«ΕΠΙΤΕΛΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ»

Κουρδισμένο ρολόι για τα συμφέροντα του κεφαλαίου ενάντια στο λαό

 

 

Στόχος των θεσμικών αλλαγών η αποτελεσματικότερη και απρόσκοπτη υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης

Eurokinissi

Το κράτος επί το έργον, στην καταστολή αντιιμπεριαλιστικής κινητοποίησης στο άγαλμα Τρούμαν

Τη διαμόρφωση ενός κρατικού μηχανισμού ακόμα πιο σκληρού και αποτελεσματικού, στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου και της καπιταλιστικής ανάκαμψης, επομένως και πιο επιθετικού ενάντια στους εργαζόμενους, στο λαό, στα δικαιώματα και τις σύγχρονες ανάγκες τους, προδιαγράφουν οι θεσμικές αλλαγές για το «επιτελικό κράτος», που ψηφίστηκαν με το κυβερνητικό νομοσχέδιο την περασμένη Τρίτη.

Το περίγραμμα του νομοσχεδίου είναι οι «σύγχρονοι θεσμοί» που θα ελέγχουν πιο στενά την απαρέγκλιτη εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής για την επιτάχυνση των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων σε όλους τους τομείς, με ελεγκτικούς μηχανισμούς ανά υπουργείο που θα λειτουργούν με βάση τις προδιαγραφές και τις προτεραιότητες που βάζει το κεφάλαιο, ανθεκτικοί απέναντι στις εργατικές - λαϊκές διεκδικήσεις.

Συνοπτικά, στο νομοσχέδιο προβλέπονται κωδικοποίηση, δηλαδή επικαιροποίηση και μονιμοποίηση του αντιδραστικού θεσμικού πλαισίου και των μνημονιακών νόμων, υπουργικό συμβούλιο που θα λαμβάνει τις πολιτικές αποφάσεις, τις οποίες θα υλοποιεί με συνοπτικές διαδικασίες σώμα επίλεκτων διοικητικών υπαλλήλων σε κάθε υπουργείο (υπηρεσιακοί, γενικοί γραμματείς, κ.ά.), που θα επιτηρεί την προώθηση της πολιτικής και τους αντιλαϊκούς «κόφτες» κ.ο.κ.


Εποπτεία του συστήματος από το «νέο θεσμό» της Προεδρίας της Κυβέρνησης, του οποίου τον έλεγχο θα έχει ο πρωθυπουργός, με 7 γραμματείες και με 440 θέσεις, καλυπτόμενες από μετακλητούς υπαλλήλους, διορισμένους είτε μέσω ΑΣΕΠ είτε απευθείας από τον πρωθυπουργό. Το «έργο» κάθε υπουργείου θα ελέγχεται με ηλεκτρονικό τρόπο για να αντιμετωπίζονται άμεσα οι όποιες καθυστερήσεις, ενώ συστήνεται και «Ανεξάρτητη Αρχή Διαφάνειας».

Στόχος η στήριξη της ανάπτυξης στις δοσμένες συνθήκες

 

Οι στόχοι του νομοσχεδίου αναδεικνύονται πολύ καθαρά στην «ειδική έκθεση» που το συνόδευε στη Βουλή.

Οπως αναφέρεται, η ψήφιση του νομοσχεδίου θα επιφέρει «ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και εμπιστοσύνη των επενδυτών στους κρατικούς θεσμούς». Εξηγεί ότι «το βασικό ζητούμενο των επενδυτών είναι η ασφάλεια δικαίου, δηλαδή η εμπιστοσύνη στον κρατικό μηχανισμό και στον τρόπο παραγωγής και τροποποίησης της νομοθεσίας» και ότι «το δεύτερο ζητούμενο των επενδυτών είναι η αποφυγή γραφειοκρατικών αγκυλώσεων, ώστε να μπορούν να υπολογίσουν τον εκτιμώμενο χρόνο διεκπεραίωσης των εργασιών τους και να θέτουν χρονοδιαγράμματα που θα μπορούν να ακολουθηθούν με συνέπεια».

Εκτιμάται ότι το νομοσχέδιο «με τις αντίστοιχες ρυθμίσεις του ενισχύει την ασφάλεια δικαίου και την επιτάχυνση των διοικητικών διαδικασιών. Συνεπώς αναμένεται να υπάρχουν αρκετές θετικές συνέπειες στην εθνική οικονομία, καθώς θα δημιουργηθεί εύφορο έδαφος για την ανάπτυξη επενδύσεων».

Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση προωθεί το «επιτελικό κράτος» και τις ανάλογες προσαρμογές στον κρατικό μηχανισμό για να θωρακίσει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων σε αυτήν τη φάση, που χαρακτηρίζεται από την αναιμική ανάπτυξη, την επιβράδυνση της οικονομίας των κρατών - μελών της ΕΕ, την όξυνση των αντιθέσεων του καπιταλιστικού συστήματος και την κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, που «τρέχουν» στην περιοχή μας και ευρύτερα.

