«ΘΕΩΡΙΕΣ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑΣ» Αλλοθι στη διαχείριση της πανδημίας που αφήνει εκτεθειμένη την υγεία του λαού

Copyright 2020 The Associated

Στην προσπάθειά της να φορτώσει στο λαό και στη νεολαία την ευθύνη για τη διαχείριση της πανδημίας και προκειμένου να κρύψει τις δικές της τεράστιες ευθύνες για την αύξηση των κρουσμάτων, η κυβέρνηση βάζει στο κάδρο και τους λεγόμενους «αρνητές της πανδημίας», που αναπαράγουν θεωρίες συνωμοσίας, από τις αμέτρητες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.

 

Τους αξιοποιεί κυρίως για να τσουβαλιάσει κάτω απ' αυτόν τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό οποιονδήποτε αντιμετωπίζει με δυσπιστία ή επιφύλαξη τον κυβερνητικό σχεδιασμό και τα μέτρα, που νομιμοποιούνται από τη «γνώμη των ειδικών». Για την πλειοψηφία όμως όσων δυσπιστούν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν τηρούν τα μέτρα, αφετηρία δεν είναι οι διάφορες θεωρίες συνωμοσίας, που ούτως ή άλλως βρίσκονται στο περιθώριο, ειδικά μετά το πρώτο κύμα της πανδημίας. Ούτε βέβαια ο λαός είναι γενικά αδιάφορος για τη γνώμη των ειδικών.

Αντίθετα, η συντριπτική πλειοψηφία του ακολούθησε τις οδηγίες των επιστημόνων στην πρώτη φάση της πανδημίας και με μεγάλες θυσίες κατάφερε να εκμηδενίσει σχεδόν τα κρούσματα. Ο χρόνος που κερδήθηκε, όμως, δεν αξιοποιήθηκε από την κυβέρνηση για να θωρακίσει το σύστημα Υγείας, να αποσυμφορήσει με προσλήψεις και αύξηση δρομολογίων τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, να επιβάλει αυστηρά πρωτόκολλα Υγείας σε μεγάλους εργασιακούς χώρους, επαναλαμβανόμενα τεστ σε κλάδους «πρώτης γραμμής» κ.ά.

Αντίθετα, έχοντας ως προτεραιότητα τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και κυρίως του Τουρισμού και των Μεταφορών, η κυβέρνηση προσάρμοσε και συνεχίζει να προσαρμόζει στις ανάγκες και τα συμφέροντά τους τα επιστημονικά δεδομένα και τα υγειονομικά πρωτόκολλα, απογειώνοντας την ανευθυνότητα, τις παλινωδίες και τις αντιφάσεις στα μέτρα διαχείρισης της πανδημίας, αφήνοντας εκτεθειμένο το λαό, όπως επιβεβαιώνει και η αύξηση των κρουσμάτων μέσα στο καλοκαίρι.

 

Ειδικά στο άνοιγμα του Τουρισμού με τους όρους των μεγαλοεπιχειρήσεων, η κυβέρνηση είχε την αμέριστη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, που πίεζε προς την ίδια ακριβώς κατεύθυνση.

Ετσι, σύμφωνα με όσα ανακοινώνει τις τελευταίες μέρες η κυβέρνηση, ο κορονοϊός κολλάει στην παρέα και στα πάρτι των νέων, δεν κολλάει όμως στα τιγκαρισμένα αεροδρόμια και λιμάνια, ούτε στα αεροπλάνα, στα πλοία και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, που ταξιδεύουν υπερπλήρη. Ακόμα κι έτσι, όμως, ο λαός είναι υπεύθυνος να προστατεύσει τον εαυτό του και όχι το κράτος, επειδή τα μέτρα αποσυμφόρησης αντιμετωπίζονται ως κόστος για το ίδιο και την εργοδοσία.

Κι όχι μόνο αυτό, αλλά στο όνομα της διαχείρισης της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης, η κυβέρνηση πήρε και συνεχίζει να παίρνει μέτρα που ενισχύουν το αντεργατικό - αντιλαϊκό οπλοστάσιο, και αντίστροφα νομοθετεί νέα προνόμια και διευκολύνσεις για το κεφάλαιο. Ολα αυτά λοιπόν, όπως και το γεγονός ότι κουνάει διαρκώς το δάχτυλο στο λαό για την ευθύνη του στην αντιμετώπιση του κορονοϊού, αρνούμενη να αναλάβει τις δικές της μεγάλες ευθύνες, είναι για την πλειοψηφία η πραγματική πηγή της δυσπιστίας απέναντι σε όσα ανακοινώνουν τα επιτελεία της.

Την ίδια ώρα βέβαια, ψαρεύοντας στα θολά νερά των παλινωδιών και των αντιφάσεων της κυβερνητικής διαχείρισης, οι θεωρίες συνωμοσίας σπρώχνουν και καλόπιστους ανθρώπους να πιστέψουν ότι «δεν υπάρχει κορονοϊός», ή ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο σοβαρά όσο τα παρουσιάζουν. Οτι η επιδημία μεγεθύνεται σκόπιμα από φανερά και «σκοτεινά» κέντρα, υπηρετώντας κρυφές επιδιώξεις, πολλές από τις οποίες κινούνται στη σφαίρα της συνωμοσιολογίας.

 

Ετσι, οι διάφορες θεωρίες που ανακατεύουν μισές αλήθειες με ολόκληρα ψέματα, μπερδεύουν πραγματικά γεγονότα με φαντασιακές κατασκευές και αυθαίρετες συσχετίσεις, θολώνουν τις ευθύνες της κυβέρνησης και τις πραγματικές αιτίες των αντιφάσεων στη διαχείριση της κρίσης. Ακόμα και οι ανταγωνισμοί που αναπτύσσονται ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και καπιταλιστικά κράτη, όπως για το εμβόλιο, δίνουν τροφή σε τέτοιες θεωρίες και αντιλήψεις, που αξιοποιούνται ανάλογα από τα αστικά επιτελεία για να θολώνουν τον ταξικό χαρακτήρα των αντιθέσεων, να χειραγωγούν και να στρατεύουν το λαό στις επιδιώξεις τους.

Η αντιπαράθεση με αυτές τις θεωρίες, ο διαχωρισμός των πραγματικών δεδομένων, που τους δίνει αληθοφάνεια, από την αυθαιρεσία και το φαντασιακό, κυρίως στους καλόπιστους ανθρώπους, έχει μεγάλη σημασία. Οχι μόνο ως απάντηση στον επικίνδυνο ανορθολογισμό, αλλά και γιατί αφαιρεί από την κυβέρνηση το έδαφος να τις αξιοποιεί, για να συντηρεί και να κλιμακώνει την προπαγάνδα της ατομικής ευθύνης, αναπαράγοντας ψευτοδιλήμματα όπως: 'Η αποδέχεστε ότι το πρόβλημα υπάρχει και επομένως η διαχείριση που κάνω είναι σωστή, ή το αρνείστε και ταυτίζεστε με τους περιθωριακούς που αμφισβητούν την επιστήμη, συμβάλλοντας στην έξαρση του προβλήματος.

Παρουσιάζοντας μάλιστα τα μέτρα που παίρνει ως «άποψη των ειδικών», των επιστημόνων δηλαδή που πλαισιώνουν τα κυβερνητικά επιτελεία, η κυβέρνηση αξιώνει τυφλή εμπιστοσύνη στο κράτος και στη διαχείριση της πανδημίας από αυτό. Κάνει δε επιλεκτικές συγκρίσεις με χώρες όπου οι θεωρίες συνωμοσίας είναι ιδιαίτερα διαδεδομένες και μετράνε χιλιάδες θύματα από τον κορονοϊό.

 

Οπως αποδείχθηκε όμως στην Ελλάδα και παντού, τα επιστημονικά δεδομένα γίνονται λάστιχο από τις πολιτικές αποφάσεις με κριτήριο τις ανάγκες της οικονομίας, των επιχειρηματικών ομίλων και όχι του λαού. Και σ' αυτό έχουν μεγάλη ευθύνη και όσοι επιστήμονες δέχονται να γίνουν «πλυντήριο» της κρατικής αντιλαϊκής πολιτικής, η οποία αφήνει αθωράκιστο και τελικά ανυπεράσπιστο το λαό.

Ακόμα και τώρα, που αποδείχθηκαν με τραγικό τρόπο η ανεπάρκεια και η αδυναμία των συστημάτων Υγείας σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο να αντιμετωπίσουν την πανδημία, «η γνώμη των ειδικών», που επικαλείται η κυβέρνηση, αφήνει έξω από κάθε συζήτηση την ανάγκη να παρθούν μέτρα ουσιαστικής θωράκισης των νοσοκομείων και της Πρωτοβάθμιας Υγείας.
 Στηρίζουν παράλληλα το κυβερνητικό αφήγημα περί ατομικής ευθύνης, που δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική αν δεν πατάει πάνω σε ουσιαστικά μέτρα στήριξης του συστήματος Υγείας με ευθύνη του κράτους και σε άλλα μέτρα προστασίας του λαού.

Παίρνοντας λοιπόν ατομικά και συλλογικά όλα τα μέτρα προφύλαξης από την πανδημία, ο λαός πρέπει οργανωμένα και μαζικά να διεκδικήσει μέτρα ουσιαστικής προστασίας της υγείας και της ζωής του με ευθύνη της κυβέρνησης και του κράτους. Με τον αγώνα του να βάλει στο στόχαστρο την επικίνδυνη αντιλαϊκή πολιτική και το σάπιο σύστημα, που αποδείχθηκε για μια ακόμα φορά ότι θυσιάζει τις ανάγκες, ακόμα και τη ζωή του για τα κέρδη των λίγων.

Κ. Μ.

 

 

Ριζοσπάστης