«Απομονωμένος από το ίδιο του το κόμμα», «θυμωμένος» και με «δημοτικότητα στα τάρταρα». Κάπως έτσι περιέγραφαν τα ΜΜΕ τις προηγούμενες μέρες, ως «δεινή», την κατάσταση του απελθόντος Προέδρου των ΗΠΑ Ντ. Τραμπ, μετά την εκλογή Μπάιντεν. Τελικά, μόλις 5 από τους 50 Ρεπουμπλικανούς γερουσιαστές στήριξαν την πρόταση για την παραπομπή του σε δίκη, με την κατηγορία ότι υποκίνησε την εισβολή στο Καπιτώλιο. Αν κάτι επιβεβαιώνεται από τις εξελίξεις στις ΗΠΑ, είναι το βαθύ ρήγμα στο εσωτερικό της αστικής τάξης, η σφοδρή διαπάλη ανάμεσα σε επιχειρηματικούς κολοσσούς, που συνδέουν τα συμφέροντά τους με τον έναν ή τον άλλον πόλο του πολιτικού συστήματος. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι παρά την ήττα του στις εκλογές, ο Τραμπ πήρε εκατομμύρια ψήφους και τώρα σχεδιάζει να ιδρύσει νέο κόμμα, ενώ όπως φαίνεται διατηρεί ισχυρά ερείσματα σε όλο το φάσμα των Ρεπουμπλικανών και όχι μόνο. Το ζήτημα δεν αφορά επομένως έναν «παρανοϊκό» που «κατάφερε να εκλεγεί Πρόεδρος». Ούτε η αντιπαράθεση στις ΗΠΑ γίνεται ανάμεσα σε «προοδευτικούς» και «συντηρητικούς», «δημοκράτες» και «ακροδεξιούς», όπως την παρουσιάζουν και στην Ελλάδα οι αστικές πολιτικές δυνάμεις. Οι αναταράξεις στο πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ αποτυπώνουν τη σφοδρή ενδοαστική αντιπαράθεση για το πώς οι ΗΠΑ θα διατηρήσουν την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία, απέναντι στην Κίνα και τη Ρωσία. Η επιθετικότητα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού που θα κλιμακώνεται με οποιαδήποτε κυβέρνηση και η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, είναι επομένως οι πραγματικές απειλές για τον αμερικανικό λαό και για όλους τους λαούς του κόσμου.
Ενα από τα επιπλέον μέτρα στήριξης των επιχειρηματικών ομίλων που φέρνει η κυβέρνηση, είναι η «κρατικοποίηση των ζημιών», όπως εύστοχα περιγράφηκε από οικονομική εφημερίδα την προηγούμενη βδομάδα. Σύμφωνα με το κυβερνητικό σχέδιο, το κράτος θα αναλάβει να καλύψει τις ζημιές που υπέστησαν επιχειρήσεις στη διάρκεια της πανδημίας, αξιολογώντας τες με συγκεκριμένα κριτήρια. Η κρατική στήριξη αφορά την αποζημίωση των επιχειρήσεων για τις «πάγιες δαπάνες» που δεν έγινε δυνατό να καλυφθούν από ενδεχόμενα έσοδα, ή από τα άλλα μέτρα στήριξης που έχουν ήδη νομοθετηθεί, όπως οι επιστρεπτέες προκαταβολές, οι αναστολές συμβάσεων κ.λπ. Το μέτρο είναι «φωτογραφικό» για πολύ μεγάλες επιχειρήσεις, αφού η αποζημίωση μπορεί να φτάνει τα 3 εκατ. ευρώ ανά επιχείρηση! Επίσης, στα κριτήρια ένταξης περιλαμβάνεται, εκτός από τις απώλειες στα έσοδα, το συνολικό οικονομικό αποτέλεσμα που κατέγραφαν αυτές οι επιχειρήσεις τα προηγούμενα χρόνια, ενώ εξαιρούνται οι λεγόμενες «προβληματικές», αυτές δηλαδή που κρίνονταν θνησιγενείς και πριν από την πανδημία και την κρίση.
Αν και το πρόγραμμα θα περιλάβει και ορισμένες κατηγορίες μικρότερων επιχειρήσεων, με στόχο να ενσωματώσει αντιδράσεις, το μέτρο της «κρατικοποίησης των ζημιών» είναι προκλητικό, την ώρα μάλιστα που η φοροαφαίμαξη του λαού συνεχίζεται κανονικά, οι δήμοι επιχειρούν να αντλήσουν πάνω από 3 δισ. ευρώ παλιά χρέη από τα λαϊκά νοικοκυριά και για μερικές χιλιάδες ευρώ οφειλή στις τράπεζες ο δανειολήπτης κινδυνεύει να χάσει ακόμα και το σπίτι του, ενώ η κυβέρνηση αρνείται να ικανοποιήσει τα μέτρα ανακούφισης που διεκδικούν οι βιοπαλαιστές ΕΒΕ. Τέτοιου είδους είναι έτσι ή αλλιώς οι «κρατικές παρεμβάσεις» που προβάλλονται από τους διάφορους σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές θιασώτες του κεϊνσιανισμού ως φιλολαϊκή διαχείριση της οικονομικής κρίσης. Με αυτά και με τα άλλα, η πανδημία εξελίσσεται σε μοναδική ευκαιρία για απλόχερη κρατική στήριξη στους ομίλους, αλλά και για ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα στην αγορά, ώστε να φύγουν από τη μέση τα «βαρίδια» και ένα μέρος των μικρότερων επιχειρήσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου