Στο φουλ

Τις μηχανές στο φουλ βάζει η κυβέρνηση για τον νέο κύκλο της αντιλαϊκής επίθεσης, που περνάει μέσα από την επικείμενη 3η «αξιολόγηση». Είναι γνωστό ότι ένα από τα χτυπήματα στα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά, που ετοιμάζει, είναι τα νέα μέτρα στα Εργασιακά. Κι ενώ τα μέτρα είναι προδιαγραμμένα σε ό,τι αφορά τα συμφέροντα και τις αξιώσεις του κεφαλαίου, η κυβέρνηση προαναγγέλλει ευνοϊκές ρυθμίσεις με «κοινωνικό πρόσημο» στη ΔΕΘ και παίζει το χαρτί του ανασχηματισμού, δημιουργώντας προσδοκίες ότι κάτι καλύτερο έχει να περιμένει ο λαός. Δεν είναι τυχαίο ότι χτες ο Ν. Βούτσης, μιλώντας σε δημοσιογράφους στη Βουλή, είπε ότι «μετά το πέρας του κλεισίματος της τρίτης αξιολόγησης θα γίνει ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης», ενώ πρόσθεσε πως «το πρώτο νομοσχέδιο που θα ψηφιστεί πριν τη ΔΕΘ, θα είναι του υπουργείου Εργασίας και θα αφορά την καταπολέμηση της "μαύρης" και αδήλωτης εργασίας». Πάντως, όσο κι αν προσπαθούν να πείσουν ότι οι ρυθμίσεις που θα φέρουν θα είναι ευνοϊκές για τους εργαζόμενους, η αλήθεια είναι ότι στην ατζέντα εγγράφονται παρεμβάσεις που, ανάμεσα σε άλλα, βάζουν νέα εμπόδια στην κήρυξη απεργιών, φέρνουν αλλαγές στο συνδικαλιστικό νόμο και θεσπίζουν επιπλέον μέτρα για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, που θα τσακίσουν ό,τι έχει απομείνει από τους αυτοαπασχολούμενους ΕΒΕ, όσο κι αν η κυβέρνηση προσπαθεί να τους χρυσώσει το χάπι.

Περιτύλιγμα

 

Την «κατοχύρωση των δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία» διατείνεται η κυβέρνηση πως προωθεί το πολυνομοσχέδιο που έχει έτοιμο το υπουργείο Εργασίας. Από το 2012 μέχρι το 2015, 75.000 βαριά ανάπηροι έμειναν χωρίς επίδομα ή σύνταξη, χάρη στα «σφαγεία» των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ). Δίπλα σε αυτούς, πολλές χιλιάδες είδαν τα ποσοστά αναπηρίας τους να μειώνονται και τις συντάξεις τους να συρρικνώνονται ανάλογα. Οσο για τις συντάξεις αναπηρίας που χορηγούσε το ΙΚΑ, μειώθηκαν στο μισό (από το 14% στο 7% και παρακάτω), μέσα σε χρονικό διάστημα μιας μόνο τριετίας. Παράλληλα, η κυβέρνηση σχεδιάζει πρόσθετο «τσεκούρωμα» των επιδομάτων αναπηρίας, μέσα από τη «μεταρρύθμιση» που έχει δρομολογήσει, ξεκινώντας το Νοέμβρη και φτάνοντας μέχρι τα μέσα του 2018. Το κυβερνητικό ενδιαφέρον για τα δικαιώματα των ΑμεΑ περιλαμβάνει ρυθμίσεις όπως ο ορισμός της ελληνικής νοηματικής και της μεθόδου Μπράιγ ως επίσημης γλώσσας και μεθόδου γραφής, αντίστοιχα. Λέτε να δούμε διερμηνείς στα νοσοκομεία και τα πανεπιστήμια για τα άτομα με προβλήματα ακοής ή βιβλία και άλλα έντυπα σε γραφή Μπράιγ; `Η μήπως οι εξαγγελίες της κυβέρνησης και του υπουργείου είναι απλά ένα «περιτύλιγμα» για το νέο γύρο επίθεσης στα ΑμεΑ και την Πρόνοια; Ρητορικό το ερώτημα και αυτονόητες οι απαντήσεις.

Η ιστορία... 

 

Ο αντικομμουνισμός στην ΕΕ δουλεύεται συστηματικά, επί χρόνια και σε όλα τα επίπεδα. Στον ιστότοπο της γερμανικής «Deutsche Welle» υπάρχει και σήμερα ακόμα αναρτημένη μια δημοφιλής μέθοδος εκμάθησης γερμανικών, παραγωγής του 1991, την εποχή της «Στροφής», όπως ονομάτισαν τις ανατροπές στη ΓΛΔ και την επανένωση με την ΟΔΓ. Σύμφωνα με το σενάριο της σειράς, δημοσιογράφος από τα δυτικά στέλνεται στα ανατολικά κρατίδια για να κάνει ρεπορτάζ - παρουσιάσεις στους κατοίκους της ΟΔΓ. Στο κρατίδιο του Βρανδεμβούργου, λέει ότι το έδαφος σε πολλά σημεία είναι αμμώδες και επειδή ο πληθυσμός δεν μπορούσε να ζήσει μόνο από την αγροτιά, η κυβέρνηση της ΓΛΔ αποφάσισε να χτίσει μια βιομηχανική πόλη, όπου, όπως παραδέχεται ο σεναριογράφος, στα εργοστάσιά της δούλευαν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, αλλά μετά τις ανατροπές και την επανένωση, το 1991, οι περισσότεροι δεν είχαν δουλειά. Ακολούθως, η σειρά αναφέρεται σε ένα παλιό ποίημα για έναν πλούσιο γαιοκτήμονα, έναν «Γιούνκερ», στην περιοχή Ρίμπεκ, στο ίδιο κρατίδιο, ο οποίος Γιούνκερ αγαπούσε τα φτωχά παιδιά, αγόρια και κορίτσια, και τα καλούσε κοντά του για να τους δώσει ...αχλάδια. Μάλιστα, τα κανόνισε έτσι που μετά το θάνατό του μια αχλαδιά φύτρωσε από τον τάφο του, απ' όπου τα φτωχά παιδιά έκοβαν αχλάδια.

... και το συμπέρασμα

 

Στη σειρά της DW, ο δημοσιογράφος ψάχνει την αχλαδιά, αλλά πληροφορείται από ντόπιο, Ανατολικογερμανό, ότι έπεσε σε μια ισχυρή καταιγίδα πάνω από 80 χρόνια πριν. Δηλαδή, περί το 1910. Μετά, ότι οι κάτοικοι ξανάβαλαν ένα δέντρο, αλλά ήρθαν οι Ρώσοι στρατιώτες και το έκοψαν, όπως επίσης απαγόρεψαν τα ποιήματα που λέγονταν για τον καλό πλούσιο γαιοκτήμονα, γιατί δεν ήθελαν τίποτε να θυμίζει τις «παλιές μέρες» και την τάξη των πλούσιων γαιοκτημόνων, που ο σοσιαλισμός είχε ξεριζώσει, δίνοντας τη γη τους στους αγρότες. Αλλά μετά, «τη νύχτα και κρυφά» οι κάτοικοι ξανάβαλαν μια αχλαδιά. Τέτοιο ...δέσιμο με τον Γιούνκερ! Επίσης, κατά την επανένωση, ήρθαν πολιτικοί από τη Δυτική Γερμανία κι έβαλαν κι αυτοί συμβολικά ένα δέντρο στο Ρίμπεκ. Παραμύθια, θα πει κανείς. Αλλά η όλη ενότητα κλείνει με ένα πεδίο «ασκήσεων κατανόησης», όπου οι δυο τελευταίες προτάσεις που πρέπει να αναλυθούν είναι οι εξής: «Οι πολιτικοί της DDR έχτισαν μια πόλη πάνω στην άμμο». «Οι πολιτικοί από τη Δύση φύτεψαν ένα δέντρο»... Σαν να λέμε, επιστημονικός αντικομμουνισμός.

Ριζοσπάστης