Σελίδες απ’ την Εθνική Αντίσταση και τον ΔΣΕ: «Γουστάρω να πεθάνεις»!

13-08-2019

Μια συγκλονιστική μαρτυρία από τον Αποστόλη Κουτσούμπα, πατέρα του Δημήτρη Κουτσούμπα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Κατιούσα

 

Μια συγκλονιστική μαρτυρία που γράφτηκε το 1987 από τον Αποστόλη Κουτσούμπα. Το κείμενο βρέθηκε από το γιο του Δημήτρη Κουτσούμπα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, χειρόγραφο και δακτυλογραφήθηκε. Δόθηκε στο Αρχείο του Κόμματος, απ’ όπου το πήρε και το δημοσίευσε το περιοδικό «Εθνική Αντίσταση», της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ.

Τον Οκτώβρη του 1942, ήρθα στη Λάρισα και εργαζόμουν στο ΣΕΚ (τμήμα έλξης, βοηθός θερμαστή). Έμενα στην οδό Κολοκοτρώνη στο σπίτι ενός παλιού συντρόφου, μόνιμος θερμαστής στο ΣΕΚ. Το όνομά του Καποτέλης Βαγγέλης. Κατά καιρούς στο σπίτι του συνεδρίαζε ο τριμελής πυρήνας. Εγώ κράταγα τσίλιες. Έτσι, τον Απρίλη του 1943 στρατολογήθηκα στο Κόμμα από τον σ. Βαγγέλη. Στη Λάρισα έζησα όλη τη δραστηριότητά μου (ιδιαίτερα στο χώρο του ΣΕΚ). Έφυγα το 1944 για το αντάρτικο ύστερα από τη σύλληψη του πατέρα μου, παπά – Δημήτρη Κουτσούμπα και του αδελφού μου Κώστα και τους οποίους εκτέλεσαν στο Χρυσό Άμφισσας.

Το φθινόπωρο του 1945 γύρισα στη Λάρισα. Έμεινα στην οδό Υψηλάντου 53, στο σπίτι του μπάρμπα – Σπύρου Κορδισιώτη ή (Δοξαριώτη). Μου ανέθεσαν ευθύνη για την αυτοάμυνα της συνοικίας του Αγίου Κωνσταντίνου. Ζήσαμε όλα τα γεγονότα της στυγνής τρομοκρατίας. Από την προστασία των Ενωμένων Καλλιτεχνών (Βεάκης -Ντιριντάουα κ.ά.) που έπαιζαν στην πλατεία Ταχυδρομείου και τη νύχτα συνοδεία τους πηγαίναμε για ύπνο στο Ξενοδοχείο της Σούλας Καρανίκα. Φρουρούσαμε με τη σειρά και τα Κομματικά Γραφεία.

Στο ΣΕΚ που επανήλθα μετά την απελευθέρωση ήταν όλα κατεστραμμένα για τη δική μου ειδικότητα. Μας απασχόλησε μερικούς σε ελαφριές δουλειές – στη συντήρηση γραμμής κλπ. Πρέπει να ήταν τέλη Ιούνη του 1946. Με το βαγονέτο το πρωί πηγαίναμε για αρκετές ημέρες έξω από τη Λάρισα προς τα Τέμπη. Στη διασταύρωση γραμμής ΣΕΚ και το δρόμο προς Συκούριο (Κισερλί) είναι το φυλάκιο της Σαρίνας του ΣΕΚ. Πιο κάτω, 2-3 χιλιόμετρα, υπάρχει μια γέφυρα όπου και κάναμε επισκευή κάποιο απόγευμα.

Όταν σχολάσαμε ήμασταν περίπου 10 άτομα. Το βαγονάκι με τον αρχιεργάτη, προχωρούσε προς Λάρισα. Εγώ με κάποιον σ. Αντώνη από τις Ν. Καριές Λάρισας (δυστυχώς δε θυμάμαι το επίθετό του) ακολουθούσαμε περί τα 200μ.

Ο Αποστόλης Κουτσούμπας

Όταν φτάσαμε κοντά στο φυλάκιο της Σαρίνας παρατηρήσαμε μια ασυνήθιστη κίνηση από κόσμο και διακρίναμε και 2-3 φορτηγά αυτοκίνητα. Ο σ. Αντώνης υποψιάστηκε για τη συμμορία του Σαμαλέκα και μου λέει: «Αποστόλη, εγώ θα γυρίσω πίσω. Αν είναι ο Σαμαλέκας δε γλιτώνω». Του λέω: «Αντώνη, όπως νομίζεις καλύτερα. Εγώ δε θα γυρίσω γιατί είμαι άγνωστος». Και μόλις χωρίσαμε σε αντίθετη κατεύθυνση, όχι περισσότερο από 20μ. τρέχει κάποιος από τη συμμορία με αυτόματο και φωνάζοντας «πίσω ρε», έριξε με το αυτόματο. Ήταν σε απόσταση βολής και έτσι ο Αντώνης γύρισε.

Μόλις φτάσαμε, τον Αντώνη τον πήρανε πιο πέρα 30-40 μέτρα και κάποιος από τη συμμορία που τον ήξεραν καλά άρχισε να τον χτυπά με το όπλο και κλωτσιές. Ο Αντώνης προσπαθούσε να αποφύγει την κάνη του αυτόματου. Φέραν λίγες στροφές και τελικά ριπή αυτομάτου τον έριξε νεκρό.

Το βαγονάκι είχε φύγει με τον Αρχιεργάτη και 3-4 ακόμη άτομα πριν φτάσουμε εγώ με τον Αντώνη.

Στο σημείο του τρόμου τώρα. Είμαστε τώρα 6 που μας βάλανε μέσα στις γραμμές στη σειρά. Δεξιά μου είχα τον Αντρέα Πάντο. Ο Σαμαλέκας τον σημαδεύει με το περίστροφο. Ο Αντρέας του λέει: «Γιατί ρε παιδί; Τι συμβαίνει;» Ο συμμορίτης του λέει: «Γουστάρω να πεθάνεις». Και πυροβολεί σχεδόν εξ’ επαφής και το παλικάρι πέφτει στα πόδια μου. Στη συνέχεια εκτελεί έναν ακόμα, έναν εργάτη που μου διαφεύγει το όνομά του. Μαζί μας ήταν και ο Γιώργος Φούρκας. Είχαμε σχέσεις μαζί και συνεργασία αυτοάμυνας, μιας και έμενε στον Αγ. Κωνσταντίνο. Ο Σαμαλέκας με ρώτησε από πού κατάγομαι. Του λέω από το Δομοκό. «Α, γι’ αυτό μοιάζεις λίγο με τον Μπελή» (καπετάνιος του ΕΛΑΣ).

Ο Σαμαλέκας γνώριζε καλά τον Γιώργο Φούρκα, γιατί ο αδελφός του όταν πήγαινε στο Γυμνάσιο στη Λάρισα έμενε στο σπίτι του Γ. Φούρκα. Τον φωνάζει ιδιαιτέρως και του λέει: «Θέλω να μου πεις γι’ αυτόν από το Δομοκό. Είναι κομμουνιστής; Πρόσεξε αν μου πεις ψέματα θα σε σκοτώσω μέσα στο σπίτι σου». Του απάντησε ο Φούρκας με θάρρος:

«Γνωριζόμαστε κάπου ένα χρόνο, δεν ασχολείται πέρα από τη δουλειά του, ούτε πολιτικά, ούτε διαβάζει εφημερίδες». «Καλά σε πιστεύω», του λέει και δίνει προσταγή να ανέβει όλη η συμμορία στα φορτηγά, να φύγουν. Φεύγοντας μας λέει: «Δε θα κουνηθείτε από εδώ μέχρι που να μη φαινόμαστε». Και έφυγαν προς το Μακροχώρι, όπως φαίνεται.
Μείναμε τέσσερεις. Τροχάδην γραμμή -γραμμή για το ΣΕΚ. Όταν φτάσαμε ήταν πια αργά. Δεν υπήρχε κάποιος υπεύθυνος. Αναφέραμε το περιστατικό και μας είπαν το πρωί να πάμε με το φορτηγό του ΣΕΚ για τους νεκρούς. Πήγαμε. Το θέαμα ήταν αποκρουστικό. Τα παιδιά τα βρήκαμε να είναι σφαγμένα στο λαιμό. Τα σηκώσαμε, τα βάλαμε στο φορτηγό και από εκεί στο νεκροταφείο. Είχανε φτάσει οι συγγενείς των παιδιών. Βάλαμε γύρω-γύρω από το αυτοκίνητο φρουρά από ΕΠΟΝΙΤΕΣ να μην πλησιάσει κανένας από τους συγγενείς, εωσότου βάλουμε στα φέρετρα τους συντρόφους μας. Τους πλύναμε με κρασί γιατί τα αίματα στο λαιμό είχαν ξεραθεί. Τους ετοιμάσαμε όσο γινόταν καλύτερα και τους παραδώσαμε στους δικούς τους.

Ύστερα από 41 περίπου χρόνια ακούω στα αυτιά μου τις φωνές και το κλάμα, ιδιαίτερα από τις αδελφές του Αντώνη…

Ο σ. Αποστόλης Κουτσούμπας

«Σελίδες απ’ την Εθνική Αντίσταση και τον ΔΣΕ». Κάθε δεύτερη Τρίτη (εναλλάξ με τη μουσική στήλη «Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι»), η στήλη θα παρουσιάζει πτυχές από γνωστά και λιγότερο γνωστά γεγονότα, θα φιλοξενεί αναμνήσεις αγωνιστών και θα καταγράφει μικρές και μεγάλες στιγμές, που χαράχτηκαν με αίμα στις χρυσές σελίδες της Εθνικής μας Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Σελίδες απ’ την Εθνική Αντίσταση και τον ΔΣΕ: Δείτε τις όλες εδώ.