Δυσκολία

Στον γνώριμο ρόλο του «πλυντηρίου» των ΑμερικανοΝΑΤΟικών έλαμψε ξανά το ΠΑΣΟΚ και συγκεκριμένα ο βουλευτής Ανδρ. Λοβέρδος, μετά από την κοινοβουλευτική συνέλευση του ΝΑΤΟ, όπου μετέχει. Αφού περιέγραψε το «πρωτόγνωρο» και «εξαιρετικό» κλίμα που «δεν έχει ξανασυναντήσει», καθώς «αποθεώθηκαν» από τους ΝΑΤΟικούς εταίρους «οι τοποθετήσεις εις βάρος της Τουρκίας», πρόσθεσε πως «δεν συμμετείχε σε αυτό το κλίμα αποδοκιμασίας η Αμερική, αλλά οι Αμερικάνοι γερουσιαστές και βουλευτές δεν έλεγαν και τίποτα. Ενώ και ο Στόλτενμπεργκ στήριζε τους Τούρκους, σε μια προσπάθεια να στηριχθεί ο Ερντογάν με την έννοια ότι στρέφεται εναντίον της τρομοκρατίας». Στη συνέχεια, σχολιάζοντας τον παραλληλισμό που έκανε ο Ερντογάν ανάμεσα στην τωρινή επιχείρηση στη Συρία και την εισβολή στην Κύπρο, πρόσθεσε πως «τότε είχε το πράσινο φως των Αμερικανών, για το οποίο έχουν ζητήσει συγγνώμη επανειλημμένα (σ.σ. οι Αμερικανοί!), ενώ σήμερα μπορεί αυτό να ίσχυσε σε επίπεδο τηλεφωνικής επαφής, αλλά τώρα το πήραν πίσω και περνάνε στην αντεπίθεση». Τρικυμία εν κρανίω; Καθόλου! Απλά, όσο οι κίνδυνοι για το λαό γίνονται εξόφθαλμοι από την ελληνική συμμετοχή στον βρώμικο σχεδιασμό ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, τόσο περισσότερο μεγαλώνει η δυσκολία των «ΝΑΤΟικότερων του ΝΑΤΟ» να κάνουν το μαύρο άσπρο και να παρουσιάσουν την ιμπεριαλιστική συμμαχία ως εγγυητή τάχα της ειρήνης και της ασφάλειας στην περιοχή.

Πάρε - δώσε

 

Πολύς λόγος έγινε τις τελευταίες μέρες για τις αμερικανικές κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας, ως απόδειξη της «μεταστροφής» των ΗΠΑ απέναντι στην εισβολή στη Συρία. Το υποτιθέμενο «βαρύ χαρτί» των μελλοντικών κυρώσεων είναι οι δασμοί στις εισαγωγές χάλυβα από την Τουρκία, τους οποίους ο Τραμπ συνόδευσε με την απειλή ότι θα συντρίψει την τουρκική οικονομία αν η επιχείρηση στη Συρία δεν ευθυγραμμιστεί με τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή. Τα δεδομένα όμως δείχνουν μείωση των εξαγωγών από την Τουρκία στις ΗΠΑ κατά 23% σε αξία το 2018 και αντίστροφα μεγάλη αύξηση προς το Βέλγιο (227%), την Ιταλία (99%), την Ισπανία (78%) και μια σειρά άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Να σημειωθεί επίσης ότι τα τουρκικά προϊόντα αντιπροσωπεύουν στο σύνολό τους μόλις το 5% των αμερικανικών εισαγωγών. Μάλλον σαν «χάδι» ακούγονται επομένως οι κυρώσεις των ΗΠΑ στην τουρκική οικονομία, πόσο μάλλον που η εισβολή στη Συρία ξεκίνησε με το δικό τους «πράσινο φως». Το ίδιο ισχύει όμως και με τις ευρωπαϊκές κυρώσεις που υποτίθεται ότι συζήτησε το τελευταίο Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων της ΕΕ. Σύμφωνα με τον βουλευτή της ΝΔ Α. Συρίγο, «θα πρέπει να καταλάβουμε τη δύσκολη ισορροπία, που είναι ότι από τη μία πλευρά θέλαμε να επιβληθούν κυρώσεις στην Τουρκία και από την άλλη θέλαμε να της δοθούν χρήματα για το Μεταναστευτικό». Με άλλα λόγια, οι όποιες «πιέσεις» Ευρωπαίων και Αμερικανών στην Τουρκία να τερματίσει τη βρώμικη επιχείρηση στη Συρία είναι μέρος του παζαριού και της αντιπαράθεσης «όλων με όλους», που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη για την «επόμενη μέρα» στην περιοχή, εκθέτοντας σε μεγάλο κίνδυνο τους λαούς.

Πρόκληση

 

Δεν περνάει μέρα που το υπουργείο Εργασίας να μην ανακοινώσει κάποιο νέο «κατόρθωμα» για την εφαρμογή της «νομιμότητας» στην αγορά εργασίας. «Μηδενική ανοχή στην παραβατικότητα», «διπλασιάστηκαν οι έλεγχοι στην αγορά εργασίας» διαβεβαιώνει κάθε λίγο και λιγάκι το υπουργείο, καλλιεργώντας την εντύπωση ότι τα στελέχη του κοιμούνται και ξυπνούν με μοναδική έγνοια... πώς θα πατάξουν τους «παράνομους» εργοδότες! Και τα λένε αυτά χωρίς ίχνος ντροπής, τη στιγμή που στη Βουλή προωθείται για ψήφιση ακόμα ένα νομοσχέδιο, με το οποίο εξαλείφεται κάθε έννοια συλλογικής προστασίας των εργαζομένων, είτε με τον ενταφιασμό των κλαδικών συμβάσεων, είτε με το παραπέρα χτύπημα της συνδικαλιστικής οργάνωσης και δράσης. Δεν χρειάζεται επίσης να σημειώσουμε ότι η «αποτελεσματική λειτουργία του ΣΕΠΕ», που διαφημίζει η κυβέρνηση, πέρα από τις μεγάλες ελλείψεις σε υποδομές και μέσα, οι οποίες είναι διαχρονικές με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, δεν «γράφεται» σε «λευκό χαρτί», αλλά καθορίζεται κυρίως από το περιεχόμενο και την κατεύθυνση που έχουν κάθε φορά οι νόμοι και οι συγκεκριμένες εργασιακές σχέσεις που προκύπτουν απ' αυτούς. Οταν λοιπόν το λεγόμενο «εργατικό δίκαιο» έχει γίνει «φύλλο και φτερό», με χιλιάδες νόμους κομμένους και ραμμένους στα συμφέροντα της εργοδοσίας, για ποια «τήρηση της νομιμότητας» στην αγορά εργασίας μιλάει η κυβέρνηση, όταν αυτή ταυτίζεται με το «δικαίωμα» των επιχειρήσεων να κάνουν ό,τι θέλουν;

Λαδάκι

 

Η Ευρωπαϊκή Αρχή Εργασίας ξεκίνησε από χτες επισήμως τη λειτουργία της και σύμφωνα με τον αρμόδιο επίτροπο, ο ρόλος της είναι να αποτελέσει το «λάδι στη μηχανή της εσωτερικής αγοράς», ώστε να γυρίζει πιο ομαλά «ο τροχός της κινητικότητας του εργατικού δυναμικού». Το έργο της νεοσυσταθείσας Αρχής είναι να επιβλέπει την εφαρμογή ενιαίων όρων στην εργασιακή ζούγκλα και στα ασφαλιστικά συστήματα των κρατών - μελών, στη βάση των κατευθύνσεων και Οδηγιών της ΕΕ, ώστε να ευνοείται η κινητικότητα του εργατικού δυναμικού από χώρα σε χώρα, από κλάδο σε κλάδο, ακόμα και από επιχείρηση σε επιχείρηση. Η «δίκαιη κινητικότητα» και η «ελεύθερη κυκλοφορία» που διαφημίζουν η ΕΕ και όλες οι κυβερνήσεις της, ως «σύγχρονα» τάχα δικαιώματα των εργαζομένων, έχουν πυξίδα τις ανάγκες των μονοπωλιακών ομίλων, υπηρετούν τη μεγαλύτερη κερδοφορία των επιχειρήσεων και τη συρρίκνωση των πραγματικών εργατικών δικαιωμάτων. Με άλλα λόγια, ο «τρόχος της κινητικότητας» γυρίζει «πιο ομαλά» για τις επιχειρήσεις όταν πρόκειται για φθηνούς και «ευέλικτους» εργαζόμενους, που θα μετακινούνται με «ενιαία» πετσοκομμένα δικαιώματα από χώρα σε χώρα. Κι αυτό έρχεται να διασφαλίσει η νέα Αρχή.

Ριζοσπάστης  Πέμπτη 17 Οχτώβρη 2019