Ατζέντα

Αν κανείς ρίξει μια ματιά στην «ατζέντα» που περιμένει το λαό από Σεπτέμβρη, μπορεί - πρόχειρα και ενδεικτικά - να βρει: Την έναρξη του τρίτου γύρου της «αξιολόγησης» του τρίτου μνημονίου, που στον πυρήνα της περιλαμβάνει τις νέες αντεργατικές ανατροπές και το χτύπημα του δικαιώματος της απεργίας, το νέο «τσεκούρι» στα επιδόματα κ.ο.κ. Τον «γολγοθά» της ατελείωτης φοροληστείας και των λογαριασμών που περιμένουν τα λαϊκά στρώματα και που η κυβέρνηση «δεσμεύεται» να ξεζουμίσει μέχρι τέλους για να διατηρηθεί ανάμεσα στα άλλα το «θετικό μομέντουμ» για την εγχώρια καπιταλιστική οικονομία. Χωρίς βέβαια να υπολογίζουμε τις συνέπειες των πάνω από 600 μνημονιακών νόμων που είναι εδώ για να μείνουν, επεκτείνονται και αφορούν όλες τις πλευρές της ζωής των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων. Αν τώρα στην «εξίσωση» μπει και η συμφωνία όλων των αστικών κομμάτων ότι αυτό είναι το απαραίτητο έδαφος για να «ανθίσουν» τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και να έρθει η περιβόητη ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας, εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί η «ατζέντα» που πλασάρουν στο λαό είναι αυτή της αντιπαράθεσης για κάθε απίθανο και υποδεέστερης σημασίας θέμα βρίσκουν στο διάβα τους. Οπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι η ελπίδα για το λαό δε βρίσκεται στους ψευτοκαβγάδες τους, αλλά στο να βάλει τη δική του «ατζέντα» και τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, δυναμώνοντας τον αγώνα για την ικανοποίηση των δικών του αναγκών...

Οι αριθμοί προδίδουν

 

Την ανάλυση που έκανε ο «Ριζοσπάστης» στο κυριακάτικο φύλλο του για τη ζούγκλα στην αγορά εργασίας, την αύξηση της ευελιξίας και τη μείωση των μισθών, αλλά και τη συμβολή που είχε η συρρίκνωση του εγχώριου εργατικού δυναμικού στον στατιστικό περιορισμό της ανεργίας, επαληθεύουν σειρά μελετών που βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Ενδεικτικά, στην εβδομαδιαία ανάλυσή της, η Alpha Bank αποδίδει στις εξής βασικές τάσεις τη σχετική στατιστική μείωση της ανεργίας: Στον «σταδιακό περιορισμό της διαρθρωτικής ανεργίας», καθώς «η μακρόχρονη αναζήτηση οδήγησε σε προσαρμογή των προσδοκιών σε σχετικά χαμηλότερες αμοιβές και σε ευέλικτες μορφές απασχόλησης ως συνέπεια των μεταρρυθμίσεων που έλαβαν χώρα τα προηγούμενα έτη». Στη «μείωση της κυκλικής ανεργίας ως αποτέλεσμα της εισόδου σε ανοδική φάση ορισμένων κλάδων της ελληνικής οικονομίας». Στη «μείωση του εργατικού δυναμικού (που) συνδέεται με την αύξηση των ατόμων που απογοητεύτηκαν μετά από πολυετή αναζήτηση ικανοποιητικής θέσης απασχόλησης και είτε αποσύρθηκαν από την αγορά εργασίας, είτε μετανάστευσαν στο εξωτερικό αποδυναμώνοντας το ανθρώπινο κεφάλαιο της χώρας». Μ' αυτά και μ' αυτά, λοιπόν, η κυβέρνηση εμφανίζει σήμερα την ανεργία στατιστικά μικρότερη απ' ό,τι την παρέλαβε και επιχαίρει προκλητικά για την ...αποτελεσματικότητα της πολιτικής της! Για την καταγραφή, να σημειώσουμε ότι η μερική απασχόληση, από το 6,5% του συνόλου των απασχολουμένων στο πρώτο τρίμηνο του 2010, έφτασε στο 10,5% στο πρώτο τρίμηνο του 2017, ενώ την περίοδο 2010 - 2015 ο αριθμός των Ελλήνων που μετανάστευσαν ανήλθε συνολικά σε 320.000 άτομα...

Σηκώνουν σκόνη

 

Συνεχίστηκαν (όπως ήταν αναμενόμενο) και το Σαββατοκύριακο οι «περισπούδαστες» αναλύσεις για την κατάσταση που διαμορφώνεται στον Ειρηνικό, τους «ανισόρροπους» ηγέτες ΗΠΑ και ΛΔ Κορέας, οι αναφορές σε λεπτομέρειες των πολεμικών σχεδίων κ.ο.κ. Το έργο, βέβαια, είναι χιλιοπαιγμένο. Και τι δεν έχουμε ακούσει σαν πρόσχημα όλα αυτά τα χρόνια, για δικτάτορες, τρομοκράτες, «ψυχοπαθείς» και «στραβοξυπνημένους»! Από τη Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ παλιότερα, έως τη Λιβύη και τη Συρία πιο πρόσφατα, για να μην πάμε πιο πίσω. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι το εξής: Οπου η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών γεννάει εντάσεις, επεμβάσεις και συγκρούσεις καπιταλιστικών κρατών και κέντρων, για τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και δρόμων μεταφοράς Ενέργειας, αγορών, γεωστρατηγικών πόστων, εκεί λοιπόν, ένα βολικό, όσο και ψεύτικο, «σχήμα» είναι έτοιμο να εξηγήσει τα πάντα με τρόπο που να κρύβεται η ουσία των εξελίξεων. Μόνο και μόνο για να αθωωθεί ο ιμπεριαλισμός και τα εγκλήματά του, να στοιχηθεί ο λαός με τον έναν ή τον άλλο πόλο της αντιπαράθεσης και να χάσει από το στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το σάπιο σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και την αστική τάξη στο εσωτερικό της κάθε χώρας.

Αναμνήσεις

 

Ποιος - μιας κάποιας ηλικίας και πάνω τουλάχιστον - δε θυμάται τους «ομηρικούς» καβγάδες ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, όταν εναλλάσσονταν στην αστική διαχείριση; «Φως» ο ένας, «σκοτάδι» ο άλλος. Κι ας ενάλλασσαν με συνέπεια τη σκυτάλη της ίδιας πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου. Μετά από μερικά χρόνια έκαναν κυβέρνηση μαζί και ψήφιζαν μνημόνια παρέα για να περάσει το κεφάλαιο τον «κάβο» της καπιταλιστικής κρίσης. Ποιος δε θυμάται τις κορόνες της κυβέρνησης της «πρώτη φορά αριστεράς» για τους «προηγούμενους» που τα «ξεπουλάγαν όλα», σε αντίθεση με τους ίδιους, που «διαπραγματεύονταν σκληρά», για λογαριασμό βέβαια του κεφαλαίου όπως αποδείχθηκε λίγο μετά, όταν παρέα με τους «προηγούμενους» ψήφιζαν το τρίτο μνημόνιο; Τι επιβεβαιώνουν οι παραπάνω «αναμνήσεις»; Οτι οι «διαχωριστικές γραμμές» των αστικών κομμάτων και οι κορόνες παραμερίζονται πάρα πολύ εύκολα, αφού βάση «συμπόρευσης» υπάρχει και μάλιστα «στέρεη», αν ρίξει κανείς μια ματιά στο πώς στρατεύονται στους κάθε φορά «εθνικούς» στόχους του κεφαλαίου. Καλό είναι να τα θυμάται αυτά ο λαός, τώρα που βλέπει τις υποτιθέμενες «άγριες» κόντρες να βρίσκονται σε εξέλιξη και τους «σκληρούς» χαρακτηρισμούς να δίνουν και να παίρνουν πιο γρήγορα κι από μπαλάκι στην παραλία.

Ριζοσπάστης