Μπορούν κι άλλα!

Μπορούν και περισσότερα! Αυτό λένε τα κυβερνητικά στελέχη για τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ με τα «θηριώδη» «πρωτογενή πλεονάσματα», που αποτυπώνουν το μέγεθος του σφαγείου στους κρατικούς προϋπολογισμούς ακόμα και για στοιχειώδεις ανάγκες σε Υγεία - Πρόνοια - Παιδεία και υποδομές που έχει ανάγκη ο λαός, όπως αντίστοιχα και το μέγεθος της φοροληστείας και του ξεζουμίσματος σε βάρος του λαού κατά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Όντως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ «μπορεί και περισσότερα» για το κεφάλαιο και τους επιχειρηματικούς ομίλους, που στα πόδια τους άλλωστε κατατίθενται τα «υπερπλεονάσματα», τα οποία πηγαίνουν για να αποπληρωθεί το χρέος που δεν δημιούργησε ο λαός. Κι αυτό ώστε το αστικό κράτος να έχει πρόσβαση στις αγορές και «δημοσιονομικό χώρο» για να τους τροφοδοτεί με ακόμα περισσότερο «ζεστό» χρήμα και φτηνό δανεισμό. Αλλά και μέτρα όπως αυτά που η κυβέρνηση με θράσος παρουσιάζει ως «αντίμετρα» για το λαό, όπως π.χ. την απαλλαγή τους από τις ασφαλιστικές εισφορές των νέων εργαζομένων (που θα πληρώνει το κράτος), μέτρα που περνάει το ένα πίσω απ' το άλλο στη Βουλή για τη μείωση των φορολογικών συντελεστών στα μερίσματα και τα κέρδη του κεφαλαίου, μια σειρά από φοροαπαλλαγές κ.τ.λ.


Οσο για την κοροϊδία στο λαό, εκεί κι αν είναι που οι... δυνατότητες της κυβέρνησης δεν λένε να πιάσουν πάτο.

Γιατί θέλει όντως μεγάλο «ταλέντο» για να λες στο λαό ότι για να δει κάποια υποτιθέμενα «θετικά» για τη ζωή του μέτρα - που στην πραγματικότητα δεν αποτελούν τίποτα παραπάνω από αναδιανομή της φτώχειας που ενισχύει η πολιτική σου - πρέπει να συνεχίσει να υπομένει έως το... 2060 τη φοροληστεία, το ξήλωμα των δικαιωμάτων του και την αντικατάστασή τους με επιδόματα πτωχοκομείου.

Θέλει παραπάνω από πολύ θράσος να παρουσιάζεις ως «αξιοποίηση κάθε εκατοστού δημοσιονομικού χώρου υπέρ του λαού» την επιστροφή π.χ. των αναδρομικών που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι κέρδισαν και η κυβέρνηση ακόμα και σύμφωνα με το σημερινό άθλιο νομοθετικό πλαίσιο παράνομα παρακρατούσε. Να ζητάς από το λαό να πει κι «ευχαριστώ» γιατί αν τελικά η φοροληστεία σε βάρος του «υπεραποδώσει», ίσως τελικά και να μη χρειαστεί το παραπέρα τσεκούρι στο αφορολόγητο που ο ίδιος νομοθέτησες, προκαταβολικά.

Θέλει μεγάλο θράσος να παρουσιάζεις ως «προοδευτική πολιτική» αλλά και διαχωριστική τάχα γραμμή από τις υπόλοιπες αστικές πολιτικές δυνάμεις την επιστροφή ενός από τα εκατό που έχεις αρπάξει από το λαό, καλώντας τον να ρίξει ακόμα παρακάτω τις απαιτήσεις του, να θεωρήσει περασμένα - ξεχασμένα όσα έχασε όλα τα προηγούμενα χρόνια, να προσαρμόσει μόνιμα τις ανάγκες του στις «αντοχές» και τα «δημοσιονομικά μεγέθη» της καπιταλιστικής οικονομίας.

Αυτό είναι και το κάλεσμα της κυβέρνησης στο λαό, όταν λέει ότι όρος για να παζαρέψει και τα πλέον στοιχειώδη είναι η «ανάκτηση και η διατήρηση της αξιοπιστίας» προς τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τις «αγορές», με βάση τους στόχους για τα πλεονάσματα και την υπερκάλυψή τους, την αντιλαϊκή επίθεση χωρίς τέλος δηλαδή, που θα συνεχίσει ακάθεκτη πάνω στις «ράγες» των 1.000 και πλέον μνημονιακών νόμων.

Το κάλεσμα αυτό, που αποτυπώνει σε όλο του το «μεγαλείο» ότι ο δρόμος του κεφαλαίου, της ΕΕ και των κυβερνήσεών του είναι δρόμος θυσιών χωρίς τέλος για το λαό, να βρει τείχος. Ο δρόμος των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, είναι ο δρόμος της αντεπίθεσης για τις σύγχρονες ανάγκες τους, ο δρόμος που φωτίζει με την ανατρεπτική πρόταση και δράση του το ΚΚΕ.

Το άρθρο αναδημοσιεύεται από τη στήλη «Η Άποψή μας» του «Ριζοσπάστη», Πέμπτη 26 Απρίλη 2019

902.gr