Νύχι - κρέας

Με αφορμή τα όσα συμβαίνουν στον Εβρο και τα νησιά, τα αστικά επιτελεία κάνουν λόγο για εποχή «μεγάλων και ασύμμετρων απειλών», στην οποία έχουμε μπει, και προσθέτουν με νόημα ότι σε αυτές τις συνθήκες χρειάζεται ένα «κράτος που λειτουργεί με επαγγελματισμό και ενίοτε με σκληρότητα», όπως χαρακτηριστικά γράφτηκε τις προηγούμενες μέρες. Τα ίδια ακριβώς έλεγαν και πριν από έναν περίπου μήνα, όταν με αφορμή την όξυνση στα Ελληνοτουρκικά, παρουσίαζαν ως «ασπίδα» την αναβάθμιση της συμμετοχής στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή, λέγοντας πως για να παίξει ρόλο η Ελλάδα στα σχέδια αυτά, δεν μπορεί παρά να γίνει ένα «light Ισραήλ» σε ό,τι αφορά (και) τα θέματα της «εσωτερικής ασφάλειας». Η επιμονή των αστικών επιτελείων - πάνω στις αντίστοιχες κατευθύνσεις ΕΕ και ΝΑΤΟ, που προσανατολίζουν σταθερά όλο τον κρατικό μηχανισμό στα επικίνδυνα προτάγματά τους - δεν είναι τυχαία: Οι στόχοι του κεφαλαίου, είτε αφορούν την αντιλαϊκή πολιτική στο εσωτερικό, είτε την «επέκτασή» της στο εξωτερικό, την εμπλοκή δηλαδή στα ευρωατλαντικά σχέδια και τη διαχείριση των συνεπειών τους, όπως με τα καραβάνια των ξεριζωμένων, απαιτούν ένα αστικό κράτος ακόμα πιο «σκληρό» απέναντι στον λαό, ακόμα πιο «θωρακισμένο» απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, που μόνο αυτό με τη δράση του μπορεί να βάλει τέλος στη βαρβαρότητα που γεννάει φτώχεια, πολέμους και ξεριζωμένους.

Απορία ψάλτου

 

«Απορία ψάλτου, βηξ», λέει μια ρήση και πάει γάντι στη στάση του ΣΥΡΙΖΑ για τις εξελίξεις στο Προσφυγικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί την κυβέρνηση της ΝΔ να χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι και να διεκδικήσει... να υλοποιηθεί πιο αποφασιστικά η πολιτική της ΕΕ. Αυτή η πολιτική είναι όμως που οδηγεί στον εγκλωβισμό προσφύγων και μεταναστών, μετατρέποντάς τους σε «μπαλάκι» για τα γεωπολιτικά παιχνίδια, την ίδια ώρα που η ΕΕ κάνει πλάτες στην τουρκική εισβολή στη Συρία, δημιουργώντας προηγούμενο σε ό,τι αφορά τη νομιμοποίηση αξιώσεων και αμφισβητήσεων έναντι τρίτης χώρας. Εκεί όμως που κυριολεκτικά απογειώνει το «ξέπλυμα» της ΕΕ, είναι όταν κατηγορεί την κυβέρνηση ότι με τις αποφάσεις της παραβιάζει το ευρωπαϊκό Δίκαιο! Κάνει, δηλαδή, «γαργάρα» ότι το ευρωενωσιακό «Δίκαιο» είναι αυτό που προβλέπει τις συμφωνίες του Δουβλίνου, τις μαζικές απελάσεις και τη συρρίκνωση του δικαιώματος στο άσυλο, το ανοιγοκλείσιμο της στρόφιγγας των μεταναστευτικών ροών ανάλογα με τα συμφέροντα των μονοπωλίων και τους ανταγωνισμούς μέσα κι έξω από την ΕΕ. Βέβαια, καμία έκπληξη δεν προκαλεί η «υπεύθυνη» αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ (και) σε αυτό το θέμα. Τι άλλο θα μπορούσε να περιμένει κανείς από το κόμμα που ως κυβέρνηση, για τα συμφέροντα και τις συμμαχίες της αστικής τάξης, έβαλε την υπογραφή του στην κατάπτυστη Συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας, δέχτηκε να γίνουν τα νησιά φυλακές της ΕΕ, γεμίζοντας τον τόπο με Μόριες και τελικά πήγε σε άλλο επίπεδο την εμπλοκή στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια, από κοινού με τον «διαβολικά καλό» Τραμπ...

Μαύρο χιούμορ

 

Τα όρια του «μαύρου χιούμορ» αγγίζει η είδηση ότι η ΔΕΗ συνυπέγραψε τη διακήρυξη «15 δεσμεύσεων» της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας των Εθνικών Ενώσεων Εταιρειών Ηλεκτρικής Ενέργειας (Eurelectric) για τους οικιακούς πελάτες σε όλη την Ευρώπη, με στόχο «ένα βιώσιμο, χωρίς αποκλεισμούς, έξυπνο ενεργειακό μέλλον». Στις σχετικές διακηρύξεις σημειώνεται μεταξύ άλλων ότι οι επιχειρηματικοί όμιλοι της ΕΕ «δεσμεύονται» να... βοηθήσουν τους πελάτες «να στηρίξουν την ηλεκτρική ενέργεια ουδέτερου άνθρακα μέσω διαφορετικών προϊόντων και υπηρεσιών, όπως φωτοβολταϊκών και αποθηκευτικών συστημάτων, ή μέσω επενδύσεων στην παραγωγή Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας σε τοπικό επίπεδο». Να τους ενημερώνουν δηλαδή και να τους μοσχοπουλάνε την «πράσινη» πραμάτεια τους, που αποτελεί το νέο πεδίο κερδοφορίας και ισχυρών ανταγωνισμών. Συμφωνούν επίσης να συνεργάζονται με τις κυβερνήσεις προκειμένου να προστατέψουν τις «ευπαθείς ομάδες» από την ενεργειακή φτώχεια, που μεγαλώνει αντί να μειώνεται, εξαιτίας της πολιτικής της «απελευθέρωσης» και των κρατικών μέτρων θωράκισης της κερδοφορίας των ενεργειακών ομίλων. Λένε ακόμα ότι θα παρέχουν εμπειρία «στις τοπικές αρχές και κοινωνίες στο σχεδιασμό, στην ανάπτυξη και τη διασφάλιση της αποδοχής της κοινής γνώμης σχετικά με την αναγκαία υποδομή που απαιτείται για την ενεργειακή μετάβαση», για να αποδεχτούν δηλαδή την πολιτική που αφήνει χιλιάδες ανέργους στον κλάδο και σηματοδοτεί μαύρο μέλλον για τα λαϊκά στρώματα, όπως στην περίπτωση της Δ. Μακεδονίας, της Μεγαλόπολης κ.ο.κ. Οσες διακηρύξεις κι αν υπογράψουν το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του, οι «πράσινες μπίζνες» στο όνομα της ανάπτυξης κάνουν «βιώσιμα» μόνο τα κέρδη του κεφαλαίου, σε βάρος των αναγκών του λαού.

Ξεδιαντροπιά

 

Μέσα στο γενικότερο κλίμα της «εθνικής συναίνεσης» και «ομοψυχίας», που καλλιεργούν αυτές τις μέρες όλα τα αστικά κόμματα, με αφορμή τις εξελίξεις στα σύνορα, ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει κυριολεκτικά τα ρέστα του! Τίποτα λιγότερο δεν μπορεί να πει κανείς ακούγοντας τον πρώην υπουργό Κουρουμπλή να μιλάει για «ιστορική στιγμή», που επιβάλλει «να αναδείξουμε το πατριωτικό μας καθήκον», καλώντας την κυβέρνηση να κάτσει στο ίδιο τραπέζι με την αντιπολίτευση και παράλληλα να ασκήσει πίεση προς την Ευρώπη, ζητώντας τη διεξαγωγή έκτακτης Συνόδου Κορυφής. Κάνει μάλιστα και ιστορικούς παραλληλισμούς με την κυβέρνηση συνεργασίας Τσαλδάρη - Σοφούλη το 1947, που προέκυψε εν μέσω Εμφυλίου σύμφωνα με τις υποδείξεις του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ, Τζ. Μάρσαλ! «Από το Προσφυγικό ξεκινάει η υπεράσπιση της ακεραιότητας της χώρας. Οταν στείλουν 200.000 ανθρώπους εδώ, αυτό θα μας οδηγήσει σε συνδιαχείριση του Αιγαίου (...) η ιστορία θα οδηγήσει τη χώρα στο να γονατίσουμε όλοι μαζί και να πούμε στην Τουρκία ελάτε να μοιραστούμε το Αιγαίο και σταματήστε τις ροές», είπε το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, «ξεχνώντας» προφανώς ότι η συνδιαχείριση και η συνεκμετάλλευση είναι η «ταμπακιέρα» όλων των παρεμβάσεων από την πλευρά των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή. Δεν περιμέναμε βέβαια από τον ΣΥΡΙΖΑ να βάλει στην εξίσωση τους ...λατρεμένους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς συμμάχους, με τους οποίους άλλωστε συμμετέχει στα παζάρια με την Τουρκία. Αλλά πάει πολύ με τέτοια ξεδιαντροπιά να καλεί το λαό να στοιχηθεί με τα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς της αστικής τάξης, καλώντας τον να πάει «σαν πρόβατο στη σφαγή» των ιμπεριαλιστικών παιχνιδιών που στήνονται στις πλάτες του και στις πλάτες των χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων.

Ριζοσπάστης  Σάββατο 7 Μάρτη 2020 - Κυριακή 8 Μάρτη 2020