Το μεγαλύτερο μέρος της μείωσης οφείλεται στους θανάτους από COVID, με δεύτερο παράγοντα την υπερβολική δόση ναρκωτικών, ενώ αυξήθηκαν και οι θάνατοι από καρδιολογικά προβλήματα, χρόνια προβλήματα του ήπατος (π.χ. κίρρωση εξαιτίας αλκοολισμού) και αυτοκτονίες. Η πτώση του προσδόκιμου ζωής θα ήταν πολύ μεγαλύτερη αν δεν είχαν μειωθεί οι θάνατοι από τη γρίπη και την πνευμονία, λόγω της χρήσης μάσκας και κοινωνικών αποστάσεων, για την αντιμετώπιση της πανδημίας του κορονοϊού.
Για τους γηγενείς Αμερικανούς, που ήδη έπασχαν σε μεγάλο ποσοστό από χρόνιες ασθένειες και ανεπαρκή φροντίδα Υγείας, το 2021 το προσδόκιμο ζωής έπεσε στα 65,2 έτη, όσο ήταν δηλαδή για το σύνολο του πληθυσμού το 1944! Αυτή η πληθυσμιακή ομάδα, καθώς επίσης οι Λατίνοι και οι μαύροι, είχαν ιδιαίτερα αυξημένο αριθμό νεκρών την πρώτη χρονιά της πανδημίας, καθότι δουλεύουν κατά το μεγαλύτερο ποσοστό τους σε χειρωνακτικές εργασίες, για τις οποίες δεν υπήρχε η «εξ αποστάσεως» εναλλακτική, την ώρα βέβαια που οι εταιρείες στις ΗΠΑ - όπως έγινε και σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο - δεν έπαιρναν κανένα ουσιαστικό μέτρο για την προστασία τους, συνθλίβοντας, όπως πάντα, την υγεία για τα κέρδη τους.
Οι θάνατοι από οπιοειδή και υπερβολική δόση άλλων ναρκωτικών, καθώς και οι θάνατοι από το αλκοόλ και οι αυτοκτονίες («θάνατοι απελπισίας», όπως τις αποκαλούν ορισμένοι), παρουσίασαν έξαρση τα χρόνια λίγο πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Μόνο το 2021 οι νεκροί από υπερβολική δόση έφτασαν τις 100.000. Αρχικά ήταν πιο συχνοί στο λευκό τμήμα του πληθυσμού, αλλά τώρα έχουν ανάλογη αύξηση και στα έγχρωμα τμήματα.
Η πανδημία οδήγησε σε έξαρση της λεγόμενης «κρίσης των οπιοειδών», καθώς άνθρωποι που έχασαν μέλη της οικογένειάς τους ή τη δουλειά τους στράφηκαν στα ναρκωτικά, χωρίς να έχουν δυνατότητα για οποιοδήποτε πρόγραμμα απεξάρτησης.
Κατά επιφανειακά παράδοξο τρόπο, τη δεύτερη χρονιά της πανδημίας, όταν υπήρχαν πια τα εμβόλια, αυξημένο ποσοστό των νεκρών από COVID ήταν λευκοί. Πιθανότερη εξήγηση, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι το χαμηλότερο ποσοστό εμβολιασμού και η άρνηση της μάσκας μεταξύ των λευκών Αμερικανών, που αποδείχτηκαν πιο επιρρεπείς στον ανορθολογισμό και στις αντιεπιστημονικές θεωρίες που κατακλύζουν τις ΗΠΑ.
Ο ανορθολογισμός αυτός καλλιεργούνταν και με ευθύνη του κράτους, αντανακλώντας αντιθέσεις και ανταγωνισμούς στη διαχείριση της πανδημίας, ενώ χρησιμοποιήθηκε και ως το «βολικό άλλοθι» για να κρύβονται οι κρατικές - κυβερνητικές ευθύνες για την απουσία ενός ολοκληρωμένου προγράμματος εμβολιασμού και τις τεράστιες ελλείψεις στο δημόσιο σύστημα Υγείας.
Στις εικόνες με τους ομαδικούς τάφους από τη Νέα Υόρκη, αποτυπώνονται η πραγματικότητα του εμπορευματοποιημένου συστήματος Υγείας, οι περικοπές σε προσωπικό και υπηρεσίες, στις δημόσιες δαπάνες Υγείας, το κλείσιμο νοσοκομείων και η ιδιωτικοποίηση άλλων, οι ελάχιστες ΜΕΘ (μόλις 2,5 κρεβάτια ανά 100 χιλιάδες στις ΗΠΑ).
Οπως και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, αποτυπώνεται η Υγεία - εμπόρευμα και προνόμιο των ελάχιστων που αντέχει η τσέπη τους, ενώ για εκατομμύρια ανασφάλιστους, άπορους κ.λπ. στις ΗΠΑ η νοσοκομειακή νοσηλεία και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είναι κυριολεκτικά πολυτέλεια.
Παρότι οι ΗΠΑ είναι η πλουσιότερη καπιταλιστική χώρα στον κόσμο, έχουν ένα από τα χαμηλότερα προσδόκιμα ζωής μεταξύ των ισχυρότερων καπιταλιστικών κρατών. Σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, οι ΗΠΑ σημείωσαν μία από τις μεγαλύτερες πτώσεις του προσδόκιμου ζωής κατά τη διάρκεια της πανδημίας, με το προσδόκιμο ζωής των γηγενών Αμερικανών να συγκρίνεται με εκείνο μερικών από τις φτωχότερες χώρες της Αφρικής.
Τον χειρισμό των ζητημάτων δημόσιας υγείας από το καπιταλιστικό κράτος τον είδαμε και στην Ελλάδα και παντού σε όλο τον κόσμο. Πρώτα έρχεται η (καπιταλιστική) οικονομία, δηλαδή η κερδοφορία των ομίλων, και σε δεύτερη μοίρα η υγεία, ακόμη και η ζωή των ανθρώπων, αποδεικνύοντας ότι ο καπιταλισμός είναι ο πιο επικίνδυνος ιός και ότι την υγεία και τη ζωή του λαού μπορεί να την προστατεύσει μόνο η αξιοποίηση της επιστημονικοτεχνικής προόδου, από ένα σοσιαλιστικό κράτος, που έχει τον άνθρωπο στο επίκεντρο της παραγωγής και του συνόλου της λειτουργίας του συστήματος.
Σταύρος ΞΕΝΙΚΟΥΔΑΚΗΣ
Πηγή: «Scientific American»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου