Μια... απλή κανονικότητα!

 

Δυο βδομάδες μετά τις εκλογές και οι κουρασμένες από τα εκλογικά και καιρικά άθλια φαινόμενα μάζες πιπιλάμε, αθέλητα ή και με το ζόρι, την καραμέλα των ημερών: Κανονικότητα! Αυτοϋπονομεύουμε τη νοημοσύνη μας, θα μου πεις, και με το που τη διαβάζεις, άγνωστε - γνωστέ αναγνώστη μου. Πικρή, ξινή, λύσσα κι άνοστη μαζί αυτή η αλήθεια. Οχι ότι δεν εξηγείται ή αναλύεται ως αντικειμενική συνθήκη των ημερών. Κάθε άλλο μάλιστα, και δη επιβεβαιωμένη από το εκλογικό αποτέλεσμα.

 

Κανονικότητα είναι να βγαίνει το όλον, η ολομέλεια που λένε, του Συμβουλίου της Επικρατείας και να να ανατρέπει απόφαση του τμήματός του, αποφαινόμενη ότι είναι και νόμιμες, και ηθικές, και ωραίες και καλές ως «αναγκαίες» οι περικοπές του δέκατου τρίτου/τέταρτου και Δώρων κ.λπ. μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, οπότε και των ιδιωτικών να δεις το βουνό το «δίκιο» πώς πλακώνει τις μάζες των εργαζομένων...

 

Κανονικότητα είναι να ασχολούνται οι κοπτόμενοι για τη μικρή αριθμητική παρουσία γυναικών στην κυβέρνηση και στο βουλευτήριο με το τι φόρεσαν για να προσέλθουν προς ορκωμοσίαν οι γυναίκες που εκλέχτηκαν.

Οπως ωσαύτως, κανονικότητα είναι να κρέμεται η ιδεολογική ταυτότητα των νικητών από μια γραβάτα που φόρεσαν, όπως ακριβώς κρεμάστηκε αυτή των ηττηθέντων από μια γραβάτα που έβγαλαν. Αλλωστε κανονικότητα είναι και η εναλλαγή στο μπάσε - βγάλε ιδεολογικώς και διαπαραταξιακώς όχι μόνο γραβάτες αλλά και ψήφους και συμπεράσματα.

Κανονικότητα είναι πλέον να προετοιμάζεται η φιέστα της ευρύτερης δυνατής προσαρμογής των τέως εκλογέων και νυν εισπρακτόρων του μηνύματος που οι ίδιοι έστειλαν στις κάλπες, ότι ο κάθε Μανολιός υπάρχει επειδή φοράει τα ρούχα του αλλιώς, οπότε και κυβερνάει διά της αλλαγής, που είναι σκέτη εναλλαγή εντός εκτός και επί τα αυτά, γιατί είναι πολλά τα λεφτά και πάντα σε λίγες τσέπες.

Κανονικότητα του πολιτικού μας άλλωστε πολιτισμού είναι επίσης να πέφτει το θύμα μόνο του πάνω στο μαχαίρι του φονιά φασίστα, όπως δήλωσε το κτήνος για μια «απλή ανθρωποκτονία», και να αναρωτιούνται κανονικά, μπλόγκια και δημόσια γράφοντες, γιατί δεν ήταν παρούσα να τον ακούει και η Μάγδα μάνα. Απορίες κανονικότητας.

Κανονικότητα δεν είναι μωρέ να ελέγχει τους αστυνομικούς, φορώντας πολιτικό κοστούμι, ο αρχηγός τους, που αποστρατεύτηκε επί φονική αποτυχία; Ποιος ξέρει καλύτερα να πετυχαίνει απ' αυτόν που την πάτησε και στο μέσο και στο μήνυμα;

Η θεωρία ότι η κανονικότητα του δικομματισμού/διπολισμού δεξιάς - σοσιαλδημοκρατίας είναι σκυταλοδρομία με τέρμα την απόλυτη κόλαση, ελέγχεται ως απολύτως ανακριβής, αντιεπιστημονική, πολιτικά ανορθόδοξη, αστικά και μικροαστικά απορριπτέα, βαθιά και επικίνδυνα κομμουνιστική, οπότε εδώ κι έναν αιώνα στην Ελλάδα, αμετανόητα κουκουέδικη. Αντικανονικώς λοιπόν κατατίθεται στους αγώνες που μόλις ξανάρχισαν, με σκοπό να πέσει η σκυτάλη από τα χέρια τους, κανονικότατα...

 

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