Ολοι στην αρένα

Ενα από τα πράγματα που ξεχώρισαν στην αντιπαράθεση κυβέρνησης, ΝΔ και των άλλων αστικών κομμάτων για την αντικομμουνιστική φιέστα στην Εσθονία, είναι οι κάλπικες διαχωριστικές γραμμές που στήνουν μεταξύ τους με κάθε αφορμή. Ετσι, το να παρουσιάζεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ως κάτι που δεν είναι (σ.σ. κομμουνιστές, υπερασπιστές του κομμουνισμού κ.λπ.), βολεύει τον ΣΥΡΙΖΑ για να κρύβει την ταξική του πολιτική υπέρ του κεφαλαίου, να υλοποιεί με την προβιά του «αριστερού» και του «αγωνιστή» την πιο βρώμικη δουλειά των καπιταλιστών, επιχειρώντας ταυτόχρονα να εγκλωβίσει σε κάλπικα δίπολα εργαζόμενους, αγωνιστές, ριζοσπάστες, με σκοπό να στρατευτούν κάτω από ξένες γι' αυτούς σημαίες. Από την άλλη, η ΝΔ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα κρύβουν πίσω από τις σκιαμαχίες με τον ΣΥΡΙΖΑ την επί της ουσίας συμφωνία τους με όσα η κυβέρνηση υλοποιεί για λογαριασμό του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, απ' όλες τις αστικές δυνάμεις που συμμετέχουν στη «συζήτηση», συκοφαντείται ο σοσιαλισμός, που αποτελεί τη μόνη πραγματική διέξοδο και προοπτική για τους εργαζόμενους και το λαό, απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, που συνθλίβει δικαιώματα και σύγχρονες ανάγκες. Και για να μην ξεχνιόμαστε, ο αντικομμουνισμός είναι προπομπός της αντιλαϊκής κλιμάκωσης, όπως αυτή που σχεδιάζει τώρα το κεφάλαιο, ρίχνοντας στην αρένα κάθε διαθέσιμη δύναμη για να πετύχει τους στόχους του: Από την κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα, μέχρι τους κάθε είδους φιλοναζιστές και φασίστες, που όλες αυτές τις μέρες έχουν δώσει τα ρέστα τους στον αντικομμουνισμό, εξαπολύοντας απειλές στο εργατικό - λαϊκό κίνημα και στην πρωτοπορία του, τους κομμουνιστές.

Χοροπηδάει

 

«Περισσότερα από 35 δισ. ευρώ έως το 2020 για την απασχόληση και την ανάπτυξη στην Ελλάδα» έγραφαν χτες τα Μέσα που προπαγανδίζουν υπέρ της κυβέρνησης, αναπαράγοντας την απάντηση που έδωσε η επίτροπος Απασχόλησης της ΕΕ σε ερώτηση ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ για «τις συνθήκες εργασίας και την κοινωνική προστασία, σε χώρες που υπέφεραν από την κρίση όπως η Ελλάδα». Διαβάζοντας κανείς αυτά τα νούμερα, πραγματικά ζαλίζεται στη σκέψη ότι με τόσα χρήματα για την απασχόληση υπάρχουν όλα τα περιθώρια να αυξηθούν οι μισθοί, να βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας, να πάψει η υποαπασχόληση. Κι όμως... Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Τα 35 δισ. ευρώ, σύμφωνα με την επίτροπο, θα αξιοποιηθούν «στο πλαίσιο του σχεδίου για την απασχόληση και την ανάπτυξη στην Ελλάδα, το οποίο προωθεί τις επενδύσεις και υποστηρίζει τις μεταρρυθμίσεις για την προαγωγή της ανάπτυξης και τη δημιουργία θέσεων εργασίας και την αντιμετώπιση της κοινωνικής κατάστασης». Ολα αυτά, με «οδηγό» τον «ευρωπαϊκό πυλώνα κοινωνικών δικαιωμάτων», που αποτελεί τον φερετζέ για την επέκταση της ευελιξίας με «ασφάλεια». Συνοψίζει, δηλαδή, το σύγχρονο περιεχόμενο της «ευελφάλειας», όπως καθιερώθηκε να λέγεται η λήψη μέτρων που καθιστούν ευκολότερη την «κινητικότητα» και την ευελιξία στην αγορά εργασίας. Ολα αυτά μεταφράζονται σε ενίσχυση του επιχειρηματικού και επενδυτικού κλίματος, αφού το κεφάλαιο εξασφαλίζει φτηνότερη εργατική δύναμη και μεγαλύτερο κέρδος, πράγμα που είναι αρκετό για να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ να χοροπηδάει από τη χαρά του.

