Εστω ότι προσπερνάμε το γεγονός πως οι δηλώσεις αυτές της υπουργού έγιναν εν μέσω κινητοποιήσεων δεκάδων φοιτητικών συλλόγων, χιλιάδων φοιτητών σε όλη τη χώρα, που στέλνουν σαφές μήνυμα: Οχι στο νομοσχέδιο-έκτρωμα - Ανοίξτε τώρα τις σχολές μας. Την ώρα που η συντριπτική πλειοψηφία της ακαδημαϊκής κοινότητας εκφράζει τη διαφωνία της απέναντι στο σχέδιο της κυβέρνησης.
Στο διά ταύτα, τι προτάσσει η «κοινή λογική» για τα πανεπιστήμια, τις σπουδές και το μέλλον των φοιτητών;
- Για να ανοίξουν επιτέλους τα πανεπιστήμια!
Τα πανεπιστήμια παραμένουν ένα χρόνο κλειστά. Η κυβέρνηση δεν έχει υλοποιήσει κανένα από τα λογικά αιτήματα των φοιτητών ώστε να μπορέσουν να επιστρέψουν στις σπουδές τους με όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, να καλύψουν τα διδακτικά κενά, το χαμένο χρόνο από τις πρακτικές που αναβάλλονται. Παρουσιάζει το άνοιγμα των πανεπιστημίων ως ανέφικτο με το πρόσχημα της πανδημίας, με την υποστήριξη βέβαια της ΔΑΠ αλλά και διαφόρων «ανεξάρτητων» ομάδων, που βαφτίζουν «παραλογισμό» τη λειτουργία των σχολών και εύχονται το τέλος της πανδημίας μήπως και ξαναδούν οι φοιτητές αμφιθέατρο!
Το βέβαιο είναι ότι ένα χρόνο μετά, τα πανεπιστήμια θα έπρεπε να έχουν προσαρμόσει τη λειτουργία, τις υποδομές, το προσωπικό τους στα νέα δεδομένα της πανδημίας. Γιατί υπάρχουν αίθουσες, χώροι των πανεπιστημίων και άλλων φορέων που μπορούν να αξιοποιηθούν για τη διδασκαλία σε ολιγομελή τμήματα. Γιατί είναι ευκαιρία να αναπτυχθούν αίθουσες εργαστηρίων, υποδομές που λείπανε από τα ιδρύματα και προ της πανδημίας και μπορούν να αναβαθμίσουν ουσιαστικά το επίπεδο σπουδών. Γιατί υπάρχουν εκατοντάδες νέοι επιστήμονες που αναζητούν διέξοδο ακόμα και στο εξωτερικό και μπορούν να φέρουν νέα πνοή στο διδακτικό έργο, να καλύψουν τις ανάγκες διδασκαλίας μικρών κλιμακίων. Στην τελική, η επιστημονική κοινότητα έχει κατορθώσει να μελετήσει σε μεγάλο βαθμό τα χαρακτηριστικά του νέου κορονοϊού. Τα επιχειρήματα περί «αόρατου εχθρού» δεν αρκούν πια για να δικαιολογήσουν την άρνηση να ληφθεί οποιοδήποτε μέτρο από μεριάς της κυβέρνησης.
Αντ' αυτών, η κυβέρνηση προχωρά σε μείωση του τακτικού προϋπολογισμού των ιδρυμάτων, ξοδεύει 30 εκατ. ευρώ για πανεπιστημιακή αστυνομία, βάζει στον πάγο τις σπουδές των φοιτητών, αλλά αισθάνεται ότι αυτό που «οφείλει» στους νέους που διεκδικούν «με κόπο και μεγάλη προσπάθεια ένα καλύτερο πανεπιστήμιο», σύμφωνα με την υπουργό, είναι το νέο νομοσχέδιο!
- Για ολόπλευρη γνώση του αντικειμένου σπουδών τους
Ομολογούν ότι η ελάχιστη βάση εισαγωγής θα προωθήσει την αναμόρφωση του «ακαδημαϊκού χάρτη», το ξεκαθάρισμα «ποιων τμημάτων χρειαζόμαστε και ποιων όχι», εννοώντας ποια τμήματα χρειάζεται η αγορά, ποια συμμορφώνονται με τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Πόσο λογικό, όμως, είναι να απαξιώνονται τμήματα, φοιτητές και απόφοιτοι, με κριτήριο το πόσο ανταγωνιστικά είναι, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, τις επιστημονικές προκλήσεις που αναδύονται σήμερα, ακόμα και ολόκληρους κλάδους; Αποτελεί πρόκληση από μεριάς της κυβέρνησης, την ώρα που επιτρέπει στους φοιτητές των περιφερειακών ιδρυμάτων να τα πλησιάσουν μόνο για να ξενοικιάσουν(!), να μεγαλώνει ακόμα περισσότερο την αγωνία τους για τη συνέχιση των σπουδών τους!
Οι φοιτητές έχουν ενδιαφέρον για το αντικείμενό τους, ξεκινούν τις σπουδές τους με φιλοδοξίες και όνειρα, θέλουν να μπορούν να αφιερωθούν σε αυτές, να έχουν τον αναγκαίο χρόνο και υποστήριξη. Οι διάφοροι εκπρόσωποι της κυβέρνησης «βλέπουν» φοιτητές που αποτελούν «κοροϊδία για τους συμφοιτητές τους και τους Ελληνες φορολογούμενους», που είναι «ανίκανοι» να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Αλήθεια, ποια «κοινή λογική» υπαγορεύει το «σύγχρονο» για το σύστημα Εκπαίδευσης να είναι ο διαχωρισμός των νέων σε εγκεφάλους α' και β' κατηγορίας; Πού κρύβεται η «κοινή λογική» στο να κρίνεις έναν νέο ανίκανο να σπουδάσει αν δεν τα βγάλει πέρα στο λύκειο - εξεταστική αρένα, αλλά ικανό αν μπορεί η οικογένειά του να πληρώσει τα δίδακτρα ενός κολεγίου; Γιατί είναι λογικό να τιμωρούνται με διαγραφή οι νέοι που καθυστερούν τις σπουδές τους και όχι το να λάβουν το πανεπιστήμιο και το κράτος όλα τα αναγκαία μέτρα υποστήριξης και αναβάθμισης της Εκπαίδευσης, της φοιτητικής μέριμνας;
- Για δουλειά με δικαιώματα
Είναι λογικό σήμερα οι νέοι να προσδοκούν ότι οι σπουδές τους θα τους εξασφαλίσουν την επαγγελματική επάρκεια για να εργαστούν στο αντικείμενό τους με πλήρη δικαιώματα. Για την κυβέρνηση «κοινή λογική» είναι να προσφέρουν στους επιχειρηματίες, στην αγορά εργαζόμενους κομμένους και ραμμένους στις ανάγκες τους, όπως, όταν και για όσο τους χρειάζονται. Γι' αυτό εξάλλου καίγονται για τον λεγόμενο «ρυθμό αποφοίτησης».
Η υπουργός μιλάει για «εναλλακτικές διαδρομές» που χτίζει για τους νέους. Η αλήθεια είναι ότι αυτό που χτίζουν, μαζί με όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, είναι ένας ατελείωτος μαραθώνιος συλλογής προσόντων, πιστοποιήσεων, πτυχίων, τελικά γνώσης με το κομμάτι, που πρέπει να συγκεντρώσει ένας νέος για να μπορέσει να «ταιριάξει» σε μια θέση εργασίας. Ακόμη και αν κανείς τα καταφέρει, κάνει τις σωστές επιλογές, αντεπεξέλθει στο κόστος, τα προσόντα του μπορεί σύντομα να κριθούν παρωχημένα από την «αγορά», φέρνοντάς τον και πάλι στην αφετηρία του μαραθωνίου! Με το νέο νομοσχέδιο αποκόπτονται ακόμα πιο πολύ οι σπουδές από το επάγγελμα, κατακερματίζεται η γνώση και μαζί με αυτή και τα δικαιώματα!
Είναι υποκριτικό το ενδιαφέρον της υπουργού για τα «μειωμένα εργασιακά δικαιώματα» τα οποία έχουν οι νέοι που καθυστερούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Εξάλλου και η δική της κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, έχει φροντίσει η συντριπτική πλειοψηφία των νέων να εργάζεται με τσακισμένα δικαιώματα, πολλές φορές μακριά από το αντικείμενο σπουδών της.
Είναι η στρατηγική της ΕΕ για τον Ενιαίο Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης, στην οποία συναινούν όλα τα αστικά κόμματα, υλοποίησαν με τη σειρά τους όλες οι κυβερνήσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι για άλλη μια φορά δεν έλειψαν από τη συζήτηση του νομοσχεδίου τα καλέσματα για «σύμπνοια» και «συνεννόηση».
Γιατί κοινό έδαφος για όλες τις κυβερνήσεις αποτέλεσαν οι κατευθυντήριες γραμμές της ΕΕ για την ενίσχυση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας των πανεπιστημίων, την αξιολόγηση με κριτήριο τους στόχους και ιεραρχήσεις της καπιταλιστικής οικονομίας, την απόσπαση πτυχίου - επαγγέλματος, την κινητικότητα μεταξύ βαθμίδων Εκπαίδευσης, αντικειμένων σπουδών, κλάδων ή και χωρών, την προσαρμογή των προγραμμάτων σπουδών στις επιταγές του κεφαλαίου, την πιο στενή πρόσδεση πανεπιστημίων - επιχειρήσεων, την «αυτονομία», δηλαδή τη λειτουργία του ίδιου του πανεπιστημίου ως επιχείρησης.
Αυτούς τους στόχους υλοποίησε και με το παραπάνω ο ΣΥΡΙΖΑ, όντας κυβέρνηση. Οσους όρκους και αν πάρει πως θα καταργήσει όσα νομοθετεί η ΝΔ, δεν μπορούν να ξεπλύνουν όσα νομοθέτησε και εξακολουθεί, βέβαια, να υποστηρίζει. Γιατί άφησε έτοιμη δουλειά στη ΝΔ για την αναγνώριση των πτυχίων των κολεγίων, θεσμοθέτησε διετή προγράμματα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, προχώρησε σε συγχωνεύσεις και κλείσιμο τμημάτων, άφησε μετέωρους τους φοιτητές των πρώην ΤΕΙ. Προσπαθεί να εμφανιστεί ως υπερασπιστής της δωρεάν Παιδείας, των φοιτητών από λαϊκές οικογένειες, σαν να μην ήταν αυτός που πολλαπλασίασε τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, ίδρυσε το πρώτο ξενόγλωσσο προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών με δίδακτρα. Ακόμη και τώρα η μεγάλη του αγωνία είναι ότι η κυβέρνηση «δυσφημεί» τα ελληνικά πανεπιστήμια, αγωνιά για τη διεθνή φήμη, δηλαδή τα επιχειρηματικά deal των σχολών.
Μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου