Σαν δυο σταγόνες νερό

Ως «πλειοδοσία ευαισθησίας» απέναντι στα λαϊκά στρώματα, που στενάζουν από την πολιτική που οι ίδιοι υλοποιούν, εμφανίζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ τις προτάσεις τους για τη λεγόμενη «κοινωνική πολιτική».

Η πραγματικότητα είναι ότι η πλήρης στοίχισή τους στη στρατηγική του κεφαλαίου τούς οδηγεί να διαγκωνίζονται για το ποιος είναι ικανότερος να διαχειριστεί την εξαθλίωση και τη φτώχεια του λαού, αλλά και να ανοίξει νέα «χρυσωρυχεία» κερδοφορίας για το κεφάλαιο, κάνοντας τις προτάσεις τους να μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό.


Για παράδειγμα, η κυβέρνηση περιφέρει τις μέρες αυτές ως το απαύγασμα της «κοινωνικής ευαισθησίας» την αναδιανομή της φτώχειας και την απάτη του «κοινωνικού μερίσματος» από την υπεραπόδοση των ματωμένων πλεονασμάτων, τη φοροληστεία και το «συμμάζεμα» όλων των προνοιακών και κοινωνικών επιδομάτων σε ένα ελάχιστο επίδομα.

Η ΝΔ λέει ότι εκείνη πρώτη εφάρμοσε τα επιδόματα πτωχοκομείου και προτείνει τη γενίκευση ενός «ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος», με αξιοποίηση του ΕΣΠΑ, ενοποίηση (δηλαδή νέο τσεκούρωμα) των επιμέρους επιδομάτων και διαμόρφωση «ενός μηχανισμού με εισοδηματικά κριτήρια», ό,τι ακριβώς υλοποιεί και η κυβέρνηση.

Τα ίδια και στην Υγεία, εκεί όπου η σημερινή κυβέρνηση πήρε από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ τη σκυτάλη της εμπορευματοποίησης: Μιλάνε για τις μεγάλες ελλείψεις στα νοσοκομεία, λες και δεν είναι απότοκο των «εξοικονομήσεων» από τον κρατικό προϋπολογισμό για να βρεθούν λεφτά για τους στόχους του κεφαλαίου, ενώ και οι προσλήψεις που εξαγγέλλουν - «για να έρθουμε στον ευρωπαϊκό μέσο όρο», λένε με μια φωνή - όχι μόνο θα είναι με ημερομηνία λήξης, χειρότερους όρους και υπό την αίρεση της επίτευξης των «δημοσιονομικών στόχων», αλλά ούτε κατά διάνοια δεν φτάνουν για να καλύψουν τις τεράστιες ανάγκες.

Τσακώνονται για το ποιος είχε πρώτος την ιδέα για τη διανομή φαρμάκων κατ' οίκον στους καρκινοπαθείς, αλλά ούτε κουβέντα για το ότι η πολιτική τους έχει κάνει το φάρμακο είδος πολυτελείας για τους χρόνια πάσχοντες, αφήνοντας βασικά φάρμακα έξω από τις λίστες και απ' όσα καλύπτουν τα Ταμεία.

Την ώρα δε που η κυβέρνηση, μέσω των λεγόμενων μονάδων «Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας», αναθέτει στους «οικογενειακούς γιατρούς» ρόλο «κόφτη» των λαϊκών αναγκών, η ΝΔ συμφωνεί και επαυξάνει, προτείνοντας κι αυτή το «θεσμό του οικογενειακού γιατρού», με τις ίδιες ακριβώς αρμοδιότητες.

Ακόμα περισσότερο βγάζει μάτι η ταύτιση στα θέματα της Κοινωνικής Ασφάλισης: Με το πρόσχημα της μείωσης της ανεργίας και της «διάσωσης» των ασφαλιστικών ταμείων, που κεφάλαιο και κυβερνήσεις βούλιαξαν από κοινού, η ΝΔ δηλώνει έτοιμη για μείωση των ασφαλιστικών εισφορών της εργοδοσίας. Δέσμευση που έχει προλάβει όμως να «καπαρώσει» ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον πρωθυπουργό λίγες μέρες πριν να λέει στην «αναπτυξιακή» φιέστα ότι «με την πρώτη ευκαιρία» θα πραγματοποιήσει τον πόθο των καπιταλιστών.

Σε ό,τι αφορά τις συντάξεις, η ΝΔ μιλάει για «εθνική σύνταξη» με ανταποδοτικά χαρακτηριστικά και συνδεδεμένη με «ρήτρα ανάπτυξης», ανάλογα δηλαδή με την ανάκαμψη του κεφαλαίου, αλλά το ίδιο κάνει και ο νόμος - λαιμητόμος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που σμπαραλιάζει τον κοινωνικό χαρακτήρα της Ασφάλισης, σπρώχνει στις «βασικές» συντάξεις πείνας την πλειοψηφία των συνταξιούχων, συνδέει τα δικαιώματα των ασφαλισμένων με την πορεία της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Από πάνω, και οι δυο προκαλούν τους συνταξιούχους παρουσιάζοντας ως «παροχές» την «αποκατάσταση των αδικιών στις συντάξεις χηρείας», ή την επιστροφή όσων παράνομα τους κρατούσαν για εισφορές Υγείας.

Τα παραδείγματα δεν έχουν τέλος. Επιβεβαιώνουν ότι καπιταλιστική κερδοφορία και λαϊκές ανάγκες δεν «κολλάνε», ότι στο πλαίσιο της εξουσίας και της οικονομίας του κεφαλαίου οι όποιες κοινωνικές παροχές θα στριμώχνονται μόνιμα στη μέγγενη της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων, θα περιορίζονται σε ορισμένα μέτρα διαχείρισης της φτώχειας που διαρκώς θα μεγαλώνει και με στόχο να αποσπάσουν την ανοχή του λαού στην αντιλαϊκή πολιτική.

Αναδημοσιεύεται από την στήλη «Η Άποψή μας», Ριζοσπάστης, Παρασκευή 3 Νοέμβρη 2017.

902gr