Υπερωρίες

Μπορεί μπροστά στο ασταμάτητο τρίτο κύμα της πανδημίας, με τα κρούσματα να παραμένουν στα ύψη, η κυβέρνηση να αναβάλλει όπως φαίνεται την όποια χαλάρωση των περιορισμών, όμως την ίδια στιγμή οι διαβουλεύσεις για το άνοιγμα του Τουρισμού εντείνονται. Ετσι, σύμφωνα με δημοσίευμα των «Times», η κυβέρνηση σχεδιάζει να δώσει το «πράσινο φως» σε Βρετανούς τουρίστες που έχουν εμβολιαστεί και θα έχουν τα σχετικά αποδεικτικά στοιχεία, για να έρθουν στη χώρα μας, και μάλιστα από τον ερχόμενο Μάη. Πρόκειται για τη γνωστή συζήτηση γύρω από το πιστοποιητικό εμβολιασμού, το οποίο πλασάρεται ως «πανάκεια» για το άνοιγμα του Τουρισμού, δίχως όρους και προϋποθέσεις, αν και δεν έχει αποδειχτεί ότι ο εμβολιασμένος δεν μεταδίδει κιόλας τον ιό. Θυμίζουμε ότι - πάλι με κριτήριο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων - η κυβέρνηση έχει ανακοινώσει πως «εκτός από υγειονομικούς θα υπεισέλθουν και οικονομικοί παράγοντες» στην προτεραιοποίηση των εμβολιασμών, ιεραρχώντας ψηλά τον κλάδο του Επισιτισμού - Τουρισμού, για ευνόητους λόγους. Ο Φλεβάρης «φλεβίζει» λοιπόν και η κυβέρνηση εργάζεται ...υπερωρίες για τη θωράκιση του τουριστικού κεφαλαίου, κάτι που έχουν πληρώσει πανάκριβα οι εργαζόμενοι, τόσο με το φούντωμα της πανδημίας λόγω του ανοίγματος του Τουρισμού με τα πρωτόκολλα - λάστιχο πέρυσι το καλοκαίρι, όσο και με την εργασιακή ζούγκλα στον κλάδο, που φέτος προμηνύεται ακόμα πιο άγρια.

Χαλκεία...

Από τον πρωθυπουργό, που ζήλεψε τη δόξα των χαλκείων της CIA και τις «ιστορικές αλήθειες» για τα «σταλινικά μοντάζ», έως την δημοσιογράφο Ακρίτα, που έφτασε από διαδικτύου να εγκαλεί τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ότι δεν είπε για τις κακοποιήσεις γυναικών στη Σοβιετική Ενωση, και τις χυδαιότητες του Μ. Λαζαρίδη για τον πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ Αρη Βελουχιώτη, ο αντικομμουνισμός του πεζοδρομίου αποτελεί σημείο συνάντησης «προοδευτικών» και «νεοφιλελεύθερων», με αφορμή και τη χτεσινή συζήτηση στη Βουλή. Καμία έκπληξη. Υπερασπίζονται από κοινού το σάπιο σύστημα που γεννάει αυτά τα φαινόμενα, κι ας λασπομαχούν στον βούρκο του. Γι' αυτό και η υπερπροσπάθειά τους χτες να κρύψουν τις πραγματικές αιτίες που γεννάνε την πολύμορφη βία, το οικονομικό και κοινωνικό υπόβαθρο της ανοχής και τη συγκάλυψης, να πείσουν πως τάχα με «κανόνες» και «κώδικες», ή με την αλλαγή στη σύνθεση ενός υπουργικού συμβουλίου, θα ξεριζωθεί το υπόβαθρό του.

... και σκουπιδοτενεκές

Γι' αυτό και τέτοια μανία να ρίξουν λάσπη στο σοσιαλισμό, όπου ανάμεσα σε πολλά άλλα, τα παιδιά ήταν «οι πρώτοι πολίτες» των χωρών και η νέα εξουσία ξερίζωσε προκαταλήψεις, οικονομικούς και κοινωνικούς καταναγκασμούς αιώνων εκμετάλλευσης, κάνοντας άλματα προς την ισοτιμία αντρών και γυναικών, με τη γυναίκα να κατακτά δικαιώματα που ούτε με το κιάλι δεν τα βλέπει ο καπιταλισμός μέχρι και σήμερα. Αυτά, που δείχνουν το δρόμο στο σήμερα, προσπαθούν τα αστικά επιτελεία και τα «τρολ» τους να θάψουν με «ιστορικές αλήθειες» από τον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας. Αλήθεια, πώς ακούγεται αυτό: Οι θιασώτες ενός συστήματος που γεννά και αναπαράγει διαρκώς όλη τη σήψη και την παρακμή που ζούμε σήμερα, να εγκαλούν τη σοσιαλιστική επανάσταση, το βήμα των εργαζομένων προς τα μπρος που συντελέστηκε στον 20ό αιώνα, για το αν κατάφερε ή όχι να ξεριζώσει όλα τα κατάλοιπα της σάπιας τους κοινωνίας!

