Από atexnos
Γράφει ο Στέλιος Κανάκης //
Με αφορμή
την μαζική δολοφονία στο Μάτι, εκτός των άλλων, προέκυψε και μια σειρά από
ερωτηματικά. Τελικά, υπάρχει κράτος;
Είναι αυτοί εδώ (οι κυβερνητικοί
δολοφόνοι), χειρότεροι από τους προηγούμενους (κυβερνητικούς δολοφόνους);
Φταίνε οι αυθαιρετούχοι για το κακό και πόσο; Τελικά το Αιγαίο, ανήκει στα
ψάρια του ή όχι;
Όσο για το
κράτος, τι λέτε; Υπάρχει ή όχι; Κι αν όχι, ποιος μηχανισμός είναι αυτός που
λειτουργεί την αστική κοινοβουλευτική… δημοκρατία (δικτατορία της αστικής
τάξης, αλλά τα θύματα αγνοούν τον όρο και την ουσία); Ποιος μηχανισμός
διαβρώνει συνειδήσεις τόσα χρόνια; Ποιος μηχανισμός εκβαρβαρώνει τους λαούς,
εκπηθικίζει τις μάζες, αποκοιμίζει και εκμαυλίζει ανθρώπινα χαρακτηριστικά και
ικανότητες; Ποιος μηχανισμός στηρίζει τον απολύτως παράλογο καπιταλισμό,
προσφέροντας στους βιομήχανους, στους εφοπλιστές και στους τραπεζίτες τον
πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι και αφαιρεί από τους παραγωγούς του πλούτου
τα δικαιώματά τους; Με ποιον μηχανισμό οι καπιταλιστές (τι να κάνουμε, έτσι
είναι ο όρος) ξεπουλάνε τη λαϊκή περιουσία, αποκοινωνικοποιούν το λαό, τον
αυτοκτονούν, εκπαραθυρώνουν, πνίγουν, καίγουν, δολοφονούν με κάθε τρόπο,
στερώντας του ακόμη και την πρόσβαση σε στοιχειώδεις υπηρεσίες υγείας, πρόληψης
και πρόνοιας;
Η ολιγωρία ή
και ανυπαρξία του κράτους όταν πρόκειται για τα λαϊκά συμφέροντα σερβίρεται από
το ίδιο και εκλαμβάνεται από πολλούς δυστυχείς ως ανημποριά και αδυναμία του.
Ξεχνάμε όμως πόσο αποτελεσματικό καταδεικνύεται όταν πρόκειται να υπερασπιστεί
τις ανάγκες του κεφαλαίου.
Είναι το
κράτος που, την ώρα που δολοφονεί κατακαίγοντας μαζικά, παίρνει εύσημα από το
κεφάλαιο, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ για την αποτελεσματικότητά του.
Υπάρχει το
κράτος, αγαπητοί, και είναι αποτελεσματικότατο για αυτούς και τα συμφέροντα
αυτών που το δημιούργησαν. Είναι αυτό που στέκεται ένοπλο απέναντί μας, όταν
διεκδικούμε τα αυτονόητα.
Είναι κράτος καπιταλιστικό και τέτοιο ήταν και χτες
και προχτές και στον προηγούμενο αιώνα. Άρα ψευδεπίγραφο, αφελές, ανόητο και εκ
του πονηρού, σε πολλές περιπτώσεις, το ερώτημα – ειδικά στη προσπάθεια
ορισμένων χαμερπών, να αποενοχοποιήσουν τους σημερινούς κρατικούς δολοφόνους
των Συριζανέλ.
Όσο για την
ευθύνη των… αυθαιρετούχων – το είδα να ενδημεί και σε γραφόμενα αφελών
«προοδευτικών» και ευρισκομένων εν τρικυμία κρανίου (εφ’ όσον δεχτούμε πως
εντός του κρανίου τους κάτι κινείται), τι να πει κανείς; Κάποιοι ανόητοι και
χτυπημένοι ήδη από το σύστημα, συγχέουν, συγκρίνουν και ενοχοποιούν, την ανάγκη
του κάθε φουκαρά για ένα κεραμίδι – πανανθρώπινο δικαίωμα, έτσι κι αλλιώς, που
το στερεί και αυτό ο καπιταλισμός (το λέτε μερικοί δημοκρατία, αλλά πρόκειται για
την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία κατ’ ευφημισμόν και την δικτατορία των
λίγων αστών επί των πολλών εργαζομένων, κατ’ ουσίαν), με την ύπαρξη παλατιών
χτισμένων όπου τους καπνίσει, χωρίς κανέναν σεβασμό προς το περιβάλλον και
κανένα μέτρο πρόνοιας και ασφάλειας. Και μ’ ένα κακέκτυπο και κακόγουστο
εκκλησάκι για να ιεροποιεί και να οριοθετεί τελεσιδίκως την αυθαιρεσία τους.
Αλλά κι αυτό
το κράτος (που υπάρχει και είναι καπιταλιστικό) πού ήταν τόσα χρόνια για να
πάρει μέτρα, να δημιουργήσει υποδομές, να κατεδαφίσει, να διευθετήσει οδούς
διαφυγής, να βάλει μια τάξη, βρε αδερφέ!
Κι όσο για
το Αιγαίο, δεν ανήκει στα ψάρια του, όπως απολίτικα γράφεται και αναπαράγεται
προσφάτως, σε ένδειξη αλληλεγγύης (καλή αυτή αλλά…). Προς ώρας, ανήκει στους νεκρούς
του, στους χιλιάδες πνιγμένους από την πολιτική αυτού του κράτους και άλλων
ομοειδών. Θα αργήσει πολύ να ανήκει στους λαούς του, ειδικά αν αυτοί
παραμείνουν άπραγοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου