Συναίνεση ελέω «αβεβαιότητας και χάους»

Η ανάγκη για συναίνεση προβάλλεται από το κεφάλαιο, με αφορμή και τις εξελίξεις στα λεγόμενα «εθνικά θέματα». Είναι χαρακτηριστικό το πρωτοσέλιδο σχόλιο κυριακάτικης εφημερίδας, στο οποίο σημειωνόταν ότι «η περιοχή μας βυθίζεται ακόμα περισσότερο στην αβεβαιότητα και το χάος», ότι η στάση της Τουρκίας «θα έχει επιπτώσεις που θα μας επηρεάσουν», καθώς «η Αθήνα θα κληθεί σύντομα να πάρει σημαντικές αποφάσεις» και μπροστά σ' αυτές τις εξελίξεις «κυβέρνηση και αντιπολίτευση οφείλουν να αντιληφθούν την κρισιμότητα των περιστάσεων και να χαράξουν μια εθνική στρατηγική γραμμή». Βέβαια, η «αβεβαιότητα» και το «χάος» δεν έπεσαν από τον ουρανό. 

 

Αποτελούν ένδειξη της συσσωρευμένης έντασης από τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις αντιθέσεις, που στην ευρύτερη περιοχή μας εκφράζονται και με πόλεμο.

 

 Σ' αυτές τις αντιθέσεις, η Ελλάδα όχι μόνο δεν διαχωρίζει τη θέση της (δεν θα μπορούσε άλλωστε, ως τμήμα ευρύτερων στρατιωτικο - πολιτικών ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ), αλλά η αστική τάξη, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά της, με τη βαθύτερη εμπλοκή τους, διεκδικούν αναβαθμισμένο ρόλο έναντι της Τουρκίας. 

 

Επομένως, η συναίνεση που ζητάει το κεφάλαιο από τις πολιτικές του δυνάμεις αφορά την καλύτερη, αποτελεσματικότερη και ταχύτερη προώθηση αυτών των συμφερόντων, που μόνο κινδύνους κρύβουν για το λαό. 

 

Να γιατί πρέπει να απορρίψει τη συναίνεση, διαχωρίζοντας τη θέση του από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και τα παιχνίδια με τη φωτιά που εξελίσσονται στην περιοχή μας.

Κυβέρνηση εμπιστοσύνης...

Γράφαμε και χτες ότι ένα από τα στοιχεία που «ξεχώρισαν» αναφορικά με τον ανασχηματισμό, ήταν η (πανηγυρική σχεδόν) εκτίμηση των αστικών επιτελείων ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει τη στροφή προς τον «ρεαλισμό», που σημαίνει ότι προσαρμόζεται πιο αποτελεσματικά στον πυρήνα της πολιτικής που υπηρετεί το κεφάλαιο. Αλλωστε, ο ίδιος ο πρωθυπουργός διαβεβαίωσε στην ομιλία του προς το πρώτο υπουργικό συμβούλιο ότι η κυβέρνηση είναι «τομή μέσα στη συνέχεια». 
Η ικανοποίηση για την επιτάχυνση του αντιλαϊκού έργου συμπυκνώνεται σε φράσεις όπως αυτή, από την αρθρογραφία στο χτεσινό αστικό Τύπο: «Τα Εργασιακά είναι το πιο δύσκολο κεφάλαιο της διαπραγμάτευσης, η σφαγή της ιερής αγελάδας για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι προδιαγεγραμμένη, ο Τσίπρας χρειαζόταν ένα χέρι απαλό και το βρήκε (στη νέα υπουργό Εργασίας)». 
Κι αυτή η ικανοποίηση συνοδεύεται από διαπιστώσεις ότι «η νέα κυβέρνηση ρυμουλκείται όλο και πιο πολύ στον ευρωρεαλισμό και στις δανειακές υποχρεώσεις της» ή ότι «όσο παραπάνω μένει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, τόσο περισσότερο μοιάζει με τους προκατόχους του».
 Μετά απ' όλα αυτά, δεν είναι παράδοξο ότι ακόμα και τα συγκροτήματα του Τύπου, που κατά τ' άλλα ...«πολεμούν» τον ΣΥΡΙΖΑ, αναγνωρίζουν τον καταλυτικό του ρόλο στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής και στη χειραγώγηση του λαού, με αναλύσεις όπως αυτή των εφημερίδων του ΔΟΛ: «Ο ανασχηματισμός φρονηματισμού σε κέντρα, σε επιχειρηματίες και στον ξένο παράγοντα ήταν παραπάνω από εμφανής. 
Η επιτάχυνση της δεύτερης αξιολόγησης και η διαχείριση του πλήθους παραμένουν οι όροι που διαφοροποιούν τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ενισχύουν στα μάτια των ξένων (...) Οι κυβερνήσεις πέφτουν όταν χάνεται η εμπιστοσύνη σε αυτές (...) Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο τώρα»...

Το δάκρυ έσβησε το κεράκι...

 

Για τον πρώην υπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη, που σύμφωνα με την «Αυγή» «κρατάει αναμμένο το κεράκι της Αριστεράς», πολλά γράφτηκαν πριν και μετά τον ανασχηματισμό. Ακόμα περισσότερα όμως γράφτηκαν για τα δάκρυα που κύλισαν από τα μάτια του στην προχτεσινή τελετή παράδοσης - παραλαβής του υπουργείου Παιδείας, επειδή ο πρωθυπουργός τον έκρινε ...μετεξεταστέο και δεν ανανέωσε την υπουργική του θητεία. Μετά απ' όλα αυτά, ένα δάκρυ για τη χαμένη υπουργική καρέκλα ήταν αρκετό για να σβήσει το ...αναμμένο κεράκι της αριστεράς...

Αλλεπάλληλα κύματα εξαπάτησης

 

Ανάμεσα στους άξονες της κυβερνητικής πολιτικής υπό το νέο σχήμα, ο εκπρόσωπος Τύπου περιέγραψε χτες και τον εξής: «Η διαρκής ενασχόληση και ο προσανατολισμός στα ζητήματα της καθημερινότητας των πολιτών για τα οποία δημιουργούμε ήδη ειδικό χαρτοφυλάκιο. Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι η βελτίωση των συνθηκών ζωής των συμπολιτών μας στο εδώ και στο τώρα κρίνει σε μεγάλο βαθμό την έκβαση της συνολικής μάχης που δίνουμε υπηρετώντας τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας». 

Τι μας θύμισε;

 Στα μέσα του περασμένου Μάη, λίγες μόλις μέρες μετά την ψήφιση του αντιασφαλιστικού νόμου Κατρούγκαλου, η κυβέρνηση κήρυξε ξανά τη «μάχη της καθημερινότητας», με εξαγγελίες του τύπου «ξεκινά ο πραγματικός μαραθώνιος της κυβέρνησης» και «η μάχη του εσωτερικού μετώπου», ότι «τα δύσκολα τελείωσαν» και «τώρα η κυβέρνηση καλείται να αναμετρηθεί με το αριστερό της όραμα, που δεν εξαντλείται στην επούλωση των πληγών της ελληνικής κοινωνίας, αλλά κυρίως επεκτείνεται στο να τροχοδρομήσει τη χώρα σε μια νέα σελίδα». Βέβαια, το τι έγινε από τότε, πόσα επιπλέον μέτρα και βάσανα φόρτωσαν στις πλάτες του λαού, το ξέρει ο καθένας, χωρίς να χρειάζεται να το αναλύσουμε εμείς. 
Αυτήν την πείρα, από τα αλλεπάλληλα κύματα εξαπάτησης και μέτρων χρειάζεται να αξιοποιήσει τώρα ο λαός και να τρίψει στα μούτρα της κυβέρνησης την κοροϊδία περί «καθημερινότητας»...

Ριζοσπάστης