Λύκος

Τώρα που ο Πάιατ έκανε διακοπές στην Αστυπάλαια, μπορούμε επιτέλους να κοιμόμαστε ήσυχοι ότι καμιά απειλή δεν υπάρχει για τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα από τις αμφισβητήσεις της Τουρκίας. Οπως δήλωσε άλλωστε και ο ίδιος, «δεν θα προβληματιζόμουν ιδιαίτερα για τους χάρτες» που παρουσιάζει η Τουρκία και οι οποίοι επεκτείνουν την κυριαρχία της στο Αιγαίο μέχρι τον 25ο Μεσημβρινό, καταπίνοντας στην κυριολεξία τα ελληνικά νησιά και τις θάλασσες του Βόρειου και Κεντρικού Αιγαίου. Βέβαια, ο καθησυχαστικός λόγος του Πάιατ δεν αποτελεί έκπληξη, αφού οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί, έτσι κι αλλιώς, ελάχιστα ασχολούνται με τα σύνορα στο Αιγαίο, το οποίο θεωρούν ενιαίο επιχειρησιακό χώρο για τα βρώμικα στρατιωτικά τους σχέδια. Ακόμα πιο πέρα, ο καθησυχασμός των ΗΠΑ είναι το «μελάνι της σουπιάς» στα σχέδια για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου που προωθούν στο παρασκήνιο, στο παζάρι για να παραμείνει η Τουρκία στο δυτικό στρατόπεδο, στόχο με τον οποίο συντάσσονται βέβαια και προωθούν τόσο η προηγούμενη όσο και η σημερινή κυβέρνηση. Απ' αυτή την άποψη, ο λαός μόνο ανησυχία μπορεί να αισθάνεται για τις εξελίξεις, όταν ακούει τον Αμερικανό πρέσβη να δηλώνει «ήσυχος» για τις τουρκικές διεκδικήσεις και αμφισβητήσεις στο Αιγαίο, θυμίζοντας τον λύκο που του ανέθεσαν να φυλάει τα πρόβατα...

Μηδέν... 

 

Αν κανείς πιστέψει τον φιλοκυβερνητικό Τύπο, που έχει ήδη αρχίσει να διαμορφώνει «κλίμα» για τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, τα λαϊκά στρώματα θα πρέπει αύριο αντί να διαδηλώνουν ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και τον νέο γύρο επίθεσης που είναι στα σκαριά, να λένε κι «ευχαριστώ», επειδή, για παράδειγμα, ένας μισθωτός των 800 ευρώ το μήνα με παιδί, από το 2020 θα συνεχίσει να χαρατσώνεται από την εφορία, αλλά πιθανόν με 15 ευρώ το μήνα λιγότερα από τα «ρεκόρ» που είχε καταγράψει επί ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό, βέβαια, αν βρεθεί «δημοσιονομικός χώρος» για το κεφάλαιο περίπου 1,2 δισ. ευρώ με την «ευγενική προσφορά» των εταίρων και με αντάλλαγμα πάντα την απαρέγκλιτη και γρήγορη εφαρμογή των «μεταρρυθμίσεων», των αντιλαϊκών δηλαδή ανατροπών που είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και όσων προσθέτει η σημερινή.

... από μηδέν

 

Την ίδια ώρα, βέβαια, κυβέρνηση και επιχειρηματικοί όμιλοι θα συνεχίσουν να του τα παίρνουν «με δυο χέρια» από την άλλη τσέπη, μέσα από τις νέες αυξήσεις στη ΔΕΗ, τους εκβιασμούς και τις πιέσεις για τα λεγόμενα «κόκκινα» δάνεια και το μαχαίρι στο λαιμό για τα χρέη που συσσωρεύτηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια σε εφορία και ασφαλιστικά ταμεία, την εκτίναξη των ενοικίων και βέβαια τη συνέχιση των περικοπών για βασικές τους ανάγκες στον κρατικό προϋπολογισμό, ελέω «δημοσιονομικής πειθαρχίας», φορτώνοντάς του σταθερά πάνω από το 95% της φορολογίας. Με δυο λόγια, όπως και όλα τα προηγούμενα χρόνια, όπου ανάλογα «ταχυδακτυλουργικά» επιχειρούσε να παρουσιάσει ως «δίκαιη ανάπτυξη» η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: Μηδέν από μηδέν, μηδέν για εργαζόμενους και λαϊκά στρώματα. Τα πραγματικά μέτρα ανακούφισης για τους ίδιους, όπως αυτά που διεκδικεί το ταξικό εργατικό κίνημα, δεν μπορούν να έρθουν παρά σε σύγκρουση και αμφισβητώντας την πολιτική υπέρ του κεφαλαίου και τους στόχους της, και όχι από την υλοποίησή της.

Αντίθετες λωρίδες

 

Μετά βαΐων και κλάδων παρουσιάστηκε η απόφαση του ΔΣ της «Αττικής Οδού» να μην εφαρμόσει τελικά τις αυξήσεις στα διόδια που είχε ανακοινώσει στα μέσα του περασμένου Ιούνη. Οπως μάλιστα γράφτηκε, κατά τη διάρκεια των συζητήσεων έπεσαν στο τραπέζι από την πλευρά του υπουργείου Υποδομών και ορισμένες νέες «αντισταθμιστικές» διευκολύνσεις για έργα που εκτελούνται ήδη από τους μετόχους της «Αττικής Οδού» («Ακτωρ» και «Αβαξ»), όπως π.χ. το Μετρό Θεσσαλονίκης και η επέκταση του Μετρό προς τον Πειραιά. Σε ελεύθερη μετάφραση, τα λαϊκά στρώματα θα συνεχίσουν να χρυσοπληρώνουν τους δρόμους που οι ίδιοι έφτιαξαν και που διαχρονικά οι κυβερνήσεις παραχωρούν για δεκαετίες στους επιχειρηματικούς ομίλους, οι οποίοι στην επόμενη «στροφή» - κι όταν τα κέρδη τους δεν είναι τα αναμενόμενα - θα έχουν πάντα στη φαρέτρα τους τη δυνατότητα για νέες αυξήσεις. Εως τότε θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα νέα προνόμια που τους δίνει η κυβέρνηση στα υπόλοιπα έργα που έχουν αναλάβει, στέλνοντας και πάλι το λογαριασμό στα λαϊκά στρώματα, μέσα από τις τιμές των εισιτηρίων κ.ο.κ. Απ' όπου δηλαδή κι αν το πιάσει κανείς, το πράγμα «βοά»: Η ανάπτυξη για λογαριασμό του κεφαλαίου και των κερδών του και η ανάγκη των εργατικών - λαϊκών στρωμάτων για φτηνές ασφαλείς μεταφορές πάνε σε λωρίδες αντίθετες...

Ριζοσπάστης   Παρασκευή 6 Σεπτέμβρη 2019