Τα δυο επόμενα κείμενα, οφείλονται αποκλειστικά στην ραστώνη των
καλοκαιρινών διακοπών. Μόνο σε τέτοιο περιβάλλον υπάρχει χρόνος για
ατελείωτες διαδρομές στα χαώδη σοκκάκια του διαδικτύου, όπου μπορεί
κανείς να χαθεί αλλά και να ανακαλύψει σχεδόν τα πάντα. Έτσι, δεν ήταν
ποτέ δυνατόν να φανταστώ πόσες ώρες θα ξόδευα στις διακλαδώσεις που
κρύβονταν πίσω από ένα απλό βιντεάκι ενενήντα δευτερολέπτων, με τίτλο "Ο σύρος έφηβος που τουιτάρει τον τρόμο της ζωής στην Γούτα", μια παραγωγή τού βρεττανικού Guardian, η οποία ανέβηκε στο Youtube στις 24/2/2018.
Ανοίγουμε παρένθεση, για όσους δεν θυμούνται. Η Γούτα είναι μια περιοχή στα ανατολικά περίχωρα της Δαμασκού, η οποία είχε γίνει προπύργιο των αντικαθεστωτικών δυνάμεων της Συρίας από το 2013 μέχρι τον εφετεινό Απρίλιο, οπότε και ανακαταλήφθηκε από τις κυβερνητικές δυνάμεις, με την βοήθεια των ρώσσων. Οι δυτικοί κατηγόρησαν επανειλημμένως τον Άσσαντ για χρήση χημικών όπλων, για βομβαρδισμό αμάχων κλπ, όμως σύντομα αποδείχθηκε ότι τα στοιχεία τους ήσαν είτε ανύπαρκτα είτε χαλκευμένα. Κλείνουμε την παρένθεση για να δούμε το βιντεάκι.
"Με λένε Μωχάμτ Νάζεμ και είμαι 15 ετών... ζητούμε κατάπαυση του πυρός της εκστρατείας που εξαπολύθηκε από το καθεστώς του Άσσαντ και την Ρώσσία... αυτή είναι μια έκκληση από μένα και τα παιδιά τής ανατολικής Γούτας... απευθυνόμαστε στην συνείδησή σας... θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά... σκοτωνόμαστε από τη σιωπή σας... ο Άσσαντ, ο Πούτιν και ο Χομεϊνί σκότωσαν την παιδική μας ηλικία... σώστε μας πριν είναι πολύ αργά."
Συγκινητικός ο πιτσιρικάς, δεν λέω; Συγκινητικός αλλά κάτι δεν σας κάθεται καλά, έτσι; Μάλλον λόγω του τρόπου που στήνεται μπροστά στον φακό. Συμφωνούμε. Κι εμένα κάτι μου φάνηκε στραβό κι έβαλα να ξαναδώ το βιντεάκι. Την δεύτερη φορά κατάλαβα από τα πρώτα δευτερόλεπτα τί μου χτύπησε στο μάτι. Ήταν η συριακή σημαία, που έχει τυλιγμένη ο Νάζεμ στον λαιμό του. Εγώ ήξερα ότι η συριακή σημαία έχει πράσινα αστέρια αλλά στον λαιμό τού Νάζεμ έβλεπα κόκκινα. Ε, λοιπόν, χάρη σ' αυτά τα κόκκινα αστέρια άρχισα την περιπλάνησή μου στο διαδίκτυο.
Αν έχετε παρατηρήσει, οι σημαίες των αραβικών κρατών έχουν συνήθως τέσσερα χρώματα, τα οποία αντιπροσωπεύουν τις τέσσερις μεγάλες δυναστείες τής αραβικής ιστορίας: κόκκινο για τους Χασεμίτες, λευκό για τους Ομμεϋάδες, πράσινο για τους Φατιμίδες και μαύρο για τους Αμπασίδες. Η συριακή σημαία έχει κόκκινο, λευκό και μαύρο στις τρεις λωρίδες της και πράσινο στα δυο αστέρια στο κέντρο, τα οποία συμβολίζουν τα αδελφά κράτη Συρία και Αίγυπτο. Παλιότερα, είχε τρία πράσινα αστέρια, επειδή στην αδελφότητα είχε προσχωρήσει και το Ιράκ.
Πάμε λίγο πίσω στην Ιστορία, στις αρχές τής δεκαετίας τού 1930, όταν η Συρία είναι γαλλική αποικία. Μετά από αρκετές αλλαγές και πάντα με την έγκριση των γάλλων, η χώρα υιοθετεί μια σημαία με πράσινη, λευκή και μαύρη ρίγα και τρία κόκκινα αστέρια στην μέση. Το ένα αστέρι συμβολίζει την Δαμασκό και το Χαλέπι, το δεύτερο την Ντέιρ-εζ-Ζορ και το τρίτο την Λατάκια. Αυτή η σημαία "έζησε" μέχρι το 1958, οπότε η πρώτη ρίγα και τα αστέρια άλλαξαν αμοιβαία χρώμα, ενώ το 1980 έμειναν μόνο δυο αστέρια και απέκτησαν τον συμβολισμό που είπαμε πρωτύτερα.
Ελπίζω ότι δεν σας μπέρδεψα ως εδώ αλλά δεν βρήκα καλύτερο τρόπο για να σας πω ότι η σημαία που έχει τυλιγμένη στον λαιμό του ο Μωχάμετ Νάζεμ δεν είναι η σημερινή επίσημη σημαία τής Συρίας αλλά εκείνη που είχαν εγκρίνει οι γάλλοι τότε που έλεγχαν την χώρα. Αν αναρωτιέστε για την σημασία αυτής της παρατήρησης, σας λύνω την απορία αμέσως τώρα: αυτή την αποικιοκρατικής προελεύσεως σημαία χρησιμοποιούν οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις στην Συρία. Με άλλα λόγια, ο συγκινητικός πιτσιρικάς δεν νοιάζεται μόνο για την παιδική του ηλικία και για την κατάπαυση του πυρός αλλά νοιάζεται και για την επικράτηση των ανταρτών, οι οποίοι έχουν την αμέριστη υποστήριξη της δύσης.
Αφού,λοιπόν, βγάλαμε άκρη με την σημαία που έχει στον λαιμό του, ας ψάξουμε λίγο στα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σε όλα, ο νεαρός Μωχάμετ έγινε μέλος τον Δεκέμβριο του 2017 και έχει ήδη αποκτήσει δεκάδες χιλιάδες ακολούθους: πάνω από 26.000 στο Τουίττερ και σχεδόν 20.000 στο Ίνσταγκραμ ενώ υπάρχει και σελίδα στο Φέισμπουκ αλλά είναι κλειστή και το αίτημα φιλίας που έστειλα δεν έχει γίνει ακόμη δεκτό. Παρά τις χιλιάδες των ακολούθων του, ο Μωχάμετ ακολουθεί ελάχιστους: 268 στο Τουίττερ και μόλις 31 στο Ίνσταγκραμ. Προφανώς, ο πολύπαθος έφηβος ενδιαφέρεται κυρίως να πει αυτά που θέλει και όχι να ακούσει τους άλλους.
Λένε πως κάθε άνθρωπος αποκαλύπτεται μέσω των δημοσιεύμάτων του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό είναι σωστό. Προσωπικά, όμως, εκτιμώ πως αποκαλύπτεται ακόμη περισσότερο μέσω της λίστας όσων εκείνος ακολουθεί σ' αυτά τα μέσα. Μη μπορώντας, λοιπόν, να καταλάβω πώς στα κομμάτια ο Guardian όχι απλώς ανακάλυψε σε μηδενικό χρόνο τον Νάζεμ αλλά και αποφάσισε να προβάλει την "δουλειά" του, σκέφτηκα να ρίξω μια ματιά στην λίστα με όσους ακολουθεί ο νεαρός στο Τουίττερ.
Λίγα λεπτά αργότερα κατάλαβα ότι είχα χτυπήσει φλέβα! Ιβάνκα Τραμπ, Ντόναλντι Τραμπ κι ανάμεσα το Φοξ, δηλαδή ο Σκάι των ΗΠΑ. Η σύρια Ραμί Νάκλα και ο πακιστανός Μωχάμετ Άσγκαρ, φανατικοί υπέρμαχοι της πολιτειακής επέμβασης στις χώρες τους. Πολλά δυτικά μέσα ενημέρωσης (ηλεκτρονικά και μη) και πολλοί δημοσιογράφοι, μεταξύ των οποίων και ο δυσλεξικός Αρέεμπ Ούλλα, μουσουλμάνος βρεττανός δημοσιογράφος. Τον διέκρινα επειδή, ανάμεσα στα δημοσιεύματα που βρήκα να αναφέρονται στον Νάζεμ, το άρθρο τού Ούλλα "Eastern Ghouta: Children tell of life under bombs through social media" είναι το πρώτο χρονικά. Με δεδομένο ότι ο Ούλλα συνεργάζεται με τον Guardian, έχω βάσιμους λόγους να πιστεύω ότι κάπου έβαλε το χεράκι του για να προβληθεί ο Νάζεμ από τον βρεττανικό κολοσσό τής ενημέρωσης.
Εδώ έκανα μια ακόμη σκέψη. Αφού ο Ούλλα ήταν από τους πρώτους (αν όχι ο πρώτος) που πρόβαλαν τον Νάζεμ, θα έπρεπε να ήταν και από τους πρώτους που θα ακολουθούσε ο σύρος έφηβος στο Τουίττερ. Κι όμως, δεν είναι. Συνέχισα να ψάχνω την λίστα αλλά όλα τα ονόματα που έβλεπα ήσαν άγνωστα σε μένα. Ποιοι είναι αυτοί, λοιπόν, που έπιασαν πρώτη θέση στασίδι στις προτιμήσεις τού Νάζεμ; Ας είναι καλά το διαδίκτυο! Με το δαιμόνιο να δουλεύει μέσα μου και με άφθονο χρόνο διαθέσιμο, το ψάξιμο άρχισε. Κι όσο προχωρούσε, τόσο περισσότερο πειθόμουν ότι ο Μωχάμετ Νάζεμ δεν ήταν παρτά άλλο ένα δημοσιογραφικό κατασκεύασμα, άλλο ένα όπλο στον παγκόσμιο πόλεμο προπαγάνδας στον οποίο η "δημοσιογραφία" παίζει πρωτεύοντα ρόλο.
Τι βρήκα, λοιπόν; Πάρτε μια ανάσα και θα συνεχίσουμε.
Ανοίγουμε παρένθεση, για όσους δεν θυμούνται. Η Γούτα είναι μια περιοχή στα ανατολικά περίχωρα της Δαμασκού, η οποία είχε γίνει προπύργιο των αντικαθεστωτικών δυνάμεων της Συρίας από το 2013 μέχρι τον εφετεινό Απρίλιο, οπότε και ανακαταλήφθηκε από τις κυβερνητικές δυνάμεις, με την βοήθεια των ρώσσων. Οι δυτικοί κατηγόρησαν επανειλημμένως τον Άσσαντ για χρήση χημικών όπλων, για βομβαρδισμό αμάχων κλπ, όμως σύντομα αποδείχθηκε ότι τα στοιχεία τους ήσαν είτε ανύπαρκτα είτε χαλκευμένα. Κλείνουμε την παρένθεση για να δούμε το βιντεάκι.
 |
| Αριστερά: Η επίσημη σημαία τής Συρίας από το 1980 μέχρι σήμερα. Δεξιά: Η παλιά σημαία, την οποία χρησιμοποιούν οι αντικαθεστωτικοί |
"Με λένε Μωχάμτ Νάζεμ και είμαι 15 ετών... ζητούμε κατάπαυση του πυρός της εκστρατείας που εξαπολύθηκε από το καθεστώς του Άσσαντ και την Ρώσσία... αυτή είναι μια έκκληση από μένα και τα παιδιά τής ανατολικής Γούτας... απευθυνόμαστε στην συνείδησή σας... θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά... σκοτωνόμαστε από τη σιωπή σας... ο Άσσαντ, ο Πούτιν και ο Χομεϊνί σκότωσαν την παιδική μας ηλικία... σώστε μας πριν είναι πολύ αργά."
Συγκινητικός ο πιτσιρικάς, δεν λέω; Συγκινητικός αλλά κάτι δεν σας κάθεται καλά, έτσι; Μάλλον λόγω του τρόπου που στήνεται μπροστά στον φακό. Συμφωνούμε. Κι εμένα κάτι μου φάνηκε στραβό κι έβαλα να ξαναδώ το βιντεάκι. Την δεύτερη φορά κατάλαβα από τα πρώτα δευτερόλεπτα τί μου χτύπησε στο μάτι. Ήταν η συριακή σημαία, που έχει τυλιγμένη ο Νάζεμ στον λαιμό του. Εγώ ήξερα ότι η συριακή σημαία έχει πράσινα αστέρια αλλά στον λαιμό τού Νάζεμ έβλεπα κόκκινα. Ε, λοιπόν, χάρη σ' αυτά τα κόκκινα αστέρια άρχισα την περιπλάνησή μου στο διαδίκτυο.
Αν έχετε παρατηρήσει, οι σημαίες των αραβικών κρατών έχουν συνήθως τέσσερα χρώματα, τα οποία αντιπροσωπεύουν τις τέσσερις μεγάλες δυναστείες τής αραβικής ιστορίας: κόκκινο για τους Χασεμίτες, λευκό για τους Ομμεϋάδες, πράσινο για τους Φατιμίδες και μαύρο για τους Αμπασίδες. Η συριακή σημαία έχει κόκκινο, λευκό και μαύρο στις τρεις λωρίδες της και πράσινο στα δυο αστέρια στο κέντρο, τα οποία συμβολίζουν τα αδελφά κράτη Συρία και Αίγυπτο. Παλιότερα, είχε τρία πράσινα αστέρια, επειδή στην αδελφότητα είχε προσχωρήσει και το Ιράκ.
Πάμε λίγο πίσω στην Ιστορία, στις αρχές τής δεκαετίας τού 1930, όταν η Συρία είναι γαλλική αποικία. Μετά από αρκετές αλλαγές και πάντα με την έγκριση των γάλλων, η χώρα υιοθετεί μια σημαία με πράσινη, λευκή και μαύρη ρίγα και τρία κόκκινα αστέρια στην μέση. Το ένα αστέρι συμβολίζει την Δαμασκό και το Χαλέπι, το δεύτερο την Ντέιρ-εζ-Ζορ και το τρίτο την Λατάκια. Αυτή η σημαία "έζησε" μέχρι το 1958, οπότε η πρώτη ρίγα και τα αστέρια άλλαξαν αμοιβαία χρώμα, ενώ το 1980 έμειναν μόνο δυο αστέρια και απέκτησαν τον συμβολισμό που είπαμε πρωτύτερα.
Ελπίζω ότι δεν σας μπέρδεψα ως εδώ αλλά δεν βρήκα καλύτερο τρόπο για να σας πω ότι η σημαία που έχει τυλιγμένη στον λαιμό του ο Μωχάμετ Νάζεμ δεν είναι η σημερινή επίσημη σημαία τής Συρίας αλλά εκείνη που είχαν εγκρίνει οι γάλλοι τότε που έλεγχαν την χώρα. Αν αναρωτιέστε για την σημασία αυτής της παρατήρησης, σας λύνω την απορία αμέσως τώρα: αυτή την αποικιοκρατικής προελεύσεως σημαία χρησιμοποιούν οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις στην Συρία. Με άλλα λόγια, ο συγκινητικός πιτσιρικάς δεν νοιάζεται μόνο για την παιδική του ηλικία και για την κατάπαυση του πυρός αλλά νοιάζεται και για την επικράτηση των ανταρτών, οι οποίοι έχουν την αμέριστη υποστήριξη της δύσης.
Αφού,λοιπόν, βγάλαμε άκρη με την σημαία που έχει στον λαιμό του, ας ψάξουμε λίγο στα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σε όλα, ο νεαρός Μωχάμετ έγινε μέλος τον Δεκέμβριο του 2017 και έχει ήδη αποκτήσει δεκάδες χιλιάδες ακολούθους: πάνω από 26.000 στο Τουίττερ και σχεδόν 20.000 στο Ίνσταγκραμ ενώ υπάρχει και σελίδα στο Φέισμπουκ αλλά είναι κλειστή και το αίτημα φιλίας που έστειλα δεν έχει γίνει ακόμη δεκτό. Παρά τις χιλιάδες των ακολούθων του, ο Μωχάμετ ακολουθεί ελάχιστους: 268 στο Τουίττερ και μόλις 31 στο Ίνσταγκραμ. Προφανώς, ο πολύπαθος έφηβος ενδιαφέρεται κυρίως να πει αυτά που θέλει και όχι να ακούσει τους άλλους.
Λένε πως κάθε άνθρωπος αποκαλύπτεται μέσω των δημοσιεύμάτων του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό είναι σωστό. Προσωπικά, όμως, εκτιμώ πως αποκαλύπτεται ακόμη περισσότερο μέσω της λίστας όσων εκείνος ακολουθεί σ' αυτά τα μέσα. Μη μπορώντας, λοιπόν, να καταλάβω πώς στα κομμάτια ο Guardian όχι απλώς ανακάλυψε σε μηδενικό χρόνο τον Νάζεμ αλλά και αποφάσισε να προβάλει την "δουλειά" του, σκέφτηκα να ρίξω μια ματιά στην λίστα με όσους ακολουθεί ο νεαρός στο Τουίττερ.
 |
| Ο Μωχάμετ Νάζεμ με την σημαία των αντικαθεστωτικών τυλιγμένη στον λαιμό του |
Λίγα λεπτά αργότερα κατάλαβα ότι είχα χτυπήσει φλέβα! Ιβάνκα Τραμπ, Ντόναλντι Τραμπ κι ανάμεσα το Φοξ, δηλαδή ο Σκάι των ΗΠΑ. Η σύρια Ραμί Νάκλα και ο πακιστανός Μωχάμετ Άσγκαρ, φανατικοί υπέρμαχοι της πολιτειακής επέμβασης στις χώρες τους. Πολλά δυτικά μέσα ενημέρωσης (ηλεκτρονικά και μη) και πολλοί δημοσιογράφοι, μεταξύ των οποίων και ο δυσλεξικός Αρέεμπ Ούλλα, μουσουλμάνος βρεττανός δημοσιογράφος. Τον διέκρινα επειδή, ανάμεσα στα δημοσιεύματα που βρήκα να αναφέρονται στον Νάζεμ, το άρθρο τού Ούλλα "Eastern Ghouta: Children tell of life under bombs through social media" είναι το πρώτο χρονικά. Με δεδομένο ότι ο Ούλλα συνεργάζεται με τον Guardian, έχω βάσιμους λόγους να πιστεύω ότι κάπου έβαλε το χεράκι του για να προβληθεί ο Νάζεμ από τον βρεττανικό κολοσσό τής ενημέρωσης.
Εδώ έκανα μια ακόμη σκέψη. Αφού ο Ούλλα ήταν από τους πρώτους (αν όχι ο πρώτος) που πρόβαλαν τον Νάζεμ, θα έπρεπε να ήταν και από τους πρώτους που θα ακολουθούσε ο σύρος έφηβος στο Τουίττερ. Κι όμως, δεν είναι. Συνέχισα να ψάχνω την λίστα αλλά όλα τα ονόματα που έβλεπα ήσαν άγνωστα σε μένα. Ποιοι είναι αυτοί, λοιπόν, που έπιασαν πρώτη θέση στασίδι στις προτιμήσεις τού Νάζεμ; Ας είναι καλά το διαδίκτυο! Με το δαιμόνιο να δουλεύει μέσα μου και με άφθονο χρόνο διαθέσιμο, το ψάξιμο άρχισε. Κι όσο προχωρούσε, τόσο περισσότερο πειθόμουν ότι ο Μωχάμετ Νάζεμ δεν ήταν παρτά άλλο ένα δημοσιογραφικό κατασκεύασμα, άλλο ένα όπλο στον παγκόσμιο πόλεμο προπαγάνδας στον οποίο η "δημοσιογραφία" παίζει πρωτεύοντα ρόλο.
Τι βρήκα, λοιπόν; Πάρτε μια ανάσα και θα συνεχίσουμε.
Από: Cogito ergo sum
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου