«Κοινωνική ευαισθησία... »

Το κοστούμι της «κοινωνικής ευαισθησίας» ξαναπροβάρει ενόψει ΔΕΘ η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, την ίδια ώρα που κλιμακώνει την αντιλαϊκή επίθεση προς όφελος του κεφαλαίου. Στο επίκεντρο της προπαγανδιστικής απάτης βρίσκεται το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας που αναμένεται να παρουσιαστεί σήμερα, ενώ έχει προηγηθεί το σχετικό ταρατατζούμ (υπουργικά και κυβερνητικά συμβούλια, συνάντηση Τσίπρα - Αχτσιόγλου, συνεντεύξεις και «διαρροές» στον Τύπο).

Το νομοσχέδιο λανσάρεται ως «ανταπόκριση σε δίκαια αιτήματα του κόσμου της εργασίας» και «σημαντική ενίσχυση των εργαλείων ελέγχου και επιβολής της νομοθεσίας».


Ελεγχος και επιβολή ποιας νομοθεσίας, αλήθεια; Του άθλιου αντεργατικού καθεστώτος που διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια από τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, τη διαιώνιση του οποίου ψήφισε πριν από λίγους μήνες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ; Του αίσχους του κατώτατου μισθού των 586 ευρώ και του «υποκατώτατου» των 511 ευρώ μεικτά για τους νέους, του καθεστώτος διάλυσης των Συλλογικών Συμβάσεων και τόσων άλλων αντεργατικών νόμων, στους οποίους η σημερινή κυβέρνηση πρόσθεσε την «απελευθέρωση» των ομαδικών απολύσεων, την ουσιαστική κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, τις «διευκολύνσεις» στα «δουλεμπορικά» γραφεία;

Για ποια «διευθέτηση σημαντικών ζητημάτων κοινωνικής ασφάλισης» μιλάνε, όταν πάνω στις ήδη λεηλατημένες συντάξεις η σημερινή κυβέρνηση πρόσθεσε άλλα 16 δισ. ευρώ περικοπές σε συνταξιούχους και ασφαλισμένους την εξαετία 2016 - 2021;

Οι όποιες επιμέρους ρυθμίσεις του νομοσχεδίου επιχειρήσει να εμφανίσει η κυβέρνηση ως «προστασία των εργαζομένων», γίνονται... αέρας μέσα στο συνολικό αντεργατικό πλαίσιο που διατηρεί και ενισχύει συνεχώς προς όφελος του κεφαλαίου.

Ενδεικτικά, η κυβέρνηση μιλάει για καταπολέμηση των «παραβατικών πρακτικών» σε ό,τι αφορά την υπερωριακή εργασία, την ίδια ώρα που ενισχύει το αντεργατικό καθεστώς της «διευθέτησης» του εργάσιμου χρόνου (χαρακτηριστικό το κυβερνητικό νομοσχέδιο για το ωράριο των γιατρών) και δίνει συντριπτικό χτύπημα στην κυριακάτικη αργία, έτσι ώστε τελικά οι εργαζόμενοι να υποχρεώνονται να δουλεύουν όποτε και όσο απαιτεί η εργοδοσία, χωρίς αυτό να θεωρείται υπερωριακή εργασία...

Αντίστοιχα, σε ό,τι αφορά την αδήλωτη και την υποδηλωμένη εργασία, η κυβέρνηση κάνει λόγο για μέτρα εναντίον εργοδοτών που «παραβαίνουν τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας», όταν η ίδια νομοθεσία διασφαλίζει στις μεγάλες επιχειρήσεις τη δυνατότητα να απογειώνουν «νόμιμα» το ξεζούμισμα και την «ευέλικτη» απασχόληση των εργαζομένων ανάλογα με τις ανάγκες τους.

Λένε, επίσης, ότι ο άνεργος μηχανικός και ο άνεργος δικηγόρος δεν θα υποχρεώνονται σε καταβολή εισφορών, ωστόσο δεν λένε ότι εξακολουθεί ο χρόνος ανεργίας να μη μετρά ως συντάξιμος χρόνος, όπως θα έπρεπε να μετρά για όλους τους ανέργους όλων των κλάδων.

Στο ίδιο μήκος κύματος, γίνεται λόγος για «καίριες ρυθμίσεις που προάγουν την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία», την ίδια ώρα που τα ΑμεΑ θα συνεχίσουν να έρχονται αντιμέτωπα με τα «σφαγεία» των ΚΕΠΑ και ενώ η κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευτεί για ακόμα αντιδραστικότερες αλλαγές στις παροχές αναπηρίας.

Η ουσία είναι μία: Πίσω από τις... «παρεμβάσεις με κοινωνικό πρόσημο», η κυβέρνηση φουλάρει για το νέο κύκλο της αντιλαϊκής επίθεσης, με την τρίτη «αξιολόγηση», η οποία περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την επιβολή νέων εμποδίων στην κήρυξη απεργιών και τη συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων, θεσπίζει νέα μέτρα για την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, τσακίζοντας ό,τι έχει απομείνει για τους αυτοαπασχολούμενους.

Την ίδια ώρα η εργοδοσία προβάλλει ακόμα πιο επιτακτικά τις αντεργατικές της επιδιώξεις, διευκολύνει την κυβέρνηση στην αντιλαϊκή επίθεση και πιέζει τους εργαζόμενους να μειώσουν τις απαιτήσεις τους. Χαρακτηριστικά, ο ΣΕΒ απαιτεί να «κλείσει» μέσα στον Οκτώβρη η νέα «αξιολόγηση», ενώ ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ... αφού χαιρέτισε το «θετικό πρόσημο» του νομοσχεδίου του υπουργείου Εργασίας, απαίτησε την αύξηση του ορίου υπερωριών και την ταυτόχρονη μείωση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών σε κλάδους όπως η Ναυπηγοεπισκευή.

Απέναντι στο νέο γύρο της αντιλαϊκής επίθεσης και το προπαγανδιστικό περιτύλιγμά της, το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη στις 9 Σεπτέμβρη ενόψει της ΔΕΘ μπορεί και πρέπει να αποτελέσει σταθμό στην παραπέρα άνοδο των αγώνων, να θέσει στο προσκήνιο την πάλη για την ανάκτηση των τεράστιων απωλειών των εργαζομένων και του λαού, για την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών τους.

Ριζοσπάστης