Οι «εθνικές γραμμές»

Στο γνωστό θέατρο που ξετυλίγεται ανάμεσα στα αστικά κόμματα - αυτές τις μέρες γύρω από το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ - έρχεται ξανά στη «φιλολογία» ο προσφιλής στους αστούς πολιτικούς όρος της «εθνικής γραμμής», γύρω από την οποία οφείλουν - όπως λένε - να στοιχηθούν όλοι. Εκείνο που βαφτίζουν «εθνικό» δεν είναι τίποτα παραπάνω από την εξωτερική πολιτική που υπαγορεύουν τα συμφέροντα των καπιταλιστών, που αντιμετωπίζουν ως «ευκαιρία» τη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, προκειμένου να αναβαθμίσουν το ρόλο τους στην περιοχή και να πάρουν κομματάκι από τη «λεία» των ενεργειακών και άλλων σχεδίων. Αυτό είναι άλλωστε το έδαφος πάνω στο οποίο διαμορφώνονται οι κατά καιρούς «εθνικές γραμμές» των καπιταλιστών και των κομμάτων τους, ανεξάρτητα αν σε κάποια φάση ο εθνικισμός υπερισχύει του κοσμοπολιτισμού και το αντίστροφο, μιλώντας για το ζήτημα της ονοματολογίας γύρω από την ΠΓΔΜ. Θυμίζουμε ότι όταν οι «εθνικές γραμμές» επέβαλαν εθνικιστικό παροξυσμό, το ΚΚΕ καταγγελλόταν σαν «προδοτικό». Σήμερα κάνουν γαργάρα ότι ουσιαστικά οι θέσεις του τότε επιβεβαιώθηκαν. Σήμερα οι «εθνικές γραμμές» επιβάλλουν η Ελλάδα να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στη λεγόμενη «ευρωατλαντική ολοκλήρωση των Βαλκανίων» και σε αυτό το πλαίσιο εντάσσουν και τη μετατόπισή τους από τις παλιές θέσεις τους όλα τα άλλα αστικά κόμματα στο ζήτημα της ονομασίας. Η εργατική τάξη και ο λαός πρέπει να δουν πίσω από τις «εθνικές γραμμές» τους πραγματικούς κινδύνους που πηγάζουν από τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς στην περιοχή, τους οποίους καμία συμφωνία για το όνομα δεν πρόκειται να κάμψει.

Με θράσος

 

Αφού πριν από λίγες μέρες απέρριψε την πρόταση του ΠΑΜΕ για την κήρυξη πανεργατικής πανελλαδικής απεργίας, ως απάντηση στο πολυνομοσχέδιο με τα προαπαιτούμενα της τρίτης «αξιολόγησης», η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, με δελτίο Τύπου χτες, καταγγέλλει με θράσος τις νέες αντιλαϊκές ανατροπές και ανακοινώνει ...«κινητοποιήσεις» (!) που θα γίνουν κάποτε, στο απροσδιόριστο μέλλον, όπως και τη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου, χωρίς και γι' αυτήν να ορίζει συγκεκριμένη ημερομηνία! Στο μεταξύ, η κυβέρνηση καταθέτει το νέο αντιλαϊκό τερατούργημα και ετοιμάζεται να το ψηφίσει την ερχόμενη Δευτέρα, με τη συνδικαλιστική πλειοψηφία σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ να της κάνουν πλάτες. Αυτόν τον άθλιο ρόλο του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού πρέπει να τους χρεώσουν και να καταγγείλουν οι εργαζόμενοι. Προπάντων, όμως, πρέπει να τους απομονώσουν και να ξεπεράσουν τα εμπόδια που βάζουν στην οργάνωση της πάλης. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από τη μαζική συμμετοχή στην προετοιμασία και την επιτυχία των κινητοποιήσεων που οργανώνουν Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα και συνδικάτα τις επόμενες μέρες, με κορύφωση την απεργία την Παρασκευή και στη συνέχεια τα συλλαλητήρια τη μέρα ψήφισης του πολυνομοσχεδίου.

«Δορυφόροι»

 

Η εφημερίδα «Πελοπόννησος», σε σχόλιο στις 8 Γενάρη, αναφέρεται σε μια «έντονη και με ζωηράδα συζήτηση» μεταξύ των Δ. Κουτσούμπα και Ν. Καραθανασόπουλου, την οποία εντόπισε ο «καινούργιας τεχνολογίας δορυφόρος» της εφημερίδας στο Κοινοβούλιο, που όμως «δεν έπιασε τι διαμειβόταν ακριβώς»... Ωστόσο, η εφημερίδα δεν διστάζει να πιθανολογήσει ότι ο βουλευτής Αχαΐας του Κόμματος «τσακωνόταν» με τον ΓΓ της ΚΕ για τις πολλές «ενθουσιώδεις αναφορές» του Δ. Κουτσούμπα για τον Κώστα Πελετίδη, κατά την ομιλία του στη Βουλή για τον προϋπολογισμό. Προσθέτει μάλιστα το σενάριο μετακίνησης του δημάρχου στα βουλευτικά ψηφοδέλτια, υπονοώντας ότι κάτι τέτοιο θα ενοχλούσε τον Ν. Καραθανασόπουλο... Επειδή, όμως, έχουμε και εμείς τους «δορυφόρους» μας, που τα πιάνουν καλύτερα κάτι τέτοια, ξέρουμε ακριβώς τι διημείφθη στη «ζωηρή συζήτηση»: Ο Νίκος Καραθανασόπουλος ήταν έξαλλος με τον Π. Σκουρλέτη για την επίθεση που έκανε στο ΚΚΕ με αναφορές και κατά του δημάρχου, ο δε Δημήτρης Κουτσούμπας συμφωνούσε μαζί του, όπως άλλωστε έδειξε και η τοποθέτησή του στην Ολομέλεια της Βουλής. Ας κοιτάξουν καλύτερα τους δορυφόρους τους οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας «Πελοπόννησος», ώστε να μην μπλέκονται με τα δημοσιογραφικά τρολ του ΣΥΡΙΖΑ...

Περί εξουσίας

 

Τις γνωστές «μισές αλήθειες» για να ξεφουρνίσουν τα μεγάλα ψέματα επιστράτευσαν πάλι τις προηγούμενες μέρες τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι, παίρνοντας την πάσα από την σύζυγο του πρωθυπουργού και τη δήλωσή της ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση αλλά δεν πήρε την εξουσία». Βέβαια, όταν τα λένε αυτά, δεν εννοούν την οικονομική και πολιτική εξουσία του κεφαλαίου, την οποία με προσήλωση υπηρετούν, μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα, αποσπώντας μάλιστα διθυραμβικά σχόλια από τον ΣΕΒ, την ΕΕ, τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ για την αντιλαϊκή πολιτική τους. Αντίθετα, αυτό που ισχυρίζονται είναι ότι η εξουσία παραμένει σ' ένα «διεφθαρμένο σύστημα» τμήματος του κρατικού μηχανισμού και μερίδας των επιχειρηματικών ομίλων, σαν να πρόκειται για «στρέβλωση» τάχα του καπιταλισμού. Καλλιεργούν μάλιστα την αυταπάτη ότι αν καταφέρουν να αντιμετωπίσουν τέτοια φαινόμενα από τη θέση της κυβέρνησης, θα αποκατασταθεί η δημοκρατία, θα θριαμβεύσει η ...«υγιής επιχειρηματικότητα» και θα ανοίξει ο δρόμος για περισσότερα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, που σωρευτικά μπορεί να οδηγήσουν σε αλλαγή συσχετισμού υπέρ των λαϊκών συμφερόντων. Αυτό είναι το «αφήγημά» τους περί εξουσίας, που καμιά σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα. Αντίθετα, το αξιοποιούν για να δικαιολογήσουν τη μαεστρία με την οποία παίρνουν αντιλαϊκά μέτρα και εναλλάσσουν το καρότο με το μαστίγιο σε βάρος του λαού, για να θωρακίσουν παραπέρα τα συμφέροντα του κεφαλαίου και την ίδια την εξουσία του.

Φωτιά, οργή... κι απάτη

 

Για το «σάλο» με το νέο βιβλίο για τον Αμερικανό Πρόεδρο, υπό τον τίτλο «Φωτιά κι Οργή: Μέσα στο Λευκό Οίκο του Τραμπ» φρόντισαν να μας ενημερώσουν τα αστικά ΜΜΕ τις προηγούμενες μέρες, αναπαράγοντας εκτενέστατα και πολλές από τις «πιπεράτες» λεπτομέρειές του. Αν μάλιστα υιοθετήσει κανείς και την «οπτική» αυτών και άλλων ανάλογων «αναλύσεων», που παρουσιάζουν την πολιτική περίπου ως «life style», δε θέλει και πολύ για το επόμενο βήμα: Να πιστέψει, δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι η πολιτική των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο δεν καθορίζεται από τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους, αλλά απ' τα τσίζμπεργκερ στο κρεβάτι και τις ανικανοποίητες ορέξεις, ενός - έστω και «γραφικού» - Προέδρου...

Ριζοσπάστης