Πυθία

Με τη... σιβυλλική παραπομπή στην απόφαση του Γιούρογκρουπ είπε να απαντήσει ο πρωθυπουργός σε ερώτηση που του έγινε σχετικά με το αν προτίθεται να υλοποιήσει την απόφαση για παραπέρα περικοπή των συντάξεων από το Γενάρη του 2019. Εμείς πάλι, επειδή δεν μασάμε τα φύλλα της Πυθίας, είπαμε να ανατρέξουμε στην απόφαση του Γιούρογκρουπ και αντιγράφουμε ενδεικτικά: Το Γιούρογκρουπ «χαιρετίζει τη δέσμευση των ελληνικών αρχών να συνεχίσουν και να ολοκληρώσουν όλες τις βασικές μεταρρυθμίσεις που υιοθετήθηκαν με βάση το πρόγραμμα του ESM και να διασφαλίσουν ότι οι στόχοι των σημαντικών μεταρρυθμίσεων που υιοθετήθηκαν είναι ασφαλείς». Επίσης, στο παράρτημα της συμφωνίας με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Οι ειδικές δεσμεύσεις της Ελλάδας που θα διασφαλίσουν τη συνέχιση και ολοκλήρωση των συμφωνημένων μεταρρυθμίσεων τη μεταπρογραμματική περίοδο», το οποίο αποτελεί και τον «οδικό χάρτη» για την περίοδο μέχρι το 2022, διαβάζουμε: «Η Ελλάδα θα σεβαστεί πλήρως τη δέσμευσή της να εξασφαλίσει ότι οι ετήσιοι προϋπολογισμοί θα επιτύχουν μεσοπρόθεσμα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ». Τι σημαίνουν όλα αυτά; Οτι η κυβέρνηση όχι μόνο έχει δεσμευτεί να μην πάρει ούτε «τρίχα» πίσω από τα αντιλαϊκά της μέτρα, αλλά θα τα επεκτείνει, ανεξάρτητα από ελιγμούς που θα επιχειρήσει για να ενσωματώσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Ολα τα άλλα είναι επικοινωνιακά παιχνιδάκια για την κοροϊδία του λαού, που πρέπει να ξεμπερδεύει γρήγορα με τις αυταπάτες και να δυναμώσει τον αγώνα για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, σύγχρονα δικαιώματα, κατάργηση όλων των αντεργατικών - αντιλαϊκών νόμων.

Φαιδρότητες

 

Οσο κι αν ασχοληθεί κανείς με τα υπονοούμενα και τις καταγγελίες για την παρέμβαση συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων στις πολιτικές εξελίξεις και στο ανακάτεμα του πολιτικού σκηνικού, δεν πρόκειται να βγάλει άκρη. Παρεμβάσεις υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα, είτε προς την κυβέρνηση, είτε προς τα άλλα αστικά κόμματα, ανεξάρτητα από το εύρος, την ένταση και το σκοπό για τον οποίο γίνονται κάθε φορά. Το ζήσαμε άλλωστε έντονα την περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν «πάνω στο κύμα» και αναδεικνυόταν σε κυρίαρχη πολιτική δύναμη, αφήνοντας στην αντιπολίτευση παραδοσιακά κόμματα της αστικής τάξης, όπως το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Ηταν τότε που ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα, πολλά απ' αυτά με ονοματεπώνυμο, στήριζαν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, αξιοποιώντας γι' αυτόν το σκοπό και τα ΜΜΕ που ήλεγχαν ή επηρέαζαν. Το ζήσαμε όμως και στις τελευταίες τοπικές εκλογές, όπου συγκεκριμένοι επιχειρηματικοί σχεδιασμοί «κούμπωσαν» με την υποψηφιότητα ΣΥΡΙΖΑ στην Αττική. Σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει την εικόνα αντεστραμμένη, κατηγορώντας τα ίδια πάνω - κάτω συμφέροντα ότι τον υπονομεύουν και ότι στηρίζουν τη ΝΔ. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι φτύνει εκεί που έγλειφε. Σε κάθε περίπτωση, είναι προκλητικό να εμφανίζεται η κυβέρνηση ως «πολέμιος» τάχα των οικονομικών συμφερόντων και της διαπλοκής τους με τα αστικά κόμματα, σαν να προέκυψε από παρθενογένεση. Σαν να μην απολαμβάνει η ίδια τη «θεσμική» στήριξη από τον ΣΕΒ, τους εφοπλιστές και άλλους, που πίνουν νερό στο όνομα του ΣΥΡΙΖΑ, για την ικανότητά του να προωθεί την αντιλαϊκή πολιτική και να ενσωματώνει τις λαϊκές αντιδράσεις. Είναι τουλάχιστον φαιδρό να καταγγέλλει ο ΣΥΡΙΖΑ το βούρκο, όταν ο ίδιος είναι χωμένος στη λάσπη μέχρι το λαιμό.

Ομοιότητες

 

Με την ανακοίνωση και μόνο ότι ολοκληρώθηκε η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ για το Δοκίμιο Ιστορίας του Κόμματος, περίοδος 1918 - 1949 και τις Κομματικές Αποκαταστάσεις τριών στελεχών του, ανάμεσά τους ο Αρης Βελουχιώτης, «άρχισαν τα όργανα» από δηλωμένους αντικομμουνιστές και τρολ του διαδικτύου. Αφήνουμε κατά μέρος τις δημοσιεύσεις σε διάφορες φασιστοφυλλάδες για τον «αιμοσταγή Ζαχαριάδη» και τον «εθνικό ήρωα Μανιαδάκη», που αποτελούν απαύγασμα του πιο χυδαίου αντικομμουνισμού. Αυτό που κυριάρχησε σε πιο «ραφιναρισμένους» πολέμιους της ιδεολογίας και της πολιτικής του ΚΚΕ ήταν το «έγκλημα» να μελετήσει το ίδιο την Ιστορία του, και μάλιστα με συλλογικό τρόπο, ενώ αυτή είναι δουλειά των ιστορικών! Γράφει, για παράδειγμα, ο γνωστός Μαρατζίδης σε άρθρο του στο διαδίκτυο: «Το κόμμα, όπως και η Εκκλησία, αναλαμβάνει να γίνει ο ιστορικός του εαυτού του (...) Η αφήγηση του παρελθόντος εκ μέρους του ΚΚΕ δεν μπορεί, βεβαίως, να θεωρηθεί Ιστορία. Πρόκειται για έναν λόγο αυτοδικαιωτικό, προπαγανδιστικό κατά βάση, που απευθύνεται τόσο προς τα έξω όσο και προς τα μέσα». Αυτό που τους ενοχλεί, βέβαια, δεν είναι πως το ΚΚΕ «κλέβει το ψωμί» από τους αστούς ιστορικούς, μελετώντας την Ιστορία του, αλλά το γεγονός ότι αξιοποιεί και αφομοιώνει τα συμπεράσματα αυτής της συλλογικής μελέτης για να θωρακίσει και να ενισχύσει την επαναστατική του στρατηγική στο σήμερα. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίο δηλωμένοι αντικομμουνιστές, όπως ο Μαρατζίδης και οι διάφοροι ιστοριοδίφες του διαδικτύου, που υπερασπίζονται τάχα την Ιστορία του ΚΚΕ, για να χτυπήσουν το σημερινό του Πρόγραμμα, χρησιμοποιούν τα ίδια επιχειρήματα...

Ελλάς - Γαλλία

 

Μπορεί οι «Συμμαχίες του Νότου» και οι «άνεμοι αλλαγής» να μη βγήκαν πολύ στην κυβέρνηση, ελέω και των διαφορετικών προσανατολισμών αλλά και των αντιθέσεων, που έχουν τη δική τους δυναμική ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη, αλλά σε ό,τι αφορά τις αντιλαϊκές επιδόσεις, η συμμαχία Ελλάδας - Γαλλίας φαίνεται πως είναι αρραγής. Ο λόγος για την πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που με ορίζοντα αναφοράς το... 2070 διαπιστώνει ότι Ελλάδα και Γαλλία είναι οι δύο χώρες οι οποίες, με βάση τα αντιασφαλιστικά μέτρα που έχουν πάρει, θα έχουν πετύχει τις μεγαλύτερες περικοπές κρατικών κονδυλίων για συντάξεις, συμβάλλοντας έτσι στη «μείωση του κόστους» που αφορά τη «γήρανση του πληθυσμού». Το «βραβείο» είναι αποκαλυπτικό και για έναν ακόμα λόγο: Γιατί σε αντίθεση με τα παραμύθια που διακινήθηκαν πλατιά από κυβέρνηση και αστικά κόμματα όλα τα προηγούμενα χρόνια, δείχνει γλαφυρά ότι με κρίση και ανάπτυξη, με μνημόνια ή χωρίς, στον πυρήνα της Ευρωζώνης ή στη «δεύτερη» ταχύτητα, με σοσιαλδημοκρατικές ή «νεοφιλελεύθερες» κυβερνήσεις, η «συνταγή» για την ανάκαμψη του κεφαλαίου είναι ίδια. Ιδια πρέπει να είναι και η απάντηση των λαών, βάζοντας στο στόχαστρο το κεφάλαιο, την εξουσία του και τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις.

Ριζοσπάστης   Σάββατο 30 Ιούνη 2018 - Κυριακή 1 Ιούλη 2018