16-03-2020
Κοντολογίς, άντε και τα ‘πλυνες τα χέρια. Τα ανομήματα να δούμε πώς θα πλύνουμε.
Άντε και το νόμισμα να ‘χει δυο όψεις. Άντε
και η μια να είναι η πανδημία του κορονοϊού. Με την άλλη όψη του
εκβιασμού, τι κάνουμε είναι το ζητούμενο. Κοντολογίς, άντε και τα
‘πλυνες τα χέρια. Τα ανομήματα να δούμε πώς θα πλύνουμε. Και τα
ανομήματα συσσωρεύτηκαν δεκαετίες ολόκληρες κι όχι βδομάδες του ιού.
Χρόνιο καπιταλιστικό νόσημα, με φριχτές εξάρσεις όπως τώρα, η οξεία
εκμετάλλευση και η αρπαχτή κερδοφορία, η καλπάζουσα εκμετάλλευση
ανθρώπου από άνθρωπο.
ΝΙΨΟΝΑΝΟΜΗΜΑΤΑΜΗΜΟΝΑΝΟΨΙΝ. Δεν την λένε και τυχαία καρκινική γραφή. Χρόνια κόβεται τιμολόγιο απ’ τις ζωές των άλλων, τώρα κόβεται κι από το θάνατό τους. Στις ΗΠΑ ο Τραμπ κόβει τόσες πτήσεις αεροπλάνων όσες του χρειάζονται, κι από κει που του χρειάζονται, ώστε να μπορεί να στηρίξει τη χρήση κρατικών (ομοσπονδιακών) κονδυλίων και να στηρίξει τις τουριστικές του επενδύσεις αλλά και των φίλων του, όπου Γης. Στην Ελλάδα τα τραμπάκια που δε φαίνονται, άρχισαν ήδη τους αντεργατικούς τραμπουκισμούς τους, κι ας μην είναι τα νιτερέσα τους στους χρηματιστηριακούς γκρεμνούς.
Κάθε μέρα ξεφυτρώνει κι ένας φίλος, κι ένας γνωστός, που τηλεφωνάει έντρομος με ένα και δύο και τρία ανήλικα παιδιά στο σπίτι, λαχταρισμένος και δυσκολεμένος, και λέει πως τον πήρε τ’ αφεντικό και του ανήγγειλε πως η άδεια ειδικού σκοπού είναι αναγκαστική κι οι δυο βδομάδες θα αφαιρεθούν από την κανονική του, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Στη χειρότερη κι απόξω απόξω απειλούν με κόψιμο ή γερό πετσόκομμα του μισθού, ή κι αναστολή του για να τον δώσουν ως επίδομα που θα πάρουν απ’ το κράτος.
Σε χώρους κλειστούς κι ανήλιαγους υπάρχουν εργοδότες που τσιγκουνεύονται την απολύμανση. Ποια χλωρίνη, ποιο οινόπνευμα, ποιο αντισηπτικό, που εσχάτως έχει βαφτιστεί «εταιρική ευθύνη», μπορεί να ξεπλύνει τα ανομήματα του σάπιου συστήματος Υγείας, Πρόνοιας, Ασφάλισης, Παιδείας, πάνω στο οποίο ήρθε και στρογγυλοκάθισε ο κορονοϊός… Ποιος θ’ ακούσει τους σπουδαγμένους κι έντιμους επιστήμονες, τους επί δεκαετίες παγιδευμένους στις πατέντες και τα ληστρικά δικαιώματα των πολυεθνικών, που δεν έχουν ούτε μέσα ούτε φράγκο και… ζητιανεύουν επενδυτές (!), ψάχνοντας εδώ και χρόνια φάρμακα κι εμβόλια για τις πληγές του φαραωνικού καπιταλισμού.
Τώρα φαίνεται όχι το λάθος που είναι έγκλημα αλλά αυτή καθαυτή η φύση του εγκλήματος, να μην υπάρχει ένα πραγματικά δωρεάν και δημόσιο σύστημα Υγείας, απ’ το οποίο να μη λείπουν ούτε κρεβάτια ούτε σεντόνια ούτε εργαστήρια ούτε νοσηλευτές ούτε γιατροί ούτε η τελευταία λέξη της τεχνολογίας, σε εκείνη την κεντρικά σχεδιασμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη αναλογία, που έχει μέριμνα πρωταρχική και ανεκτίμητη τη γενική υγεία του γενικού πληθυσμού. Δεν είναι όλες οι πανδημίες εξαρτώμενες από καλά πλυμένα χέρια. Είναι όμως οπωσδήποτε τα χέρια των εργαζομένων που λείπουν σε κάθε πανικό, φυσικό ή τεχνητό.
Ο κορονοϊός δεν χτύπησε τόσο τον πληθυσμό, όσο οι επιστήμονες λένε ότι στην πλειονότητά τους τα συμπτώματα είναι ήπια, πλην των ειδικών κατηγοριών πληθυσμού. Χτύπησε το σαθρό οικοδόμημα των δομών Υγείας, κι εξαντλεί κάθε περίσσευμα επιστημοσύνης κι ανθρωπιάς που διαθέτουν και καταθέτουν οι εργαζόμενοι στο χώρο, κάνοντας εδώ και χρόνια ο καθένας δουλειά για δύο ή και τρεις.
Μες στην πανδημία μπορεί να αναδυθεί η υγεία της κριτικής σκέψης, της επαφής με την πραγματικότητα και κυρίως να συνειδητοποιηθεί αν όχι απ’ όλους, απ’ όσο όμως περισσότερους γίνεται, το ότι είμαστε σε πόλεμο. Διαρκείας. Όχι γιατί οι πανδημίες χτυπούν ταξικά. Αλλά γιατί οπωσδήποτε αντιμετωπίζονται και θεραπεύονται μόνον ταξικά. Κι αυτό θα γίνει πιο αποτελεσματικά, και κυρίως πιο εμψυχωτικά αν καταλάβουμε όχι τόσο ποιος κηρύττει τον πόλεμο, αλλά ποιος τον πληρώνει. Και τότε θα φανεί τι πρέπει να πλυθεί πρώτα.
Σημείωση: Το άρθρο της Λιάνας Κανέλλη αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 14-15/3/2020
ΝΙΨΟΝΑΝΟΜΗΜΑΤΑΜΗΜΟΝΑΝΟΨΙΝ. Δεν την λένε και τυχαία καρκινική γραφή. Χρόνια κόβεται τιμολόγιο απ’ τις ζωές των άλλων, τώρα κόβεται κι από το θάνατό τους. Στις ΗΠΑ ο Τραμπ κόβει τόσες πτήσεις αεροπλάνων όσες του χρειάζονται, κι από κει που του χρειάζονται, ώστε να μπορεί να στηρίξει τη χρήση κρατικών (ομοσπονδιακών) κονδυλίων και να στηρίξει τις τουριστικές του επενδύσεις αλλά και των φίλων του, όπου Γης. Στην Ελλάδα τα τραμπάκια που δε φαίνονται, άρχισαν ήδη τους αντεργατικούς τραμπουκισμούς τους, κι ας μην είναι τα νιτερέσα τους στους χρηματιστηριακούς γκρεμνούς.
Κάθε μέρα ξεφυτρώνει κι ένας φίλος, κι ένας γνωστός, που τηλεφωνάει έντρομος με ένα και δύο και τρία ανήλικα παιδιά στο σπίτι, λαχταρισμένος και δυσκολεμένος, και λέει πως τον πήρε τ’ αφεντικό και του ανήγγειλε πως η άδεια ειδικού σκοπού είναι αναγκαστική κι οι δυο βδομάδες θα αφαιρεθούν από την κανονική του, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Στη χειρότερη κι απόξω απόξω απειλούν με κόψιμο ή γερό πετσόκομμα του μισθού, ή κι αναστολή του για να τον δώσουν ως επίδομα που θα πάρουν απ’ το κράτος.
Σε χώρους κλειστούς κι ανήλιαγους υπάρχουν εργοδότες που τσιγκουνεύονται την απολύμανση. Ποια χλωρίνη, ποιο οινόπνευμα, ποιο αντισηπτικό, που εσχάτως έχει βαφτιστεί «εταιρική ευθύνη», μπορεί να ξεπλύνει τα ανομήματα του σάπιου συστήματος Υγείας, Πρόνοιας, Ασφάλισης, Παιδείας, πάνω στο οποίο ήρθε και στρογγυλοκάθισε ο κορονοϊός… Ποιος θ’ ακούσει τους σπουδαγμένους κι έντιμους επιστήμονες, τους επί δεκαετίες παγιδευμένους στις πατέντες και τα ληστρικά δικαιώματα των πολυεθνικών, που δεν έχουν ούτε μέσα ούτε φράγκο και… ζητιανεύουν επενδυτές (!), ψάχνοντας εδώ και χρόνια φάρμακα κι εμβόλια για τις πληγές του φαραωνικού καπιταλισμού.
Τώρα φαίνεται όχι το λάθος που είναι έγκλημα αλλά αυτή καθαυτή η φύση του εγκλήματος, να μην υπάρχει ένα πραγματικά δωρεάν και δημόσιο σύστημα Υγείας, απ’ το οποίο να μη λείπουν ούτε κρεβάτια ούτε σεντόνια ούτε εργαστήρια ούτε νοσηλευτές ούτε γιατροί ούτε η τελευταία λέξη της τεχνολογίας, σε εκείνη την κεντρικά σχεδιασμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη αναλογία, που έχει μέριμνα πρωταρχική και ανεκτίμητη τη γενική υγεία του γενικού πληθυσμού. Δεν είναι όλες οι πανδημίες εξαρτώμενες από καλά πλυμένα χέρια. Είναι όμως οπωσδήποτε τα χέρια των εργαζομένων που λείπουν σε κάθε πανικό, φυσικό ή τεχνητό.
Ο κορονοϊός δεν χτύπησε τόσο τον πληθυσμό, όσο οι επιστήμονες λένε ότι στην πλειονότητά τους τα συμπτώματα είναι ήπια, πλην των ειδικών κατηγοριών πληθυσμού. Χτύπησε το σαθρό οικοδόμημα των δομών Υγείας, κι εξαντλεί κάθε περίσσευμα επιστημοσύνης κι ανθρωπιάς που διαθέτουν και καταθέτουν οι εργαζόμενοι στο χώρο, κάνοντας εδώ και χρόνια ο καθένας δουλειά για δύο ή και τρεις.
Μες στην πανδημία μπορεί να αναδυθεί η υγεία της κριτικής σκέψης, της επαφής με την πραγματικότητα και κυρίως να συνειδητοποιηθεί αν όχι απ’ όλους, απ’ όσο όμως περισσότερους γίνεται, το ότι είμαστε σε πόλεμο. Διαρκείας. Όχι γιατί οι πανδημίες χτυπούν ταξικά. Αλλά γιατί οπωσδήποτε αντιμετωπίζονται και θεραπεύονται μόνον ταξικά. Κι αυτό θα γίνει πιο αποτελεσματικά, και κυρίως πιο εμψυχωτικά αν καταλάβουμε όχι τόσο ποιος κηρύττει τον πόλεμο, αλλά ποιος τον πληρώνει. Και τότε θα φανεί τι πρέπει να πλυθεί πρώτα.
Σημείωση: Το άρθρο της Λιάνας Κανέλλη αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 14-15/3/2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου