Συμπόρευση με το ΚΚΕ για ένα αύριο που ο ιδρώτας μας δεν θα δίνει κέρδος σε άλλους!

Νίκος Καλαντζής, εργάτης στα πτηνοσφαγεία «ΠΙΝΔΟΣ»

 

Πριν λίγο καιρό, εδώ στα Γιάννενα, ένα παλικάρι μάς είπε δυο λόγια για τον εαυτό του. Οταν τελείωσε τις σπουδές του στο εξωτερικό, γύρισε πίσω για να προλάβει το τρένο της ανάπτυξης που είδε να έρχεται. Ο Παύλος, γιος βιομήχανου, τα είπε αυτά σε πολιτική εκδήλωση της ΝΔ. Εγώ που είμαι εργάτης, γιος εργάτη θα πω δυο λόγια για μένα εδώ στην εκδήλωση του ΚΚΕ.

Μετά από χρόνια που έμεινα στο βούρκο της ανεργίας, κάνοντας δουλειές του ποδαριού ίσα - ίσα για ένα χαρτζιλίκι, με παρακάλια (γιατί για να βρεις δουλειά πρέπει να νιώθεις ότι χρωστάς χάρη σε αυτόν που σε προσλαμβάνει) έπιασα δουλειά στο πτηνοσφαγείο της «ΠΙΝΔΟΣ».

Τα ωράρια ήταν δύσκολα, η δουλειά πιεστική. Κάθε μέρα εργάτες λιώνουν κυριολεκτικά στη δουλειά. Οσο καιρό δούλευα στο εργοστάσιο πολλές απεργίες έγιναν, πάντα τα μέλη του Κόμματος ήταν εκεί με ανακοίνωση, όπως και τα σωματεία. Πολλές φορές ήθελα να απεργήσω, όμως ο φόβος, η αμφιβολία, τα «μη μιλάς», «μην αντιδράς», «θα χάσεις τη δουλειά σου» νικούσαν κάθε φορά.

Μετά ήρθε η πανδημία. Εκεί έγινε ξεκάθαρο στα μάτια μου ότι η ζωή του ανθρώπου ήταν λιγότερο πολύτιμη από την παραγωγή κοτόπουλου. Το μισό εργοστάσιο σε καραντίνα, το άλλο μισό να τρέχει σαν τρελό για να μη μείνει πίσω η παραγωγή, να μη χάσουν τα κέρδη τους!

Τότε αποφάσισα πως κανένας δεν αξίζει να ζει έτσι. Απέργησα. Μίλησα με συναδέλφους για ποιο λόγο πρέπει να απεργήσουμε. Μετά μίλησα ξανά μαζί για το αν έχουν αποτέλεσμα οι απεργίες.

Αυτό φαίνεται πως φόβισε την εργοδοσία πολύ. Εναν μήνα μετά την απεργία, παραμονή Πρωτοχρονιάς, απολύθηκα. Ισως να πίστευαν ότι θα φοβηθώ να κάνω κάτι... Ομως όταν αποφασίζεις ότι εσύ πρέπει να παλέψεις, δεν κάνεις εύκολα πίσω. Απευθύνθηκα στα εργατικά σωματεία, στους κομμουνιστές. Η εργοδοσία είπε ψέματα. «Δεν έκανες απεργία», «ήσουν μη παραγωγικός». Ακόμα και η Επιθεώρηση Εργασίας το μόνο που είπε ήταν να πάω νομικά. Το ίδιο είπε και η κυβέρνηση σε Ερώτηση που έκανε το ΚΚΕ στη Βουλή.

Μόνο το ΚΚΕ πήρε θέση υπέρ του εργάτη, μόνο τα εργατικά σωματεία έδειξαν αλληλεγγύη. Και τελικά με προσωρινή διαταγή γύρισα στη δουλειά. Βέβαια, δεν μπορούσα να πάω στο ίδιο πόστο. Επρεπε να «τιμωρηθώ» για την κακή μου διαγωγή. Ενα χρόνο τώρα είμαι στο κρέμασμα. Εκεί δεν δουλεύει κανένας άλλος εργάτης της «ΠΙΝΔΟΣ», μόνο συνάδελφοι εργολαβικοί. Δουλεύουμε μέσα σε άθλιες συνθήκες. Χωρίς ιδιαίτερα μέσα ατομικής προστασίας.

Ισως πίστευαν ότι δουλεύω από χόμπι και ότι θα παραιτηθώ. Ομως οι εργάτες δεν δουλεύουμε για πλάκα. Αυτό που έχω δει μέσα στο εργοστάσιο τρία χρόνια τώρα, είναι εργάτες να δουλεύουν συνεχώς.

Τα δικά μας χέρια είναι που παράγουν!

Τα δικά μας μυαλά είναι που σκέφτονται!

Τα δικά μας κορμιά τσακίζονται για να δουλέψουν οι μηχανές!

Το δικό μας αίμα χύνεται, οι δικές μας ζωές ρισκάρονται!

Οταν όμως πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας...

Οταν χτυπάμε τα μαχαίρια...

Οταν τα δικά μας φτερά κουνηθούν...

Τότε θα σκορπίσουν τα σύννεφα του βούρκου που ζούμε!

Μόνο ο λαός θα σώσει τον λαό!

Συμπόρευση τώρα με το ΚΚΕ! Γιατί είναι το μόνο που μας δίνει ελπίδα και προοπτική για ένα αύριο που ο ιδρώτας μας δεν θα δίνει κέρδος σε άλλους!

Για ένα αύριο που οι ζωές μας θα πηγαίνουν χέρι χέρι με τα θαύματα της επιστήμης και τεχνολογίας!

Για να ζούμε στον 21ο αιώνα ανθρώπινα!

Ριζοσπάστης