Αβεβαιότητες

 

Με ανησυχία παρακολουθούν τα αστικά επιτελεία τις οικονομικές εξελίξεις στην Ιταλία, διαπιστώνοντας ότι «η αύξηση του ΑΕΠ κατά 1% - 1,5% δεν είναι εντυπωσιακή και ούτε μπορεί να κατευνάσει τους φόβους για τη βιωσιμότητα του χρέους», σύμφωνα με τον διεθνή οικονομικό Τύπο. Πρόσθετο και συναφές ζήτημα θεωρείται το γεγονός ότι τα «κόκκινα» δάνεια στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ιταλίας ξεπερνάνε τα 300 δισ. ευρώ, ενώ πολλοί είναι αυτοί που αναρωτιούνται τι θα γίνει αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αποφασίσει να περιστείλει το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης. Αν κάτι επιβεβαιώνεται απ' όλα αυτά, είναι ότι τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται βέβαιο σε ό,τι αφορά την πορεία της οικονομίας στην Ευρωζώνη και στα κράτη - μέλη της. Μέσα απ' αυτό το πρίσμα, δεν ηχεί καθόλου παράξενα η πρόταση του Μπερλουσκόνι, πρώην πρωθυπουργού της χώρας, για χρήση «παράλληλου νομίσματος», που θα δώσει στην Ιταλία τη δυνατότητα μιας πιο γρήγορης και αποτελεσματικότερης για το κεφάλαιο υποτίμησης κεφαλαίου στο εσωτερικό της χώρας. Θυμίζουμε ότι ανάλογες προτάσεις ακούγονταν και στην Ελλάδα, με βασικό φορέα τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του το πρώτο εξάμηνο του 2015. Τότε που η ιδέα του παράλληλου νομίσματος παρουσιαζόταν ως «αριστερή» και «ριζοσπαστική» διέξοδος από την κρίση. Αποδεικνύεται ωστόσο ότι αποτελεί εναλλακτική «λύση» προσαρμοσμένη στις ανάγκες του κεφαλαίου, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, ώστε να τη βάζει στο τραπέζι ένας ακραιφνής εκπρόσωπος της αστικής τάξης στην Ιταλία, που (να μην το ξεχνάμε) είναι η τρίτη ισχυρότερη οικονομία της Ευρωζώνης.

Τεχνογνωσία

 

Ενώ πλησιάζει η επίσκεψη Μακρόν στην Ελλάδα, πυκνώνουν στον Τύπο οι αγιογραφίες του νέου Προέδρου και οι προσδοκίες ότι «μια ανανεωμένη, ισχυρή Γαλλία» θα μπορέσει να παίξει «πρωταγωνιστικό ρόλο στην ΕΕ», επ' ωφελεία των συμφερόντων και της αστικής τάξης στην Ελλάδα. Σημειώνουμε, ωστόσο, ότι η άφιξη του Γάλλου Προέδρου στην Ελλάδα θα γίνει την ίδια περίοδο με τη ΔΕΘ, που αποτελεί ορόσημο στο ξεδίπλωμα της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης τους επόμενους μήνες. Θυμίζουμε, επίσης, ότι εκείνη την περίοδο θα έχει σχεδόν οριστικοποιηθεί το νέο αντεργατικό «πακέτο» των μεταρρυθμίσεων και στη Γαλλία, στο οποίο περιλαμβάνονται απελευθέρωση των απολύσεων, παραπέρα διάλυση των Συλλογικών Συμβάσεων, περικοπές σε κοινωνικά επιδόματα και άλλα. Επομένως, υποψιαζόμαστε ότι η επίσκεψη του «φίλου από τη Γαλλία» θα δώσει την ευκαιρία στον Ελληνα πρωθυπουργό να ανταλλάξει μαζί του «τεχνογνωσία» στις αντεργατικές - αντιλαϊκές ανατροπές, μιας και πολλά απ' όσα τώρα προωθούνται στην αγορά εργασίας της Γαλλίας, είναι σκληρή πραγματικότητα εδώ και χρόνια στην εργασιακή ζούγκλα της Ελλάδας, στο όνομα πάντα της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και της εφαρμογής των «βέλτιστων ευρωπαϊκών πρακτικών»...

Ριζοσπάστης