«Υπενθυμίσεις»...

Οι υπενθυμίσεις από την πλευρά των «θεσμών» στο συνέδριο του «Economist», ότι η όποια συζήτηση περί μείωσης των στόχων για τα πλεονάσματα θα γίνει αφού πρώτα προχωρήσουν με ταχύτητα οι αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις» που έχουν συμφωνηθεί στο πλαίσιο του «μεταμνημονιακού» μνημονίου από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, έρχονται να επιβεβαιώσουν τι έχει να περιμένει ο λαός από τους στόχους που βάζει το κεφάλαιο για την επόμενη περίοδο. Το ίδιο έρχονται να κάνουν και οι επισημάνσεις ότι οι όποιες φοροαπαλλαγές σχεδιάζονται από την κυβέρνηση ΝΔ προς τους επιχειρηματικούς ομίλους θα πρέπει να πηγαίνουν χέρι χέρι με τη «διεύρυνση της φορολογικής βάσης», βάζοντας δηλαδή και τα ακόμα φτωχότερα λαϊκά στρώματα στην «απόχη» της φοροληστείας. Αν μάλιστα σκεφτεί κανείς πως όλα αυτά αποτελούν κατά την κυβέρνηση και «ένδειξη της εμπιστοσύνης των αγορών», και μάλιστα τη «χαρμόσυνη» μέρα όπου μετά από καιρό έγινε μία ακόμη «έξοδος στις αγορές» για ζεστό χρήμα που θα πάει στους επιχειρηματικούς ομίλους, εύκολα παίρνει μια γεύση για το τι σημαίνει η «επόμενη μέρα» με την οποία βρίσκονται αντιμέτωπα τα λαϊκά στρώματα.

... και υπενθυμίσεις

 

Εχει όμως αξία να καταγραφεί και το πώς αντέδρασε στις νέες αυτές δηλώσεις ο ΣΥΡΙΖΑ, που ως κυβέρνηση έβαλε την υπογραφή του στους στόχους για τα ματωμένα πλεονάσματα αλλά και σ' αυτούς για την υλοποίηση των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων. Λίγο - πολύ ο ΣΥΡΙΖΑ λέει τώρα πως η κυβέρνηση ΝΔ έρχεται «στα λόγια τους», αφού η «καλοδεχούμενη» όπως λένε μείωση των πλεονασμάτων, ώστε να βρεθεί περισσότερος δημοσιονομικός χώρος για το κεφάλαιο, μπορεί να λειτουργήσει μόνο βραχυπρόθεσμα, ενώ «για μακροπρόθεσμη ανάπτυξη χρειάζεσαι καλό δημογραφικό, καινοτομία, μεταρρυθμίσεις, κράτος, δικαιοσύνη», όπως σημείωσε ο μέχρι πρότινος αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γ. Χουλιαράκης. Ανεξάρτητα δηλαδή από το πού μπαίνει ο «τόνος» στο «μείγμα» της διαχείρισης, τόσο η «αποφασισμένη» κυβέρνηση της ΝΔ όσο και η «προγραμματική» αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ λένε στο λαό ότι θα πρέπει να συνεχίσει τις θυσίες στο διηνεκές για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

Το ακριβώς αντίθετο «θυμίζουν» στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα οι υπενθυμίσεις των «θεσμών»: Οτι από την πολιτική του κεφαλαίου δεν πρόκειται να δουν «χαΐρι» στον αιώνα τον άπαντα, αλλά μόνο σε σύγκρουση με την πολιτική αυτή, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που την υπηρετούν.

Εφεδρεία

 

Και «προγραμματική υπεύθυνη αντιπολίτευση» μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ και «στήριξη της κυβέρνησης ΝΔ εκεί που συμφωνούμε». Ετσι περιγράφεται ο «ρόλος» του ΚΙΝΑΛ μετά τις εκλογές, με την Φ. Γεννηματά να βεβαιώνει ότι θα αποτελέσουν πολύτιμη εφεδρεία, λέγοντας ότι «η τοποθέτησή μας στο Κέντρο του πολιτικού συστήματος μας δίνει μεγάλες δυνατότητες». Οντας ανάμεσα σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ μπορεί να το παίζει «δίπορτο», όμως το πρόγραμμά του είναι γνωστό. Είναι πλήρως ευθυγραμμισμένο με τις ανάγκες θωράκισης της καπιταλιστικής ανάκαμψης και ελάχιστα διαφέρει στη φιλοσοφία και την κατεύθυνσή του από αυτά των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ: Υιοθέτηση των «μεταρρυθμίσεων» που έχει ανάγκη το μεγάλο κεφάλαιο με φοροαπαλλαγές και επιδοτήσεις, μείωση του «μη μισθολογικού κόστους», μείωση των δαπανών στο Δημόσιο, ενεργή συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή. Γι' αυτό άλλωστε μπορεί να κινείται όπως περιγράφεται παραπάνω και να αξιοποιείται αναλόγως, ώστε να διασφαλίζεται η περιβόητη αντιλαϊκή «σταθερότητα».

Στο ίδιο έργο... 

 

Μετά τη «Frigoglass» στην Αχαΐα και το εργοστάσιο της ΔΕΛΤΑ στο Πλατύ Ημαθίας, λουκέτο ετοιμάζεται να βάλει και η επιχείρηση που εκμεταλλεύεται το μεταλλείο εξόρυξης χρωμίτη στη Βάρη Γρεβενών, πετώντας στο δρόμο 40 εργαζόμενους. Η λειτουργία του μεταλλείου ξεκίνησε πριν από περίπου ένα χρόνο με τυμπανοκρουσίες και χαρακτηριζόταν «ελπιδοφόρα επένδυση», που δήθεν θα συνέβαλλε στην «ανάπτυξη της περιοχής», θα δημιουργούσε θέσεις εργασίας κ.ο.κ. Βεβαίως από τη μέχρι τώρα δραστηριότητα προκύπτει ότι η επιχείρηση δεν είναι ζημιογόνα, αλλά αναστέλλει τη δραστηριότητά της επειδή δεν εξασφαλίζει το προσδοκώμενο κέρδος. Αλλο ένα παράδειγμα λοιπόν που είναι «καμπανάκι» για τους εργαζόμενους, που τους υπενθυμίζει να κρατούν «μικρό καλάθι» όταν ακούν παχιά λόγια για τα «καλύτερα» που φέρνουν οι επενδύσεις και η καπιταλιστική ανάκαμψη... Μια σειρά επιχειρήσεων που παρουσιάζονται συχνά ως «μοντέλα ανάπτυξης», ως «αγαπημένες οικογένειες», που φροντίζουν τάχα τους εργαζόμενους, μόλις οι πλουτοκράτες δουν ότι μπορούν αλλού να έχουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη, κλείνουν, μετακινούνται σε άλλες χώρες ή σε άλλες δραστηριότητες και πετάνε τους εργαζόμενους στο δρόμο, αξιοποιώντας το ανεξάντλητο αντεργατικό οπλοστάσιο που τους παρέχουν οι νόμοι όλων των κυβερνήσεων.

Σικέ καβγαδάκια

 

Αλλος ένας ψευτοκαβγάς ξέσπασε με αφορμή την εκλογή Παπαδημούλη στη θέση αντιπροέδρου στο Ευρωκοινοβούλιο. Αφορμή στάθηκε η στάση που κράτησαν στην ψηφοφορία οι ευρωβουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΚΙΝΑΛ. Και ενώ ο Παπαδημούλης ψηφίστηκε από την πλειοψηφία των ευρωβουλευτών των παραπάνω κομμάτων, υπήρχαν και κάποιοι, όπως η Α. Ασημακοπούλου και η Ε. Βόζενμπεργκ από τη ΝΔ αλλά και η Ε. Καϊλή από το ΚΙΝΑΛ, που τον καταψήφισαν και μάλιστα ασκώντας κριτική μέσα από αναρτήσεις τους. Τι ξεχνούν αλήθεια; Οτι όλοι μαζί και οι αντίστοιχες ομάδες τους - νεοφιλελεύθεροι, σοσιαλδημοκράτες, «αριστεροί» και ακροδεξιοί - έχουν από κοινού ψηφίσει το 90% των αντιλαϊκών αποφάσεων της ΕΕ την περασμένη πενταετία, κάτι που σταθερά αναδείκνυε το ΚΚΕ, ειδικά παραμονές των ευρωεκλογών. Το σκούξιμο για τα μικρά δεν μπορεί να κρύψει τη στρατηγική τους σύγκλιση στα μεγάλα και σημαντικά για τους μονοπωλιακούς ομίλους, που όλοι «ζυγισμένοι - στοιχισμένοι» στηρίζουν, χωρίς ...κρωξίματα.

Ριζοσπάστης  Παρασκευή 19 Ιούλη 2019