Το έπος της Αφόρετης Γραβάτας

"Είναι νομίζω μια κατάκτηση. Να μπαίνω στο Λευκό Οίκο, στο Κρεμλίνο, στο Βατικανό, στη Γουόλ Στριτ και στο Πεκίνο, χωρίς γραβάτα". Τάδε έφη ο Ελληνας πρωθυπουργός. Δεκέμβρης 2018. Την ίδια μέρα, στην ίδια χώρα, ο συγκυβερνήτης του και υπουργός Αμυνας, ξεκίνησε με πρώτον οβολό το μισθό του, έρανο για ν' αγοραστούν φρεγάτες για το Πολεμικό μας Ναυτικό, καλώντας Ελληνες εφοπλιστές και σκέτους Ελληνες, να προσφέρουν απ' το υστέρημά τους στον ιερό αυτόν σκοπό, μαζί.

Οχι σύντροφοι κι αναγνώστες γενικώς. Δεν είναι μήτε fake news (ψεύτικες, παραπλανητικές ειδήσεις) μήτε τρολάρισμα δημοσιογραφικό ή διαδικτυακό. 

Είναι η επιτομή, συνάμα το αγλάισμα, η ίδια η σημαία - ταυτότητα, η κορωνίδα της πρώην, της νυν και αεί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛικης πολιτικής. Ξεπερνάει τον κάθε θνητό άνθρωπο και μετατρέπει σε τοτέμ της διεθνούς πολιτικής σκηνής την ουσία της λέξης κωλοτούμπα, που ήδη λεξικογράφεται και ως kolotoumba.

Αν ζούσε στις μέρες μας ο Οργουελ, δεν θα είχε γράψει ποτέ το «1984» που σημάδεψε την πολιτική σκέψη του τελευταίου αιώνα. Δεν θα είχε γράψει ούτε λέξη βλέποντας κι ακούγοντας τον Αλέξη να ορίζει εκ νέου κάθε λέξη, ακόμα και τις ανείπωτες, αυτές που δεν πλάστηκαν ακόμη.

Είναι πολλοί και βαρύγδουποι επιστήμονες και διανοούμενοι που λένε πως οι αρχαίοι έλληνες τα έχουν πει όλα. Η σύγχρονη διανόηση, προνομιακό πεδίο άλλωστε της ενσωματωμένης στο αστικό σύστημα αριστεράς, μετά τον Τσίπρα, προσαρμόζεται άμεσα. Ηδη εκστασιασμένη έχει έμπρακτες αποδείξεις ότι οι τωρινοί, οι σύγχρονοι Ελληνες, τα ξαναλένε όλα αλλιώς.

Η Ιστορία ξαναγράφεται απ' την αρχή, απ' τον εικοστό αιώνα και προς τα πίσω, έτσι που κάθε τραύμα να διαβάζεται και να βιώνεται ως θαύμα. 

Για παράδειγμα, το περίφημο ζιβάγκο του Ανδρέα έγινε πουκάμισο χωρίς γραβάτα, κι έκανε τους ηρωικούς καταληστευμένους Ελληνες να είναι περήφανοι όσο κι οι σεήχιδες που πάνε παντού με τις κελεμπίες τους. 

Είναι τέτοια κατάκτηση να γίνεσαι δεκτός στο βρετανικό παλάτι ή στο αμερικάνικο χρηματιστήριο χωρίς γραβάτα, που πλέον δεν μπορεί να σταθεί ως συμβολισμός της Οκτωβριανής η πτώση των θερινών ανακτόρων στα χέρια των μπολσεβίκων. Γιατί θα αρκούσε ένας Αλέξης για να τα κάνει καλοκαιρινά απλώς, όπως λέει κι ο λαός του Οχι που ψηφίζεται ως Ναι.

Σε μέρες κατατεθειμένου «πρώτου» μεταμνημονιακού προϋπολογισμού, που με κάτι ψιλά δοσμένα στους θεόφτωχους, παρμένα όμως απ' τους φτωχούς, και με τα χοντρά λεφτά χαρισμένα στους πλούσιους, σε μέρες δηλαδή που νομιμοποιούνται και συνταγματοποιούνται όλοι οι μνημονιακοί νόμοι - κι είναι χιλιάδες απ' το Μάαστριχτ και δώθε - δεν είναι λίγο πράμα να διαθέτεις τέτοιους ηγέτες. 

Είναι κατάκτηση να μπαίνεις στο άσπρο σπίτι, το αμερικάνικο, χωρίς γραβάτα για να τα δώσεις όλα τα εδάφη της επικράτειας για να διαλέξουν πού θα στήσουν τα πυρηνικά κι άλλα τους όπλα, πού θα δέσουν τα καράβια τους, πού θα ξαποστάσουν τα αεροπλάνα κι οι πύραυλοί τους, ώστε να ξέρει ο λαός αυτός πού ακριβώς θα τον χτυπήσει ο επιλεγμένος αντίπαλος εχθρός. Το «ιδού ο στρατός σας» έγινε χωρίς γραβάτα και με «λαϊκοεφοπλιστικό» έρανο, «ιδού ο πρωθυπουργός σας»!...

Οπότε κόκκινος κίνδυνος δεν υπάρχει πια απ' την αριστερά. Μόνο «κόκκινα» δάνεια, που θα τα περάσει στα μαύρα χέρια των funds (επενδυτικών κολοσσών) και τότε κανείς δεν θα μπορεί να ισχυριστεί ότι η γραβάτα είναι ο φερετζές του πιο εύκολα κατεβασμένου πολιτικού σώβρακου.

Το ΝΑΤΟ πάντως είναι το πιο συγκινημένο απ' το σύγχρονο αυτό ελληνικό έπος της Αφόρετης Γραβάτας. Δεν χρειάστηκε Χριστό να περπατάει στο νερό. Μήτε Αλή Πασά να πνίξει την κυρα-Βασιλική στη λίμνη. Μήτε εκείνο το παλαιό «και γιοφύρια και παιδιά θα σας κάνουμε». 

Αρκεί να είσαι ένας

αριστερός νεαρός που δεν αντέχει να γραβατοπνίγεται χάριν εξουσίας, για ν' αναφωνεί σε ένα παραλίμνιο ψαροχώρι «και έθνη φτιάχνουμε και γλώσσες φτιάχνουμε», φτάνει να μη μας κόψετε τη δικιά μας που γλύφει εκεί που έφτυνε.

Οσοι επιλέξετε να παρακολουθήσετε τη συζήτηση για τον προϋπολογισμό που θα διεξαχθεί με όρους τύπου: Και τώρα τα κάλαντα για τη θεία γέννηση της μεταμνημονιακής ευρωελλαδίτσας, το νου σας στο λογαριασμό. Αυτόν που θα πληρώσετε και θα πληρώνετε για χρόνια πολλά, τώρα που η αφόρετη γραβάτα λερωμένη απ' την πολλή κατάκτηση, στέλνεται στο καθαριστήριο...

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Αναρτήθηκε απο bandiera rossa