Επιλεκτική «γύμνια»

Οι θλιβερές εικόνες με τις συνέπειες των χιονοπτώσεων λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Κι αυτό γιατί 25 συνολικά άνθρωποι πλήρωσαν με τη ζωή τους το 2019 τις τραγικές ελλείψεις σε μέτρα και υποδομές προστασίας του λαού από φυσικά φαινόμενα. Από τις πλημμύρες της Κρήτης και της Πελοποννήσου μέχρι την πολύνεκρη καταιγίδα της Χαλκιδικής και από τις πυρκαγιές σε διάφορες περιοχές μέχρι τους δηλητηριασμένους από τα αυτοσχέδια μαγκάλια μετανάστες πριν από λίγες μέρες, αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο η εγκληματική γύμνια του κρατικού μηχανισμού. Μια «γύμνια» την οποία βεβαίως πληρώνουν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά νοικοκυριά, θρηνώντας δικούς τους ανθρώπους και χάνοντας περιουσίες που έχτισαν με κόπο. Μια «γύμνια» που είναι άκρως «επιλεκτική», αφού δεν αφορά τα συμφέροντα των βιομηχάνων, των μεγαλεμπόρων, των ξενοδόχων, των τραπεζιτών, για τα οποία το κράτος δεν λογαριάζει κόστος. Μόνο μπροστά στις λαϊκές ανάγκες επιστρατεύεται η ζυγαριά «κόστους - οφέλους», με την ΕΕ μάλιστα να «συμβουλεύει» ότι συμφέρει περισσότερο να αποδίδονται μερικές ψωροαποζημιώσεις στα θύματα παρά να υπάρχει ουσιαστική πρόληψη και προστασία. Οσο κι αν τα αστικά επιτελεία αξιοποιούν προπαγανδιστικά τα «ακραία φαινόμενα», όσο κι αν φορτώνουν κάθε τέτοιο έγκλημα στην κλιματική αλλαγή και στην ατομική ευθύνη, οι ένοχοι για το γεγονός ότι εν έτει 2020 κάθε κακοκαιρία αφαιρεί ανθρώπινες ζωές έχουν όνομα: Κυβερνήσεις, κράτος και κεφάλαιο, που αντιμετωπίζουν την προστασία του λαού, όπως και κάθε του ανάγκη, σαν «κόστος». Εκεί πρέπει να στοχεύει και η πάλη των εργαζομένων, για να πάψει να θεωρείται πολυτέλεια ακόμα και η στοιχειώδης προστασία από φυσικά φαινόμενα και καταστροφές.

Ενας «ευαίσθητος»... 

 

Δεκέμβρης 2019. Νύχτα. Σε μια ΝΑΤΟική φρεγάτα κάπου στη Μεσόγειο, ένα μέλος του πληρώματος βγαίνει στο κατάστρωμα την ώρα που μαίνεται η βροχή. Λίγη ώρα αργότερα, επιστρέφει ανακουφισμένος στη ζεστασιά του πλοίου και κατευθύνεται στην κουζίνα. Εν αγνοία του πληρώματος, ο μάγειρας ετοιμάζει το εορταστικό γεύμα, έχοντας ήδη στολίσει το χριστουγεννιάτικο δέντρο και τακτοποιήσει τις ευχετήριες κάρτες. Σιγά σιγά, γύρω από το τραπέζι μαζεύεται όλο το πλήρωμα, άνδρες και γυναίκες. Καθώς σερβίρεται το πλούσιο δείπνο, ο μάγειρας δέχεται τα συγχαρητήρια όλων. Το κέφι ανάβει και με μουσικά όργανα στήνεται ένα μικρό γλέντι. «Είμαστε μαζί. Είμαστε το ΝΑΤΟ», γράφει στην οθόνη. Το διαφημιστικό αυτό προβάλλεται διαδικτυακά αυτές τις μέρες και απευθύνεται «στους στρατιώτες απ' όλον τον κόσμο, που υπηρετούν τις αποστολές του ΝΑΤΟ μακριά από τις οικογένειές τους, καθώς πλησιάζουν οι γιορτινές μέρες».

... δολοφόνος

 

Με τέτοια ...ζεστασιά και θαλπωρή, πώς να πάει το μυαλό σου ότι πρόκειται για μια δολοφονική μηχανή, που με τις στρατιωτικές αποστολές και τους στρατούς κατοχής βάζει μπουρλότο σε κάθε γωνιά του πλανήτη; Πώς να σκεφτείς ότι το πλοίο που μετατράπηκε σε κινηματογραφικό στούντιο για τις ανάγκες της διαφήμισης είναι ένα από τα πολλά που υποστηρίζουν στρατιωτικά τον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό στην περιοχή, με τους χιλιάδες σκοτωμένους άμαχους, τις εκατοντάδες κατεστραμμένες πόλεις και το πιστόλι στον κρόταφο των λαών; Πού να φανταστείς ότι οι πρωταγωνιστές της διαφήμισης, που χαριεντίζονται γύρω από το γιορτινό τραπέζι, υπηρετούν σε έναν στρατό που έχει στερήσει από χιλιάδες παιδιά το δικαίωμα και τη χαρά να κάνουν γιορτές με την οικογένειά τους; Οσο βρώμικο είναι το ΝΑΤΟ, τόσο προκλητική είναι και η εκστρατεία για τον εξωραϊσμό του στα μάτια του λαού και των στρατευμένων παιδιών του.

Ξέπλυμα

 

Αποφασισμένη να σπάσει όλα τα ρεκόρ υποκρισίας, η «Αυγή» κυκλοφόρησε ανήμερα της Πρωτοχρονιάς με πρωτοσέλιδο θέμα ένα οδοιπορικό στη Μόρια. Στο πλαίσιο της «δομικής αντιπολίτευσης» στη ΝΔ, το πρόβλημα για την εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι βέβαια οι πραγματικές αιτίες της προσφυγιάς, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και οι επεμβάσεις που στηρίζουν όλες οι κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα, με την πρόσδεση της χώρας στον αμερικανοΝΑΤΟικό σχεδιασμό, ούτε βέβαια οι συμφωνίες ΕΕ - Τουρκίας, που επιβάλλουν τον εγκλωβισμό στα κολαστήρια τύπου Μόριας και τις οποίες με πάθος υλοποιούν και στηρίζουν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, το πρόβλημα για την «Αυγή» είναι το ποσοστό ...υπερπληρότητας του κολαστηρίου! Παραπονιέται μάλιστα ότι όταν η Μόρια είχε 3.500 πρόσφυγες επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, βρισκόταν συχνότερα στο στόχαστρο του Τύπου, απ' ό,τι τώρα που κυβερνάει η ΝΔ και έχει 19.000. Ούτε λίγο ούτε πολύ, η «Αυγή» διεκδικεί απεγνωσμένα έστω και τώρα να δικαιωθεί η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στο Προσφυγικό. Την ίδια όμως πολιτική συνεχίζει και κλιμακώνει η σημερινή κυβέρνηση, αναπαράγοντας και πολλαπλασιάζοντας τα προβλήματα και τα αδιέξοδα για πρόσφυγες, μετανάστες και νησιώτες, ενώ δεν θίγεται ούτε παρανυχίδα από τους πραγματικούς υπαίτιους. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ στο ξέπλυμα της αθλιότητας που καθρεφτίζεται στη Μόρια.

  
 Ριζοσπάστης   Σάββατο 4 Γενάρη 2020 - Κυριακή 5 Γενάρη 2020