Με αυτές τις κεντρικές στοχεύσεις δεν διαφωνούν ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε τα άλλα κόμματα, που στηρίζουν το στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και τη βαθύτερη ιμπεριαλιστική εμπλοκή της χώρας, ανεξάρτητα από τη στάση που κράτησαν στη συζήτηση και την ψήφιση του συγκεκριμένου νομοσχεδίου. Αλλωστε, με «οδηγό» τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ και της ΕΕ, ανάλογες προσαρμογές στο κράτος έκανε και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, για να το καταστήσει ικανότερο στο ξεδίπλωμα της αντιλαϊκής πολιτικής και στη στήριξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

«Βέλτιστες πρακτικές» δοκιμασμένες στην πλάτη του λαού

 

Για όλους αυτούς τους στόχους, όπως αναφέρεται τόσο στην «αιτιολογική έκθεση» όσο και στην «έκθεση συνεπειών», λαμβάνονται υπόψη οι «καλύτερες διεθνείς πρακτικές», όπως του ΟΟΣΑ, της ΕΕ κ.ο.κ.

Ο βίος και η πολιτεία αυτών των οργανισμών είναι γνωστά στο λαό. Τις δικές τους «βέλτιστες πρακτικές» ενσωματώνουν όλες οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα, όταν ανατρέπουν τα εργασιακά και κοινωνικο-ασφαλιστικά δικαιώματα, όταν επιβάλλουν την εργασιακή ζούγκλα, όταν περιορίζουν το απεργιακό δικαίωμα, όταν ενισχύουν το δόγμα «νόμος και τάξη» με ένταση της καταστολής σε βάρος της πάλης των εργαζομένων, για να συνεχίζουν απρόσκοπτα τις μπίζνες τους οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

Τα «βιογραφικά» της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ και όλων των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου είναι πλούσια σε τέτοια μέτρα στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας και διαθέτουν τις καλύτερες «συστατικές επιστολές» από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς που επικαλούνται.

Γι' αυτό παρά τις διαχειριστικές ενστάσεις, όπως για παράδειγμα τον αριθμό ή την αμοιβή των μετακλητών υπαλλήλων, όλα τα αστικά κόμματα συμφώνησαν στη Βουλή με την κυβέρνηση της ΝΔ ότι σε αυτές τις συνθήκες χρειάζεται ένα κράτος πιο ικανό να υπηρετεί τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων.

Χρησιμοποίησαν άλλωστε και τις ίδιες βαρύγδουπες εκφράσεις, για την ανάγκη «κράτους φιλικού στον πολίτη», προσπαθώντας να καλύψουν τον ταξικό χαρακτήρα το αστικού κράτους, που εκφράζει την εξουσία της κυρίαρχης τάξης και «περιφρουρεί» τη ληστρική εκμετάλλευση των εργαζομένων και του λαού.

Για παράδειγμα, αυτό το κράτος είναι που εξασφαλίζει κοντά 60 φοροαπαλλαγές στους εφοπλιστές, εμπλουτίζει διαρκώς την αντεργατική νομοθεσία, ανοίγει νέα πεδία κερδοφόρας δράσης για το κεφάλαιο και την ίδια ώρα τσακίζει στη φορολογία το λαό, αφήνει την περιουσία και τη ζωή του απροστάτευτες απέναντι στις καταστροφές από τα φυσικά φαινόμενα, καταστέλλει αγώνες και ποινικοποιεί τη συλλογική οργάνωση και δράση.

Προβάλλει η αναγκαιότητα του εργατικού κράτους

 

Σ' αυτήν τη βάση, από τους βουλευτές του ΚΚΕ αναδείχτηκε στη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου στην Ολομέλεια ότι είναι απαραίτητο να οξυνθεί το λαϊκό κριτήριο και να κατανοηθεί ότι τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας δεν χωράνε μέσα στο αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου.

Σε κανένα καπιταλιστικό κράτος στον κόσμο το κεφάλαιο δεν μοιράζει τα κέρδη του, ούτε μοιράζεται την εξουσία, γι' αυτό δεν μπορεί ποτέ και πουθενά να υπάρξει «δίκαιη» ή «βιώσιμη» καπιταλιστική ανάπτυξη, που να υπηρετεί ταυτόχρονα τα κέρδη και τη λαϊκή ευημερία, όπως κάλπικα λένε η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα.

Η αναγκαιότητα του εργατικού - λαϊκού κράτους, της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, όπου κουμάντο θα κάνουν οι εργαζόμενοι, προβάλλει μέσα από τα βάσανα που βιώνει ο λαός και αυτή η συζήτηση χρειάζεται να ανοίξει, με αφορμή τα κυβερνητικά νομοσχέδια, στους χώρους δουλειάς, στις εργατικές γειτονιές, στους χώρους Εκπαίδευσης, παντού, αξιοποιώντας την πείρα τόσο από την προηγούμενη αντιλαϊκή διακυβέρνηση, όσο και από την τωρινή.

Α. Ζ.

 

Ριζοσπάστης  Σάββατο 10 Αυγούστου 2019 - Κυριακή 11 Αυγούστου 2019