Για το καλό μας...

Από τις διαπραγματεύσεις της «αξιολόγησης» «θα κριθεί αν θα βγούμε από την κρίση με την κοινωνία όρθια ή αν θα βγουν από την κρίση μόνο οι εργοδότες, εφόσον οι εργαζόμενοι, χωρίς δυνατότητες διαπραγμάτευσης και νομικού πλαισίου διεκδίκησης, θα καταδικαστούν σε κρίση διαρκείας...»: Αυτόν τον ύμνο κοροϊδίας διαβάσαμε στην «Αυγή». Σύμφωνα με την «Αυγή», οι εργαζόμενοι μάλλον πρέπει να πουν κι «ευχαριστώ» για το σφαγείο που τους ετοιμάζουν η κυβέρνηση, οι εργοδότες και το κουαρτέτο. Αν πάρει κανείς στα σοβαρά όσα γράφει, το συμπέρασμα είναι ότι για το καλό των εργαζομένων μπαίνει οριστική σφραγίδα στην άγρια επίθεση που δέχτηκαν τα τελευταία χρόνια. 

Για το καλό τους αυξάνονται τα ποσοστά των ομαδικών απολύσεων και ψήνεται η θεσμοθέτηση νέων εμποδίων στη συνδικαλιστική δράση. 

Για το καλό των εργαζομένων απελευθερώνεται πλήρως η δράση των δουλεμπορικών γραφείων, που πρόσφατα έφερε στη Βουλή η κυβέρνηση. 

Με βάση τα παραπάνω, είναι απορίας άξιο πώς αντέχει τόσα αλύπητα χτυπήματα από την κυβέρνηση η εργοδοσία...

Η «δευτέρα παρουσία»

 

«Καλά είναι αυτά που λέει το ΚΚΕ, αλλά ο λαός δεν θέλει λύσεις για τη δευτέρα παρουσία. Το θέμα είναι τι θα γίνει στο "σήμερα"...». Με διάφορες παραλλαγές ακούγεται ξανά και ξανά η παραπάνω ατάκα, ειδικά από τους «σωτήρες» τελευταίας κοπής που ανέλαβαν τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό του κεφαλαίου. Γι' αυτό το «σήμερα», είναι χαρακτηριστικά όσα προανήγγειλε υψηλόβαθμος παράγοντας της Ευρωζώνης πριν από λίγες μέρες. Ανέφερε π.χ. ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα, που στο όνομά τους σφαγιάζεται ο λαός, θα διατηρηθούν και για μετά το 2020. Αντίστοιχες πληροφορίες θέλουν τη διατήρησή τους μέχρι και μια δεκαετία μετά τη λήξη του παρόντος μνημονίου. Δηλαδή (αν δεν υπάρξει νέο μνημόνιο) πάμε για το 2028! Οσο για τη διαχείριση του χρέους; Ακόμα κι αν δεχτούμε ότι η μείωσή του σηματοδοτεί κάτι καλό για το λαό και όχι για το κεφάλαιο (πράγμα που δεν ισχύει), είναι αποκαλυπτικά τα δημοσιεύματα που υπογραμμίζουν ότι οι σχεδιαζόμενες ρυθμίσεις θα μειώσουν το χρέος κατά 22% ως προς το ΑΕΠ μόλις το 2060! Αρα: Κάποιος που το 2010 ήταν ακόμα μαθητής, π.χ. δεκαπέντε ετών, το 2028, που τελειώνουν τα πρωτογενή πλεονάσματα, θα είναι 32, ενώ θα υποστεί και μέτρα για τη «μείωση» του χρέους μέχρι τα 60 του! Να πώς το «σήμερα» και το «αύριο» πλέκονται! Να πώς ασχολούνται με το «σήμερα» και όχι με τη «δευτέρα παρουσία» τα αστικά κόμματα και οι κυβερνήσεις τους. Να γιατί πρέπει «σήμερα» να χρεοκοπήσουν όσοι λένε στο λαό ότι δεν έχει νόημα να σχεδιάζει ο ίδιος το μέλλον του και να υπομένει «σήμερα» την υπονόμευσή του στο πλαίσιο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Επικίνδυνοι διάδρομοι... 

 

Το ζήτημα της ελάφρυνσης του κρατικού χρέους για να ξαναμπουκώσουν χρήμα και φοροελαφρύνσεις οι επιχειρηματικοί όμιλοι, φαίνεται ότι δεν είναι το μόνο θέμα στο οποίο η κυβέρνηση θέλει να δημιουργήσει «διαδρόμους» επενδύσεων. Χαρακτηριστικές είναι οι εξελίξεις που δρομολογούνται σε μια σειρά ζητήματα που αφορούν την Ενέργεια.

Μόνο από την περασμένη βδομάδα καταγράφουμε: Την ανακοίνωση της επανέναρξης των συνομιλιών για το Κυπριακό, με την άδικη, διχοτομική λύση να είναι προ των πυλών και με τις πιέσεις από ΗΠΑ - ΕΕ να μεγαλώνουν, στο όνομα του να ανοίξουν «ευκαιρίες» ιδιαίτερα για την Ενέργεια. Τη συνάντηση του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γ. Σταθάκη, με τους ομολόγους του από Ιταλία, Κύπρο και Ισραήλ, με αντικείμενο το σχέδιο κατασκευής αγωγού φυσικού αερίου στην Αν. Μεσόγειο. Την ανακοίνωση της επίσκεψης Τσίπρα στις 8 Δεκέμβρη στο Ισραήλ, για να συμμετάσχει στην τριμερή διάσκεψη Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, όπου θα συζητηθεί και αυτό το θέμα. Το «ναυάγιο» στην εξαγορά του 66% του ΔΕΣΦΑ από τη «Socar», για το οποίο δεν φάνηκε να «στεναχωρήθηκε» κανείς, ενώ πολλά γράφτηκαν για το ενδιαφέρον όχι μόνο ευρωπαϊκών εταιρειών αλλά και των ΗΠΑ για το ρόλο της Ρεβυθούσας, ώστε να φτάνει το αμερικανικό LNG στην Ευρώπη. Την «προειδοποίηση» του Αμερικανού πρέσβη στην Ελλάδα - που κολλάει με όλα τα παραπάνω - ότι ήρθε στην Ελλάδα για να ασχοληθεί «ειδικά» με το ζήτημα της Ενέργειας και την «απεξάρτηση» της ΕΕ από τη ρωσική «Γκάζπρομ».

... επικίνδυνοι μύθοι

 

Ολα τα παραπάνω βγάζουν «μάτι» ότι δρομολογούν εξελίξεις, μπουρδουκλώνοντας ακόμα περισσότερο το ήδη μπερδεμένο κουβάρι των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που κυριολεκτικά βάζουν φωτιά σε ολόκληρη την περιοχή της ΝΑ Μεσογείου, της Μ. Ανατολής και των Βαλκανίων. Οι διάδρομοι αυτοί, όπου και να τους κοιτάξει κανείς, είναι κυριολεκτικά στρωμένοι με αίμα. Κι όμως. Η κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα όχι μόνο στηρίζουν τις προσπάθειες της αστικής τάξης να αναδειχτεί σε «ενεργειακό κόμβο» και πύλη εισόδου στην ΕΕ, να εκμεταλλευτεί δηλαδή τη γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας για να αναβαθμίσει τη θέση της στην περιοχή και να συμβάλει και έτσι στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, αλλά επιπλέον προσπαθούν να πείσουν το λαό να στρατευτεί στα επικίνδυνα αυτά παιχνίδια, τάζοντάς του «δουλειές» κι ανάπτυξη. Πρόκειται για απάτη και επικίνδυνο μύθο, που πρέπει να απορριφθεί από το λαό.

 Ριζοσπάστης