Να ακουστεί πιο δυνατά η φωνή του λαού απέναντι στην «ομοφωνία» του κεφαλαίου

Σε... χριστουγεννιάτικο πνεύμα, «συναίνεσης», «ομοψυχίας» και «εθνικής» συνεννόησης, κινήθηκαν όλη τη βδομάδα που πέρασε κυβέρνηση ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και οι υπόλοιπες αστικές πολιτικές δυνάμεις. Οι αφορμές δεν έλειψαν: Από την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας που τη «φουσκώνει» ο αμερικανοΝΑΤΟικός σχεδιασμός των «διευθετήσεων» για την Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο έως τον νέο ταξικό προϋπολογισμό, οι ευκαιρίες ήταν παραπάνω από πολλές για να έρθουν ξανά στην επιφάνεια οι βαθύτερες συμπλεύσεις στους στρατηγικούς στόχους του κεφαλαίου.

 

«Πλην ΚΚΕ»...

 

Η αποστροφή εξάλλου του πρωθυπουργού στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό μιλάει από μόνη της. Απευθυνόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ και αφού πρώτα «προσυπέγραψε» τα όσα είχε πει νωρίτερα ο πρόεδρός του για τα λεγόμενα «εθνικά» θέματα, είπε ότι «δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω το γεγονός ότι κάνατε μια θεαματική στροφή ως προς την άσκηση εξωτερικής πολιτικής με τις Ηνωμένες Πολιτείες σε σχέση με αυτά τα οποία πιστεύατε. Αφήσατε στην άκρη τις ωραίες δηλώσεις περί του ΝΑΤΟ, περί των ιμπεριαλιστών Αμερικάνων και πολύ καλά κάνατε...».


Και ακριβώς μετά, απαντώντας στην παρέμβαση από τα έδρανα του Δ. Κουτσούμπα, ότι αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ τα έχει αλλάξει χρόνια, ο πρωθυπουργός συνέχισε: «Εγώ λέω ότι άλλαξαν και καλά έκαναν στον συγκεκριμένο τομέα. Αυτό σημαίνει ότι, με την εξαίρεση του Κομμουνιστικού Κόμματος, διαμορφώνεται σε αυτήν την αίθουσα, για πρώτη φορά, τουλάχιστον από τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, μια πλατιά διακομματική συμμαχία, η οποία θεωρεί τη σχέση μας με τις Ηνωμένες Πολιτείες σχέση με μεγάλο βάθος, σχέση στρατηγικής σημασίας».

Αλλωστε, δεν ήταν μόνο τα λόγια: Λίγα λεπτά μετά, οι «χαώδεις διαφορές» μπήκαν στην άκρη, ώστε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και Ελληνική Λύση να ψηφίσουν από κοινού τον προϋπολογισμό του υπουργείου Αμυνας για εξοπλισμούς και υποδομές που υπηρετούν τους δολοφονικούς αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και καμία σχέση δεν έχουν με την ασφάλεια του λαού.

Να, λοιπόν, ποιες είναι οι πραγματικές διαχωριστικές γραμμές, πίσω από τα κάλπικα ψευτοδιλήμματα και τα «παραπετάσματα καπνού» περί «προοδευτικών» και «συντηρητικών» δυνάμεων του κεφαλαίου, τις «κορόνες» και τις «βαριές» κουβέντες:

Η «πλατιά διακομματική συμμαχία» των αστικών πολιτικών δυνάμεων για την εμπλοκή που όλο και βαθαίνει στα επικίνδυνα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ από τη μία, η πάλη για απεμπλοκή από τον θανάσιμο εναγκαλισμό με τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις από την άλλη.

Από τη μία η «εθνική» συναίνεση, με την οποία όλοι τους θυσιάζουν στο βωμό των συμφερόντων της αστικής τάξης τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, την ειρήνη και την ασφάλεια του λαού. Από την άλλη ο αγώνας για να δυναμώσουν η αλληλεγγύη και η κοινή πάλη με τους γείτονες λαούς ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, για αμοιβαία επωφελείς συμφωνίες με όλες τις χώρες, σε μια Ελλάδα όπου ο λαός θα είναι νοικοκύρης στον τόπο του.

Από τη μία η «ομόφωνη» επιστράτευση των εκβιασμών, για να δεχτεί ο λαός τις δρομολογημένες «διευθετήσεις» που φέρουν τη σφραγίδα των σχεδιασμών ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στον ανταγωνισμό τους με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που συμπυκνώνεται στο εκβιαστικό και ψεύτικο δίλημμα: «Θέλετε επώδυνο συμβιβασμό σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας ή κλιμάκωση, ακόμα και πολεμική σύγκρουση με την Τουρκία;». Από την άλλη ο αγώνας για να μπουν εμπόδια στους επικίνδυνους σχεδιασμούς και η αποκάλυψη της πραγματικότητας: Οι όποιοι «συμβιβασμοί» των καπιταλιστών όχι μόνο είναι προσωρινοί και εύθραυστοι, όχι μόνο δεν αποτελούν απάντηση στους κινδύνους για τους λαούς, αλλά είναι ο ίδιος ο κίνδυνος, εγκυμονούν τους επόμενους γύρους των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων.

...με σημαία τους τα κέρδη του κεφαλαίου

 

Κι αν η εξωτερική πολιτική αποτελεί την «κορωνίδα» της αντιλαϊκής συναίνεσης, δεν είχε κανείς παρά να παρακολουθήσει και τη συζήτηση για τον κρατικό προϋπολογισμό του 2020, για να δει το απύθμενο βάθος της συμφωνίας τους σε ό,τι αφορά τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Να δει τους «ομηρικούς καβγάδες» όχι βέβαια για το γεγονός ότι ένας ακόμα προϋπολογισμός προβλέπει νέα βάρη στα λαϊκά στρώματα, που θα συνεχίσουν να πληρώνουν πάνω από το 93% των φορολογικών βαρών και επιπλέον 800 εκατομμύρια έμμεσων και άμεσων φόρων, προβλέπει καθήλωση του μέσου μισθού και συνέχιση των περικοπών σε Υγεία, Πρόνοια, Παιδεία, υποδομές για τις λαϊκές ανάγκες για να απολαμβάνει προνόμια, φοροαπαλλαγές και «ζεστό» χρήμα το κεφάλαιο αλλά για το ποιος με τις προτάσεις του υπηρετεί πιο αποτελεσματικά την πολιτική αυτή.

Να δει «σκληρές μάχες» για το ποιος μπορεί να ρίξει ακόμα παρακάτω τον πήχη των απαιτήσεων του λαού, με «αιχμή» τους μηχανισμούς «διαχείρισης» και «ενσωμάτωσης» της ακραίας φτώχειας που γεννάνε η πολιτική και το σύστημα που υπερασπίζονται.

Να τους δει όλους μαζί, σαν άλλους «τρεις σωματοφύλακες», να υπερασπίζονται την καπιταλιστική κερδοφορία, αλλά και το μύθο ότι η στήριξη της ανάπτυξης του κεφαλαίου, η οποία περνάει μέσα από τα εκατοντάδες παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα, αποτελεί τάχα την προϋπόθεση για να δουν άσπρη μέρα οι εργαζόμενοι και ο λαός.

Να ακούσει τα αστικά κόμματα της αντιπολίτευσης να κάνουν «ρελάνς» στις προτάσεις της κυβέρνησης, για την «ολοκλήρωση της μεταρρύθμισης της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ» για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης, τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών και «επιβαρύνσεων» στη μισθωτή εργασία για τους ομίλους, τα νέα «κίνητρα» για να ανοίξουν πεδία κερδοφορίας για τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια και όλα τα υπόλοιπα που «ακούγονται σαν μουσική στα αυτιά» των βιομηχάνων, όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, συνομιλώντας με τον πρωθυπουργό την Πέμπτη στο συνέδριο για την «4η βιομηχανική επανάσταση».

Αυτήν την αντιλαϊκή «συνέχεια», την πολιτική προς όφελος του κεφαλαίου υπερασπίζεται η κυβέρνηση με το «μείγμα» ενσωμάτωσης και την ένταση της καταστολής που επιστρατεύει, με την άθλια προπαγάνδα περί μειοψηφιών για να στρώσει το έδαφος στο νέο χτύπημα στο συνδικαλισμό αλλά και στο έκτρωμα που φέρνει για να μπουν στο «γύψο» οι διαδηλώσεις. Αυτήν τη «συνέχεια» υπερασπίζεται και ο ΣΥΡΙΖΑ, που σηκώνει τις υποτιθέμενες «αντικατασταλτικές» παντιέρες, για να κρύψει από πίσω τους και τις δικές του πομπές και την πολιτική που υπηρετεί η καταστολή, τη στρατηγική του κεφαλαίου που και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει.

Αυτήν την πολιτική δηλαδή, που πρέπει να βάλουν στο στόχαστρο οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα, δυναμώνοντας την οργάνωση και τον αγώνα τους σε κάθε χώρο δουλειάς, με τη σημαία της ικανοποίησης των δικών τους αναγκών. Σπάζοντας την αντιλαϊκή «ομοφωνία», για να ακουστεί η δική τους φωνή. Περνώντας στην αντεπίθεση απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο, τους μονοπωλιακούς ομίλους και το κέρδος τους, το διεφθαρμένο κράτος τους, το ξεπερασμένο πολιτικό προσωπικό τους, την αντιλαϊκή πολιτική και την καταστολή, ενάντια στο ίδιο το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα.


Ριζοσπάστης    Σάββατο 21 Δεκέμβρη 2019 - Κυριακή 22 Δεκέμβρη 2019