Στην εξέδρα

Και τι δεν κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο ξεσκεπάζεται η σαπίλα της ηγεσίας της ΓΣΕΕ, προκειμένου να «βγάλει λάδι» τις δυνάμεις του (ΕΑΚ/ομάδα Βασιλόπουλου), οι οποίες μαζί με τα συνεταιράκια τους ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ προσπαθούν να επιβάλουν τα όργια νοθείας και την απροκάλυπτη παρέμβαση της εργοδοσίας στα συνδικάτα. Με μπαράζ άρθρων στην «Αυγή» αναμασούν συνέχεια τα ίδια, περί «μάχης μηχανισμών», «μακριά από τους εργαζόμενους», μπας και συσκοτίσουν τον πραγματικό χαρακτήρα της σημαντικής μάχης που δίνεται ενάντια στον εκφυλισμό. Επιστρατεύουν... καθηγητή του Παντείου να δίνει συνέντευξη στην ίδια εφημερίδα, με τις ίδιες ακριβώς φράσεις, μπας και δώσουν... επιστημονική κάλυψη σε αυτήν την επιχείρηση αποπροσανατολισμού. Με αερολογίες περί... «λύσης με διαφάνεια», πετούν την μπάλα στην εξέδρα και επιμένουν να μην δίνουν καμία απάντηση στις συγκεκριμένες καταγγελίες: Τι λένε για τα εκατοντάδες διευθυντικά στελέχη που συμμετέχουν αυτοπροσώπως σε μηχανισμούς - «σωματεία εργαζομένων», υποχρεώνουν εργαζόμενους να ψηφίσουν ό,τι τους πει το αφεντικό και φτάνουν μάλιστα να εκλέγονται αντιπρόσωποι; Τι λένε για το γεγονός ότι δεκάδες αντιπρόσωποι από τέτοια «σωματεία» πηγαίνουν σούμπιτοι στην αγκαλιά της παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ; Τι λένε για τους «συνδικαλιστές» που είναι οι ίδιοι εργοδότες; Τι λένε για τα Εργατικά Κέντρα που εμφανίζουν αριθμό ψηφισάντων μεγαλύτερο και από το σύνολο των εργαζομένων της περιοχής τους; Να τα καταπιούν αμάσητα όλα αυτά τα συνδικάτα; 'Η μήπως είναι «εκφυλιστικό γεγονός», όπως την χαρακτηρίζουν, η μάχη που δίνεται για τη μη «νομιμοποίησή» τους, για την αποκάλυψή τους πλατιά στους εργαζόμενους; Το αίτημα είναι σαφές, αφορά κάθε εργαζόμενο και γι' αυτό πατάει τον κάλο και της κυβέρνησης: Συνδικάτα εργατών, όχι των εργοδοτών!

Ανεπιθύμητος

 

Τα αντανακλαστικά που επέδειξαν οι υποψήφιοι όλων των άλλων κομμάτων ενάντια στη δημοτική αρχή Πάτρας, επειδή κατήγγειλε την παρουσία του Αμερικανού πρέσβη στην πόλη με αφορμή τον ποδηλατικό «γύρο θυσίας», χαιρέτισε τα φιλειρηνικά αισθήματα του λαού και στήριξε την ανάρτηση πανό από την Επιτροπή Ειρήνης, είναι αποκαλυπτικά. Εφτασαν μάλιστα στο σημείο ορισμένοι να ισχυριστούν ότι η συνεπής αυτή στάση της δημοτικής αρχής είναι πλήγμα για τον τουρισμό, λες και δεν ξέρει ο λαός τι πραγματικά εκπροσωπεί ο Πάιατ και τι σκοπούς υπηρετεί με τις εμφανίσεις του ανά την Ελλάδα. Σε μια περιοχή όπου οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί διεκδικούν τρία διαφορετικά αεροδρόμια για τις δολοφονικές αποστολές τους (Ανδραβίδα, Αραξος, Ακτιο), βάζοντας το λαό στη δίνη επικίνδυνων εξελίξεων, είναι τουλάχιστον προκλητικό να βγαίνουν οι υποψήφιοι δήμαρχοι και να αποθεώνουν τον Αμερικανό πρέσβη, που έχει αναλάβει την «εποπτεία» αυτού του βρώμικου σχεδιασμού στη χώρα μας, με ενεργή συμμετοχή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ο λαός της Πάτρας έχει έναν ακόμα λόγο να τους «μαυρίσει». Η επανεκλογή της δημοτικής αρχής που στηρίζει το ΚΚΕ είναι η μόνη εγγύηση ότι ο Πάιατ και ό,τι σάπιο και επικίνδυνο εκπροσωπεί θα παραμείνουν ανεπιθύμητοι στην πόλη.

Ο «καλλωπισμός»... 

 

Τα επιχειρήματα με τα οποία θα πείσει «έναν νέο άνθρωπο για την ανάγκη μιας ενωμένης Ευρώπης στον 21ο αιώνα» αναλύει ο υποψήφιος της «αριστεράς» για την προεδρία της Κομισιόν, Ν. Κουέ, σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη «Αυγή». Μεταξύ άλλων λέει: «Η Ευρώπη μπορεί να έχει πολλές αντιφάσεις. Αλλά διατήρησε για 70 χρόνια ένα κοινωνικό μοντέλο που δεν ήταν επιθετικό (...) Δεν είχε σχέση με το αμερικανικό μοντέλο, με τον ιμπεριαλισμό και την επιθετικότητα με την οποία αντιμετώπισαν οι ΗΠΑ τις συναλλαγές τους με τον υπόλοιπο κόσμο». Στον ...ιμπεριαλισμό και την επιθετικότητα των ΗΠΑ ο Κουέ αντιπαραθέτει το «κοινωνικό μοντέλο» της ΕΕ, την οποία παρουσιάζει περίπου ως «φιλειρηνική» δύναμη. Ο ...καλλωπισμός αυτός έχει βέβαια διπλή αξία, επειδή γίνεται από έναν εκπρόσωπο της λεγόμενης ευρωπαϊκής «αριστεράς», που, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, πρωταγωνιστεί στον εξωραϊσμό της ιμπεριαλιστικής ΕΕ.

... κριτήριο ψήφου

 

Οι λαοί όμως θυμούνται καλά πως δεν υπάρχει ιμπεριαλιστική επέμβαση σε Ασία, Αφρική και Ευρώπη τα τελευταία 70 χρόνια που να μην πήρε μέρος η ΕΕ, είτε ως εταίρος των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ είτε μεμονωμένα κράτη - μέλη της, προωθώντας τα δικά τους ιδιαίτερα συμφέροντα. Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, στο τιμόνι βρίσκονταν «αριστερές» κυβερνήσεις, όπως του Ντ' Αλέμα στην Ιταλία, την περίοδο που βομβαρδιζόταν η Γιουγκοσλαβία, επιβεβαιώνοντας και μ' αυτόν τον τρόπο ότι αποτελούν πολυεργαλείο για το κεφάλαιο. Αυτά πρέπει να έχουν στο νου τους οι νέοι μπροστά στην κάλπη. Και να αποτελέσουν κριτήριο ψήφου και ενίσχυσης του ΚΚΕ τόσο ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της ΕΕ όσο και η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ και των ομοίων του να την «ξεπλύνουν» στα μάτια των λαών.

Ριζοσπάστης  Τετάρτη 27 Μάρτη 2019