Ο λόγος για τον αρθρογράφο της «Καθημερινής» και της «Liberal» Σάκη Μουμτζή, ο οποίος ανέλαβε πρόθυμα να σηκώσει το βάρος της επίθεσης απέναντι στους εργαζόμενους της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, που περήφανα αρνήθηκαν να γίνουν γρανάζι στην πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ, που ανεφοδιάζει αυτές τις μέρες στη χώρα μας πολεμικό εξοπλισμό για να προωθηθεί στην Ανατολική Ευρώπη, όπου διεξάγεται εδώ και βδομάδες ένας άδικος ιμπεριαλιστικός πόλεμος.
Τι ακριβώς, όμως, ενόχλησε αυτήν τη διάνοια της δημοσιογραφίας για να φτάσει στο σημείο να ζητά από την εταιρεία να κρεμάσει τους εργαζόμενους στα μανταλάκια και να τους στείλει να ψάξουν αλλού για δουλειά;
Για να μην ανησυχεί, του ξεκαθαρίζουμε ότι πρόθεση των εργαζομένων δεν ήταν να συνδιαμορφώσουν με την κυβέρνηση την εξωτερική πολιτική της χώρας. Υπάρχουν πολλοί πιο πρόθυμοι εκεί έξω, ακόμα και ανάμεσα στα αστικά πολιτικά κόμματα, που θα μπορούσαν να συμβάλουν σε κάτι τέτοιο.
Το «AΡΝΟΥΜΑΙ», που δήλωσαν οι εργαζόμενοι και στήριξαν δεκάδες εργατικά σωματεία και άλλοι λαϊκοί φορείς σε όλη τη χώρα, είναι πράξη γενναία, υποδειγματική και αντάξια της πραγματικής αλληλεγγύης στους λαούς που δοκιμάζονται από τους «συμμάχους» και τους «εχθρούς των συμμάχων» και τους ανταγωνισμούς τους για την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική κυριαρχία στην περιοχή.
Είναι στάση που υπαγορεύει η συνείδησή τους, ότι δηλαδή δεν συναινούν να γίνει η χώρα μας «θύτης» άλλων λαών, ρίχνοντας κι άλλο λάδι στη φωτιά του πολέμου που συνεχίζεται για πάνω από έναν μήνα με τραγικές συνέπειες σε αμάχους, με ανυπολόγιστες καταστροφές και κόσμο που ξεσπιτώνεται και ξενιτεύεται για να γλιτώσει από τη μανία των ιμπεριαλιστών.
Είναι στάση που εκφράζει την ανησυχία και τη διαφωνία της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, ο οποίος, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα (από δημοσκοπικές εταιρείες που συνεργάζονται με τα ΜΜΕ όπου ο ίδιος αρθρογραφεί), τάσσεται με ποσοστά πάνω από 66% ενάντια στην εμπλοκή της χώρας, ιδιαίτερα με την αποστολή οπλισμού προς την Ουκρανία. Αλλωστε, τα συμφέροντα του ελληνικού λαού δεν ταυτίζονται με την εξωτερική πολιτική των κυβερνήσεων ούτε φυσικά με τη λεγόμενη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» που όμοιά της πληρώνει τώρα ο λαός της Ουκρανίας.
Είναι παράλληλα στάση πατριωτική, για να μη γίνει ο λαός μας «θύμα» μιας όξυνσης το επόμενο διάστημα, να μη μετατραπεί η Ελλάδα από χώρα που «φιλοξενεί» ΝΑΤΟικές βάσεις σε χώρα «στόχο» για τους αντιπάλους του ΝΑΤΟ. Είναι δήλωση ότι οι Ελληνες εργάτες δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν με τους λαούς της Ουκρανίας και της Ρωσίας, αλλά ταυτόχρονα τους χωρίζει άβυσσος από τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς της ουκρανικής και της ρωσικής κυβέρνησης και των διαφόρων «ολιγαρχών» που εκπροσωπούν.
Τις απειλές που δεν τόλμησε να ξεστομίσει η εργοδοσία της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, βρήκε το θράσος να τις αμολήσει ο ίδιος για να δημιουργήσει κλίμα κατά των εργαζομένων. Δεν του χωράει ο νους φαίνεται ότι κάποιοι δεν δέχτηκαν να παραδώσουν τη συνείδηση και την εργασία τους στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι στη δυτική «δημοκρατία» που υπερασπίζεται ο ίδιος, όποιος διαφωνεί με την πολιτική της κυβέρνησης πρέπει να ψάχνει για δουλειά, ενώ όλοι οι πρόθυμοι παπαγάλοι του ευρωατλαντισμού πρέπει να χαίρουν της εκτίμησης των κυβερνώντων.
Πολύ περισσότερο αν ο πρόθυμος δημοσιογράφος ξέρει καλά να συνδυάζει την επίθεση σε βάρος των εργαζομένων με τον πιο χυδαίο αντικομμουνισμό. Το γεγονός ότι βρίσκεται στη σάπια μεριά της Ιστορίας είναι καθαρό όταν όλους τους εχθρούς των λαών, ανάμεσά τους και τον Πούτιν που τόσο αντιμάχεται ο ίδιος, αυτό που πραγματικά τους ενώνει είναι ο αντικομμουνισμός και η επιθετικότητα απέναντι στην εργατική τάξη.
ΥΓ 1: Δεν θέλουμε καν να σκεφτούμε πόσα μερόνυχτα είχε να κοιμηθεί ο εν λόγω δημοσιογράφος το 1999, όταν ο λαός της Θεσσαλονίκης έστειλε τους «συμμάχους» του αντί για τα σύνορα προς τη Γιουγκοσλαβία, να πολεμάνε με ραπανάκια και μαρούλια στη λαχαναγορά της πόλης...
ΥΓ 2: Η επιλεκτική ευαισθησία για τα βάσανα των λαών είναι υποκριτική όταν δηλώνεις ότι «έστω αργά, αντιληφθήκαμε πως τα στρατηγικά συμφέροντά μας δεν βρίσκονται στο πλευρό των Παλαιστινίων, αλλά στο πλευρό του Ισραήλ». Να σκοτώνονται οι λαοί για του αφέντη (σου) το φαΐ, κ. Μουμτζή...
ΥΓ 3: Για την ανησυχία του ότι δεν πρέπει η χώρα να πληρώσει τη στάση του ΚΚΕ να του θυμίσουμε σύντομα. Μικρασιατική Καταστροφή πριν από 100 χρόνια, τριπλή κατοχή στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τουρκική εισβολή στην Κύπρο και παράνομη κατοχή μέχρι σήμερα, Συμφωνία των Πρεσπών, διεκδικήσεις στο Αιγαίο και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Αυτά είναι το αντίτιμο της συμμαχίας με τους λύκους που πληρώνει όλα αυτά τα χρόνια ο ελληνικός λαός. Να σε χαίρονται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου