ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ 1999 - ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ 2019

 

 

ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ 1999 - ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ 2019

 

Τα Βαλκάνια κάτω από τις πολεμικές και διπλωματικές «φτερούγες» του ΝΑΤΟ

 

Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Ελισαίου Βαγενά, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνου του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων, στην εκδήλωση των Οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στις 20 Μάρτη

Associated Press

12/4/1999: Βομβαρδισμός επιβατικής αμαξοστοιχίας 300 χλμ. νότια του Βελιγραδίου, που αποδόθηκε σε «λάθος» από το ΝΑΤΟ

Αυτές τις μέρες συμπληρώνονται 20 χρόνια από τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία και δύο μήνες από την κύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών από το ελληνικό Κοινοβούλιο. Δύο διαφορετικά γεγονότα, ένα πολεμικό, που οδήγησε στο θάνατο πάνω από 3,5 χιλιάδες ανθρώπους (εκ των οποίων τα 3/4 άμαχοι και μεταξύ αυτών 400 παιδιά) και, από την άλλη, μια «ειρηνική», όπως μας την παρουσιάζουν, διακρατική συμφωνία. Κι όμως, αυτά τα δύο γεγονότα συνδέονται στενά με έναν ισχυρό δεσμό: Τους σχεδιασμούς του ιμπεριαλιστικού οργανισμού του ΝΑΤΟ. Ενός εγκληματικού οργανισμού, που μπορεί να σχεδιάζει και να υλοποιεί στρατιωτικά πραξικοπήματα, βομβαρδισμούς χωρών, διαμελισμούς κρατών, βομβαρδισμούς αμάχων και δηλητηρίαση εδαφών με τις βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου και άλλα εγκλήματα κατά των λαών και ταυτόχρονα να είναι και ...«ειρηνοποιός».

 Το ΝΑΤΟ καταφέρνει αυτόν το ρόλο του «ειρηνοποιού» να τον προωθεί πότε με τα οπλικά του συστήματα, την πολεμική του ισχύ, όπως π.χ. έγινε στη Γιουγκοσλαβία το 1999, γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια το «Διεθνές Δίκαιο» και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ή στη Λιβύη το 2011 (αποσπώντας αυτήν τη φορά την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ), και άλλοτε προωθώντας διακρατικές συμφωνίες, όπως αυτή των Πρεσπών, που φέρει πάνω της τη σφραγίδα του.

Associated Press

Από τη σφαγή του ΝΑΤΟ στην Τζακόβιτσα όπου χτυπήθηκε κομβόι αμάχων στις 14/4/1999

Απατώνται όσοι θεωρούν ότι αυτό το δεύτερο είδος της ΝΑΤΟικής «ειρήνης», μέσω των διακρατικών συμφωνιών, είναι καλύτερο από την «ειρήνη» που επιβάλλεται με τους βομβαρδισμούς. Κι αυτό γιατί η «ειρήνη» της διπλωματίας των ιμπεριαλιστών είναι εκείνο το είδος της «ειρήνης» που προετοιμάζει τους επόμενους ιμπεριαλιστικούς πολέμους.

 

ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ κρύβουν την ουσία!

 

Τους τελευταίους μήνες παρακολουθούμε μια παραπλανητική διαμάχη, με ψευτοκαβγάδες, εθνικισμού - κοσμοπολιτισμού, που κρύβει τη βαθιά, στρατηγική σύμπλευση ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, συνολικά των κομμάτων του κεφαλαίου, που βρίσκεται στην υπεράσπιση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Αυτή είναι η σταθερή «τροχιά», τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, που υποστήριξε το «ναι» στη συμφωνία των Πρεσπών, μαζί με το Ποτάμι, όσο και της ΝΔ, που μαζί με τη φασιστική Χρυσή Αυγή, τα απομεινάρια των ΑΝΕΛ, άλλων εθνικιστικών ομάδων, αλλά και του τμήματος του ΠΑΣΟΚ, που απέμεινε στο ΚΙΝΑΛ, κινήθηκαν με το «όχι» στη συμφωνία των Πρεσπών.

Αλλωστε, σε αυτό ζήτησαν από το λαό της γειτονικής μας χώρας να τοποθετηθεί. Το ερώτημα στο δημοψήφισμα, που έκανε η κυβέρνηση Ζάεφ, είχε ως εξής: «Είστε υπέρ της ένταξης στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ, με την αποδοχή της συμφωνίας μεταξύ της Δημοκρατίας της Μακεδονίας και της Ελληνικής Δημοκρατίας;».

Associated Press

Βομβαρδισμένο προάστιο του Βελιγραδίου στις 20/4/1999

Δεν υπήρχε, δηλαδή, κουβέντα για το όνομα της «Βόρειας Μακεδονίας», κάτι γύρω από το οποίο στην Ελλάδα διεξάγεται σφοδρή «κονταρομαχία» των αστικών κομμάτων. Αυτό ήταν, όπως λέμε, στα «ψιλά γράμματα». Τα «χοντρά» ήταν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ.

 Στην ίδια τη συμφωνία Τσίπρα - Ζάεφ, ξεκάθαρα, από το άρθρο 2 κιόλας της συμφωνίας, δρομολογείται η διαδικασία ένταξης στο ΝΑΤΟ καταρχήν και στη συνέχεια στην ΕΕ. Για την Ιστορία, να σημειώσουμε πως εκείνο το δημοψήφισμα, η μεγάλη πλειοψηφία του λαού της γειτονικής χώρας (πάνω από το 63%) το μποϊκόταρε. Μεταξύ αυτών και το ΚΚ Μακεδονίας, που έχει την ίδια θέση με το ΚΚΕ, ενάντια στην ένταξη σε ΕΕ και ΝΑΤΟ. Αυτό το υπογραμμίζουμε, μιας και διάφορα στελέχη της κυβέρνησης μας λένε πως «τι να κάνουμε, αφού οι γείτονες θέλανε σώνει και καλά να μπούνε στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ;».

Το άσχημο δικομματικό παιχνίδι, που παίζεται στις πλάτες του ελληνικού λαού και της νεολαίας, εστιάζει στο όνομα της γειτονικής χώρας, όταν υπάρχουν πολύ σοβαρά ζητήματα σ' αυτήν που διατηρούν το «σπέρμα» του αλυτρωτισμού, όπως είναι οι ανιστόρητες θεωρίες περί «μακεδονικής γλώσσας», «έθνους», «λαού». Αλυτρωτισμοί που διατηρούνται και ενισχύουν τον εθνικισμό και από τις δύο μεριές των συνόρων, όπως με το εξίσου ανιστόρητο σύνθημα «Η Μακεδονία είναι ελληνική», που επίσης δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και προβάλλει αλυτρωτισμό σε βάρος άλλων γειτονικών λαών. 
Οι αλυτρωτισμοί και εθνικισμοί είναι ένα «εργαλείο» που κάθε φορά αξιοποιούν ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως είναι το ΝΑΤΟ, στη βάση του «διαίρει και βασίλευε».