Ζουν λιγότερο

Κατά έναν ολόκληρο χρόνο μειώθηκε το προσδόκιμο ζωής στον γενικό πληθυσμό των ΗΠΑ την περίοδο της πανδημίας, σύμφωνα με στοιχεία ερευνητικών κέντρων που δημοσιοποιήθηκαν πριν από λίγες μέρες. Οπως σημειώνεται μάλιστα, είναι η πρώτη φορά που το προσδόκιμο ζωής μειώνεται μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η κρίση της περασμένης δεκαετίας και η ραγδαία υποβάθμιση του επιπέδου ζωής εκατομμυρίων Αμερικανών, που πλήρωσαν με αυτόν τον τρόπο την ανάκαμψη του κεφαλαίου, είναι βέβαιο ότι αντανακλάται και στο προσδόκιμο ζωής. Αυτό όμως που έκανε την πραγματική διαφορά, είναι η «παράλληλη πανδημία» που ζουν εκατομμύρια κάτοικοι στις ΗΠΑ και σε όλο τον πλανήτη, με τις υποβαθμισμένες έως ανύπαρκτες υπηρεσίες Υγείας στα συστήματα της «μιας νόσου». Οι συνθήκες αυτές οδηγούν σε συνολική πτώση του βιοτικού επιπέδου και σε αύξηση των κινδύνων για τη ζωή από ασθένειες που δεν σχετίζονται με τον Covid. Η σαπίλα του καπιταλισμού επιβεβαιώνεται ακόμα και σε αυτό: Η τάση του προσδόκιμου ζωής να αυξάνει αργά και βασανιστικά στα χρόνια μετά τον πόλεμο δείχνει σημάδια ανάσχεσης στην πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη, καθώς μεγαλώνει η απόσταση ανάμεσα στην άθλια πραγματικότητα που ζει η συντριπτική πλειοψηφία του λαού και στις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του.

Πες πες

«Τα ζητήματα της βίας δεν προσφέρονται για πολιτικοποίηση», γράφουν τις τελευταίες μέρες αστικά ΜΜΕ, που εδώ και ένα μήνα γεμίζουν τα πρωτοσέλιδά τους με τις καταγγελίες θυμάτων και θυτών, αλλά και με την αντιπαράθεση των αστικών κομμάτων γύρω απ' αυτές. Τώρα συνιστούν «να πέσουν οι τόνοι», εκφράζοντας την ανησυχία τους για το «πες πες» που, θέλοντας και μη, βγάζει στην επιφάνεια τη δυσωδία του ίδιου του συστήματος που υποθάλπει και συγκαλύπτει την πολύμορφη βία, μέσα από διάφορους κοινωνικούς και οικονομικούς καταναγκασμούς. Τους απασχολούν οι συνέπειες αυτής της αντιπαράθεσης στην «εικόνα» και τη συνοχή του αστικού πολιτικού συστήματος, πολύ περισσότερο που όταν ανοίγει το καπάκι, κανείς δεν ξέρει τι θα «ξεράσει» ο υπόνομος. Το έργο το έχουμε ξαναδεί, σε υποθέσεις που χαρακτηρίστηκαν «πολιτικά σκάνδαλα» αλλά η αντιπαράθεση «μαζεύτηκε» μόλις το πράγμα άρχισε να ξεφεύγει. Και, ως συνήθως, με μια «θεσμική πρωτοβουλία» και την παραπομπή της υπόθεσης στη Δικαιοσύνη, που ...«είναι η μόνη αρμόδια», το μαχαίρι όχι μόνο δεν φτάνει στο κόκαλο, αλλά οι πραγματικές κοινωνικές και οικονομικές αιτίες κουκουλώνονται, όπως και οι πολιτικές ευθύνες. Το ίδιο ισχύει και με την πολύμορφη βία που είναι στο DNA αυτού του σάπιου συστήματος. Απέναντί της δεν επιτρέπεται καμία ανοχή. Το θάρρος της ατομικής καταγγελίας και η συλλογική στήριξη στα θύματα, με την αυτονόητη απαίτηση να πληρώσουν οι θύτες της βίας, πρέπει να τροφοδοτούν την πραγματική πολιτικοποίηση, της πάλης ενάντια στις αιτίες που τη γεννούν και στο σύστημα που την αναπαράγει.

Ριζοσπάστης