Για τα πανηγύρια

Πανηγυρίζει η χτεσινή «Αυγή» για τις δηλώσεις Ραχόι ότι σκοπεύει να αυξήσει τον κατώτερο μισθό σταδιακά από το 2018. Πού βρίσκεται η αλήθεια; Στην Ισπανία, όπως και στην Ελλάδα, ο κατώτερος μισθός καθορίζεται από το κράτος και, σύμφωνα με δημοσιεύματα, βρίσκεται σήμερα καθηλωμένος στα 707 ευρώ. Ο Ραχόι υπόσχεται να δώσει αυξήσεις τα επόμενα τρία χρόνια, ώστε ο κατώτατος μισθός να φτάσει το 2020 στα 850 ευρώ. Με ποιες προϋποθέσεις; Η ανάπτυξη να ξεπερνάει το 2,5% κατ' έτος και να δημιουργούνται 450.000 νέες θέσεις εργασίας κάθε χρόνο. Εννοείται, βέβαια, ότι το ρημαγμένο λαϊκό εισόδημα θα συνεχίσει να συμπιέζεται από τους φόρους, τη «δημοσιονομική πειθαρχία» για το κεφάλαιο και πάει λέγοντας. Σε κάθε περίπτωση, η πιθανή αύξηση του κατώτερου μισθού δεν είναι τίποτε άλλο παρά η εφαρμογή μιας νομοθεσίας παρόμοιας με αυτήν που ισχύει στην Ελλάδα, η οποία θυμίζουμε ότι προβλέπει τη διαμόρφωση του μισθού (αυξήσεις ή μειώσεις) με κριτήριο «την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις προοπτικές της για ανάπτυξη από την άποψη της παραγωγικότητας, των τιμών και της ανταγωνιστικότητας, της απασχόλησης, του ποσοστού της ανεργίας, των εισοδημάτων και μισθών». Δηλαδή, η ανάκαμψη της οικονομίας θα δίνει λίγα ευρώ παραπάνω στον κατώτερο μισθό και αυτά σε βάθος χρόνου, ενώ μια ενδεχόμενη κατρακύλα του ΑΕΠ θα οδηγεί σε ακαριαίες μειώσεις, όπως αυτή του 22% και 32% που υπέστη ο κατώτερος μισθός στην Ελλάδα με την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου του 2012. Πράγματι, λοιπόν, οι αυξήσεις στην Ισπανία, όπως και αυτές για τις οποίες δεσμεύτηκε στην Ελλάδα η υπουργός Εργασίας για μετά το 2018, είναι για τα πανηγύρια.

Η άλλη όψη

«Αν θέλουν οι Τούρκοι να συγκρουστούν με όλη τη διεθνή κοινότητα, την EXXON και την ΤΟΤΑL, να αμφισβητήσουν κυριαρχία (σ.σ.: Ελλάδας ή Κύπρου), αναλαμβάνουν και την ευθύνη. Το φυσικό αέριο θα εξορυχθεί σε συνεργασία με διεθνείς εταιρείες. Αν θέλει η Τουρκία να πάρει ένα τρυπάνι και να κάνει τις βόλτες της, θα αναλάβει και τις ευθύνες της απέναντι σε όλους». Τάδε έφη ο υπουργός Αμυνας, όταν ρωτήθηκε την Τετάρτη για το γεγονός ότι η Τουρκία προμηθεύτηκε τρυπάνι για εξόρυξη φυσικού αερίου και το ενδεχόμενο να το εγκαταστήσει στην κυπριακή ή την ελληνική ΑΟΖ. Πρόκειται για τη μόνιμη επωδό όλων των αστικών κυβερνήσεων, που παρουσιάζουν ως «θεματοφύλακα» των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας τις «μπίζνες» και τα συμφέροντα των ενεργειακών κολοσσών και μονοπωλίων. Με τον ίδιο τρόπο άλλωστε παρουσιάζουν και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και συμμαχίες όπου συμμετέχουν. Πρόκειται για κάλπικη προπαγάνδα: Τα συμφέροντα των ενεργειακών κολοσσών και λοιπών «μεγαθηρίων» όχι απλά δεν προστατεύουν από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις επεμβάσεις, αλλά είναι η πηγή τους. Μια ματιά στην ευρύτερη περιοχή είναι αρκετή για να πείσει και τον πλέον δύσπιστο. Ιδιαίτερα όταν βλέπει χώρες που στο παρελθόν διαφημίζονταν ως υπόδειγμα «σταθερότητας», με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα και σήμερα δεν έχει μείνει πέτρα πάνω στην πέτρα. Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί συμβιβασμοί είναι η άλλη όψη των ανειρήνευτων αντιθέσεων και κανείς ποτέ δεν ξέρει πότε θα στρίψει το νόμισμα προς την άλλη πλευρά...

Φυσικές ανισότητες

Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εγκάλεσε τον Κυρ. Μητσοτάκη ότι είναι ο πρώτος πολιτικός αρχηγός, «ακόμα και της συντηρητικής παράταξης», που «μοιράζεται σε δημόσιο βήμα τη βαθιά του πεποίθηση ότι οι κοινωνικές ανισότητες είναι φυσική νομοτέλεια, ότι ο διαχωρισμός πλουσίων και φτωχών είναι τεχνητός, ή ότι στην ιδιωτική οικονομία ο εργοδότης και ο εργαζόμενος έχουν κοινά συμφέροντα». Τα καβγαδάκια τους βέβαια και το παιχνίδι των εντυπώσεων, ελάχιστα πρέπει να απασχολούν το λαό, με δεδομένο ότι μοιράζονται τα ίδια οράματα για το κεφάλαιο και υπηρετούν ένα σύστημα ταξικό και σάπιο, που έχει στο DNA του τις κοινωνικές ανισότητες. Ωστόσο, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι ο Δ. Τζανακόπουλος διαθέτει πολύ κοντή μνήμη, καθώς ήταν ο Αλ. Τσίπρας αυτός που πριν από δύο περίπου μήνες, κατά την περιοδεία του στα «Πλαστικά Θράκης», δήλωνε περιχαρής: «Με υποδέχτηκαν εργαζόμενοι, λέγοντάς μου καλώς ήρθες στο εργοστάσιό μας. Οταν οι εργαζόμενοι, που είναι το βασικό γρανάζι, νιώθουν την επιχείρηση και δική τους, τότε η πορεία της επιχείρησης είναι επιτυχημένη»! Αλλά και πέραν αυτού, όσο κυνισμό εκπέμπει η άποψη της ΝΔ περί της ...φυσικότητας των κοινωνικών ανισοτήτων, άλλον τόσο εκπέμπουν ο ζήλος της κυβέρνησης και η αφοσίωσή της σε ένα σύστημα και μια πολιτική που τις διαιωνίζει και τις βαθαίνει. Εκεί συναντιούνται Τσίπρας, Μητσοτάκης και λοιποί ταγμένοι στο σύστημα. Πολύ περισσότερο που ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστατεί και από τη θέση της κυβέρνησης για να ενστερνιστούν οι εργαζόμενοι δηλητηριώδεις για τα συμφέροντά τους απόψεις, όπως αυτή για ταξική συνεργασία, κερδίζοντας επάξια την εμπιστοσύνη του κεφαλαίου.

Δούναι και λαβείν

Στη Γερμανία, όπως και στις ΗΠΑ, η χρηματοδότηση των κομμάτων του κεφαλαίου από επιχειρηματικούς ομίλους είναι αυτονόητη και νομικά κατοχυρωμένη. Ετσι, καμιά εντύπωση δεν προκαλούν τα στοιχεία της τελευταίας χρονιάς, που ήταν και προεκλογική, για τις δωρεές από μεγάλα μονοπώλια προς όλα τα κόμματα και κυρίως προς τους βασικούς «παίχτες» του πολιτικού σκηνικού. Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται για χρηματοδοτήσεις πάνω από 50.000 ευρώ, η CDU (Χριστιανοδημοκράτες) συγκέντρωσε περίπου 2,9 εκατ. ευρώ, το FDP (Φιλελεύθεροι) 1,9 εκατ. ευρώ, οι Πράσινοι 373.000 ευρώ, το SPD (Σοσιαλδημοκράτες) 350.000 ευρώ. Τα άλλα δύο κόμματα του γερμανικού Κοινοβουλίου - το ευρωσκεπτικιστικό - αντιμεταναστευτικό AfD και το σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα «Αριστερά» - χρηματοδοτούνται επίσης από εταιρείες, με μικρότερα όμως ποσά. Ορισμένοι όμιλοι έχουν χρηματοδοτήσει περισσότερα από ένα κόμμα, όπως η «Daimler», που ενίσχυσε με 100.000 ευρώ τόσο τη CDU όσο και το SPD. Το μεγαλύτερο ποσό, 500.000 ευρώ, έχει προσφέρει στη CDU η εταιρεία «United Internet», ενώ στο FDP έδωσε 300.000 ευρώ ο κολοσσός ιδιωτικής νοσοκομειακής περίθαλψης «Helios». Είναι φανερό ότι με τέτοια ποσά, τα πολυεθνικά μεγαθήρια εγγράφουν υποθήκες για κατά προτεραιότητα εξυπηρέτηση των ιδιαίτερων συμφερόντων τους από τις κυβερνήσεις και τα κόμματα. Σε κάθε περίπτωση, επιβεβαιώνεται ότι τα αστικά κόμματα είναι «νύχι - κρέας» με τους επιχειρηματικούς ομίλους και ότι στο έδαφος αυτής της σχέσης ανθίζει η διαπλοκή και η διαφθορά, που είναι στο DNA του σάπιου συστήματος.


Ριζοσπάσης