Ανάλογα ζητήματα αξιοποιήθηκαν για την έξαρση του εθνικισμού και το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας στα 1992, που έγινε με τις πλάτες των ΗΠΑ, της Γερμανίας, συνολικά της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και συνεχίστηκε με τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς του 1999 στη Γιουγκοσλαβία.

Και οι δύο πλευρές αποσιωπούν πως έχουμε μια συμφωνία «διαβολικά καλή» για ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ. Μια συμφωνία που δρομολογεί τη διεύρυνση των ιμπεριαλιστικών οργανισμών με την ΠΓΔΜ, συνολικά τις υπόλοιπες χώρες της Δυτικής Βαλκανικής, ασκώντας και σχετικές πιέσεις στη Σερβία, που έχει αναπτύξει στενές οικονομικές και πολιτικο-στρατιωτικές σχέσεις με τη Ρωσία. Εδώ είναι και η ουσία αυτής της συμφωνίας, που αφορά το πώς «θα κοπεί ο βήχας» στη Ρωσία, στην Κίνα, σε κάθε άλλο ανταγωνιστή των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή.

Αυτό το ομολογεί η έκθεση της πρεσβείας των ΗΠΑ, που δημοσιοποιήθηκε και με σαφήνεια περιγράφει τον στόχο της «αντιμετώπισης της ρωσικής και κινεζικής επιρροής».

Εδώ είναι που χρειάστηκε ένας πολύτιμος «μεντεσές», γι' αυτά τα σχέδια, που θα ανοίξει την πόρτα για την ένταξη της ΠΓΔΜ στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Τέτοιος αποδείχτηκε ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του, όπως με αφοπλιστικό κυνισμό τους κατονόμασε (ως «μεντεσέδες») ο Αμερικανός πρέσβης στη χώρα μας, Τζ. Πάιατ.

Οπως για τους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, στη Λιβύη, στη Συρία αξιοποιείται η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, η παραχώρηση των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων, που λειτουργούν ως «ορμητήρια» πολέμου, έτσι και η συμφωνία των Πρεσπών γίνεται «εφαλτήριο» προώθησης των ίδιων συμφερόντων.

Μέσα από αυτήν την «επιχείρηση», που καταγράφηκε με τη συμφωνία των Πρεσπών, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν εμφανίζεται απλώς ως το «τσιράκι» των αμερικανοΝΑΤΟικών και ευρωατλαντικών σχεδίων, αλλά και ως ο καλύτερος εκπρόσωπος των συμφερόντων της αστικής τάξης της Ελλάδας. Ιδιαίτερα εκείνου του τμήματος που προσδοκά νέα κέρδη από την επίλυση των όποιων ζητημάτων με την ΠΓΔΜ, μέσα από τη διευκόλυνση της διείσδυσης των κεφαλαίων του εκεί, για την εκμετάλλευση και άλλων βαλκανικών λαών, για την αύξηση της κερδοφορίας από τα ενεργειακά σχέδια που καταστρώνουν ΗΠΑ και ΕΕ.

Συμφωνία - «μοντέλο» για τη «θωράκιση» του ΝΑΤΟ

 

Η συμφωνία των Πρεσπών παρουσιάζεται ως «μοντέλο», ως «πρότυπο» για να κλείσουν και άλλα «εκκρεμή» ζητήματα: Το Κυπριακό, ακούστηκε από τα χείλη του κ. Τσίπρα. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, ακούστηκε από κάποιους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις. Το ζήτημα του Κοσόβου. Γιατί όμως; Προς τι τέτοια βιασύνη; Τι το κοινό έχουν όλα αυτά τα ζητήματα, που απαιτούν το ίδιο «χάπι» των Πρεσπών;

Κι όμως, έχουν! Σε συνθήκες όπου η ηγεσία της Τουρκίας «φλερτάρει» με τη Ρωσία, προκαλώντας ΝΑΤΟ και ΗΠΑ, βλέπουμε το κυπριακό ζήτημα, που είναι ένα διεθνές ζήτημα εισβολής και κατοχής, μαζί με τις διεκδικήσεις της τουρκικής αστικής τάξης στο Αιγαίο, να μετατρέπεται σε «χαρτί» για τη «θωράκιση» του ΝΑΤΟ και των θέσεων των ΗΠΑ στην περιοχή. Βλέπουμε την προσπάθεια να κλείσουν ζητήματα στα Βαλκάνια, για να ολοκληρωθεί η ενσωμάτωσή τους στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

«Ειρήνη» που «ανάβει τις μηχανές» των νέων ιμπεριαλιστικών πολέμων

 

Τι σημαίνει, όμως, η ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ; Σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση για τους λαούς αυτών των χωρών, ενίσχυση της εξουσίας του κεφαλαίου με τις «πλάτες» των ισχυρότερων ιμπεριαλιστικών ενώσεων, εμπλοκή αυτών των λαών σε νέα πολεμοκάπηλα σχέδια. Είναι πρώτα απ' όλα μια αρνητική εξέλιξη για τον ίδιο το λαό της ΠΓΔΜ και των άλλων χωρών της Βαλκανικής. Επιπλέον, πρόκειται για μια εξέλιξη που οξύνει τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, ενισχύοντας το ευρωατλαντικό μπλοκ, την ώρα που διεξάγεται ο εμπορικός πόλεμος με τη Ρωσία, που είναι ανοιχτές οι πληγές της ένοπλης σύγκρουσης στην Ουκρανία, στη Μαύρη Θάλασσα, στη Μέση Ανατολή και που οποιαδήποτε στιγμή μπορούν να ανοίξουν νέες εστίες.

Το ΝΑΤΟ προωθεί τη στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας, μεταφέροντας στρατιωτικές δυνάμεις και νέα όπλα στην περίμετρο των συνόρων της από τη Βαλτική έως τη Μαύρη Θάλασσα. Καταστρώνει μεγάλα επιχειρησιακά σχέδια, με τα λεγόμενα 4 30άρια, δηλαδή 30 μηχανοκίνητα τάγματα, 30 αεροπορικές μοίρες και 30 πλοία μάχης να είναι έτοιμα να αναπτυχθούν οπουδήποτε το πολύ σε 30 μέρες. Εκπονεί ακόμη και σχέδια χρήσης πυρηνικών όπλων σε βάρος της Ρωσίας.
Από την άλλη μεριά βλέπουμε να αναπτύσσονται νέα ρωσικά «υπερόπλα», που μπορεί να καταφέρουν συντριπτικά πλήγματα στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ.

Με δυο λέξεις, ο λαός μας, οι άλλοι λαοί της περιοχής, που συμμετέχουν ενεργά σε αυτά τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, στοχοποιούνται. Κι αυτό γίνεται όταν οι εγκαταστάσεις στον Αραξο εκσυγχρονίζονται για να φέρουν στη χώρα μας οι ΗΠΑ πυρηνικά όπλα, όπως είχαν στο παρελθόν. Οταν η Σούδα μεγεθύνεται, όταν νέες βάσεις μπαίνουν στα σκαριά, όπως στην Αλεξανδρούπολη και στη Σύρο, όταν στη Λάρισα φέρνουν τους ιπτάμενους δολοφόνους του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, τα drones, όταν στη γειτονική ΠΓΔΜ (στα σύνορα με το Κόσοβο) οι ΗΠΑ διαθέτουν τη μεγαλύτερη στρατιωτική βάση τους εκτός συνόρων, τη βάση Μπόνστιλ, μόλις 150 χιλιόμετρα από την ελληνική επικράτεια.

Οι εξελίξεις στη Συρία, όπου διεξάγεται ένας ιμπεριαλιστικός πόλεμος, που έχει στοιχίσει τη ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, που έχει αναγκάσει εκατομμύρια άλλους να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς, είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστικές. Ενας πόλεμος στον οποίο σήμερα εμπλέκεται ήδη μεγάλος αριθμός χωρών και ο οποίος έχει να κάνει με τη μοιρασιά του πλούτου αυτής της χώρας, τους δρόμους μέσα από τους οποίους το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της περιοχής θα φτάσουν στην Ευρώπη, αλλά και με γεωπολιτικά στηρίγματα, στρατιωτικές βάσεις, γενικότερα γεωπολιτικούς λόγους.

Αυτοί που κλέβουν τον ιδρώτα της εργατικής τάξης σε συνθήκες ειρήνης, είναι οι ίδιοι που τη στέλνουν στον πόλεμο για να σκοτωθεί για τα συμφέροντά τους.

«Ασφάλεια» για τα κέρδη, όχι για τους λαούς

 

Ο ισχυρισμός της κυβέρνησης, όπως και όλων των αστικών κομμάτων, πως δήθεν «η ισχυροποίηση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ αποτελεί παράγοντα σταθερότητας και ειρήνης στην περιοχή» είναι τουλάχιστον προσβολή στα χιλιάδες θύματα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, στα εκατομμύρια των ξεριζωμένων, στους δεκάδες λαούς που έχουν ζήσει τη βαρβαρότητα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να λέγεται στα Βαλκάνια, όπου ΝΑΤΟ και ΕΕ πρωτοστάτησαν στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, στην επαναχάραξη συνόρων, στη διαμόρφωση κρατών - προτεκτοράτων.

Δεν μπορεί να λέγεται όταν το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε φάση φανερής προπαρασκευής νέων πολέμων, όπως μαρτυρούν οι τελευταίες μεγάλες στρατιωτικές ασκήσεις του με δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες από όλες τις χώρες - μέλη του, ανάμεσά τους και από την Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, και η ΕΕ εντείνει τη στρατιωτικοποίησή της, διαμορφώνοντας δομές συμπληρωματικές του ΝΑΤΟ, ή αυτοτελείς, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία, γνωστή ως PESCO.

Σε καμία περίπτωση, λοιπόν, η ισχυροποίηση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ δεν αποτελεί παράγοντα «σταθερότητας και ειρήνης», αλλά επιτάχυνσης της πολεμικής αναμέτρησης και της μεγαλύτερης εμπλοκής σε σχεδιασμούς που μυρίζουν μπαρούτι, που είναι απειλητικοί για όλους τους λαούς.

Οι «ισχυροί σύμμαχοι»

 

Οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων ισχυρίζονται πως «δεν μπορούμε διαφορετικά», «είμαστε μικρή χώρα», «χρειαζόμαστε ισχυρούς συμμάχους» κ.ο.κ.

Οποτε τους βολεύει είμαστε «μικρή χώρα», όταν δεν τους βολεύει «είμαστε ισχυρή Ελλάδα και στο σκληρό πυρήνα των αποφάσεων», ηγετική δύναμη π.χ. στα Βαλκάνια.

Ομως, οι συμμαχίες, τις οποίες επικαλούνται, δεν είναι του λαού και ούτε γίνονται για τα λαϊκά συμφέροντα. Είναι συμμαχίες της αστικής τάξης, εκείνων που κρατούν σήμερα στα χέρια τους τα ηνία της οικονομίας και της εξουσίας. 
Αυτούς βολεύουν! Γιατί μέσα από αυτές είναι εκείνοι που προσδοκούν να συνεχίσουν την εκμετάλλευση του λαού μας και να επεκτείνουν την εκμετάλλευση και σε βάρος άλλων λαών.

Οι ισχυροί «σύμμαχοί» μας, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ, που όπως μας υπόσχονται 
«δεν θα μας αφήσουν έτσι... θα μας υπερασπιστούν», ποτέ δεν βάζουν στο «ζύγι» το δίκαιο των λαών, ούτε καν το «Διεθνές Δίκαιο». Το παράδειγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων είναι υπεραρκετό. Εδώ και δεκαετίες, κι ενώ είμαστε, υποτίθεται στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, «σύμμαχοι», η Τουρκία αμφισβητεί εμπράκτως τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου. Ούτε είναι τυχαίο το γεγονός ότι στα 10 χρόνια που η Αλβανία είναι μέλος του ΝΑΤΟ τα προβλήματα με τη χώρα μας κάθε άλλο παρά λύθηκαν. Είναι απόδειξη πως το ΝΑΤΟ, οι «ισχυροί σύμμαχοί» μας δεν μπορούν να εγγυηθούν την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών, και είναι οι ίδιοι φορείς του πολέμου, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και αιματοχυσιών.

Οι «ισχυροί μας σύμμαχοι» έχουν πάντα «πυξίδα» το κέρδος των καπιταλιστών, των μεγάλων μονοπωλιακών συμφερόντων. Η πείρα μάς λέει πως αυτά τα συμφέροντα είναι εκείνα που διαμελίζουν χώρες και αιματοκυλούν λαούς. Αυτά τα συμφέροντα, όλα τα προηγούμενα χρόνια υπηρετούσαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και τώρα τα υπηρετεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Να γιατί το ΚΚΕ ευθέως δηλώνει πως δεν μπορεί να υπάρξει καμία «εθνική γραμμή» με όλα εκείνα τα αστικά κόμματα, που στηρίζουν το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, τον ευρωατλαντικό δρόμο, που καλλιεργούν αυταπάτες στο λαό πως δεν κινδυνεύει δήθεν από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.

Πίσω από το «κλείσιμο εκκρεμοτήτων» και το «μέτωπο της προόδου»

 

Στα δικά μας αυτιά ηχεί μόνο ως ανέκδοτο ο ισχυρισμός των κυβερνώντων πως «η συμφωνία θα κλείσει μια εκκρεμότητα, στην οποία η Ελλάδα ξοδεύει άσκοπα διπλωματικό κεφάλαιο».

Κι αυτό γιατί το πρόβλημα με την εξωτερική πολιτική της χώρας δεν είναι στη σφαίρα της ποσότητας, της επαγγελματικότητας της κυβέρνησης, στο πού - όπως μας λένε - «ξοδεύει» αυτή το «διπλωματικό κεφάλαιο». Είναι βαθύτερο! Αφορά τον προσανατολισμό, που αυτή έχει. Η σημερινή κυβέρνηση έχει «πυξίδα» της τα συμφέροντα εκείνων των κύκλων, που εξυπηρετούνται καλύτερα μέσα από τη στρατηγική συμμαχία με τις ΗΠΑ, τη βαθύτερη ενσωμάτωση στους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ΝΑΤΟ - ΕΕ. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, παρά τις μεγαλοστομίες περί «πολυδιάστατης πολιτικής», ακολούθησε κι ακολουθεί την πεπατημένη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Βεβαίως, τώρα, με τη συμφωνία των Πρεσπών προσπαθεί να μας πείσει πως οι «προοδευτικές δυνάμεις» συγκρούονται με τις «συντηρητικές». Μάλιστα, ο συκοφαντικός «οίστρος» της έφτασε στο επίπεδο να κατηγορεί το ΚΚΕ πως δήθεν «διολισθαίνει σε εθνικιστικές θέσεις», πως τάχα συντάσσεται με το «Οχι», που προβάλλουν οι δυνάμεις της «συντήρησης». Εφτασαν ακόμη και στο σημείο να επικαλούνται τους αντάρτες του ηρωικού ΔΣΕ και τον Λένιν για να «ξεπλύνουν» την αμερικανοΝΑΤΟική συμφωνία των Πρεσπών. Είναι φανερός ο γκεμπελικός κατήφορος της «κυβερνώσας αριστεράς»...

Εμείς θα δείξουμε μόνο ένα στοιχείο, που καταρρίπτει όλη αυτήν τη φιλολογία περί «προοδευτικού μετώπου», που φτιάχνεται με αφορμή και τη συμφωνία των Πρεσπών. Η αλήθεια, λοιπόν, είναι πως αυτή η συμφωνία έχει την πλέρια στήριξη του λεγόμενου Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, του κόμματος, δηλαδή, που ενώνει στις γραμμές του όλα τα δεξιά κόμματα της Ευρώπης, τα ευρωπαϊκά «αδελφάκια» της ΝΔ, όπως π.χ. το κόμμα της κας Μέρκελ. Είναι τόσο «προοδευτικό» το μέτωπο που διαμορφώνει αυτή η συμφωνία, που συνένωσε όλη την «αφρόκρεμα» του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού.

Καμία υποταγή στη μοιρολατρία

 

Δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα χέρια! Θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να αποτινάξουμε τη μοιρολατρία που καλλιεργεί στις λαϊκές συνειδήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ και από κοντά και οι άλλοι «πρωταγωνιστές» και «κομπάρσοι» του αστικού πολιτικού σκηνικού.

Ναι, μπορούμε σήμερα να ζήσουμε σε έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς πολέμους κι αδικία! Τα τελευταία εκατό χρόνια απέδειξαν πως προϋπόθεση για κάθε θετικό βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση είναι το ισχυρό ΚΚΕ παντού, ο κυματοθραύστης κάθε αντιλαϊκής φουρτούνας, όσο άγριος κι αν είναι ο καιρός.

Για να ... μαθαίνουν οι νεότεροι

 

Στο έγκλημα του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας το 1999 από το ΝΑΤΟ συμμετείχαν όλες οι αστικές κυβερνήσεις της εποχής, νεοφιλελεύθερες αλλά και σοσιαλδημοκρατικές και κεντροαριστερές, όπως της Γερμανίας του Γκ. Σρέντερ και του «οικολόγου» Φίσερ, της Ιταλίας του Μ. Ντ' Αλέμα, της Γαλλίας του Λ. Ζοσπέν, της Ελλάδας του ΠΑΣΟΚ και του Κ. Σημίτη, και ο επίσης Σοσιαλιστής γγ του ΝΑΤΟ, Χαβιέ Σολάνα κ.λπ., υπό την ηγεσία του Αμερικανού Δημοκρατικού Μπιλ Κλίντον. Δηλαδή τη Γιουγκοσλαβία δεν την διαλύσαν μόνο οι δεξιοί, αλλά και οι σοσιαλδημοκράτες, με τα γνωστά προσχήματα της προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων ή των μειονοτήτων.

Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ τότε (όπως πλειοδοτεί και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ) έδωσε γην και ύδωρ, βάσεις, υποδομές και λιμάνια για να περάσουν τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα και ο εξοπλισμός τους. Η Θεσσαλονίκη επιχειρήθηκε να μετατραπεί σε ορμητήριο του θανάτου και μόνο χάρη στη σταθερή αντιιμπεριαλιστική πάλη του ΚΚΕ, έμεινε στους λαούς ως σύμβολο της αντίστασης στη «νέα τάξη πραγμάτων».

Τότε, όπως και σήμερα, η ΝΔ σιγόνταρε την ενεργή συμμετοχή και εμπλοκή της χώρας στο ΝΑΤΟικό μακελειό, προσδοκώντας ανταλλάγματα για την ελληνική πλουτοκρατία στη βαλκανική ενδοχώρα. Ταυτόχρονα, οι πρόγονοι του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ (ο κορμός του, δηλαδή ο παλιός ΣΥΝ) κράταγε πολιτική «ίσων αποστάσεων» από τον θύτη και το θύμα στη Γιουγκοσλαβία (με τα γνωστά περί «σφαγέα Μιλόσεβιτς») και καλλιεργούσε αυταπάτες για τον φιλάνθρωπο Κλίντον. 
Τις ίδιες ψευδαισθήσεις καλλιέργησε και καλλιεργεί στη συνέχεια αυτός ο πολιτικός χώρος, εγκωμιάζοντας σειρά αστούς ηγέτες, από τον Ομπάμα και τον Ολάντ μέχρι τον Ρέντσι και τον Μακρόν, που ...θα έφερναν έναν πιο ανθρώπινο καπιταλισμό. Τα ίδια κάνει σήμερα και ο ΣΥΡΙΖΑ με το «προοδευτικό μέτωπο» που «ξεπλένει» τους ιμπεριαλιστές.

Ο λαός μας και οι άλλοι λαοί έχουν πλέον μεγάλη πείρα, είδαν στην πράξη πόσο μικρές είναι οι διαφορές των διαφόρων διαχειριστών του εκμεταλλευτικού συστήματος. Κατέρρευσαν όλα τα προσχήματα περί «ανθρωπιστικών» επεμβάσεων και «εμπέδωσης της ελευθερίας και της δημοκρατίας» και βγήκε στον αφρό η πραγματική αιτία των πολέμων και των συγκρούσεων (όπως φάνηκε και στη συνέχεια στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Συρία κ.λπ.), δηλαδή ο σφοδρός ανταγωνισμός ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσίας, Κίνας κ.ά. για τον έλεγχο πρώτων υλών, οδών μεταφοράς τους, αγορών, σφαιρών επιρροής.

Ενα προσχεδιασμένο έγκλημα με πολλούς συνεργούς...

 

Ανάμεσά τους και οι ελληνικές κυβερνήσεις

Η γέφυρα - σύμβολο στο Βελιγράδι που κόπηκε στα δυο

Η ιμπεριαλιστική επίθεση των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ σε βάρος της τότε ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, στις 24 Μάρτη 1999, έγινε με πρόσχημα τα δικαιώματα των Κοσσοβάρων Αλβανών. Η πραγματική αιτία, όμως, ήταν το ξαναμοίρασμα σφαιρών επιρροής, αγορών, πηγών και δικτύων Ενέργειας (π.χ. σχέδιο INOGATE), στον ανταγωνισμό με άλλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία.

 Η επέμβαση δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Ηταν το επόμενο μεγάλο κεφάλαιο μίας σειράς σχεδιασμών, που επιδίωκαν την εδραίωση της «Νέας Παγκόσμιας Τάξης» μετά την ανατροπή και διάλυση της πρώην ΕΣΣΔ (26 Δεκέμβρη 1991). Δεν είναι τυχαίο πως αμέσως μετά, δυτικο-ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, με πρώτο το Βατικανό και τη Γερμανία, έσπευσαν το 1991 να διαλύσουν την πρώην Γιουγκοσλαβία, αναγνωρίζοντας την κήρυξη ανεξαρτησίας της Κροατίας, της Σλοβενίας και της ΠΓΔΜ (σημερινής Βόρειας Μακεδονίας).

Η εξέλιξη έφερε αμέσως μετά έναν καταστροφικό τετραετή πόλεμο στο «μαλακό υπογάστριο» της Ευρώπης (σε Κροατία και Βοσνία - Ερζεγοβίνη) επιφέροντας τεράστια βάσανα στους λαούς της περιοχής, αλλαγές στους γεωπολιτικούς χάρτες και ανατροπές στους περιφερειακούς συσχετισμούς δυνάμεων.

Ο τερματισμός του πολέμου στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη με τη Συμφωνία του Ντέιτον, το 1995, έπαυσε τις ένοπλες συγκρούσεις, μετατρέποντας έως σήμερα τη χώρα σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, εγκλωβίζοντας τις εθνότητες στη φτώχεια, στην ανεργία και την καταπίεση, ενώ αναμμένο παραμένει το φιτίλι της μεταξύ τους αντιπαράθεσης, για κάθε μελλοντική χρήση από τους ιμπεριαλιστές.

Κλίντον και Ολμπράιτ, αρχιτέκτονες της εγκληματικής ιμπεριαλιστικής επέμβασης, μαζί με τους ηγέτες της ΕΕ

Η «μετακύλιση» του πολέμου σε νοτιότερες περιοχές των Βαλκανίων ήταν θέμα χρόνου καθώς, πριν καν ξεκινήσει ο πόλεμος στη Βοσνία, «δουλευόταν» ήδη από τη δεκαετία του '80 η κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο (μέσω της εξέγερσης Αλβανόφωνων και της δημιουργίας ξεχωριστών δομών διοίκησης και Εκπαίδευσης, που αξιοποιήθηκαν από τους ιμπεριαλιστές περίπου μία 15ετία αργότερα).

 

Προετοιμάζοντας την επέμβαση

 

Εως το 1997, δηλαδή μόλις δύο χρόνια μετά τη Συμφωνία του Ντέιτον, οι μυστικές υπηρεσίες δυτικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων δημιούργησαν, εκπαίδευσαν, χρηματοδότησαν, εξόπλισαν και προώθησαν τους αυτονομιστές του ΟΥΤΣΕΚΑ στο Κοσσυφοπέδιο, αξιοποιώντας ετερόκλητα στοιχεία, μεταξύ των οποίων πολιτικούς της αντιπολίτευσης, εθνικιστές - υποστηρικτές της λεγόμενης «Μεγάλης Αλβανίας», μισθοφόρους, κοινά εγκληματικά στοιχεία κ.ά.

Οι επιθέσεις των Κοσσοβάρων ενόπλων του ΟΥΤΣΕΚΑ κατά δυνάμεων του σερβικού στρατού και της αστυνομίας στο Κοσσυφοπέδιο και οι μεταξύ τους συγκρούσεις τη διετία 1997 - '98 είχαν οξυνθεί επικίνδυνα, δίνοντας προσχήματα και αφορμές σε Αμερικανούς και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές να φορέσουν τον μανδύα του «μεσολαβητή». Καταλυτικό ρόλο σε αυτούς τους σχεδιασμούς έπαιξε η προβοκάτσια του ΟΥΤΣΕΚΑ κατά Αλβανών τάχα «αμάχων» στο χωριό Ράτσακ.

Στις αρχές του 1999 στήθηκε ο δήθεν «ειρηνευτικός διάλογος» μεταξύ Σέρβων και Κοσσοβάρων Αλβανών στο Ραμπουγέ της Γαλλίας. Εκεί, η τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαντλίν Ολμπράιτ, έδωσε τη χαριστική βολή, απαιτώντας από τον τότε Πρόεδρο της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, την... ανάπτυξη των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων στο Κοσσυφοπέδιο και στην υπόλοιπη επικράτεια. Μόνο έτσι, είπε, θα μπορούσαν να εδραιωθούν η ειρήνη και η σταθερότητα, εκβιάζοντας ανοιχτά τους Σέρβους και αποκαλύπτοντας τις πραγματικές προθέσεις των ΑμερικανοΝΑΤΟικών.

Η επίθεση ξεκινάει

 

Για χάρη λοιπόν της «ειρήνης» και της «σταθερότητας», οι ιμπεριαλιστές σε ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ εξαπέλυσαν το βράδυ της 24ης Μάρτη 1999 και για 78 μέρες ανηλεείς βομβαρδισμούς, έχοντας προηγουμένως στήσει μία καλά λαδωμένη μηχανή δαιμονοποίησης του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και του σερβικού λαού.

Ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, σε διάγγελμά του ανακοίνωσε την επέμβαση, λέγοντας πως η απόφαση ελήφθη «ομόφωνα» από τους ΝΑΤΟικούς συμμάχους» με τρεις στόχους: Την επίδειξη «αποφασιστικότητας του ΝΑΤΟ για ειρήνη» στα Βαλκάνια, να «πληρώσει» ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς τη βία κατά των Αλβανών και να εξουδετερωθεί η ικανότητα των Σέρβων να κλιμακώσουν τον πόλεμο κατά των Κοσσοβάρων Αλβανών.

Οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες. Στη Μόσχα, ο Ρώσος ομόλογός του, Μπόρις Γιέλτσιν, ανακάλεσε τον αντιπρόσωπο της χώρας από το στρατηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες και ζήτησε άμεση σύγκληση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών, Τανγκ Σιανχουάν, καταδίκασε τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς προειδοποιώντας για τις σοβαρές επιπτώσεις στο Διεθνές Δίκαιο.

Αισχρός και κυνικός, ο τότε γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν, αρνήθηκε να συγκαλέσει εκτάκτως το Συμβούλιο Ασφαλείας, λέγοντας πως θα έπρεπε να αποφασίσει όχι τον τερματισμό της επίθεσης, αλλά το χρόνο εξαπόλυσής της!

«Βρώμικος» πόλεμος όνομα και πράγμα

 

Στη διάρκεια του βρώμικου πολέμου, χρησιμοποιήθηκαν 1.150 ΝΑΤΟικά υπερσύγχρονα μαχητικά, 21.000 τόνοι βομβών, χιλιάδες βόμβες ραδιενεργού απεμπλουτισμένου ουρανίου, «απαγορευμένες» (από τις διεθνείς συνθήκες) βόμβες βλημάτων διασποράς. Με αυτά τα μέσα βομβαρδίστηκαν πολυκατοικίες, γέφυρες, σχολεία, νοσοκομεία και μαιευτήρια, κομβόι προσφύγων, έως νεκροταφεία!

Μέσα σε αυτές τις 11 βδομάδες, σκοτώθηκαν περίπου 3.000 άμαχοι (το 30% παιδιά), τραυματίστηκαν πάνω από 6.000 πολίτες, εκατοντάδες χιλιάδες έγιναν πρόσφυγες και εξαθλιώθηκαν οικονομικά κάπου 2.500.000 άλλοι. Επιπλέον, προκλήθηκαν τεράστιες καταστροφές σε βασικές υποδομές της χώρας και ανήκεστες βλάβες στο περιβάλλον μέσω της ρίψης τουλάχιστον 31.000 βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου, με στόχο την πειραματική δοκιμή νέων όπλων και την υπονόμευση της υγείας μελλοντικών γενεών...

Ο πόλεμος έληξε μετά από διαπραγματεύσεις μεταξύ Αμερικανών και Σέρβων στρατιωτικών αξιωματούχων και την έκδοση της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, μέσω της οποίας ουσιαστικά επιχειρείται «νομιμοποίηση» της ΝΑΤΟικής επέμβασης στο Κοσσυφοπέδιο, που μετατράπηκε έκτοτε σε προτεκτοράτο και στο έδαφός του δημιουργήθηκε τελικά η στρατιωτική βάση Μπόντστιλ, η οποία είναι η μεγαλύτερη των ΗΠΑ στο εξωτερικό.

Φοβού τη ΝΑΤΟική «ειρήνη»...

 

Περίπου δύο χρόνια μετά την «ειρήνη» στο Κοσσυφοπέδιο, στη Σερβία και το Μαυροβούνιο, εκδηλώθηκαν (2000 - '01) «αποσταθεροποιητικές» συγκρούσεις μέσω αυτονομιστών - «κλώνων» του ΟΥΤΣΕΚΑ στην τότε ΠΓΔΜ, που διευθετήθηκαν ξανά με παρέμβαση δυτικών δυνάμεων. Ακολούθησε η διάλυση της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας, που μετονομάστηκε το 2003 σε «Ενωση Σερβίας - Μαυροβουνίου». Στη συνέχεια (2006) το Μαυροβούνιο έγινε ανεξάρτητο και τον Ιούνη του 2017 μέλος του ΝΑΤΟ.

Στο μεταξύ, στα Σκόπια ξεσπούν νέες ενδοαστικές συγκρούσεις που αναγκάζουν, το Γενάρη του 2016, σε παραίτηση τον εθνικιστή τότε πρωθυπουργό, Νίκολα Γκρούεφσκι. Μετά από πολύμηνη περίοδο ρευστών πολιτικών εξελίξεων, το Μάη του 2017, το Κοινοβούλιο στα Σκόπια εκλέγει νέο πρωθυπουργό, τον σοσιαλδημοκράτη Ζόραν Ζάεφ. Υπό την επίβλεψη ΗΠΑ - ΕΕ και έπειτα από πολύμηνο παζάρι μεταξύ Σκοπίων και Αθήνας, οι πρωθυπουργοί της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας και Ελλάδας υπογράφουν στις 12 Ιούνη 2018 την περιβόητη συμφωνία των Πρεσπών, με στόχο την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και τον περιορισμό της εκεί ρωσικής γεωπολιτικής επιρροής.

Η συμφωνία λανσάρεται σαν πυξίδα και εργαλείο για την παραπέρα εμπέδωση της «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» στα Βαλκάνια, την ίδια ώρα που φανερά και στο παρασκήνιο εξελίσσονται παζάρια για νέες αλλαγές συνόρων, με ανταλλαγή εδαφών ανάμεσα σε Σερβία και Κοσσυφοπέδιο, που μπορεί να αποτελέσει θρυαλλίδα για ντόμινο αντιπαραθέσεων και ανάλογων αλλαγών και σε άλλα πολυεθνικά κράτη της περιοχής, όπως η Βοσνία - Ερζεγοβίνη.
Παράλληλα, οι εξελίξεις στα Σκόπια ενθαρρύνουν την αλβανική κυβέρνηση του Εντι Ράμα να συσφίξει τις σχέσεις με το Κοσσυφοπέδιο, στην προοπτική της λεγόμενης «Μεγάλης Αλβανίας» και να ανακοινώσει σχέδια για κατάργηση συνόρων και τελωνείων έως το καλοκαίρι του 2019.

Η όξυνση των ανταγωνισμών ενισχύεται επικίνδυνα όσο περνά ο καιρός, αποδεικνύοντας ότι ο κίνδυνος μιας νέας γενικευμένης αντιπαράθεσης στην περιοχή παραμένει υπαρκτός. Αλλωστε, αν κάτι έχει αποδειχθεί όλα αυτά τα χρόνια, είναι ότι οι ΝΑΤΟικές διευθετήσεις προετοίμαζαν τις επόμενες κρίσεις, αξιοποιώντας ως καύσιμη ύλη υπαρκτά ή ανύπαρκτα μειονοτικά ζητήματα που παρέμεναν ανοιχτά...

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ

Διεθνής διάσκεψη στο Βελιγράδι

 

Με τη συμπλήρωση 20 χρόνων από τη βάρβαρη ιμπεριαλιστική επιδρομή στην τότε Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, το «Φόρουμ Βελιγραδίου για τον κόσμο των Ισων» και το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης διοργανώνουν διεθνή διάσκεψη μνήμης και καταδίκης των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων, στο Βελιγράδι. Η διάσκεψη ξεκίνησε την Παρασκευή και ολοκληρώνεται το Σάββατο 23 Μάρτη, με τη συμμετοχή εκατοντάδων αντιπροσώπων από τη Σερβία, αλλά και καλεσμένων από 40 χώρες. Από την Ελλάδα παίρνουν μέρος οι Θανάσης Παφίλης και Ηρακλής Τσαβδαρίδης, γενικός γραμματέας και εκτελεστικός γραμματέας του ΠΣΕ αντίστοιχα, και ο Νίκος Ζώκας, αντιπρόεδρος της ΕΕΔΥΕ. Επίσης ο Μιχάλης Σοφικίτης, μέλος της Γραμματείας της Κίνησης για την Εθνική Αμυνα (ΚΕΘΑ), ταξίαρχος ε.α., και η Δέσποινα Μάρκου, πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Διεθνούς Δημοκρατικής Αλληλεγγύης (ΕΕΔΔΑ).

Τότε και τώρα

 

Νοέμβρης 1999: Κυβέρνηση και δυνάμεις καταστολής πνίγουν στα χημικά τη συγκέντρωση στην Αθήνα ενάντια στην επίσκεψη Κλίντον

Συμπληρώνονται 20 χρόνια από τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς στην πρώην Γιουγκοσλαβία.Με αυτό το θέμα, η ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ οργανώνει εκδήλωση την Τετάρτη 27 Μάρτη στη Θεσσαλονίκη, με ομιλητή τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα. Απευθύνει κάλεσμα στο λαό και τη νεολαία της περιοχής να συμμετάσχουν μαζικά, για να θυμηθούν οι παλιότεροι και να μάθουν οι νεότεροι από πρώτο χέρι τα γεγονότα, τη δράση, τις εκτιμήσεις και τις θέσεις του ΚΚΕ.

Σήμερα, 20 χρόνια μετά, στη μνήμη του καθένα μπορεί να έρχονται μαύρες εικόνες από τους απανωτούς βομβαρδισμούς, τα αθώα θύματα της ιμπεριαλιστικής επέμβασης, που έγινε για μια ακόμη φορά με το πρόσχημα της αντιμετώπισης μιας εθνοκάθαρσης.

Ταυτόχρονα, όμως, ζωντανεύουν και μνήμες από την έντονη αντιιμπεριαλιστική δράση στη Θεσσαλονίκη, σε όλη την Ελλάδα, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές.

Από τις μαζικές κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη, με επίκεντρο το λιμάνι, που είχε μετατραπεί σε ΝΑΤΟική βάση για την προώθηση στρατιωτικού υλικού στη Βαλκανική. Από τις «νίλες» που έπαθαν οι ΝΑΤΟικοί, όταν κομμουνιστές τους άλλαξαν κρυφά τα σύμβολα που έδειχναν το δρόμο για τα σύνορα και τους κατεύθυναν σαστισμένους στη Λαχαναγορά!

Από το σταμάτημα των τρένων και των στρατιωτικών κομβόι, που καθυστέρησε την ανάπτυξή τους στα πεδία του πολέμου. Από τις μαζικές συγκεντρώσεις στην Αθήνα και σε όλη τη χώρα, με εμβληματική τη συγκέντρωση ενάντια στην επίσκεψη Κλίντον, που η κυβέρνηση έπνιξε στα χημικά, με άγρια καταστολή σε βάρος των χιλιάδων διαδηλωτών.

9 Μάρτη 1999: Μπλόκο σε τρένο που μεταφέρει τανκς και άλλο στρατιωτικό υλικό από τη Θεσσαλονίκη προς τα σύνορα

Είκοσι χρόνια μετά είναι αρκετά για να συγκρίνουμε, να εκτιμήσουμε το τι έλεγε και τότε και τώρα το κάθε κόμμα για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, στην ευρύτερη περιοχή.

 Απ' όλη αυτή τη σύγκριση προκύπτει αβίαστα ένα συμπέρασμα: Και τότε και τώρα, περίπου ίδια είναι η ψεύτικη, απατηλή προπαγάνδα που χρησιμοποιούν το κεφάλαιο και τα κόμματά του.

Ενεργή εμπλοκή με στήριξη όλων των αστικών κομμάτων

 

Τότε, με επικεφαλής την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με το σύνθημα «πρώτα η Ελλάδα», που δικαιολογούσε τους βομβαρδισμούς και τη συμμετοχή της χώρας, με το επιχείρημα των «συμβατικών υποχρεώσεων».

Η ΝΔ από κοντά, που έβλεπε ότι ορισμένα ζητήματα θα μπορούσαν να λυθούν «με διπλωματικό τρόπο», και ο Συνασπισμός (πρόγονος του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ) που εξίσωνε τον θύτη με το θύμα και ήθελε όμως να λυθούν τα προβλήματα με τη μεσολάβηση του ΟΗΕ, να παίξει πιο ενεργό ρόλο η ΕΕ.

Σήμερα με το επιχείρημα της «δίκαιης ανάπτυξης» και της γεωστρατηγικής αναβάθμισης, ξαναμοιράζονται σύνορα (βλέπε εξελίξεις μεταξύ Σερβίας - Κοσόβου), προωθούν τη ΝΑΤΟικής κοπής συμφωνία των Πρεσπών, δήθεν για να λύσουν ένα «άλυτο πρόβλημα», στην ουσία για να πατήσει πιο σταθερά πόδι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός στην περιοχή, στον ανταγωνισμό του με Ρωσία και Κίνα.

2 Απρίλη 1999: Μεγάλη αντιπολεμική - αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση και συναυλία στην πλατεία Αριστοτέλους

Και τότε και σήμερα, καλούν τον λαό να κάτσει ήσυχα στη γωνιά του ή προσπαθούν ακόμα και να τον στρατεύσουν στα ιδεολογήματά τους με διάφορα επιχειρήματα, όπως τον κίνδυνο του τουρκικού «μπαμπούλα», που πρέπει πριν αυτοί πατήσουν καλά το πόδι, να το πατήσουμε εμείς μέσα στις γειτονικές χώρες.

 Τότε μας έλεγαν για μη συμμετοχή ελληνικών στρατευμάτων στην επίθεση, την ώρα που το λιμάνι, οι εθνικές οδοί είχαν γίνει οι βασικές δίοδοι για να περνάνε οι φάλαγγες του θανάτου. Τώρα μετατρέπουν τη χώρα σε απέραντο ΝΑΤΟικό στρατόπεδο, με αναβάθμιση της Σούδας, νέες βάσεις σε Αλεξανδρούπολη και αλλού και με χρησιμοποίηση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης.

Και τότε έπαιρναν τα εύσημα από το ΝΑΤΟ και την ΕΕ για τις διευκολύνσεις τους και τώρα τους βραβεύουν στα διεθνή φόρα, όπως του Βερολίνου, τους συγχαίρουν που έδωσαν ένα καλό παράδειγμα με την επαίσχυντη συμφωνία για να λυθούν και άλλα προβλήματα μεταξύ κρατών (βλέπε Κυπριακό).

Ο λαός πήγε κόντρα, με μπροστάρη το ΚΚΕ

 

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Υπάρχει κι ένας λαός που μάχεται, που αντιδρά, που δεν σκύβει το κεφάλι, με πρωτοπόρους τους κομμουνιστές.

Και τότε, αυτοί πρώτοι έβαλαν και τα κορμιά τους μπροστά για να σταματήσουν ΝΑΤΟικές φάλαγγες, ξετύλιξαν μια πολύμορφη δράση που ξεκινούσε από τους χώρους δουλειάς, τις σχολές, τα σχολεία και έφτανε μέχρι τις γειτονιές και τα χωριά, ώστε να σημάνει ξεσηκωμός, να σταματήσει η ελληνική εμπλοκή, να επιστρέψουν πίσω όλα τα στρατεύματα της χώρας μας.

Το λιμάνι και όλες οι έξοδοι έβρισκαν μέρα - νύχτα το αποφασισμένο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, με μπροστάρη το ΚΚΕ, να βρίσκεται εκεί για να εμποδίζει τους φονιάδες να περάσουν στη Γιουγκοσλαβία.

Και σήμερα ξετυλίγεται η αντιιμπεριαλιστική δράση ενάντια στα νέα σχέδιά τους για είσοδο και άλλων χωρών των Βαλκανίων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, για να μην μπαίνουν και άλλες παγίδες αλυτρωτισμού, όπως αυτές που περιλαμβάνει το Σύνταγμα της Βόρειας Μακεδονίας, με τα περί «μακεδονικής» γλώσσας και έθνους.

Και τότε υπήρχαν αντιδράσεις και μέσα στο στράτευμα, με κορυφαία πράξη την άρνηση ναύτη να συμμετάσχει στο πλήρωμα του πλοίου που θα εντασσόταν στον αποκλεισμό που οργάνωσε το ΝΑΤΟ στην Αδριατική. Και σήμερα έχουμε τους αγωνιστές νέους στρατευμένους, που με δημόσιες επιστολές αλλά και με πράξεις καταγγέλλουν τη συμμετοχή των πλοίων τους σε ΝΑΤΟικές ασκήσεις.

Τα ίδια επιχειρήματα με άλλο μανδύα

 

Τι άλλο αποδείχτηκε όλα αυτά τα χρόνια;

• Οτι είναι ένα μεγάλο ψέμα πως η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ εξασφαλίζει σταθερότητα στα Βαλκάνια, στους λαούς της περιοχής. Ισα - ίσα, με την παρουσία του «εκτοξεύτηκαν» θρησκευτικά και άλλα μίση ανάμεσα σε λαούς, διαμελίστηκε η πρώην Γιουγκοσλαβία, έχουμε την πιθανότητα αλλαγής και άλλων συνόρων, συνεχίζεται η τουρκική προκλητικότητα.
• Οτι οι κυβερνήσεις ντύνουν πάντα με «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» τους σκοπούς και τις επιδιώξεις της αστικής τάξης σε κάθε περίοδο. Ετσι προσπαθούσαν να εγκλωβίσουν τον λαό, τότε με τις θεωρίες της διείσδυσης της χώρας μας μέσα στις βαλκανικές χώρες, που δήθεν θα ωφελήσει όλους, σήμερα με την περιβόητη «δίκαιη ανάπτυξη».
• Οτι η μόνη σταθερή γραμμή πάλης και μέσα στο κίνημα, που μπορεί να εμπνεύσει, να ξεσηκώσει ζωντανές λαϊκές δυνάμεις, είναι η σταθερή θέση που κράτησε το ΚΚΕ όλα αυτά τα χρόνια.

Η αποκάλυψη δηλαδή των πραγματικών υπεύθυνων για τις εξελίξεις στην περιοχή, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, το ξεμπρόστιασμα των ελληνικών κυβερνήσεων, που προωθούσαν και προωθούν αυτή την πολιτική, μαζί με την οργάνωση της πάλης του λαού, με σαφή αντιιμπεριαλιστικό, αντιμονοπωλιακό προσανατολισμό, χωρίς «ήξεις - αφήξεις».

Ολα αυτά κόντρα και σε αυτούς που τότε έλεγαν «να καταδικάζουμε γενικά και αόριστα τον πόλεμο, να μην αναφέρουμε τίποτα για ΝΑΤΟ και ΕΕ, την ελληνική κυβέρνηση».

Θυμίζουν τα σημερινά κροκοδείλια δάκρυα για τον πόλεμο στη Συρία, τους χιλιάδες πρόσφυγες που στοιβάζονται στις διάφορες δομές, αλλά ούτε κουβέντα για τις ευθύνες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Η την αποπροσανατολιστική και επικίνδυνη γραμμή της ονοματολογίας, που σκίζεται για την Ελλάδα, αλλά δεν έχει πρόβλημα με το ΝΑΤΟ, τις βάσεις, άρα και με ό,τι αυτά συνεπάγονται.

Κριτήριο ψήφου και ισχυροποίησης του ΚΚΕ

 

Οτι όλα τα αστικά κόμματα, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο τότε ΣΥΝ και ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ, όλοι οι συνοδοιπόροι τους, έχουν επιμέρους μόνο διαφορές στην κοινή στάση υπεράσπισης των ιμπεριαλιστικών σχεδίων. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο προωθούν τη συναίνεση και την υποταγή σε αυτά τα σχέδια.

Επίσης, μια σειρά ακροδεξιές ομάδες, η φασιστική Χρυσή Αυγή, που «σκιζόντουσαν» όλη αυτή την περίοδο με αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών, στέκονται κλαρίνο μπροστά στο ΝΑΤΟ και τους σχεδιασμούς του. Τότε ήταν απόντες, χωμένοι στις τρύπες τους.

Και σήμερα, λοιπόν, ο λαός πρέπει να διακρίνει τους πραγματικούς κινδύνους, που κρύβουν η συμμετοχή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, οι συμμαχίες που επιδιώκει η αστική τάξη της χώρας. Να δει καθαρά τις ευθύνες της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων, που στηρίζουν αυτήν την πολιτική, να ξεπεράσει αναστολές και φοβίες.

Η στάση τους τότε και τώρα να αποτελέσει κριτήριο ψήφου και αποφασιστικής ενίσχυσης του ΚΚΕ στις εκλογές του Μάη, αλλά και στις βουλευτικές εκλογές, όποτε κι αν γίνουν. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ παντού θα επιστρέψει πολλαπλάσια στον λαό.

Θα δώσει ώθηση στην οργάνωση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης και νέα δύναμη στον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ελληνική εμπλοκή, για την αποδέσμευση της χώρας από ΝΑΤΟ και ΕΕ, έως την τελική νίκη: Την ανατροπή της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, που γεννά πολέμους και επεμβάσεις, για την οικοδόμηση σχέσεων πραγματικής φιλίας, αλληλεγγύης και συνεργασίας με όλους τους λαούς της περιοχής!

Του
Νίκου ΧΡΙΣΤΑΝΗ*
* Ο Ν. Χριστάνης είναι μέλος της ΚΕ και του Γραφείου Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ

 

 

Ριζοσπάστης  Σάββατο 23 Μάρτη 2019 - Κυριακή 24 Μάρτη 2019