Τα εγκλήματα τους - και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για εγκλήματα - τα έχουν επανειλημμένα και συνεχώς διαπράξει σε βάρος του γειτονικού λαού της Κούβας κατά τη διάρκεια των τελευταίων αυτών πέντε δεκαετιών.
Εγκλήματα που ακόμη και πρώην κυβερνητικοί λειτουργοί των ΗΠΑ έχουν παραδεχθεί ότι έγιναν.
Από την Επανάσταση του 1959, οι ΗΠΑ έχουν εισβάλει απροκάλυπτα στο νησί, αποπειράθηκαν να δολοφονήσουν, επέβαλαν εμπορικές κυρώσεις - εμπάργκο, κατασκόπευσαν, έθρεψαν και υπέθαλψαν τρομοκράτες, διέπραξαν αεροπειρατείες, κατασκεύασαν ψέμματα, πολιόρκησαν με προπαγάνδα και συγκάλυψαν πλήθος εκστρατειών που σκοπό είχαν ένα και μόνο πράγμα: την ανατροπή της κυβέρνησης Κάστρο και του σοσιαλιστικού του κράτους.
Πριν από την Επανάσταση, η δεξιά πτέρυγα της Αμερικής υποστήριζε τον δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα, ο οποίος εργαζόταν χέρι-χέρι με τους πλούσιους γαιοκτήμονες και τις πολυεθνικές εταιρείες που εκμεταλλεύονταν άφθονα τους φυσικούς πόρους της Κούβας.
Το καθεστώτος του Μπατίστα, το οποίο ήταν πλήρως υποστηριζόμενο από την τότε κυβέρνηση των ΗΠΑ, σκότωνε και βασάνιζε χιλιάδες ανθρώπους. Διατηρούσε, επίσης, μια στενή και ισχυρή σχέση με την αμερικανική μαφία.
Όταν ο Φιντέλ Κάστρο και ο Ερνέστο Γκεβάρα ξεκίνησαν την αντάρτικη εξέγερση κατά της δικτατορίας του Μπατίστα, που κέρδισε γρήγορα την υποστήριξη των εργατών και των αγροτών της Κούβας, οι οποίοι ζούσαν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και φοβούνταν το καταπιεστικό καθεστώς, η ελίτ που υπήρχε στο νησί, και μέχρι τότε γινόταν όλο και πιο πλούσια, άρχισε να ανησυχεί και μεγάλο μέρος της εγκατέλειψε την Κούβα.
Λίγο μετά την νίκη της Επανάστασης, η Κουβανική Κυβέρνηση κρατικοποίησε όλους τους πόρους εξ ονόματος του συνόλου του πληθυσμού και εθνικοποίησε όλες τις τράπεζες και τις μεγάλες εμπορικές και βιομηχανικές επιχειρήσεις, συμπεριλαμβανομένων πολλών που ανήκαν σε επιχειρήσεις των ΗΠΑ, γεγονός που έκανε την Αμερική να "στραβώσει" τόσο άσχημα που επέβαλε και διατηρεί μέχρι και σήμερα έναν αυστηρό και βάναυσο αποκλεισμό ενάντια στην Κούβα.
Αξίζει εδώ να σημειώσουμε πως σήμερα, παρά τη θέληση του 99% της διεθνούς κοινότητας, το εμπάργκο στην Κούβα συνεχίζει να υφίσταται. Για πολλά συνεχόμενα έτη, η συντριπτική πλειοψηφία των Ηνωμένων Εθνών ψηφίζει κατά της μονομερούς απαγόρευσης εμπορίας των ΗΠΑ.
Γιατί η Αμερική, λοιπόν, επιβάλλει εμπάργκο στην Κούβα; Σίγουρα όχι μόνο λόγω της εθνικοποίησης των επιχειρήσεων της που αναφέραμε παραπάνω αλλά και, σύμφωνα με τα λόγια ενός αξιωματούχου του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, "για να επιφέρει πείνα και απόγνωση στο νησί με έναν και μόνο σκοπό - την ανατροπή του Κάστρο".
Πίστευαν δηλαδή ότι μέσω της εσωτερικής απογοήτευσης, ταλαιπωρίας, απόγνωσης και της οικονομικής δυσαρέσκειας θα πετύχαιναν τον στόχο τους. Ήθελαν - και συνεχίζουν να θέλουν μη αίροντας το εμπάργκο - να αποδυναμώσουν την οικονομική ζωή της Κούβας. Στην ουσία αυτό που καταφέρνουν είναι ότι διαπράττουν μια οικονομική δολιοφθορά και ήδη από τότε έθεσαν τις βάσεις για την συνεχή υπονόμευση της Κουβανικής οικονομίας και της Κυβέρνησής της γενικότερα.
Και σαν να μη τους έφτανε αυτός ο πλάγιος και 'διακριτικός' τρόπος υπονόμευσης, επί Προέδρου Αϊζενχάουερ, άρχισαν και την οργάνωση παραστρατιωτικών δυνάμεων και έθεσαν σε εφαρμογή και τα πιο άμεσα και βίαια σχέδιά τους για να ανατρέψουν τη νέα Κουβανική Κυβέρνηση.
Επίσης, ήταν λίγους μόλις μήνες μετά την είσοδό του στο γραφείο, τον Απρίλιο του 1961, που ο Πρόεδρος Κένεντι επέβλεψε ο ίδιος την εισβολή των ΗΠΑ στον Κόλπο των Χοίρων. Στην επίθεση αυτή, τουλάχιστον 176 Κουβανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν και εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, άλλοι Κουβανοί έχασαν τη ζωή τους ή τραυματίστηκαν.
Η πολιτική - τρομοκρατία των ΗΠΑ προς την Κούβα είναι συνεχής και αδιάλλακτη όλα αυτά τα χρόνια. Παρά τις προσπάθειες που έχουν γίνει τελευταία για εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ των δύο αυτών χωρών, δεν παρατηρούμε καμία σχεδόν σημαντική αλλαγή.
Η στάση άλλωστε των ΗΠΑ απέναντι στην Κούβα δεν μας προκαλεί καμία έκπληξη. Πάντα προσπαθούσαν να ανατρέψουν κάθε χώρα που επιδιώκει έναν εναλλακτικό δρόμο, που επιδιώκει να εκμεταλλευτεί η ίδια τη γη της, το κεφάλαιό της, τους φυσικούς πόρους της. Κάθε έθνος που δίνει έμφαση στην αυτο-ανάπτυξη, στις ισότιμες ανθρώπινες αξίες και υπηρεσίες και στη δημόσια ιδιοκτησία, το καταδικάζουν ως εχθρικό και του επιτίθενται με διάφορους τρόπους, έμμεσους ή άμεσους.
Φυσικά, αυτά όλα δεν τα εξηγεί ξεκάθαρα στους ανθρώπους της η Αμερική. Ο Λευκός Οίκος, ήδη από το 1960, υποστηρίζει και ισχυρίζεται ότι η Κούβα είναι αυτή που είναι "εχθρική" προς τις ΗΠΑ και πως η Κυβέρνηση Κάστρο είναι μια σκληρή "δικτατορία" και ότι η Αμερική δεν έχει καμία άλλη επιλογή από το να προσπαθήσει να αποκαταστήσει στην Κούβα την "ελευθερία".
Πριν από μια δεκαετία περίπου, ένα ειδησεογραφικό κανάλι δημιούργησε ένα ντοκιμαντέρ που ονομάζεται "638 τρόποι να σκοτώσεις τον Κάστρο", και το οποίο εξηγεί πώς, σε μια περίοδο 45 ετών, η CIA προσπάθησε να δολοφονήσει τον Φιντέλ Κάστρο εκατοντάδες φορές. Μερικές από τις ιδέες που είχε η CIA ήταν πραγματικά...αξιοθαύμαστα ηλίθιες.
Αργότερα, το 2014, αποκαλύφθηκε ότι οι ΗΠΑ είχαν δημιουργήσει μια ψεύτικη έκδοση του Twitter στη Κούβα, με το όνομα 'ZunZuneo', με τις ελπίδες για δημιουργία αναταραχής και ανατροπής της Κουβανικής Κυβέρνησης.
Πιο μετά, την ίδια χρονιά, ένα άλλο σαμποτάζ των ΗΠΑ αποκαλύφθηκε με όνομα 'USAID'. Πρόκειται για αμερικανική υπηρεσία φαινομενικά αφιερωμένη στην διαχείριση της ξένης βοήθειας, η οποία προσλάμβανε καλλιτέχνες για να διαδώσουν αντικυβερνητική προπαγάνδα.
Ωστόσο, το τραγικότερο όλων είναι το γεγονός ότι, ακόμη και σήμερα, η χώρα που οδηγεί τον "πόλεμο κατά της τρομοκρατίας" εξακολουθεί να παρέχει καταφύγιο σε αντι-Κάστρο τρομοκράτες.
Δε χρειάζεται να αναφερθούμε λεπτομερειακά και στην περίπτωση του Λουίς Ποσάδα Καρίλες, ο οποίος έχει θεωρηθεί ως ένας από τους πιο επικίνδυνους τρομοκράτες στην πρόσφατη ιστορία. Συμμετείχε στην εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων και στη συνέχεια έγινε πράκτορας της CIA. Ο ίδιος είχε παραδεχθεί τη συμμετοχή του σε πολλές τρομοκρατικές επιθέσεις και είχε καταδικαστεί για διάφορα εγκλήματα στον Παναμά και στη Βενεζουέλα.
Παρά το γεγονός ότι η Κούβα είναι μια μικρή χώρα - μικρότερη από πολλές πολιτείες των ΗΠΑ - κατάφερε και ελευθερώθηκε από την ηγεμονία των ΗΠΑ και κήρυξε την ανεξαρτησία της.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι στο νησί γίνονται όλα αυτά τα χρόνια διάφορες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι γεγονός και ισχύει. Οι χειρότερες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων λαμβάνουν χώρα στη στρατιωτική φυλακή του Γκουαντάναμο, όπου οι ΗΠΑ κρατούν επ 'αόριστον εκατοντάδες φυλακισμένους χωρίς τη δέουσα διαδικασία και διεξάγουν σε αυτούς διαφόρων λογής ψυχολογικά και σωματικά βασανιστήρια.
Δεν μας εξήγησαν ποτέ οι διάφοροι κυβερνήτες των ΗΠΑ γιατί τόσο ξαφνικά ανησυχούσαν για τις ελευθερίες του λαού της Κούβας. Στις δύο δεκαετίες πριν από την Επανάσταση, διαδοχικές κυβερνήσεις της Ουάσιγκτον δεν εκδήλωσαν ποτέ καμία αντίθεση στην άγρια κατασταλτική απολυταρχία του Φουλχένσιο Μπατίστα. Το αντίθετο μάλιστα, του είχαν στείλει και στρατιωτική βοήθεια!
Και, εννοείται, όλα αυτά τα χρόνια, ούτε μια λέξη εμφανίστηκε στον Τύπο των ΗΠΑ σχετικά με τις προόδους που γίνονται από τους Κουβανούς κάτω από την Επανάσταση, τα εκατομμύρια των ανθρώπων που για πρώτη φορά είχαν πρόσβαση στην εκπαίδευση, στην παιδεία, στην ιατρική περίθαλψη, στην αξιοπρεπή στέγαση, στις θέσεις εργασίας υπό καλές συνθήκες, καθώς και σε ένα πλήθος άλλων δημόσιων υπηρεσιών, οι οποίες μπορεί να απέχουν από το τέλειο, αλλά τουλάχιστον προσφέρουν μια καλύτερη ζωή από τη μιζέρια της ελεύθερης αγοράς.
Δυστυχώς, όχι μόνο το κοινό των ΗΠΑ, αλλά και του υπόλοιπου κόσμου, είναι πολύ παραπληροφορημένο σχετικά με θέματα που σχετίζονται με την Κούβα. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δικαιολογεί την εχθρότητα της με την αιτιολογία ότι η Κούβα είναι εχθρική προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι ειδήμονες των μέσων ενημέρωσης και των πολιτικών της Ουάσιγκτον διαιωνίζουν το στερεότυπο ότι επρόκειτο περί ενός απειλητικού "μαρξιστικού καθεστώτος", περί μιας "δικτατορίας".
Το "απειλητικού καθεστώς" για την ανθρωπότητα ολάκερη, δεν είναι άλλο από αυτό των ΗΠΑ. Λόγω του εμπάργκο που έχουν επιβάλει, η Κούβα αναγκάζεται να αγοράσει διάφορα πράγματα, εφόδια και προμήθειες, μαζί και ιατρικές, από την Ιαπωνία και άλλες απομακρυσμένες χώρες.
Κάνουν λόγο, επίσης, για ελεγχόμενο Τύπο στην Κούβα. Υποστηρίζουν ότι οι Κουβανοί υποβάλλονται σε μια ολοκληρωτική κατήχηση και δεν απολαμβάνουν ποικιλόμορφη και ανοικτή συζήτηση, ότι δεν έχουν πρόσβαση σε "ελεύθερα και ανεξάρτητα" μέσα μαζικής ενημέρωσης. Στην πραγματικότητα, ο μέσος όρος των πολιτών της Κούβας έχει μεγαλύτερη πρόσβαση σε δυτικές πηγές ειδήσεων απ' ότι ο μέσος όρος των πολιτών των ΗΠΑ.
Έχουν καταδικάσει την Κούβα κατά καιρούς και για πολλά ακόμη πράγματα. Εάν η Κούβα, κατά κάποιο τρόπο, γινόταν τώρα ακριβώς ίδια όπως πριν από την Επανάσταση, η Ουάσιγκτον θα είχε άρει ήδη το εμπάργκο και θα αγκάλιαζε την Αβάνα, όπως έχει κάνει και στο παρελθόν με άλλα κράτη. Αν η Κούβα επέστρεφε τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις της σε λίγους πλούσιους εταιρικούς ιδιοκτήτες, αν επέστρεφε σε μια ιδιωτικοποιημένη ελεύθερη αγορά και έμπαινε σε θέση υποτέλειας, τότε, εννοείται, θα έπαυε η τρομοκρατία από τις ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ όταν αναγκάζονται να επιλέξουν μεταξύ δημοκρατίας χωρίς καπιταλισμό ή καπιταλισμό χωρίς δημοκρατία, φυσικά και επιλέγουν χωρίς δισταγμό πάντα το τελευταίο.
Μόνο σε ένα συμπέρασμα μπορούμε να καταλήξουμε. Ότι οι μεγαλύτεροι εχθροί της ειρήνης και της δημοκρατίας δεν είναι στην Αβάνα, αλλά στην Ουάσιγκτον και η ιστορία της πολιτικής των ΗΠΑ απέναντι όχι μόνο στην Κούβα αλλά και σε άλλα κράτη, μπορεί να περιγραφεί μόνο με μία λέξη: τρομοκρατία.
Μυρσίνη Τσακίρη Sierra Maestra
Πηγή http://barbudosdesierramaestra.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου