Κανονικότητα

«Η εμπιστοσύνη στο ευρώ δεν ήταν ποτέ μεγαλύτερη, τα δημοσιονομικά πάνε καλά, οι επενδύσεις ανακάμπτουν και το χρηματοπιστωτικό σύστημα έχει σε μεγάλο βαθμό σταθεροποιηθεί. Οι τράπεζες έχουν σχεδόν διπλασιάσει τα ποσοστά τους σε ίδια κεφάλαια και τα μη παραγωγικά δάνεια βρίσκονται σε διαρκή μείωση». Αυτά τα «αισιόδοξα» λέει ο πρόεδρος της Κομισιόν για τη νέα χρονιά, ενώ τα αστικά επιτελεία περιγράφουν «κούρσα» κερδοφορίας σε ό,τι αφορά τα ευρωπαϊκά μονοπώλια στη βιομηχανία. Αλλά την ίδια ώρα «στα γεμάτα» είναι η συζήτηση για το πώς θα «αξιοποιηθεί η συγκυρία», ώστε να θωρακιστεί ακόμα περισσότερο η κερδοφορία του κεφαλαίου απέναντι και στα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, με τα σχέδια για την «ολοκλήρωση της ΟΝΕ» και τη δημιουργία του «Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου», τη σύνδεση της χρηματοδότησης με την προώθηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων στο διηνεκές, την ακόμα αυστηρότερη εφαρμογή - έως και με συνταγματική κατοχύρωση - της «δημοσιονομικής ισορροπίας», ώστε οι λαοί να πληρώνουν τα «σπασμένα» του κεφαλαίου με ένταση της εκμετάλλευσης και ατελείωτες θυσίες. Ενώ όλα τα αστικά επιτελεία ομολογούν ότι όλα αυτά είναι και «δικλίδες ασφαλείας» για τον επόμενο κύκλο καπιταλιστικής κρίσης και ύφεσης, που όπως ομολογούσε κυνικά τις προάλλες ο αν. υπουργός Οικονομικών, Γ. Χουλιαράκης, «δεν υπάρχει αμφιβολία πως αργά ή γρήγορα θα έρθει». Αν μη τι άλλο, το βαθιά αυτό ταξικό περιεχόμενο προσπαθεί να κρύψει η συζήτηση για την «επιστροφή στην ευρωπαϊκή κανονικότητα», μετά το «τέλος των μνημονίων», με την οποία η κυβέρνηση προσπαθεί να καλλιεργήσει προσδοκίες στο λαό.

Τι βλέπουν;

 

«Είναι δεδομένο ότι οι επενδυτές είναι πλέον σε θέση να δουν αυτήν τη δυναμική. Διότι τώρα βλέπουν μια χώρα με πολιτική και οικονομική σταθερότητα και βεβαίως με ένα πολύ μορφωμένο, νέο και εξειδικευμένο ενεργό πληθυσμό, που είναι έτοιμος να στηρίξει τη δυναμική ανάκαμψη της χώρας μας». Αυτά λέει ο πρωθυπουργός στο άρθρο του στους «NY Times». Βέβαια, οι «επενδυτές» βλέπουν πολύ περισσότερα από αυτά τα γενικά: Βλέπουν, για παράδειγμα, τους υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ να διαφημίζουν το «εργατικό κόστος», που, όπως λένε, στα χρόνια της κρίσης έφτασε το μισό του ευρωπαϊκού. Οπως και το συνολικότερο πλαίσιο έντασης της εκμετάλλευσης, με τα μέτρα της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων που γενικεύουν την «ευελιξία» και τη δουλειά - λάστιχο, διέλυσαν τις Συλλογικές Συμβάσεις, βάζουν στο στόχαστρο το δικαίωμα στην απεργία και τη συλλογική οργάνωση των εργαζομένων, ώστε να ξεζουμίζουν ανενόχλητα το «πολύ μορφωμένο, νέο και εξειδικευμένο ενεργό πληθυσμό». Βλέπουν ακόμα το ζήλο με τον οποίο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ ανοίγει νέα πεδία κερδοφορίας σε μια σειρά κλάδους, τσακίζοντας αυτοαπασχολούμενους και επαγγελματίες, φτωχούς αγρότες κ.ο.κ., «τρέχοντας» τις ιδιωτικοποιήσεις, προσαρμόζοντας ακόμα περισσότερο τους μηχανισμούς του αστικού κράτους στις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων και πάει λέγοντας. Και, βέβαια, μιας που ο πρωθυπουργός αρθρογραφεί και στην αμερικανική εφημερίδα, οι «επενδυτές» από τις ΗΠΑ βλέπουν και με το παραπάνω τον οίστρο της κυβέρνησης να υπηρετήσει τους σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή, που διευκολύνουν τα επιχειρηματικά σχέδια για το πέρασμα των δρόμων Ενέργειας και μεταφορών.

Μαγειρέματα

 

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε χτες ότι την περίοδο 2018 - 2019 θα λειτουργήσουν 400 νέοι παιδικοί σταθμοί για να φιλοξενηθούν δωρεάν 10.000 παιδιά με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ, που θα φτάσει τα 15 εκατ. ευρώ (αναλυτικό ρεπορτάζ στον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου»). Εχει ενδιαφέρον να δούμε, όμως, τι σημαίνουν αυτοί οι αριθμοί. Με μια απλή διαίρεση διαπιστώνουμε ότι ένας νέος παιδικός σταθμός, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, μπορεί να λειτουργήσει με 37.500 ευρώ το χρόνο και η χρηματοδότηση για κάθε παιδί δεν ξεπερνά τα 1.500 ευρώ το χρόνο! Μέχρι πριν από δύο - τρία χρόνια το κόστος ανά παιδί έφτανε τα 2.000 - 2.500 ευρώ το χρόνο και θεωρούνταν και πάλι ιδιαίτερα μικρό, αφού κάθε γονιός έβαζε και από την τσέπη του κάποια επιπλέον χρήματα για να καλυφθούν ανάγκες. Τα 1.500 ευρώ ανά παιδί σημαίνει ότι θα πρέπει να κοπούν υπηρεσίες, είτε αφορούν φαγητό είτε εκπαιδευτικό υλικό είτε άλλες δραστηριότητες, προκειμένου να χωρέσουν κι άλλα παιδιά, που και αυτά με τη σειρά τους θα έχουν πετσοκομμένες υπηρεσίες. Με τέτοια «μαγειρέματα» επιχειρεί η κυβέρνηση να πείσει ότι κάνει «κοινωνική πολιτική»...

Συρφετός

 

Θυμάστε εκείνον τον Αρτέμη Σώρρα, που μιλούσε για κάποιο ομόλογο αμύθητης αξίας, με το οποίο θα μπορούσαν να αποπληρωθούν τάχα όλα τα ιδιωτικά και δημόσια χρέη της χώρας, αρκεί να το ζητούσε ο καθένας με μια αίτηση στο κόμμα του, με το ανάλογο βέβαια αντίτιμο; Τώρα, με ηχογραφημένα μηνύματα από το μέρος που κρύβεται, ζητάει από τους οπαδούς του να αποπληρώσουν οι ίδιοι τα χρέη τους! Τέρμα τα ομόλογα, τέρμα και οι υποσχέσεις! Τώρα που κατακάθισε ο κουρνιαχτός και αποκαλύφθηκε η κοροϊδία, ο λαός πρέπει να δει καλύτερα το ρόλο όλου αυτού του συρφετού, που με τη ρητορική και τις παρεμβάσεις του προσφέρει βολικές υπηρεσίες στο σύστημα, μιας και κρύβονται οι πραγματικές αιτίες της λαϊκής ανέχειας και προβάλλονται ως διέξοδος «λύσεις» που δεν υπακούν σε καμιά λογική. Βέβαια, μορφώματα τύπου Σώρρα ενδύονται διάφορες περιβολές, αλλά η αγαπημένη τους είναι η ακροδεξιά, την οποία ωστόσο φροντίζουν επιμελώς να κρύβουν. Σε κάθε περίπτωση, ο λαός είναι αυτός που πρέπει να στείλει στον αγύριστο τέτοια μορφώματα, που δηλητηριάζουν λαϊκές συνειδήσεις και είναι το ίδιο σάπια με το σύστημα που υπηρετούν.

Ριζοσπάστης