Ρεαλιστικό...

«Να διαχωρίσουμε την υπερβολή από την αναγκαιότητα και το ρεαλισμό» ζήτησε σε ραδιοφωνική του συνέντευξη ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Ν. Τόσκας, απαντώντας στην κριτική που γίνεται στην κυβέρνηση για τις μεγάλες ελλείψεις σε μέσα πυρόσβεσης. Σύμφωνα με τον ίδιο, ρεαλισμός είναι «να έχουμε αυτά που μπορούμε, σύμφωνα με τα οικονομικά μας δεδομένα» και ότι «δεν ξυπνάει κάποιος ένα πρωί, ειδικά σε συνθήκες λιτότητας, και ξεκινά να αντικαταστήσει τα αεροπλάνα». Αν πάρουμε τοις μετρητοίς όσα λέει ο υπουργός, τότε «ρεαλιστικό» για την κυβέρνηση είναι να συνεχίσουν να καίγονται τα δάση λόγω των ελλείψεων σε δασοπροστασία και πυρόσβεση, οι πυροσβέστες να εξουθενώνονται και κάθε καλοκαίρι να χάνονται περιουσίες, ακόμα και άνθρωποι.

... για το κεφάλαιο

 

Γιατί, όμως, δεν μπορεί να συμβεί το ακριβώς αντίθετο; Επειδή εξίσου «ρεαλιστικό» και «αναγκαίο» γι' αυτήν και τις προηγούμενες κυβερνήσεις, είναι να πιάνονται οι στόχοι της δημοσιονομικής σταθερότητας, για να μπορεί το κεφάλαιο να ανακάμψει ταχύτερα, ευκολότερα και με μεγαλύτερη σταθερότητα. «Ρεαλιστικό» είναι επίσης να δίνονται 2 δισ. ευρώ στους επιχειρηματικούς ομίλους από τον «αναπτυξιακό νόμο» και την ίδια ώρα να κόβονται εκατοντάδες δισ. ευρώ από τις ανάγκες της δασοπροστασίας και τη χρηματοδότηση της πυρόσβεσης. Σε τελική ανάλυση, ο «ρεαλισμός» δεν διαμορφώνεται σε κενό αέρος, αλλά σχετίζεται άμεσα με τα συμφέροντα που υπηρετεί κάθε πολιτική δύναμη. Και είναι βέβαιο ότι αυτή η κυβέρνηση, όπως και οι προκάτοχοί της, θεωρεί «ρεαλιστικό» οτιδήποτε υπαγορεύεται από τα συμφέροντα του κεφαλαίου και όχι βέβαια από τη δυνατότητα που υπάρχει σήμερα αντικειμενικά να προστατευτούν τα δάση και να ικανοποιηθούν στο σύνολό τους οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Ανταγωνισμοί

 

Θυμάστε την παρέμβαση του πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα, Τζ. Πάιατ, ο οποίος ζήτησε η «Εθνική Ασφαλιστική» να πωληθεί στο αμερικανικό επενδυτικό σχήμα που είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον και να μην καταλήξει στους ανταγωνιστές Κινέζους; Οσοι νόμιζαν ότι η συγκεκριμένη παρέμβαση ήταν συγκυριακή και αποσπασματική, διαψεύδονται μετά την τελευταία επίσκεψη του Αμερικανού πρέσβη στη Σύρο, όπου βρέθηκε στα Ναυπηγεία και δημοσιοποίησε το ενδιαφέρον δύο επενδυτικών σχημάτων από τις ΗΠΑ να τα αγοράσουν. Ζήτησε, μάλιστα, από την κυβέρνηση να εξετάσει με προσοχή το ενδιαφέρον αμερικανικών εταιρειών για επενδύσεις, δίνοντας το στίγμα και για τη Ναυπηγοεπισκευή. Θυμίζουμε ότι αυτήν την περίοδο υπάρχει έντονη κινητικότητα γύρω από τα Ναυπηγεία στην Ελλάδα, κυρίως γι' αυτά του Σκαραμαγκά, της Ελευσίνας και της Σύρου. Θυμίζουμε, επίσης, ότι η κινεζική «Cosco», έχοντας εξαγοράσει τον ΟΛΠ ΑΕ, διαθέτει ήδη υποδομές στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος, τις οποίες σκοπεύει να αναβαθμίσει, ενώ κινεζικά κεφάλαια δεν έχουν κρύψει το ενδιαφέρον τους για νέες επενδύσεις στο χώρο της Ναυπηγοεπισκευής. Φαίνεται πως αυτό το ενδιαφέρον δεν το βλέπουν με καλό μάτι οι ΗΠΑ και φροντίζουν να το υπενθυμίζουν με κάθε ευκαιρία στην κυβέρνηση. Επαληθεύεται έτσι ότι πίσω από τους επενδυτικούς στόχους και τα «παχιά λόγια» της κυβέρνησης περί «πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής», μέρος της οποίας είναι και η οικονομική διπλωματία, διεξάγεται ένας ανελέητος «πόλεμος» ανάμεσα σε ανταγωνιστικά κεφάλαια, που αναζητούν κερδοφόρα διέξοδο στην ελληνική αγορά, σε άμεση διασύνδεση με τους ευρύτερους γεωπολιτικούς ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή, που μόνο καλά δεν προμηνύουν για το λαό.

Πλούτος

 

Πριν από τρία περίπου χρόνια, το κινεζικό (αγγλόφωνο) ηλεκτρονικό περιοδικό «The Diplomat» είχε δημοσιεύσει τα εντυπωσιακά αποτελέσματα εκτιμήσεων της βρετανικής εταιρείας μεταλλευμάτων «SRE Minerals Limited» σε σχέση με τον ορυκτό πλούτο της ΛΔ Κορέας. Μεταξύ άλλων, είχε εκτιμήσει ότι στη συγκεκριμένη περιοχή υπάρχουν πάνω από 216.000.000 τόνους οξειδίων και μεταλλευμάτων σπάνιων γαιών. Πρόκειται για μέταλλα και οξείδια γεώδους μορφής, που χαρακτηρίστηκαν έτσι λόγω της σχετικής σπανιότητάς τους και τα οποία είναι ιδιαιτέρως πολύτιμα, επειδή είναι απαραίτητα στην παραγωγή προϊόντων υψηλής τεχνολογίας (π.χ. κινητά τηλέφωνα, φορητοί υπολογιστές, οθόνες υγρών κρυστάλλων), σε «πράσινες» τεχνολογίες (π.χ. μπαταρίες υβριδικών αυτοκινήτων, φωτοβολταϊκά, λαμπτήρες χαμηλής κατανάλωσης, τουρμπίνες ανεμογεννητριών) κ.λπ. Ανάλογες εκτιμήσεις για ανεκμετάλλευτα μέχρι σήμερα κοιτάσματα υπάρχουν και για άλλες περιοχές της χώρας, καθιστώντας τη ΛΔ Κορέας πραγματικό «Ελντοράντο» για ανταγωνιστικά μονοπώλια που δραστηριοποιούνται στους τομείς παραγωγής προϊόντων υψηλής τεχνολογίας. Μάλιστα, οι προσδοκίες που δημιουργούνται, είναι μεγαλύτερες και από αυτές που γεννούν τα κοιτάσματα σπάνιων γαιών στην Εσωτερική Μογγολία της Κίνας, που είναι τα μεγαλύτερα επιβεβαιωμένα παγκόσμια. Τέτοια ευρήματα σίγουρα δεν περνούν απαρατήρητα από τα πολυεθνικά μεγαθήρια και πρέπει να συνυπολογιστούν στους παράγοντες που συνθέτουν το πλέγμα των αντιθέσεων και της έντασης ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κράτη και κέντρα, με «εξάρσεις» όπως αυτή που ζούμε τώρα με επίκεντρο τη ΛΔ Κορέας.

Ριζοσπάστης