Τώρα που στερεύουν τα κροκοδείλια δάκρυα για τους χιλιάδες ξεριζωμένους πρόσφυγες της Ουκρανίας, για τους νεκρούς και σακατεμένους από τη ρωσική εισβολή, στο προσκήνιο έρχεται το «ψητό» του πολέμου, για το οποίο η αστική τάξη στη χώρα μας «ακονίζει μαχαίρια», με «διαβατήριο» την εμπλοκή της στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό και στον πόλεμο. Για παράδειγμα, στον αστικό Τύπο κερδίζουν ολοένα και περισσότερο χώρο αναλύσεις και άρθρα για τις «ευκαιρίες» που δημιουργεί ο πόλεμος να αναβαθμιστεί η χώρα σε ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο, ειδικά τώρα που η «ενεργειακή διαφοροποίηση» της Ευρώπης επιβάλλει την ταχύτερη απεξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο. Η «κοσμογονία» - όπως παρουσιάζεται - στη ναυπήγηση πλοίων μεταφοράς LNG και στην κατασκευή αποθηκευτικών χώρων σε στρατηγικά λιμάνια της χώρας είναι η απόδειξη - σύμφωνα με τα επιτελεία τους - ότι η χώρα βρίσκεται στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας». Καλλιεργούν προσδοκίες ότι ο λαός θα βγει κερδισμένος από τα ενεργειακά και άλλα ευρωατλαντικά «πρότζεκτ», που επιταχύνονται στη σκιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Απαιτούν ομοφωνία και συναίνεση, για να «τρέξει» ανεμπόδιστα αυτός ο σχεδιασμός.
Μόνο που ο λαός ζει την «κοσμογονία» της ακρίβειας και της ενεργειακής φτώχειας. Ζει τις «πολεμικές» συνθήκες στους χώρους δουλειάς, που μόνο χτες έστειλαν στον τάφο τέσσερις εργάτες. Ζει την αγωνία για το πόσο ακόμα θα πληρώσει τις συνέπειες αυτού του πολέμου και της ελληνικής εμπλοκής. Ακούει καθημερινά τις σειρήνες να ηχούν, για τον κίνδυνο να βρεθεί στη δίνη μιας πιο γενικευμένης στρατιωτικής σύγκρουσης. Βλέπει τα κυριαρχικά δικαιώματα σε διαρκή ομηρία και απειλή, στο όνομα της «ΝΑΤΟικής συνοχής». Οι κερδισμένοι και οι χαμένοι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο χωρίζονται με σινικά τείχη, όπως άλλωστε και στην «ειρήνη». Γι' αυτό ο λαός δεν πρέπει να δείξει καμιά εμπιστοσύνη στην αστική τάξη, στην κυβέρνηση και τα κόμματά της. Να μην δεχτεί να γίνει η χώρα θύτης και ο ίδιος θύμα των ανταγωνισμών και των πολέμων για τα συμφέροντα μιας χούφτας παράσιτων, που δεν θα διστάσουν να τον κάνουν ακόμα και κρέας στα κανόνια τους, για να υπερασπιστούν τα κέρδη και το μερίδιό τους στη μοιρασιά της ιμπεριαλιστικής λείας.
Μιλώντας για τις εξαγγελίες του υπουργείου Υγείας, που περιλαμβάνουν τη λειτουργία απογευματινών χειρουργείων στα δημόσια νοσοκομεία, με συμμετοχή 30% άμεσα από τους ασθενείς, συν την ιατρική αμοιβή, η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας Μίνα Γκάγκα υποστήριξε ότι η κυβέρνηση εφαρμόζει αυτό το μέτρο επειδή ...το θέλουν οι ασθενείς! «Ο περισσότερος κόσμος τον χειρουργό του θέλει να τον ανταμείψει, να του δώσει μια αμοιβή», ήταν το σχόλιό της. Θυμάστε εκείνους τους ανεκδιήγητους γιατρούς που τους τσάκωναν με το φακελάκι στο χέρι και έλεγαν «τι φταίω εγώ, ο ασθενής ήθελε να μου το δώσει»; Αυτό ακριβώς κάνει τώρα και η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει άλλη μια επιχειρηματική λειτουργία του δημόσιου νοσοκομείου, προσθέτοντας νέους κρίκους στην αλυσίδα της εμπορευματοποίησης της Υγείας με ευθύνη όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων. Ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάζει αισχρά τα χειρουργεία επί πληρωμή ως επιλογή των ασθενών, κρύβοντας βέβαια ότι οι λίστες αναμονής έχουν φτάσει στον ουρανό, ιδιαίτερα μετά την πανδημία, και ότι υπάρχουν επεμβάσεις που δεν μπορούν να περιμένουν άλλο, με αποτέλεσμα όσοι τις έχουν ανάγκη να κόβουν και από τα τελείως αναγκαία για να βρουν την υγεία τους. Αντί να ψάχνουν πέτρα να κρυφτούν για την εγκληματική πολιτική τους στην Υγεία, προκαλούν τον λαό που υποφέρει, διαφημίζοντας τις επιδόσεις - τις δικές τους και όλων των προηγούμενων - στη μετατροπή των νοσοκομείων σε σούπερ μάρκετ Υγείας, όπου διαλέγεις όποιο προϊόν και υπηρεσία θέλεις ανάλογα με το πόσο αντέχει το πορτοφόλι σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου