Το μαρτυρικό Σουέτο είναι το πρότυπο όλων των άλλων γκέτο όπου μαντρώνουν τους Αφρικανούς των «αστικών περιοχών». Είναι ο καθρέφτης όλων των γκέττο που βρίσκονται στις περιφέρειες για να εξασφαλίζουν την αδιάκοπη ροή φτηνής εργατικής δύναμης. Η λέξη Σουέτο είναι συνώνυμη με τη χειρότερη και πιο άγρια μορφή εκμετάλλευσης που υπάρχει αυτή τη στιγμή πάνω στον πλανήτη μας.
(...) Στη «χρυσή πόλη», το Γιοχάνεσμπουργκ, όλες οι αντιθέσεις του ρατσισμού και της αποικιοκρατίας είναι σε μεγάλο βαθμό οξυμένες. Ετσι, μόλις λίγα μίλια έξω από την «άσπρη» πόλη με τους ουρανοξύστες, τις μεγάλες κούρσες και την πολυτέλεια, συναντάει κανείς γκέττο αθλιότητας και φτώχειας, παράγκες και παιδιά ξυπόλυτα με άδεια στομάχια.
Υπάρχουν 26 τέτια γκέττο στα νοτιοδυτικά του Γιοχάνεσμπουργκ. Το Σουέτο είναι το μεγαλύτερο. (...) Σήμερα έχει πάνω από ένα εκατομμύριο κατοίκους, που η τεράστια πλειοψηφία τους είναι εργάτες στα μεταλλεία, τις φάμπρικες και τα καταστήματα του Γιοχάνεσμπουργκ.
(...) Πάνω από 100 ρατσιστικοί νόμοι, αναρίθμητες «οδηγίες» και «κανονισμοί» σημαδεύουν τη ζωή στο Σουέτο (...)
Στους κατοίκους του Σουέτο, όπως και στ' άλλα αδέρφια τους, απαγορεύεται κάθε πολιτική δραστηριότητα. Η φωνή του λαού πνίγεται καθημερινά με τα πιο βάρβαρα μέσα. Η αγανάχτηση όμως φουντώνει κι αυτό οι ρατσιστές το αισθάνονται πολύ καλά... (...)
Ο 13χρονός μαθητής Εκτορ Πίτερσεν, νεκρός στα χέρια συμμαθητή του |
Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι απλά ευφημισμός για το Σουέτο, καθώς η πόλη βρίσκεται σε μια συνεχή κατάσταση πολιορκίας, που γίνεται χειρότερη από τις συχνές τρομοκρατικές αστυνομικές επιδρομές. Για ελευθερία κίνησης δεν μπορεί καν να γίνει λόγος, αφού οι κάτοικοί του πρέπει απαραίτητα να κουβαλάνε μαζί τους το «πάσο».
Εκατοντάδες καθημερινά πληρώνουν πρόστιμο ή βρίσκονται στα κρατητήρια για παράβαση κάποιας διάταξης που περιορίζει την κίνηση. (...)
Το Σουέτο είναι ο καθρέφτης του καταπιεσμένου μαύρου αδερφού, όλης της Αζάνια. Η τελευταία άνανδρη σφαγή δείχνει μέχρι ποιο σημείο είναι αποφασισμένοι να φτάσουν οι ρατσιστές με τις πλάτες των ιμπεριαλιστών. Οι λαοί όμως δεν θ' αργήσουν να δόσουν την απάντηση που πρέπει! Οπως στο Βιετνάμ, τη Μοζαμβίκη, την Αγκόλα!
Ο «Ριζοσπάστης», με το παραπάνω άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 6 Ιούλη 1976, ενημέρωνε τους αναγνώστες του για την άγρια ρατσιστική βία και εκμετάλλευση που επικρατούσε στη Νότια Αφρική, στη βάση του συστήματος του «απαρτχάιντ».
Το «απαρτχάιντ» επέβαλλε τον αναγκαστικό περιορισμό του ντόπιου πληθυσμού της Ν. Αφρικής σε ξεχωριστούς τόπους κατοικίας - τα ονομαζόμενα «μπάνστουστανς», γκέτο που βρίσκονταν στις περιφέρειες των μεγαλύτερων πόλεων. Η φυλετική διάκριση αφορούσε πραγματικά κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής: Τα σχολεία, τα νοσοκομεία, τα λεωφορεία, ακόμα και τις τουαλέτες! Υπήρχαν επίσης χώροι που ήταν προσβάσιμοι μόνο στους λευκούς. Η μόνη νόμιμη κοινή παρουσία λευκών και μαύρων ήταν στους τόπους δουλειάς «κατά τις εργάσιμες ώρες, που συντελείται αποκλειστικά πάνω στη βάση της σχέσης εκμεταλλευτή προς εκμεταλλευόμενο».
Η αφορμή για τη δημοσίευση του άρθρου ήταν η αιματηρή καταστολή των μεγάλων κινητοποιήσεων που ξέσπασαν στο Σοβέτο της Ν. Αφρικής στις 16 Ιούνη 1976. Εκείνη τη μέρα χιλιάδες μαύροι μαθητές βγήκαν στους δρόμους αντιδρώντας στην υποχρεωτική διδασκαλία των αφρικάανς (η γλώσσα των λευκών ολλανδικής καταγωγής) στα σχολεία. Οι κινητοποιήσεις που συνεχίστηκαν τις επόμενες μέρες, αντιμετωπίστηκαν με τα όπλα, με δακρυγόνα και ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά. Οι διαδηλωτές που έπεσαν νεκροί ξεπέρασαν τους 170, οι περισσότεροι ήταν μαθητές. Εκατοντάδες ήταν οι τραυματίες και οι συλληφθέντες.
Ανάμεσα στους νεκρούς ήταν και ο 13χρονος μαθητής Εκτορ Πίτερσεν, που έπεσε νεκρός απ' τις σφαίρες των αστυνομικών. Η φωτογραφία ενός συμμαθητή του που κουβαλούσε στην αγκαλιά του το άψυχο σώμα του παιδιού έκανε τον γύρο του κόσμου, αποτυπώνοντας και φωτογραφικά τη βαρβαρότητα και την αθλιότητα του ρατσιστικού «απαρτχάιντ», που διατηρήθηκε για περισσότερα από δέκα χρόνια ακόμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου