Πόσο τυχερή είσαι που ζεις και δουλεύεις δασκάλα στην Σουηδία! Έτσι δεν είναι;

 

Πόσο τυχερή είσαι που ζεις και δουλεύεις δασκάλα στην Σουηδία! Έτσι δεν είναι;

Από Πάνος Αλεπλιώτης στο Νοέ 19, 2019 Διεθνή, 
 

Επιμέλεια Πάνος Αλεπλιώτης // 

Η Άννα έχει ελληνικές ρίζες, ζει και δουλεύει στην Σουηδία. Είναι δασκάλα. Όταν βρίσκεται στην Ελλάδα η μόνιμη συζήτηση που ακούει είναι πόσο καλύτερα περνάει στην Σουηδία και πόσο τυχερή είναι. Είναι όμως έτσι; Τα διηγείται σε άρθρο της που δημοσιεύει η εφημερίδα Riktpunkt του ΚΚ Σουηδίας με τίτλο 

“Από ένα Ελληνικό μπαλκόνι”

Κάθομαι στο μπαλκόνι στον 5ο όροφο στην Αθήνα και πίνω τον καφέ μου κάνοντας σκέψεις. 

Ο θόρυβος της κυκλοφορίας και τα κελαηδίσματα των πουλιών ανακατεύονται στον αέρα. 

Κάνει ψύχρα και βάζω  μια πιο χοντρή μπλούζα. Και εδώ έρχεται το φθινόπωρο. 

Η γονική μου άδεια όπου νάναι τελειώνει και περνάω τις τελευταίες ημέρες στην Ελλάδα στον παππού και την γιαγιά του γιου μου.

Μια χώρα σε κρίση

Η χαρά μου, η ευτυχία να είμαι εδώ, σε μια χώρα που αγαπάω, αναμιγνύεται με λύπη και στενοχώρια γιατί μόλις βγεις από την πόρτα συναντάς την κρίση που μαστίζει την χώρα τα τελευταία χρόνια. 

Βλέπεις κλειστά καταστήματα, ανθρώπους, παιδιά και ηλικιωμένους, Έλληνες και μετανάστες, με σκισμένα και βρώμικα ρούχα να ζητιανεύουν ή να ψάχνουν στα σκουπίδια, βλέπεις την απογοήτευση των γνωστών και άγνωστων για την ανεργία, τις περικοπές και τις απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες. 

Όταν γνωρίζουμε νέους ανθρώπους εδώ, συχνά γνωστούς γνωστών μας, και τους λέμε πως μένουμε στην Σουηδία, σχεδόν όλοι σχολιάζουν “Πόσο τυχεροί είστε”, “Εκεί έχει δουλειά έτσι δεν είναι;”, ” Εκεί λειτουργεί η κοινωνία ” και άλλα τέτοια. 

Η κατάσταση στην Σουηδία

Όταν τους απαντώ ότι και στην Σουηδία υπάρχουν τεράστιες ταξικές διαφορές, ότι άνθρωποι ζουν στην φτώχεια, ότι πολλοί δεν έχουν κάπου να μείνουν και κοιμούνται στον δρόμο, ότι η Παιδεία και η Υγεία συνεχώς χειροτερεύουν, ότι υπάρχει μεγάλη ανεργία και μεγάλες διακρίσεις πολλοί αντιδρούν λέγοντας ” μπορεί να είναι έτσι αλλά είναι καλύτερα από εδώ “

Σίγουρα αν συγκρίνουμε τις δύο χώρες υπάρχουν ακόμη ορισμένες κοινωνικές λειτουργίες και συνθήκες πιο αποτελεσματικές στην Σουηδία αλλά ως πότε; Είναι δύο καπιταλιστικές χώρες που εκμεταλλεύονται τους ανθρώπους τους.

Ψήφισαν τελευταία και στην Σουηδία περιορισμούς στο απεργιακό δικαίωμα, κάνουν περικοπές στα σχολεία, στην υγεία, έχει μεγάλη έλλειψη κατοικιών, άσχημες εργασιακές συνθήκες και πολλά άλλα που είναι ήδη πραγματικότητα και τα πράγματα χειροτερεύουν συνέχεια. 

Επιστροφή στην δουλειά

Με ανάμικτα αισθήματα θα γυρίσω στην δουλειά μου σαν δασκάλα. Αγαπώ την δουλειά μου, αισθάνομαι καλά στον χώρο της, με τους συναδέλφους και τους μαθητές μου. Είναι όμως δύσκολα. 

Είναι πολύ δύσκολα! Το αίσθημα της ανεπάρκειας που αισθάνομαι είναι απογοητευτικό. 

Το σχολείο στερείται οργανωτικές προϋποθέσεις και πόρους για να δώσει σε όλους τους μαθητές, όπως είναι άλλωστε διακηρυγμένο από το Υπουργείο, την μόρφωση που δικαιούνται δηλαδή ισότιμο σχολείο για όλους τους μαθητές. 

Πολλοί είναι οι μαθητές που θα είχαν βοηθηθεί με μια άλλη οργάνωση, άλλους πόρους και άλλο τρόπο μάθησης. Το κοινωνικό εργασιακό περιβάλλον δεν βοηθάει ούτε τους μαθητές ούτε το εκπαιδευτικό προσωπικό. Η κρίση στο Σουηδικό σχολείο συζητιέται εδώ και πολλά χρόνια. Παρ’ όλα αυτά συνεχίζει να υπάρχει.

Το σχολείο είναι προϊόν της κοινωνίας μας

Είναι όμως αυτονόητο να συνεχίζεται η κρίση. Το σχολείο είναι ένα προϊόν της κοινωνίας που ζούμε. Θα χρησιμοποιήσω ένα τσιτάτο από το πρόγραμμα για την Παιδεία του ΚΚ Σουηδίας του 2017:5,6 : 

«Το σχολείο είναι ένα τμήμα του ιδεολογικού εποικοδομήματος και ανήκει στα εργαλεία που η αστική τάξη διαθέτει για να εξασφαλίζει την εξουσία της.

Κυριαρχείται από αστικές ιδέες και θεωρίες και αποτελεί την βάση για την αστική θεώρηση του κόσμου. Το ιδεολογικό εποικοδόμημα αντλεί την δύναμή του από την οικονομική οργάνωση της κοινωνίας: μια οικονομία που βασίζεται στην εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης δημιουργεί και την κοινωνική οργάνωση που θα την υποστηρίξει. 

Ήδη εδώ και πάνω από 100 χρόνια, ο Μαρξ εξέφρασε αυτή τη σχέση όταν είπε ότι «η θεωρία της άρχουσας τάξης είναι η κυρίαρχη θεωρία κάθε εποχής» και ότι «η τάξη που είναι η κυρίαρχη υλική δύναμη της κοινωνίας είναι ταυτόχρονα και η κυρίαρχη πνευματική της δύναμη.”

Αυτή η σχέση παίρνει την έκφρασή της με πολλούς τρόπους, παράδειγμα η διδακτέα ύλη διαμορφώνεται ώστε να δυσφημιστεί ο σοσιαλισμός ή ακόμη πως η ίδια η μορφή οργάνωσης του σχολείου επιτρέπει τα δισεκατομμύρια κέρδη για τα Σουηδικά μονοπώλια. 

Αυτές οι ιδέες και οι τάσεις δεν ευνοούν την εργατική τάξη και υπηρετούν τα συμφέροντα της αστικής τάξης». 

• Το πέρασμα των Σχολείων στους Δήμους δεν κατάφερε να εγγυηθεί την εξίσου καλή εκπαίδευση σε όλους τους Δήμους και στα σχολεία λόγω των διαφορετικών συνθηκών και διαφορετικών σχολικών στόχων και προϋποθέσεων του κάθε Δήμου.
•  
• Τα ιδιωτικά σχολεία έχουν συντελέσει στην αύξηση του κεφαλαίου των μονοπωλίων αφού δισεκατομμύρια πηγαίνουν στις τσέπες των καπιταλιστών αντί να επενδύονται στην Παιδεία. 
•  
• Η ιδιωτική παιδεία ευνοεί τα παιδιά των οικογενειών με ανώτερη εκπαίδευση και μεγάλα εισοδήματα. Ταυτόχρονα έχει συμβάλει στην έλλειψη μαθητών και στην ερήμωση των σχολείων  της επαρχίας.
•  

Τι πρέπει να αλλάξει

Για αυτούς τους λόγους η Παιδεία πρέπει να γίνει κρατική, τα ιδιωτικά σχολεία να κλείσουν και η ελεύθερη επιλογή σχολείου να πάψει να υφίσταται.

 Οι εκπαιδευτικοί διασπώνται από την ύπαρξη δύο συνδικαλιστικών οργάνων αντί να έχουν ενωμένο μέτωπο εναντίον του αντιπάλου. Πρέπει άμεσα να ενωθούν τα σωματεία και να ασκήσουν ριζοσπαστική πολιτική.

Το εκπαιδευτικό σώμα διασπάται ταυτόχρονα από τα διάφορα μπόνους, τις αξιολογήσεις και τους ατομικούς μισθούς. Η ατομικότητα πρέπει να καταπολεμηθεί. Εμείς οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είμαστε ενωμένοι.

Να προστατεύσουμε τα παιδιά μας και την νεολαία από τον καπιταλισμό και τα εξωπραγματικά ιδεώδη που διαπλάθει για να αυξήσει την διάδοση των προϊόντων του δημιουργώντας έτσι ψυχικές διαταραχές στα παιδιά, στους νέους αλλά και στους ενήλικες. 

Για να έχουμε ένα σχολείο όπως το θέλουμε εμείς οι κομμουνιστές δεν αρκούν διάφορες μεταρρυθμίσεις στην σημερινή του μορφή, δηλαδή ένα καπιταλιστικό σχολείο σε μια καπιταλιστική κοινωνία. Ο στόχος μας πρέπει να είναι να φτιάξουμε ένα σοσιαλιστικό σχολείο σε μια σοσιαλιστική κοινωνία. Ένα σχολείο για όλους.

Άννα