Η διαχείριση τόσο της εμβολιαστικής διαδικασίας όσο και συνολικά της πανδημίας με βάση τα «πρωτόκολλα» της κερδοφορίας του κεφαλαίου επιδεινώνει την κατάσταση, δυσκολεύει την αντιμετώπισή της με κριτήριο τη μαζική προστασία της υγείας του λαού. Οι κυβερνήσεις από το πρωί μέχρι το βράδυ μιλούν μόνο για την ατομική ευθύνη. Ατομική ευθύνη μέσα σε ένα πλαίσιο όπου το υπ' αριθμόν 1 κριτήριο είναι το κέρδος των ομίλων. Τώρα, μέσω της «υποχρεωτικότητας» των εμβολιασμών, η λογική της ατομικής ευθύνης απογειώνεται και επιχειρείται ένας ακόμα αντιπερισπασμός για να φύγουν από το «κάδρο» όλες οι αιτίες εξάπλωσης της πανδημίας. «Λύσαμε το ζήτημα της προσφοράς, τώρα πρέπει να λύσουμε το θέμα της ζήτησης», λένε τα κυβερνητικά στελέχη, ενώ όλα τα άλλα μένουν ίδια: Το σύστημα Υγείας εμπορευματοποιημένο, τα νοσοκομεία υποστελεχωμένα, οι όμιλοι του κλάδου να θησαυρίζουν, οι χώροι δουλειάς, τα ΜΜΜ, ο τουριστικός κλάδος υπ' αριθμόν 1 αιτίες υπερμετάδοσης.
Στο όνομα της «υποχρεωτικότητας» των εμβολιασμών η εργοδοσία, αφού εδώ και ενάμιση χρόνο έχει μετατρέψει χώρους δουλειάς σε εστίες υπερμετάδοσης του ιού και με αφορμή το lockdown εφάρμοσε ακόμα πιο σκληρά μέτρα έντασης της εκμετάλλευσης, τώρα αποκτά τη δυνατότητα να διώκει εργαζόμενους, να εξαπολύει απειλές για απολύσεις, για στερήσεις μισθού, ακόμα και για μηνύσεις για «διαφυγόντα κέρδη» σε βάρος εργαζομένων με πρόσχημα τον εμβολιασμό. Στο όνομα πάντα της «εύρυθμης λειτουργίας της εταιρείας», παίρνοντας αέρα από τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για «άδειες άνευ αποδοχών» κ.λπ.
Ο «κοινωνικός αυτοματισμός» που επιχειρείται να στηθεί από κυβέρνηση και επιχειρηματικούς ομίλους «βγάζει μάτι»: Οι εργαζόμενοι να χωριστούν σε οπαδούς και αντιπάλους του εμβολιασμού, και οι μεν να φορτώνουν τις ευθύνες στους δε. Και η πραγματικότητα που αναπαράγει σε μεγαλύτερες διαστάσεις αδιέξοδα εξαιτίας της πανδημίας θα συνεχίζεται.
Ετσι, χιλιάδες εργαζόμενοι, εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι, θα συνεχίσουν να συνωστίζονται κάθε πρωί σαν τις σαρδέλες στα λεωφορεία και στα βαγόνια του Μετρό, και από την άλλη το βράδυ θα επιλέγουν αν θα πηγαίνουν σε «αμιγείς» ή «μεικτούς» χώρους διασκέδασης. Θα μπαίνουν όλοι μαζί, εμβολιασμένοι και ανεμβολίαστοι, στα καράβια και τα αεροπλάνα, χωρίς να γίνονται ουσιαστικοί έλεγχοι, αφού αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα των εφοπλιστών και των αερομεταφορέων, και αφού πρώτα έχει βρει πεδίο υπερμετάδοσης ο κορονοϊός, π.χ. στις οικονομικές θέσεις των πλοίων, όπου γίνεται το αδιαχώρητο, αλλά στους τόπους προορισμού θα βλέπουν «ταμπελάκια» για COVID free καταστήματα...
Τα ίδια έζησαν και πέρυσι με το «άνοιγμα του Τουρισμού» και με το άνοιγμα των σχολείων τον Οκτώβρη. Τα ίδια βλέπουν και σήμερα, όπου στη λίστα της εκτίναξης των κρουσμάτων φιγουράρουν δημοφιλείς τουριστικοί προορισμοί, αποδεικνύοντας ότι και το 4ο κύμα συνδέεται με την έλλειψη μέτρων στον Τουρισμό. Και μάλιστα προορισμοί που διαφημίζονταν ως ασφαλείς και με μεγάλη εμβολιαστική κάλυψη στις αρχές της σεζόν.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε την προσπάθεια να τσουβαλιαστούν μαθητές και γονείς που διεκδικούσαν ασφαλείς σχολικές αίθουσες, μαζικά τεστ και άλλα μέτρα, με τους περιθωριακούς αρνητές της μάσκας, την ίδια στιγμή που οι «ειδικοί» έλεγαν τα αμίμητα ότι είναι καλύτερα σε μια τάξη να στοιβάζονται 30 παρά 15 μαθητές...
