Σωτήρες

Είναι τέτοιος ο καταιγισμός ανακοινώσεων, δηλώσεων και κόντρα δηλώσεων του υπουργείου Εργασίας για τα λίγα ψίχουλα που επιστρέφει στις άγρια πετσοκομμένες συντάξεις (και αυτά σε λίγους), που θα νομίσει κάποιος ότι οι συνταξιούχοι έγιναν ξαφνικά οι πιο ευνοημένοι από την κυβερνητική πολιτική! Ετσι, προχτές για πολλοστή φορά ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης βγήκε και μίλησε με ταρατατζούμ για τα αναδρομικά των επικουρικών, για αυξήσεις στις κύριες τον Οκτώβρη, για νέα αναδρομικά το Νοέμβρη. Κάτω απ' αυτόν τον κουρνιαχτό προσπαθούν να κρύψουν την πραγματικότητα που βιώνουν εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι. Τα πρόσφατα «μπαλώματα» της κυβέρνησης, τα οποία μάλιστα υπαγορεύτηκαν από την απόφαση του ΣτΕ, ύστερα από μαζικές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις των συνταξιούχων, δεν μπορούν να κρύψουν ότι σε ισχύ παραμένουν δεκάδες περικοπές και μειώσεις συντάξεων από το 2010 ακόμα. Οτι ο νόμος Κατρούγκαλου, που δίκαια οι συνταξιούχοι τον βάφτισαν νόμο Κατρούγκαλου - Βρούτση μετά τη συμπλήρωσή του από τη σημερινή κυβέρνηση, ρίχνει παλιούς και νέους συνταξιούχους στα Τάρταρα της ανέχειας, μειώνοντας τις συντάξεις σε βάθος 50ετίας. Καθρέπτης αυτής της σκληρής πραγματικότητας είναι και τα πρόσφατα στοιχεία για το ύψος των συντάξεων, που δείχνουν ότι η μέση κύρια σύνταξη γήρατος διαμορφώνεται στα 692,5 ευρώ προ φόρων, η μέση κύρια σύνταξη θανάτου στα 434,91 ευρώ και η μέση κύρια αναπηρική σύνταξη στα 487,75 ευρώ. Αυτά είναι άλλωστε και τα κριτήρια που χρησιμοποιούν Βρούτσης και Κατρούγκαλος στην αντιπαράθεσή τους για το ποιος ...«έσωσε» περισσότερο το Ασφαλιστικό.

Λαθραίος

 

«Η ιστορία των διαδηλώσεων είναι η ιστορία του κόσμου», αναφέρεται σε σποτ του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή το νομοσχέδιο για τις διαδηλώσεις, προειδοποιώντας μάλιστα την κυβέρνηση ότι αυτό «δεν θα περάσει». Μόνο που «η ιστορία του κόσμου» δεν είναι γενικά και αόριστα οι διαδηλώσεις, αλλά οι μικρές και μεγάλες στιγμές της ταξικής πάλης, που βάφτηκαν με το αίμα χιλιάδων κομμουνιστών και άλλων πρωτοπόρων αγωνιστών. Πολλές απ' αυτές τις στιγμές, ο ΣΥΡΙΖΑ τις ενσωματώνει λαθραία στο σποτάκι του, μπερδεύοντας μήλα με πορτοκάλια, όπως τον Δεκέμβρη του '44 με τους ...αγανακτισμένους! Χώρια που η «ιστορία» στο σποτ του ΣΥΡΙΖΑ σταματάει ξαφνικά κάπου στο 2012, λίγο πριν γίνει αξιωματική αντιπολίτευση και ξαναπιάνει το νήμα από το 2019, όταν πλέον επέστρεψε στην ίδια θέση. Λείπει, δηλαδή, ολόκληρη η περίοδος της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Σαν να μην έγιναν τότε δεκάδες απεργίες και διαδηλώσεις, ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα που φόρτωσε με το τσουβάλι στον λαό, ενάντια στο 3ο μνημόνιο που ψήφισε μαζί με ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, ενάντια στη μεγαλύτερη πρόσδεση της χώρας στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς. Αλλά και ενάντια στα μέτρα καταστολής του εργατικού - λαϊκού κινήματος, όπως αυτό για την περιστολή της απεργίας, που νομοθέτησε ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας σήμερα το θράσος να βάζει στο σποτ εικόνες από την απεργιακή εξέγερση του Σικάγο το 1886 και τον ηρωικό Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη. Ο νόμος της κυβέρνησης πράγματι δεν θα περάσει και θα φροντίσει γι' αυτό ο λαός. Δεν θα περάσει όμως και η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να τον κοροϊδέψει και να καπηλευτεί τους αγώνες του, για να ξεπλύνει τους εναγκαλισμούς του με τις ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων.

Διαχρονικά

 

Με αφορμή την αντιπαράθεση για το νομοσχέδιο περιορισμού και απαγόρευσης των διαδηλώσεων, η εφημερίδα «Δημοκρατία» προσπαθεί να ξεπλύνει ακόμα και το «Ιδιώνυμο» του Βενιζέλου. Σύμφωνα λοιπόν με την κρυφο-ακροδεξιά εφημερίδα, που δημοσιεύει αποσπάσματα από την ομιλία του τότε πρωθυπουργού στη Βουλή, πρόθεση του νομοθέτη της εποχής ήταν «να μη θιγεί η ελευθερία της σκέψης και της έκφρασης των ιδεών» και ότι «το νομοσχέδιον δεν επιδιώκει να διώκει τον κομμουνισμόν ως ιδέαν, άλλα την Γ' Διεθνή και τας μπολσεβικικάς αρχάς αυτής». Με άλλα λόγια, «ανεκτός» ο κομμουνισμός ως ιδέα, αρκεί να μην υπάρχουν ...κομμουνιστές που θέλουν να τον κάνουν πράξη! Τέτοια λέγονταν το μακρινό 1929. Και αν κρίνει κανείς από όσα ακούστηκαν χτες και προχτές στη Βουλή από την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα που στηρίζουν το νομοσχέδιο - έκτρωμα, ορισμένα επιχειρήματα, με τις κατάλληλες προσαρμογές στις σύγχρονες συνθήκες, δεν χάνουν ποτέ τη διαχρονικότητά τους. Πόσο μάλλον που το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε χτες δεν ποινικοποιεί μόνο τις διαδηλώσεις, αλλά και την ίδια τη ριζοσπαστική σκέψη, μεταφέροντας στην ελληνική νομοθεσία τις αντιδραστικές κατευθύνσεις της ΕΕ.

Λάστιχο

 

Δεν περνά απαρατήρητη η επισήμανση του Μητσοτάκη χτες στη Βουλή ότι με τον νόμο για τις διαδηλώσεις, η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτε άλλο από το να φέρνει «με πολύ μεγάλη καθυστέρηση τον εφαρμοστικό νόμο του άρθρου 11, όπως το Σύνταγμα επιτάσσει». Το συγκεκριμένο άρθρο ορίζει ότι «οι υπαίθριες συναθροίσεις μπορούν να απαγορευτούν με αιτιολογημένη απόφαση της αστυνομικής αρχής, γενικά, αν εξαιτίας τους επίκειται σοβαρός κίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια, σε ορισμένη δε περιοχή, αν απειλείται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικοοικονομικής ζωής, όπως ο νόμος ορίζει». Οπως κατήγγειλε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ στην προχτεσινή συνεδρίαση, το άρθρο 11, «με τις αόριστες έννοιες τις οποίες περιέχει, όπως είναι για παράδειγμα η διατάραξη της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, όπως είναι επίσης η προστασία της δημόσιας ασφάλειας», δίνει τη δυνατότητα «περιορισμού του δικαιώματος της συνάθροισης». Η ελαστικότητα αυτού του άρθρου αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το επικαλείται για να στοιχειοθετήσει την αντισυνταγματικότητα του νόμου και η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει την ψήφισή του ως επιταγή του Συντάγματος! Θυμίζουμε ότι στην πρόσφατη συνταγματική αναθεώρηση, το ΚΚΕ πρότεινε την αναθεώρηση του συγκεκριμένου άρθρου, ώστε να κατοχυρώνεται πραγματικά το δικαίωμα στις συγκεντρώσεις. Η πρόταση, όμως, όπως και άλλες που κατέθεσε το Κόμμα, δεν έγινε αποδεκτή από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Το γιατί, δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς...

Ριζοσπάστης