Εφιάλτες

Αναλύσεις... για κάθε γούστο, περί «λαϊκιστών» και «υπεύθυνων πολιτικών», περί «δημοκρατίας» και «προεδρικού πραξικοπήματος», διακινούν τα αστικά επιτελεία σχετικά με τις εξελίξεις στην Ιταλία και τις δυσκολίες στο σχηματισμό κυβέρνησης. Εκείνο που κρύβεται είναι ότι η μεγάλη κινητικότητα στο πολιτικό σύστημα της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρωζώνης αντανακλά τις κόντρες που οξύνονται, στο έδαφος του τεράστιου κρατικού χρέους και των δυσκολιών στο τραπεζικό σύστημα, για το πώς θα μπορέσει η ιταλική αστική τάξη να καλύψει το χαμένο έδαφος, παζαρεύοντας ταυτόχρονα με Γερμανία και Γαλλία. Και βέβαια, σταθερά εκτός πλάνου μένει ότι όλα τα σενάρια που βρίσκονται στο τραπέζι είναι ενάντια στον ιταλικό λαό. Εξίσου γενικόλογες, όμως, και σκόπιμα, είναι και οι αναφορές στο τι σηματοδοτούν όλα αυτά για την Ελλάδα. Ενας «κίνδυνος» αιωρείται στην ατμόσφαιρα, με σκοπό τους φόβους της αστικής τάξης να τους κάνουν φοβίες για το λαό, για να «κρατήσει την ανάσα του», μην τυχόν και «διακινδυνεύσει τις θυσίες» στις οποίες τον έχουν υποβάλει όλες διαδοχικά οι κυβερνήσεις. Ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση βέβαια πρέπει να είναι τα δικά του συμπεράσματα: Η οικονομία του κεφαλαίου και οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπως η ΕΕ, έχουν μόνο αδιέξοδα και «εφιάλτες» να του προσφέρουν. Μόνο η δική του πάλη μπορεί να αλλάξει τα πράγματα.

Ιστορία «αλά καρτ»... 

 

Τον εαυτό τους υπερέβησαν τις προηγούμενες μέρες τα κυβερνητικά μέσα (από την ΕΡΤ μέχρι την «Αυγή»), για να στεριώσουν το κατασκεύασμα του ΣΥΡΙΖΑ, που επιμένει να συνδέει το τραμπούκικο χτύπημα στον δήμαρχο Θεσσαλονίκης με τη δολοφονία του αγωνιστή της ειρήνης και βουλευτή της ΕΔΑ, Γρηγόρη Λαμπράκη. Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να στήσει κάλπικες διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ και να εμφανιστεί περίπου ως συνεχιστής των αγώνων του λαού μας και των ηρώων του, βγάζει μάτι. Ωστόσο, όση σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο, άλλη τόση έχει η αμερικανοΝΑΤΟική «αριστερά» με εκείνους που έδωσαν το αίμα τους ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τις επεμβάσεις, για να φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ.

... και «λεπτομέρειες»

 

Μάλιστα, μια λεπτομέρεια κάνει την εν λόγω λαθροχειρία ακόμα πιο χτυπητή: Ανάμεσα στα άλλα, η «Αυγή» της περασμένης Κυριακής αναδημοσίευσε τα πρωτοσέλιδα της τότε «Αυγής» για τη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη. Οπως διαβάζουμε, την επομένη του δολοφονικού χτυπήματος, δεύτερο θέμα στο πρωτοσέλιδο της «Αυγής» είναι η «αποκάλυψη Αμερικανού στρατηγού, ότι η ελληνική Αεροπορία έχει μοίρες ατομικής κρούσεως και αποθήκες πυρηνικών κώνων». Το ρεπορτάζ, μάλιστα, καταγράφει ότι «η ελληνική κυβέρνησις δεν ετόλμησε να εκδώση καμία ανακοίνωσι και να δώση οποιαδήποτε διευκρίνισι σχετικά με τις αποκαλύψεις του Αμερικανού στρατηγού, που την εμφανίζουν όχι μόνο να υπονομεύη την ειρήνη, αλλά και να ψεύδεται στην εθνική αντιπροσωπεία όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός διαβεβαίωνε υπεύθυνα ότι η Ελλάς δεν έχει λάβει ατομικά όπλα». Να λοιπόν ενάντια σε τι έδωσε το αίμα του ο Λαμπράκης, όπως και χιλιάδες άλλοι εκείνη την εποχή. Αυτά, βέβαια, δεν χωράνε στα ανιστόρητα παραμύθια και τις «αναλογίες» της κυβέρνησης, που από τη μια παριστάνει ότι τιμά του Λαμπράκη και, από την άλλη, ταυτόχρονα συζητάει το ενδεχόμενο να φιλοξενήσει ΝΑΤΟικά πυρηνικά όπλα στον Αραξο, κάνοντας το «παγώνι» για τις σχετικές καταγγελίες του ΚΚΕ.

Καταλάβαμε... 

 

Ο Λάκης Λαζόπουλος επανήλθε ύστερα από καιρό με συνεντεύξεις και δηλώσεις. Τι είπε σε συνέντευξή του στην «Εφ.Συν.»; Οτι μετά το 3ο μνημόνιο, «μας πότισε βαθιά» μια «πολύ σκληρή απογοήτευση» και «ένα κομμάτι μιας ελπίδας χάθηκε». Θα μπορούσε να πει κανείς ότι τα συμπεράσματα πάντα είναι χρήσιμα έστω και αν ο ίδιος πρωτοστάτησε στον προπαγανδιστικό μηχανισμό του ΣΥΡΙΖΑ στην πάλη του για να αναδειχθεί κυβέρνηση. Ωστόσο, σπεύδει να διευκρινίσει ότι «δεν μπορεί ακόμα να γίνει σωστή αξιολόγηση», καθώς «η Αριστερά κυβέρνησε με τέτοιο τρόπο που θα χρειαστεί απόσταση για να δει κανείς τι έγινε, γιατί είναι μεγάλος ο θυμός, η στεναχώρια και η απογοήτευση όλων». Δηλαδή, ένα κομμάτι της «ελπίδας» μπορεί να χάθηκε, αλλά κρατάμε και μια πισινή, μια στάση αναμονής αν χρειαστεί να ανανεώσουμε τις προσδοκίες στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Σαν να λέμε ότι οι νέες περικοπές στις συντάξεις, το χτύπημα στο απεργιακό δικαίωμα, η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, το χάλι που συνεχίζεται στην Υγεία και πάει λέγοντας, η εμπλοκή στα ΝΑΤΟικά σχέδια δεν επαρκούν για να βγάλει κανείς συμπεράσματα. Καμιά, λοιπόν, διάθεση για αυτοκριτική αλλά κουτοπονηριά αφού μάλλον προσπαθεί να γλυκάνει την πίκρα και το θυμό των εργαζομένων που είχαν πιστέψει πραγματικά ότι η «ελπίδα έρχεται». Ετσι, λοιπόν, δεν προκαλεί εντύπωση το απαραίτητο συμπλήρωμα της συνέντευξής του με προβοκατόρικες αηδίες σε βάρος του ΚΚΕ, ότι «έκλεισε η κεντρική αντιπροσωπεία» (σ.σ. η ΕΣΣΔ) και «έμεινε ξεκρέμαστο ιστορικά», ότι «προσπαθεί να συντάξει ένα ιδεολόγημα το οποίο να μη διώξει τους παππούδες», ότι «είναι ένα πολύ συντηρητικό κόμμα» και ότι «στηρίζει έμμεσα τη Δεξιά». Επιχειρήματα που θα ζήλευαν και οι χρυσαυγίτες. Ετσι, για να δέσει το γλυκό και να καταλάβουμε ακριβώς τι εννοεί, δηλώνοντας τη διαθεσιμότητά του στο σύστημα...

Ριζοσπάστης