«Βγάζει μάτι», λοιπόν, η προσπάθεια να εγκλωβιστεί η όποια λαϊκή δυσαρέσκεια σε ένα στημένο σκηνικό «εμβολιαστές εναντίον αντιεμβολιαστών». Αυτό άλλωστε υπηρετεί και η προβολή ως βολικού αντιπάλου, από κυβέρνηση και ΜΜΕ, κινητοποιήσεων στις οποίες τον τόνο δίνουν αντιδραστικές δυνάμεις, αρνητές του κορονοϊού και των εμβολιασμών. Τι μένει στο απυρόβλητο από ένα τέτοιο «δίπολο»; Η εμπορευματοποίηση του δημόσιου συστήματος Υγείας, τα ανύπαρκτα μέτρα θωράκισης νοσοκομείων, Κέντρων Υγείας και άλλων δομών, τα δωράκια στους μεγαλεμπόρους της ιδιωτικής Υγείας που συνεχίζονται, λόγω των ελλείψεων στον δημόσιο τομέα.
Οσο η κυβέρνηση καλλιεργεί αυτόν τον «κοινωνικό αυτοματισμό», τόσο προχωράει το σχέδιό της για το «νέο ΕΣΥ», με όλα εκείνα τα μέτρα έντασης της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία που προβλέπονται στο Ταμείο Ανάκαμψης, μαζί με τις συγχωνεύσεις και τα λουκέτα σε νοσοκομεία. Πρόκειται για τη «συνταγή» με τα ίδια σάπια υλικά, που έφερε όλες τις εγκληματικές ελλείψεις, τις αναμονές της ντροπής για μια θέση σε ΜΕΘ στο προηγούμενο κύμα της πανδημίας, τους γονατισμένους από την εντατικοποίηση υγειονομικούς, τις σχέσεις εργασίας - λάστιχο και τις ελλείψεις σε προσωπικό, τα πανάκριβα νοίκια που έβαζαν στην τσέπη οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι για κλίνες που «παρείχαν» στο δημόσιο σύστημα.
Αυτή η κατάσταση αντικειμενικά ενισχύει αμφιβολίες, προβληματισμούς, αβεβαιότητες, που όμως γίνεται συστηματική προσπάθεια να βρουν διέξοδο στον ανορθολογισμό και σε αντιδραστικές απόψεις.
Το βασικό δίλημμα που αναδεικνύεται εδώ και ενάμιση χρόνο είναι το εξής: Θα συνεχιστεί αυτή η πολιτική, της απαξίωσης και της εμπορευματοποίησης του δημόσιου συστήματος Υγείας, ή θα οργανωθεί ακόμα πιο αποφασιστικά η πάλη για τη θωράκιση των νοσοκομείων, για επίταξη του ιδιωτικού τομέα και για μέτρα ουσιαστικής προστασίας εκεί που θεριεύει η πανδημία, δηλαδή στους χώρους δουλειάς; Θα συνεχιστεί το σμπαράλιασμα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, που βάζει εμπόδια στον ασφαλή και καθολικό εμβολιασμό, ή θα βρεθεί στο επίκεντρο της διεκδίκησης από σωματεία και φορείς η αναβάθμισή της με κρατική χρηματοδότηση, με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού; Οι κινητοποιήσεις που οργανώνονται την Τρίτη σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη από εργατικά σωματεία δίνουν τον τόνο αυτής της διεκδίκησης, στραπατσάροντας την προσπάθεια της κυβέρνησης και διαφόρων μηχανισμών να εγκλωβίσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, που διογκώνεται, σε ανώδυνα κανάλια.
Οποια «πέτρα» κι αν σηκώσει κανείς σε σχέση με την αντιλαϊκή διαχείριση της πανδημίας, το μόνο που θα βρει είναι τα αντικειμενικά όρια που βάζει η πολιτική όλων των κυβερνήσεων στην προστασία της ζωής και της υγείας του λαού. Ορια που χαράσσονται από το ζύγι του «κόστους - οφέλους» για τα κέρδη του κεφαλαίου, από τις συνέπειες της διαχρονικής υποχρηματοδότησης και εμπορευματοποίησης που φέρει τη σφραγίδα όλων των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτή η πραγματικότητα είναι που φωτίζει ακόμα πιο επιτακτικά ότι η προοπτική για τον λαό βρίσκεται στην κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης στην Υγεία, στην κοινωνία εκείνη που ξεριζώνοντας την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία θα φέρει στο προσκήνιο την ολόπλευρη ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου