχρώ εναντίον εργατών που διαδήλωναν- κατά των απεργοσπαστών- έξω από το εργοστάσιο θεριστικών μηχανών Μακ Κόρμικ, δολοφονώντας εν ψυχρώ 4 διαδηλωτές και τραυματίζοντας αρκετούς.
Την επομένη, 4 Μαΐου, όταν η εργατική τάξη του Σικάγο πραγματοποιούσε διαδήλωση διαμαρτυρίας στο Χέιμαρκετ, προβοκάτορας έριξε βόμβα σκοτώνοντας έναν και τραυματίζοντας πάνω από 70 αστυνομικούς. Το αποτέλεσμα ήταν η αστυνομία να στρέψει τα όπλα εναντίον του πλήθους, προκαλώντας πλήθος τραυματιών και τουλάχιστον έναν νεκρό, ενώ τις επόμενες μέρες πέθαναν άλλοι έξι τραυματίες αστυνομικοί που ο θάνατός τους ήταν συνέπεια τραυματισμών που υπέστησαν από τους αδιάκριτους πυροβολισμούς των συναδέλφων τους.
Η, από κάθε άποψη, τραγωδία του Χέιμαρκετ έδωσε την ευκαιρία στο αστικό κράτος να προχωρήσει σε συλλήψεις εργατών ηγετών. Συγκεκριμένα, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν σε σκηνοθετημένη δίκη οκτώ άνθρωποι που, είτε δε βρίσκονταν στην πλατεία του Χέιμαρκετ όταν ρίχτηκε η βόμβα, είτε δεν ήταν σε θέση έμμεσα ή άμεσα να έχουν την παραμικρή εμπλοκή σ’ αυτή την υπόθεση. Τελικά, από τους 8 οι Πάρσονς, Σπάις, Φίσερ και Ενγκελ απαγχονίστηκαν στις 11 Νοεμβρίου 1887, ο Λιγκ βρέθηκε νεκρός στο κελί του και οι Νημπ, Σουάμπ και Φίλντεν καταδικάστηκαν σε πολλά χρόνια καταναγκαστικά έργα.
Η πρωτομαγιάτικη, όμως, απεργία του 1886 δεν πήγε χαμένη. Είχε ως αποτέλεσμα 185.000 εργάτες να κερδίσουν το 8ωρο και τουλάχιστον 200.000 εργάτες να μειώσουν το χρόνο εργασία τους από τις 12 στις 10 και 9 ώρες. Σε πολλές, επίσης, περιοχές κερδίθηκε η ημιαργία του Σαββάτου, ενώ αρκετές βιομηχανίες σταμάτησαν την κυριακάτικη εργασία. Τρία χρόνια αργότερα, το 1889, η Β΄ Διεθνής στο Παρίσι, καθιέρωσε την 1η του Μάη ως Διεθνή Ημέρα των Εργατών.
Την ημέρα της απεργίας, ωστόσο, χιλιάδες εργάτες αψήφησαν τις «υποδείξεις» των αστών και την τρομοκρατία (από την κινητοποίηση των δυνάμεων καταστολής) και κατέβηκαν στους δρόμους. Σχεδόν 340.000 εργάτες διαδήλωσαν σε όλη τη χώρα, με επίκεντρο το Σικάγο, όπου οι απεργοί ξεπέρασαν τους 80.000. Ηταν δε, τόσο μεγάλη και τόσο επιβλητική η κινητοποίησή τους που οι καπιταλιστές θεώρησαν πως έπρεπε να επιβληθούν δυναμικά. Ετσι, στις 3 Μαΐου η αστυνομία πυροβόλησε εν ψυχρώ εναντίον εργατών που διαδήλωναν- κατά των απεργοσπαστών- έξω από το εργοστάσιο θεριστικών μηχανών Μακ Κόρμικ, δολοφονώντας εν ψυχρώ 4 διαδηλωτές και τραυματίζοντας αρκετούς.
Την επομένη, 4 Μαΐου, όταν η εργατική τάξη του Σικάγο πραγματοποιούσε διαδήλωση διαμαρτυρίας στο Χέιμαρκετ, προβοκάτορας έριξε βόμβα σκοτώνοντας έναν και τραυματίζοντας πάνω από 70 αστυνομικούς. Το αποτέλεσμα ήταν η αστυνομία να στρέψει τα όπλα εναντίον του πλήθους, προκαλώντας πλήθος τραυματιών και τουλάχιστον έναν νεκρό, ενώ τις επόμενες μέρες πέθαναν άλλοι έξι τραυματίες αστυνομικοί που ο θάνατός τους ήταν συνέπεια τραυματισμών που υπέστησαν από τους αδιάκριτους πυροβολισμούς των συναδέλφων τους.
Η, από κάθε άποψη, τραγωδία του Χέιμαρκετ έδωσε την ευκαιρία στο αστικό κράτος να προχωρήσει σε συλλήψεις εργατών ηγετών. Συγκεκριμένα, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν σε σκηνοθετημένη δίκη οκτώ άνθρωποι που, είτε δε βρίσκονταν στην πλατεία του Χέιμαρκετ όταν ρίχτηκε η βόμβα, είτε δεν ήταν σε θέση έμμεσα ή άμεσα να έχουν την παραμικρή εμπλοκή σ’ αυτή την υπόθεση. Τελικά, από τους 8 οι Πάρσονς, Σπάις, Φίσερ και Ενγκελ απαγχονίστηκαν στις 11 Νοεμβρίου 1887, ο Λιγκ βρέθηκε νεκρός στο κελί του και οι Νημπ, Σουάμπ και Φίλντεν καταδικάστηκαν σε πολλά χρόνια καταναγκαστικά έργα.
Η πρωτομαγιάτικη, όμως, απεργία του 1886 δεν πήγε χαμένη. Είχε ως αποτέλεσμα 185.000 εργάτες να κερδίσουν το 8ωρο και τουλάχιστον 200.000 εργάτες να μειώσουν το χρόνο εργασία τους από τις 12 στις 10 και 9 ώρες. Σε πολλές, επίσης, περιοχές κερδίθηκε η ημιαργία του Σαββάτου, ενώ αρκετές βιομηχανίες σταμάτησαν την κυριακάτικη εργασία. Τρία χρόνια αργότερα, το 1889, η Β΄ Διεθνής στο Παρίσι, καθιέρωσε την 1η του Μάη ως Διεθνή Ημέρα των Εργατών.
1 / 4
01/05/1909
Γεννιέται ο κομμουνιστής ποιητής Γιάννης Ρίτσος.
Εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1934 με τον τίτλο «Τρακτέρ.» Την ίδια χρονιά εντάχθηκε στο ΚΚΕ, ενώ συνεργάστηκε και με τον Ριζοσπάστη, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Γ. Σοστίρ, από αναγραμματισμό του ονόματός του. Τα γεγονότα του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη συγκλονίζουν την εργατική τάξη της χώρας μας και τον ίδιο: στις 11 Μάη στέλνει τρία από τα δεκατέσσερα θρηνητικά ποιήματά του στον Ριζοσπάστη και την επόμενη μέρα η εφημερίδα τα δημοσιεύει, με γενικό τίτλο «Μοιρολόι». Ολόκληρο το έργο θα κυκλοφορήσει λίγο αργότερα, στις 8/6/1936, με τον τίτλο «Επιτάφιος».
Την περίοδο της Κατοχής ο Γ. Ρίτσος πήρε ενεργό μέρος στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, ενώ μετά την απελευθέρωση, το 1948-1952, εξορίστηκε διαδοχικά στη Λήμνο, στη Μακρόνησο και τον Αϊ Στράτη. Μετά την απελευθέρωσή του δραστηριοποιείται μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ.
Το 1956 τύπωσε τη Σονάτα του σεληνόφωτος, για την οποία τιμήθηκε με το Α' Κρατικό Βραβείο ποίησης, το 1960 κυκλοφόρησε η μελοποίηση του Επιτάφιου από τον Μίκη Θεοδωράκη, ενώ το 1966 τυπώθηκε αυτοτελώς η Ρωμιοσύνη (πρώτη έκδοση το 1954), η οποία επίσης μελοποιήθηκε από τον Μ. Θεοδωράκη.
Την περίοδο της Χούντας, συνελήφθη και εξορίστηκε και πάλι στη Γυάρο και μετά στη Λέρο. Υπό το βάρος της διεθνούς κατακραυγής, αλλά και λόγω της σοβαρής του ασθένειας, η Χούντα αναγκάστηκε να τον μεταφέρει από την εξορία θέτοντάς τον σε κατ’ οίκον περιορισμό μέχρι το 1970. Μετά τη μεταπολίτευση έτυχε πλήθους διακρίσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό: προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ το 1975, τιμήθηκε με το βραβείο «Λένιν» το 1977, κ.α. Παράλληλα παρέμεινε στρατευμένος στην υπόθεση του σοσιαλισμού μέσα από τις γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος έως την τελευταία του πνοή στις 11 Νοεμβρίου 1990.
«ΚΚΕ / τρία γράμματα - / χαραγμένα στους τοίχους των φυλακών/ μέσα στις νύχτες της παρανομίας/ χαραγμένα στις μάντρες των εργοστασίων/ σταθερά δυνατά πάνω από το θάνατο, / εκεί που τρέμει η ρίζα της ανθρώπινης ανάσας, / εκεί που ρέει στους δρόμους σαν ποτάμι ο ουρανός, / πρωί με τα πουλιά, με τις σημαίες, με τα φύλλα/ πρωί με την τίμια κραυγή.
ΚΚΕ / τρία κόκκινα γράμματα - / πολύ πονέσαμε, σύντροφοι, / πολύ ξαγρυπνήσαμε/ πολύ μακριά κοιτάξαμε/ από κανέναν δεν το δανειστήκαμε το κόκκινο. / - δικό μας αίμα/ τρία κόκκινα γράμματα/ σεμνή υπογραφή του λαού μας/ στις λεωφόρους του μέλλοντος - / ο δρόμος φεύγει γρήγορα/ η Ιστορία δε γυρίζει πίσω...»
(Γ. Ρίτσος, «Τρία Κόκκινα Γράμματα»)
Εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή το 1934 με τον τίτλο «Τρακτέρ.» Την ίδια χρονιά εντάχθηκε στο ΚΚΕ, ενώ συνεργάστηκε και με τον Ριζοσπάστη, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Γ. Σοστίρ, από αναγραμματισμό του ονόματός του. Τα γεγονότα του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη συγκλονίζουν την εργατική τάξη της χώρας μας και τον ίδιο: στις 11 Μάη στέλνει τρία από τα δεκατέσσερα θρηνητικά ποιήματά του στον Ριζοσπάστη και την επόμενη μέρα η εφημερίδα τα δημοσιεύει, με γενικό τίτλο «Μοιρολόι». Ολόκληρο το έργο θα κυκλοφορήσει λίγο αργότερα, στις 8/6/1936, με τον τίτλο «Επιτάφιος».
Την περίοδο της Κατοχής ο Γ. Ρίτσος πήρε ενεργό μέρος στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση, ενώ μετά την απελευθέρωση, το 1948-1952, εξορίστηκε διαδοχικά στη Λήμνο, στη Μακρόνησο και τον Αϊ Στράτη. Μετά την απελευθέρωσή του δραστηριοποιείται μέσα από τις γραμμές της ΕΔΑ.
Το 1956 τύπωσε τη Σονάτα του σεληνόφωτος, για την οποία τιμήθηκε με το Α' Κρατικό Βραβείο ποίησης, το 1960 κυκλοφόρησε η μελοποίηση του Επιτάφιου από τον Μίκη Θεοδωράκη, ενώ το 1966 τυπώθηκε αυτοτελώς η Ρωμιοσύνη (πρώτη έκδοση το 1954), η οποία επίσης μελοποιήθηκε από τον Μ. Θεοδωράκη.
Την περίοδο της Χούντας, συνελήφθη και εξορίστηκε και πάλι στη Γυάρο και μετά στη Λέρο. Υπό το βάρος της διεθνούς κατακραυγής, αλλά και λόγω της σοβαρής του ασθένειας, η Χούντα αναγκάστηκε να τον μεταφέρει από την εξορία θέτοντάς τον σε κατ’ οίκον περιορισμό μέχρι το 1970. Μετά τη μεταπολίτευση έτυχε πλήθους διακρίσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό: προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ το 1975, τιμήθηκε με το βραβείο «Λένιν» το 1977, κ.α. Παράλληλα παρέμεινε στρατευμένος στην υπόθεση του σοσιαλισμού μέσα από τις γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος έως την τελευταία του πνοή στις 11 Νοεμβρίου 1990.
«ΚΚΕ / τρία γράμματα - / χαραγμένα στους τοίχους των φυλακών/ μέσα στις νύχτες της παρανομίας/ χαραγμένα στις μάντρες των εργοστασίων/ σταθερά δυνατά πάνω από το θάνατο, / εκεί που τρέμει η ρίζα της ανθρώπινης ανάσας, / εκεί που ρέει στους δρόμους σαν ποτάμι ο ουρανός, / πρωί με τα πουλιά, με τις σημαίες, με τα φύλλα/ πρωί με την τίμια κραυγή.
ΚΚΕ / τρία κόκκινα γράμματα - / πολύ πονέσαμε, σύντροφοι, / πολύ ξαγρυπνήσαμε/ πολύ μακριά κοιτάξαμε/ από κανέναν δεν το δανειστήκαμε το κόκκινο. / - δικό μας αίμα/ τρία κόκκινα γράμματα/ σεμνή υπογραφή του λαού μας/ στις λεωφόρους του μέλλοντος - / ο δρόμος φεύγει γρήγορα/ η Ιστορία δε γυρίζει πίσω...»
(Γ. Ρίτσος, «Τρία Κόκκινα Γράμματα»)
1 / 1
01/05/1916
Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Πραγματοποιείται στο Βερολίνο μαζική αντιπολεμική διαδήλωση με επικεφαλής τον κομμουνιστή ηγέτη Καρλ Λίμπκνεχτ (ηγετικό στέλεχος τότε, μαζί με την Ρόζα Λούξεμπουργκ
κ.α., των «Σπαρτακιστών», των σοσιαλιστών δηλαδή που εναντιώθηκαν στον
ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε αντιπαράθεση με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα που
στοιχήθηκε πίσω από την αστική τάξη της Γερμανίας).
Ο Λίμπκνεχτ θα συλληφθεί και θα καταδικαστεί για εσχάτη προδοσία σε 2,5 χρόνια φυλάκισης (στη συνέχεια η ποινή του αυξήθηκε σε 4 χρόνια και 1 μήνα).
Ο Λίμπκνεχτ θα συλληφθεί και θα καταδικαστεί για εσχάτη προδοσία σε 2,5 χρόνια φυλάκισης (στη συνέχεια η ποινή του αυξήθηκε σε 4 χρόνια και 1 μήνα).
01/05/1917
Η Προσωρινή (αστική) κυβέρνηση της Ρωσίας
δηλώνει πως θα συνεχίσει τον πόλεμο «ως την τελική νίκη», παρά τις
όποιες προηγούμενες υποσχέσεις της για τερματισμό των εχθροπραξιών.
Πρώτη κρίση στην Προσωρινή κυβέρνηση.
01/05/1919
Ο Βαυαρικός Κόκκινος Στρατός ηττάται (Γερμανική επανάσταση). Η Βαυαρική Σοβιετική Δημοκρατία ανατρέπεται.
01/05/1919
Στην
πανελλαδική πανεργατική απεργία της Πρωτομαγιάς, δίπλα στα συνθήματα
για αύξηση των μισθών, ασφάλιση και καθιέρωση του 8ώρου, αντηχούν τα
συνθήματα για την αναγνώριση της Σοβιετικής εξουσίας στη Ρωσία και την
ανάκληση των ελληνικών στρατευμάτων που μετείχαν στην ιμπεριαλιστική
επέμβαση για την κατάπνιξη της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής
Επανάστασης.
Το ΣΕΚΕ, με ανακοίνωσή του στις 6/5, κατήγγειλε τα στρατοκρατικά μέτρα που πήρε η κυβέρνηση Βενιζέλου στην Αθήνα και τον Πειραιά προκειμένου να εμποδιστούν οι πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις των εργαζομένων.
Μαζικές ήταν οι Πρωτομαγιάτικες διαδηλώσεις στη Γαλλία, όπου κυριάρχησαν παρόμοια αιτήματα. Η αστυνομία επιτέθηκε με λύσσα στους Γάλλους απεργούς σκοτώνοντας έναν και τραυματίζοντας 350. Η κηδεία του νεκρού εργάτη μετατράπηκε σε μια ακόμα απεργία, στην οποία πήραν μέρος πάνω από 3.000.000 εργάτες.
Το ΣΕΚΕ, με ανακοίνωσή του στις 6/5, κατήγγειλε τα στρατοκρατικά μέτρα που πήρε η κυβέρνηση Βενιζέλου στην Αθήνα και τον Πειραιά προκειμένου να εμποδιστούν οι πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις των εργαζομένων.
Μαζικές ήταν οι Πρωτομαγιάτικες διαδηλώσεις στη Γαλλία, όπου κυριάρχησαν παρόμοια αιτήματα. Η αστυνομία επιτέθηκε με λύσσα στους Γάλλους απεργούς σκοτώνοντας έναν και τραυματίζοντας 350. Η κηδεία του νεκρού εργάτη μετατράπηκε σε μια ακόμα απεργία, στην οποία πήραν μέρος πάνω από 3.000.000 εργάτες.
01/05/1920
Στην Γαλλία
250.000 σιδηροδρομικοί κατεβαίνουν σε γενική απεργία, που διαρκεί 25
μέρες. Με τους σιδηροδρομικούς ενώνονται σύντομα οι ανθρακωρύχοι, οι
λιμενεργάτες και οι ναυτεργάτες. Έτσι, το σύνολο των απεργών ξεπερνά το
1.000.000. Κύρια αιτήματα της απεργίας ήταν: η εφαρμογή του 8ώρου, η
αύξηση των μισθών, η εθνικοποίηση των σιδηροδρόμων και η παραίτηση από
τη σχεδιαζόμενη τρίτη αντισοβιετική εκστρατεία.
01/05/1924
Παρά την απαγόρευση από την κυβέρνηση του Αλέξανδρου Παπαναστασίου (του λεγόμενου και «Πατέρα της Δημοκρατίας»), οι εργάτες της Αθήνας και του Πειραιά ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του ΣΕΚΕ(Κ) πραγματοποιώντας μεγάλη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση.
Στρατός και αστυνομία επιτίθενται στους απεργούς, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ένας εργάτης και να τραυματιστούν 12. Ο βουλευτής των Φιλελευθέρων Κώστας Ζαβιτσιάνος κάνει λόγο για «ερυθρό κίνδυνο».
Στρατός και αστυνομία επιτίθενται στους απεργούς, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ένας εργάτης και να τραυματιστούν 12. Ο βουλευτής των Φιλελευθέρων Κώστας Ζαβιτσιάνος κάνει λόγο για «ερυθρό κίνδυνο».
01/05/1926
Στην Αγγλία οι ιδιοκτήτες των ανθρακωρυχείων κηρύσσουν λοκ-άουτ. Οι ανθρακωρύχοι απαντούν με κάθοδο σε απεργία, που στις 4 Μαΐου μετεξελίσσεται σε γενική πανεργατική απεργία.
Σ’ αυτή παίρνουν μέρος πάνω από 5.000.000 εργάτες. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έως τότε απεργία στην ιστορία του αγγλικού εργατικού κινήματος. Στις 12 Μαΐου η κυβέρνηση με τη βοήθεια των ρεφορμιστών σοσιαλδημοκρατών ηγετών των συνδικάτων πετυχαίνει τη διάσπαση των εργατών και την απομόνωση των ανθρακωρύχων. Εκείνοι όμως θα συνεχίσουν την απεργία τους επί 8 ολόκληρους μήνες, αντιμετωπίζοντας τεράστιες στερήσεις. Τελικά θα υποχρεωθούν να λήξουν την απεργία τους, χωρίς νίκη.
Η κυβέρνηση των Συντηρητικών, βοηθούμενη στην ουσία από τους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες των συνδικάτων του Εργατικού Κόμματος, καθώς και από τη ρεφορμιστική συνδικαλιστική διεθνή του Άμστερνταμ, πέτυχε να οδηγήσει σε ήττα την ηρωική αυτή πάλη του αγγλικού προλεταριάτου.
Στον αντίποδα, στο πλευρό των Άγγλων εργατών βρέθηκε από τη πρώτη στιγμή το διεθνές προλεταριάτο. Οι Γερμανοί, Ολλανδοί και Βέλγοι ναυτεργάτες δεν άφησαν να κινηθεί κανένα αγγλικό πλοίο από τα λιμάνια των χωρών τους. Μεγάλη βοήθεια στους απεργούς, προσέφεραν επίσης οι σοβιετικοί εργάτες, που συγκέντρωσαν για τα ταξικά τους αδέρφια στην Αγγλία πάνω από 11,5 εκατομμύρια ρούβλια.
Σ’ αυτή παίρνουν μέρος πάνω από 5.000.000 εργάτες. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη έως τότε απεργία στην ιστορία του αγγλικού εργατικού κινήματος. Στις 12 Μαΐου η κυβέρνηση με τη βοήθεια των ρεφορμιστών σοσιαλδημοκρατών ηγετών των συνδικάτων πετυχαίνει τη διάσπαση των εργατών και την απομόνωση των ανθρακωρύχων. Εκείνοι όμως θα συνεχίσουν την απεργία τους επί 8 ολόκληρους μήνες, αντιμετωπίζοντας τεράστιες στερήσεις. Τελικά θα υποχρεωθούν να λήξουν την απεργία τους, χωρίς νίκη.
Η κυβέρνηση των Συντηρητικών, βοηθούμενη στην ουσία από τους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες των συνδικάτων του Εργατικού Κόμματος, καθώς και από τη ρεφορμιστική συνδικαλιστική διεθνή του Άμστερνταμ, πέτυχε να οδηγήσει σε ήττα την ηρωική αυτή πάλη του αγγλικού προλεταριάτου.
Στον αντίποδα, στο πλευρό των Άγγλων εργατών βρέθηκε από τη πρώτη στιγμή το διεθνές προλεταριάτο. Οι Γερμανοί, Ολλανδοί και Βέλγοι ναυτεργάτες δεν άφησαν να κινηθεί κανένα αγγλικό πλοίο από τα λιμάνια των χωρών τους. Μεγάλη βοήθεια στους απεργούς, προσέφεραν επίσης οι σοβιετικοί εργάτες, που συγκέντρωσαν για τα ταξικά τους αδέρφια στην Αγγλία πάνω από 11,5 εκατομμύρια ρούβλια.
01/05/1929
Η κυβέρνηση Βενιζέλου
απαγορεύει κάθε συγκέντρωση για την Πρωτομαγιά, ενώ η αστυνομία από την
παραμονή ακόμα ενήργησε στην Αθήνα συλλήψεις 400 εργατικών στελεχών,
κατέλαβε τα γραφεία των ταξικών συνδικάτων και κατάσχεσε τον Ριζοσπάστη.
Παρά τα τρομοκρατικά αυτά μέτρα οι εργάτες πραγματοποιούν σε πολλά
σημεία συγκεντρώσεις όπου γίνονται σύντομες ομιλίες. Η αστυνομία
επιτίθεται παντού και διενεργεί νέες συλλήψεις. Πολλοί από τους
συλληφθέντες θα σταλούν στη συνέχεια στην εξορία. Ανάμεσά τους και ο
οργανωτικός Γραμματέας της ταξικής Ενωτικής ΓΣΕΕ.
Στην πρωτεύουσα της «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης», το Βερολίνο, η αστυνομία επιτίθεται κατά των απεργών εργατών, σκοτώνοντας 5 και τραυματίζοντας 100 περίπου. Ακολούθησαν σκληρές συγκρούσεις. Παρά την κήρυξη του στρατιωτικού νόμου η απεργία γενικεύτηκε. Οι εργάτες έστησαν οδοφράγματα και τις επόμενες 2 μέρες εξελίχθηκαν πραγματικές μάχες. Οι νεκροί της εργατικής τάξης έφτασαν τους 23. Σφοδρές συγκρούσεις έγιναν την Πρωτομαγιά και στο Παρίσι, όπου η αστυνομία συνέλαβε 100δες εργάτες.
Στην πρωτεύουσα της «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης», το Βερολίνο, η αστυνομία επιτίθεται κατά των απεργών εργατών, σκοτώνοντας 5 και τραυματίζοντας 100 περίπου. Ακολούθησαν σκληρές συγκρούσεις. Παρά την κήρυξη του στρατιωτικού νόμου η απεργία γενικεύτηκε. Οι εργάτες έστησαν οδοφράγματα και τις επόμενες 2 μέρες εξελίχθηκαν πραγματικές μάχες. Οι νεκροί της εργατικής τάξης έφτασαν τους 23. Σφοδρές συγκρούσεις έγιναν την Πρωτομαγιά και στο Παρίσι, όπου η αστυνομία συνέλαβε 100δες εργάτες.
01/05/1937
Πραγματοποιούνται
εκδηλώσεις στην επέτειο της Πρωτομαγιάς με πρωτοβουλία των κομμουνιστών
σε πολλά εργοστάσια και εργατογειτονιές της Ελλάδας. Κυριαρχούν τα
συνθήματα κατά της μεταξικής δικτατορίας.
01/05/1942
Μαζικές αντιπολεμικές διαδηλώσεις των εργατών στο Τορίνο της φασιστικής Ιταλίας.
01/05/1944
Ιδρύεται στη Ρουμανία το Ενιαίο Εργατικό Μέτωπο, μεταξύ του Κομμουνιστικού και του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ρουμανίας.
01/05/1944
Οι δυνάμεις κατοχής, σε αντίποινα για την εκτέλεση από τον ΕΛΑΣ Πελοποννήσου του Γερμανού υποστράτηγου Φρανζ Κρες και του επιτελείου του, εκτελούν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής 200 κομμουνιστές, που κρατούνταν στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου.
Απ' αυτούς, περίπου 170 ήταν πρώην Ακροναυπλιώτες και οι υπόλοιποι πρώην εξόριστοι στην Ανάφη.
Απ' αυτούς, περίπου 170 ήταν πρώην Ακροναυπλιώτες και οι υπόλοιποι πρώην εξόριστοι στην Ανάφη.
1 / 1
01/05/1946
Μεγαλειώδης
εορτασμός της Πρωτομαγιάς στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και πολλές άλλες
πόλεις της Ελλάδας. Χιλιάδες λαού κατακλύζουν το γήπεδο του
«Παναθηναϊκού», όπου έγινε και η κεντρική Πρωτομαγιάτικη εκδήλωση στην
πρωτεύουσα.
01/05/1952
Κηρύσσεται 24ωρη πανελλαδική πανεργατική απεργία. Πλήθος κόσμου από τις συνοικίες της Αθήνας καταθέτει στεφάνι στον τάφο του Νίκου Μπελογιάννη και στο σκοπευτήριο της Καισαριανής. Συνθήματα για την εκτέλεση του Μπελογιάννη γράφτηκαν σε τοίχους της πρωτεύουσας.
01/05/1955
Εκτελείται στην Αλικαρνασσό ο 26χρονος Χρήστος Καρανταής, στέλεχος του ΚΚΕ, που είχε έρθει από το εξωτερικό με κομματική αποστολή.
Γραμματέας της ΕΠΟΝ το 1947, πέρασε στη συνέχεια στην παρανομία και εντάχθηκε στον Δημοκρατικό Στρατό. Στο αντάρτικο έγινε και μέλος του ΚΚΕ. Καταδικάστηκε σε θάνατο με το μεταξικό Α.Ν. 375/36 για κατασκοπία. Ο Χρ. Καρανταής κράτησε παλικαρίσια στάση και παρέμεινε αλύγιστος έως το τέλος. Στην απολογία του στο Στρατοδικείο τόνισε: «Είμαι από τη γενιά των Μπελογιάννηδων. Αρνούμαι την κατηγορία του κατασκόπου. Ηρθα στην πατρίδα να αγωνιστώ για την ανεξαρτησία και την ειρήνη».
Εμεινε πιστός στο Κόμμα και στο λαό. Εδωσε τη ζωή του για τα μεγάλα ιδανικά του ΚΚΕ, της ΕΠΟΝ, της Εθνικής Αντίστασης. Λίγες μέρες πριν από την εκτέλεσή του έγραφε στη μικρή κόρη του από το κελί της φυλακής: «Στα γενέθλιά σου η μανούλα σου θα σου δώσει όμορφα δώρα. Ο πατέρας σου δε θα σου χαρίσει τίποτα. Για δώρο σου στέλνω αυτό το γράμμα με πολλά φιλιά. Και όταν μεγαλώσεις θα τα καταλάβεις όλα μικρούλα μου Ειρηνούλα».
Γραμματέας της ΕΠΟΝ το 1947, πέρασε στη συνέχεια στην παρανομία και εντάχθηκε στον Δημοκρατικό Στρατό. Στο αντάρτικο έγινε και μέλος του ΚΚΕ. Καταδικάστηκε σε θάνατο με το μεταξικό Α.Ν. 375/36 για κατασκοπία. Ο Χρ. Καρανταής κράτησε παλικαρίσια στάση και παρέμεινε αλύγιστος έως το τέλος. Στην απολογία του στο Στρατοδικείο τόνισε: «Είμαι από τη γενιά των Μπελογιάννηδων. Αρνούμαι την κατηγορία του κατασκόπου. Ηρθα στην πατρίδα να αγωνιστώ για την ανεξαρτησία και την ειρήνη».
Εμεινε πιστός στο Κόμμα και στο λαό. Εδωσε τη ζωή του για τα μεγάλα ιδανικά του ΚΚΕ, της ΕΠΟΝ, της Εθνικής Αντίστασης. Λίγες μέρες πριν από την εκτέλεσή του έγραφε στη μικρή κόρη του από το κελί της φυλακής: «Στα γενέθλιά σου η μανούλα σου θα σου δώσει όμορφα δώρα. Ο πατέρας σου δε θα σου χαρίσει τίποτα. Για δώρο σου στέλνω αυτό το γράμμα με πολλά φιλιά. Και όταν μεγαλώσεις θα τα καταλάβεις όλα μικρούλα μου Ειρηνούλα».
01/05/1960
Πρωτομαγιάτικη
συγκέντρωση στο θέατρο «Κεντρικόν». Η αστυνομία επιτίθεται στους
απεργούς. Ανάμεσα στους τραυματίες και ο πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων
Ηθοποιών Βασίλης Μεσολογγίτης.
01/05/1960
Ο Αμερικανός πιλότος Φράνσις Γκάρυ Πάουερς
συλλαμβάνεται από τις σοβιετικές αρχές. Ο Πάουερς εκτελούσε
κατασκοπευτική πτήση πάνω από τον σοβιετικό εναέριο χώρο, όταν το
αεροπλάνο του, τύπου U-2, καταρρίφθηκε.
01/05/1961
Μεγάλες
συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας πραγματοποιούνται από τα ταξικά συνδικάτα
που είχαν διαγραφεί από τη ΓΣΕΕ, έξω από τα θέατρα «Σαμαρτζή» και
«Παπαϊωάννου», στα οποία η Διοίκηση της ΓΣΕΕ είχε οργανώσει
πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις. Ακολουθούν συγκρούσεις με την αστυνομία, με
αποτέλεσμα 20 τραυματίες, εργάτες και αστυνομικοί.
01/05/1966
Ο Νίκος Ζαχαριάδης ξεκινά απεργία πείνας, με αίτημα την κατάργηση των διοικητικών μέτρων εναντίον του, η οποία κρατά 19 μέρες.
Στις 22/5 τον επισκέπτονται στο Σοργκούτ οι Ζήσης Ζωγράφος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και ο Βασίλης Ζάχος, μέλος της ΚΕ, προκειμένου να συζητήσουν. Την επόμενη χρονιά ο Νίκος Ζαχαριάδης θα ξεκινήσει και νέα απεργία πείνας (1/5/1967) που θα διαρκέσει 22 μέρες.
Στις 22/5 τον επισκέπτονται στο Σοργκούτ οι Ζήσης Ζωγράφος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ και ο Βασίλης Ζάχος, μέλος της ΚΕ, προκειμένου να συζητήσουν. Την επόμενη χρονιά ο Νίκος Ζαχαριάδης θα ξεκινήσει και νέα απεργία πείνας (1/5/1967) που θα διαρκέσει 22 μέρες.
01/05/1968
Μεγάλη πορεία διαμαρτυρίας κατά της στρατιωτικής Χούντας διοργανώνουν χιλιάδες Έλληνες και Γερμανοί εργαζόμενοι στην Φρανκφούρτη της Γερμανίας, με συνθήματα όπως «λευτεριά στους πολιτικούς κρατούμενους», «κάτω η φασιστική Χούντα», κ.α.
01/05/1970
Η ΚΝΕ
της Αθήνας σκορπίζει χιλιάδες τρικ με τα συνθήματα «Κάτω η αντεργατική
Χούντα», «Ζήτω η εργατική Πρωτομαγιά». Οι οικοδόμοι της ΚΝΕ και του ΠΑΜ γεμίζουν με προκηρύξεις τα γιαπιά. Επίσης συνεργεία από νέους εργάτες γεμίζουν με τρικ τη βιομηχανική ζώνη του Κηφισού.
01/05/1972
Χιλιάδες
προκηρύξεις και φυλλάδια μοιράζονται στους δρόμους της Αθήνας κατά της
Χούντας. Στην πλατεία Κοτζιά πραγματοποιείται διαδήλωση. Συλλαμβάνονται
20 φοιτητές. Σε διάφορα σημεία της πρωτεύουσας αναρτώνται από την ΚΝΕ
πρωτομαγιάτικα πανό. Στη Λιβαδειά, σε κεντρικό σημείο της πόλης, κρεμάται πανό με το σύνθημα «Ζήτω η Κόκκινη Πρωτομαγιά-ΚΝΕ».
01/05/1973
Μεγάλη διαδήλωση Ελλήνων και Ισπανών στη Ζυρίχη ενάντια στα δικτατορικά καθεστώτα σε Ελλάδα και Ισπανία.
01/05/1976
Πεθαίνει μετά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα ο Αλέκος Παναγούλης, που στις 13 Αυγούστου 1968 επιχείρησε να σκοτώσει τον δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο, χωρίς ωστόσο να τα καταφέρει.
Συνελήφθη και υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια. Καταδικάστηκε σε θάνατο, απέδρασε και συνελήφθη εκ νέου.
Συνελήφθη και υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια. Καταδικάστηκε σε θάνατο, απέδρασε και συνελήφθη εκ νέου.
01/05/1986
Στην 100στή επέτειο από την πρώτη εργατική Πρωτομαγιά, τα συνδικάτα της Νοτίου Αφρικής πραγματοποιούν τη μεγαλύτερη απεργιακή κινητοποίηση που είχε δει έως τότε η χώρα.
Πάνω από 1.500.000 εργάτες απήργησαν, ενώ μαζικότατες συγκεντρώσεις έλαβαν χώρα σε όλες τις μεγάλες πόλεις, παρά τις σχετικές απαγορεύσεις από το καθεστώς του Απαρτχάιντ.
902gr
Πάνω από 1.500.000 εργάτες απήργησαν, ενώ μαζικότατες συγκεντρώσεις έλαβαν χώρα σε όλες τις μεγάλες πόλεις, παρά τις σχετικές απαγορεύσεις από το καθεστώς του Απαρτχάιντ.
902gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου