21-07-2018
Άρθρο του Τάκη Πετρόπουλου, Συμβούλου Δημάρχου Πατρέων σε θέματα αθλητισμού
Τελευταία ακούμε όλο και πιο συχνά από διάφορους πολιτικούς,
οικονομικούς και επιχειρηματικούς κύκλους για τη σημασία του τουρισμού
στην οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας.
Η πλειοψηφία όσων τα λένε αυτά ή δεν γνωρίζει ή εν πάσει περιπτώσει δεν λαμβάνει υπ’ όψη της, ούτε την ιστορική διάρθρωση της Ελληνικής Οικονομίας, ούτε τις αλληλεπιδράσεις των τριών τομέων της οικονομίας, αλλά ούτε και τα εγγενή αρνητικά χαρακτηριστικά του τριτογενούς τομέα στον οποίο ανήκει ο τουρισμός.
Μιλώντας για τον τουρισμό ξεχνούν να υποσημειώσουν, τρία πολύ σημαντικά πράγματα: Πρώτο δεν εγγυάται τη μακροοικονομική σταθερότητα λόγω των επιδράσεων που δέχεται από εξωγενείς παράγοντες (γεωφυσικούς, κλιματολογικούς, περιβαλλοντολογικούς, γεωστρατηγικούς κ.ο.κ.). Δεύτερο η παραγωγή του τουριστικού προϊόντος είναι τόσο σύνθετη, που η κατανόηση και η αξιολόγηση της σημασίας του στην ανάπτυξη μιας χώρας απαιτεί επιστημονική μέθοδο και Τρίτο το όποιο κέρδος από τον Τουρισμό δεν διαχέεται στην κοινωνία ισομερώς, το καρπώνεται μια συγκεκριμένη κοινωνική τάξη και όχι συνολικά οι εργαζόμενοι.
Στο γενικότερο αυτό πλαίσιο της συζήτησης για την τουριστική ανάπτυξη της χώρας, τελευταία όλο και με μεγαλύτερη έμφαση προβάλλεται η οικονομική δυναμική εναλλακτικών τομέων του τουρισμού, που είναι πολυδιάστατοι, γιατί συνθέτουν το βασικό τουριστικό προϊόν και με κάτι άλλο ενδιαφέρον κι ελκυστικό που απευθύνεται σε μικρότερες ή μεγαλύτερες ειδικές πληθυσμιακές ομάδες.
Ένας τέτοιος τομέας είναι και ο αθλητικός τουρισμός, ο οποίος κατέχει την πρωτοκαθεδρία σε αυτές τις συζητήσεις, επειδή ο αθλητισμός είναι παγκόσμια ένα κυρίαρχο κοινωνικό φαινόμενο, που συγκινεί και συναρπάζει τι μάζες, συνεπώς προσφέρεται για πλατιά κατανάλωση και την παραγωγή επιχειρηματικού κέρδους.
Σε σχέση με αυτό το ζήτημα ανακύπτουν τρία σημαντικά ερωτήματα: Πρώτο η ανάπτυξη του αθλητικού τουρισμού συμβάλει στην αύξηση της κατανάλωσης του συνολικού τουριστικού προϊόντος ή απλά ανακατανέμει την πίτα, παίρνοντας ένα μεγαλύτερο κομμάτι της, χωρίς να τη μεγαλώνει σημαντικά; Δεύτερο είναι ρεαλιστικό να μιλάμε για ανάπτυξη του αθλητικού τουρισμού, χωρίς αθλητική ανάπτυξη, που προϋποθέτει πρωτίστως σύγχρονες υλικοτεχνικές υποδομές (εγκαταστάσεις-εξοπλισμούς). Τρίτο ο αθλητισμός είναι κυρίως κοινωνικό – πολιτισμικό σημαινόμενο (ιδέα, αξία) ή σημαίνον (εικόνα, θέαμα);
Αυτό που πρέπει να προτάξει μια κοινωνία στο πλαίσιο ενός στρατηγικού σχεδιασμού αθλητικής ανάπτυξης καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις απαντήσεις που δίνει στα παραπάνω ερωτήματα.
Ας αναρωτηθεί ο καθένας μας τι χαρακτήρα είχαν και τι εξυπηρέτησε η ανάπτυξη των αθλητικών υποδομών στην πόλη μας τη δεκαετία του 90, που κυμάνθηκε αρκετά πάνω από το μέσο όρο της χώρας. Σε ποια κατάσταση βρίσκονται αυτές οι υποδομές σήμερα, ποιες δημόσιες επενδύσεις έγιναν στον αθλητισμό τα τελευταία 20 χρόνια στην πόλη μας και ποιες είναι οι ελλείψεις σε υλικοτεχνικές αθλητικές υποδομές.
Ενδεικτικά επισημαίνω ότι το Παμπελοποννησιακό Στάδιο χρειάζεται 1 εκ. ευρώ για να εκσυγχρονιστεί και το ίδιο ισχύει περίπου και για τις άλλες μεγάλες δημόσιες υποδομές. Η Πάτρα 3η πόλη της χώρας με ευρύτατο θαλάσσιο μέτωπο δεν διαθέτει μία κωπηλατική βάρκα, δεν έχει γήπεδα για τα νεωτεριστικά αθλήματα όπως Ράγκμπι, Σοφτ Μπολ, Μπέιζ Μπολ, Χόκεϊ, δεν έχει Αθλητικά Κέντρα Τοξοβολίας και Σκοποβολής, Αίθουσα δυναμικών αθλημάτων κ.ο.κ.
Όλοι είμαστε υπέρ της αθλητικής ανάπτυξης και υπέρ των μεγάλων διοργανώσεων στην πόλη μας αλλά κανένας δεν δικαιούται να ευνουχίσει τον αθλητισμό, μειώνοντας τον τεράστιο κοινωνικό του ρόλο, για να στοχεύσει στη δημιουργία ενός νέου πεδίου λαμπρού επιχειρηματικών κερδών. Όποιος το κάνει θα διαπράξει ένα μεγάλο αδίκημα κατά των εργαζομένων και ειδικότερα της νεολαίας, αναλαμβάνοντας και την πολιτική του ευθύνη.
Ας τον κρατήσουμε λοιπόν όρθιο με το κεφάλι πάνω και τα πόδια κάτω.
Η πλειοψηφία όσων τα λένε αυτά ή δεν γνωρίζει ή εν πάσει περιπτώσει δεν λαμβάνει υπ’ όψη της, ούτε την ιστορική διάρθρωση της Ελληνικής Οικονομίας, ούτε τις αλληλεπιδράσεις των τριών τομέων της οικονομίας, αλλά ούτε και τα εγγενή αρνητικά χαρακτηριστικά του τριτογενούς τομέα στον οποίο ανήκει ο τουρισμός.
Μιλώντας για τον τουρισμό ξεχνούν να υποσημειώσουν, τρία πολύ σημαντικά πράγματα: Πρώτο δεν εγγυάται τη μακροοικονομική σταθερότητα λόγω των επιδράσεων που δέχεται από εξωγενείς παράγοντες (γεωφυσικούς, κλιματολογικούς, περιβαλλοντολογικούς, γεωστρατηγικούς κ.ο.κ.). Δεύτερο η παραγωγή του τουριστικού προϊόντος είναι τόσο σύνθετη, που η κατανόηση και η αξιολόγηση της σημασίας του στην ανάπτυξη μιας χώρας απαιτεί επιστημονική μέθοδο και Τρίτο το όποιο κέρδος από τον Τουρισμό δεν διαχέεται στην κοινωνία ισομερώς, το καρπώνεται μια συγκεκριμένη κοινωνική τάξη και όχι συνολικά οι εργαζόμενοι.
Τάκης Πετρόπουλος – Σύμβουλος Δημάρχου Πατρέων σε θέματα αθλητισμού
Στο γενικότερο αυτό πλαίσιο της συζήτησης για την τουριστική ανάπτυξη της χώρας, τελευταία όλο και με μεγαλύτερη έμφαση προβάλλεται η οικονομική δυναμική εναλλακτικών τομέων του τουρισμού, που είναι πολυδιάστατοι, γιατί συνθέτουν το βασικό τουριστικό προϊόν και με κάτι άλλο ενδιαφέρον κι ελκυστικό που απευθύνεται σε μικρότερες ή μεγαλύτερες ειδικές πληθυσμιακές ομάδες.
Ένας τέτοιος τομέας είναι και ο αθλητικός τουρισμός, ο οποίος κατέχει την πρωτοκαθεδρία σε αυτές τις συζητήσεις, επειδή ο αθλητισμός είναι παγκόσμια ένα κυρίαρχο κοινωνικό φαινόμενο, που συγκινεί και συναρπάζει τι μάζες, συνεπώς προσφέρεται για πλατιά κατανάλωση και την παραγωγή επιχειρηματικού κέρδους.
Σε σχέση με αυτό το ζήτημα ανακύπτουν τρία σημαντικά ερωτήματα: Πρώτο η ανάπτυξη του αθλητικού τουρισμού συμβάλει στην αύξηση της κατανάλωσης του συνολικού τουριστικού προϊόντος ή απλά ανακατανέμει την πίτα, παίρνοντας ένα μεγαλύτερο κομμάτι της, χωρίς να τη μεγαλώνει σημαντικά; Δεύτερο είναι ρεαλιστικό να μιλάμε για ανάπτυξη του αθλητικού τουρισμού, χωρίς αθλητική ανάπτυξη, που προϋποθέτει πρωτίστως σύγχρονες υλικοτεχνικές υποδομές (εγκαταστάσεις-εξοπλισμούς). Τρίτο ο αθλητισμός είναι κυρίως κοινωνικό – πολιτισμικό σημαινόμενο (ιδέα, αξία) ή σημαίνον (εικόνα, θέαμα);
Αυτό που πρέπει να προτάξει μια κοινωνία στο πλαίσιο ενός στρατηγικού σχεδιασμού αθλητικής ανάπτυξης καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τις απαντήσεις που δίνει στα παραπάνω ερωτήματα.
Ας αναρωτηθεί ο καθένας μας τι χαρακτήρα είχαν και τι εξυπηρέτησε η ανάπτυξη των αθλητικών υποδομών στην πόλη μας τη δεκαετία του 90, που κυμάνθηκε αρκετά πάνω από το μέσο όρο της χώρας. Σε ποια κατάσταση βρίσκονται αυτές οι υποδομές σήμερα, ποιες δημόσιες επενδύσεις έγιναν στον αθλητισμό τα τελευταία 20 χρόνια στην πόλη μας και ποιες είναι οι ελλείψεις σε υλικοτεχνικές αθλητικές υποδομές.
Ενδεικτικά επισημαίνω ότι το Παμπελοποννησιακό Στάδιο χρειάζεται 1 εκ. ευρώ για να εκσυγχρονιστεί και το ίδιο ισχύει περίπου και για τις άλλες μεγάλες δημόσιες υποδομές. Η Πάτρα 3η πόλη της χώρας με ευρύτατο θαλάσσιο μέτωπο δεν διαθέτει μία κωπηλατική βάρκα, δεν έχει γήπεδα για τα νεωτεριστικά αθλήματα όπως Ράγκμπι, Σοφτ Μπολ, Μπέιζ Μπολ, Χόκεϊ, δεν έχει Αθλητικά Κέντρα Τοξοβολίας και Σκοποβολής, Αίθουσα δυναμικών αθλημάτων κ.ο.κ.
Όλοι είμαστε υπέρ της αθλητικής ανάπτυξης και υπέρ των μεγάλων διοργανώσεων στην πόλη μας αλλά κανένας δεν δικαιούται να ευνουχίσει τον αθλητισμό, μειώνοντας τον τεράστιο κοινωνικό του ρόλο, για να στοχεύσει στη δημιουργία ενός νέου πεδίου λαμπρού επιχειρηματικών κερδών. Όποιος το κάνει θα διαπράξει ένα μεγάλο αδίκημα κατά των εργαζομένων και ειδικότερα της νεολαίας, αναλαμβάνοντας και την πολιτική του ευθύνη.
Ας τον κρατήσουμε λοιπόν όρθιο με το κεφάλι πάνω και τα πόδια κάτω.
Τάκης Πετρόπουλος
Σύμβουλος Δημάρχου Πατρέων σε θέματα αθλητισμού
Πηγή:pampeloponisiako.gr
Σύμβουλος Δημάρχου Πατρέων σε θέματα αθλητισμού
Πηγή:pampeloponisiako.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου