Εργα και ... πράξεις των ΜΚΟ

Τις ευθύνες της ΕΕ και της κυβέρνησης για το γεγονός ότι στους καταυλισμούς προσφύγων σε όλη τη χώρα κάνουν κουμάντο οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, ο «Ριζοσπάστης» τις αναδεικνύει καθημερινά. Τα ρεπορτάζ αποκαλύπτουν το «χοντρό» παιχνίδι που παίζεται στις πλάτες των προσφύγων, αλλά και των εργαζομένων σε αυτές. Την περασμένη Κυριακή, σε σχετικό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» σε Ελληνικό, Χίο, Σάμο, δείξαμε τι συμβαίνει με τις διάφορες ΜΚΟ και τους εργαζόμενους. Σήμερα, παραθέτουμε ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Οι καταυλισμοί είναι γνωστοί για τις άθλιες συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν οι πρόσφυγες - μετανάστες (ήδη οι νεκροί έχουν ξεπεράσει τους πέντε τους τελευταίους μήνες). Ομως υπάρχουν κι άλλες, λιγότερο ορατές πλευρές. Μέσα σ' αυτούς τους χώρους απασχολούνται δεκάδες εργαζόμενοι. Σε καταυλισμούς όπως της Λέσβου, της Χίου, στην Κω, στη Θεσσαλονίκη κ.λπ., οι εργαζόμενοι είναι όμηροι στις διαθέσεις των ΜΚΟ, που μαζί με την εκμετάλλευση του δράματος των προσφύγων, εκμεταλλεύονται και τους εργαζόμενους που απασχολούν.

* * *

 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η «PRAKSIS». Μια ΜΚΟ που, όπως αναφέρει, δραστηριοποιείται στο «σχεδιασμό, εφαρμογή και υλοποίηση προγραμμάτων ανθρωπιστικής και ιατρικής δράσης» και είναι συνεργάτης του υπουργείου και της υπηρεσίας πρώτης υποδοχής. Σε αυτήν εργάζονται κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχίατροι, γιατροί γενικών καθηκόντων, δάσκαλοι κ.λπ. Το τελευταίο διάστημα, με διάφορα προσχήματα και κυρίως επικαλούμενη την αναμονή για ανανέωση της σύμβασής της με το υπουργείο, άλλαξε τις συμβάσεις εργασίας σε όλους τους εργαζόμενους που απασχολούνται στους καταυλισμούς, εκμεταλλευόμενη βέβαια το νομικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί από τις πολιτικές των κυβερνήσεων διαχρονικά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους μισθούς και τα εργασιακά τους δικαιώματα. Οι συμβάσεις, από Ιδιωτικού Δικαίου (κυρίως οχτάμηνης διάρκειας) άλλαξαν σε εργολαβικές - μπλοκάκι (διάρκειας δύο μηνών) με τους εργαζόμενους να περνάνε το μαρτύριο της σταγόνας κάθε φορά που πλησιάζει η μέρα λήξης της σύμβασης. Το «αλεπουδάκι» βέβαια απ' την «αλεπού» θα μάθει, μιας και το υπουργείο που έχει κάνει αντίστοιχες προσλήψεις κάνει ακριβώς το ίδιο. Περιμένει, δηλαδή, μέχρι την τελευταία μέρα για να ανανεώσει άλλους δύο μήνες τη σύμβαση.

***

 

Το αντεργατικό πλαίσιο κάτω από το οποίο δουλεύουν οι εργαζόμενοι και της συγκεκριμένης ΜΚΟ, δεν σταματά εδώ. Για παράδειγμα, αν έρθει βάρκα με πρόσφυγες, μπορεί να δουλέψουν ακόμα και Κυριακή χωρίς να πληρωθούν, απλά τους δίνονται δυο μέρες ρεπό. Στην καθημερινότητα της δουλειάς, οι εργαζόμενοι έρχονται αντιμέτωποι με περιπτώσεις χειρισμού εξειδικευμένων υποθέσεων (π.χ. χειρισμό αυτοκτονιών, επαναπροσδιορισμοί ηλικίας, θύματα βιασμών, άλλοι χειρισμοί εργασιακού τύπου κ.λπ. ) πάνω στον προσφυγικό - μεταναστευτικό πληθυσμό, ο οποίος έχει ιδιομορφίες και απαιτεί ιδιαίτερους - εκ φύσεως του φαινομένου - χειρισμούς. Στους εργαζόμενους, όμως, δεν παρέχεται ούτε η κατάλληλη επιμόρφωση απ' την υπηρεσία, σαν σύνολο, ούτε τα απαραίτητα και επιστημονικά ολοκληρωμένα εργαλεία για την εξέταση και ολοκληρωμένη εκτίμηση των υποθέσεων. Κατά καιρούς, μάλιστα, υπάρχει έλλειψη φαρμάκων ακόμη και πολύ σοβαρών, αλλά και ιατρονοσηλευτικού εξοπλισμού - εφοδίων και επαρκούς χώρου για εξέταση, ενώ δεν υπάρχει χώρος έστω και για μια απλή «βραχεία νοσηλεία».

***

 

Για όλα τα περιστατικά που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, για να μπορέσουν να επικοινωνήσουν με την αρμόδια υπηρεσία της ΜΚΟ, το κάνουν από τα ατομικά τους τηλέφωνα, μιας και υπηρεσιακά δεν υπάρχουν. Οι ελλείψεις δεν περιορίζονται μόνο στην υλικοτεχνική υποδομή, αλλά και στο έμψυχο δυναμικό που είναι απαραίτητο σε αυτές τις δομές, όπως ψυχίατροι, παιδοψυχίατροι, παιδοψυχολόγοι, αλλά και επιπλέον ιατρικό προσωπικό, μιας και σε πολλές περιπτώσεις υπάρχει μόνο ένας ή δύο εργαζόμενοι για χιλιάδες πρόσφυγες. Τέλος, λόγω των περιπτώσεων μαζικών διαμαρτυριών από τους πρόσφυγες, αυτοκτονιών κ.λπ., το επάγγελμά τους είναι υψηλής επικινδυνότητας, αλλά παρ' όλα αυτά δεν υπάρχει σταθερή εποπτεία και ψυχολογική υποστήριξη του προσωπικού (από ψυχολόγο της υπηρεσίας), ώστε να βοηθιούνται, ενώ δεν υπάρχουν και τα απαραίτητα εμβόλια, τα οποία είναι υποχρεωμένοι να τα αγοράζουν μόνοι τους. Ανάλογες είναι οι συνθήκες δουλειάς και σε άλλες ΜΚΟ, σύμφωνα με καταγγελίες εργαζομένων, που φανερώνουν μια πιο σκοτεινή πλευρά της δράσης των ΜΚΟ και της πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων, παράλληλα με αυτήν της διαχείρισης του Προσφυγικού, με κριτήριο τα συμφέροντα και τις επιταγές του κεφαλαίου.

Θ.

 

Ριζοσπάστης