Με τον φασισμό δεν ξεμπερδεύουμε όσο υπάρχει το σύστημα που τον γεννά

Ενας χρόνος σχεδόν από την καταδίκη της Χρυσής Αυγής και 8 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού Παύλου Φύσσα

 

Από τη μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση τον Οκτώβρη του 2020 έξω από το Εφετείο, τη μέρα της καταδίκης της ναζιστικής οργάνωσης

Πρώτος Σεπτέμβρης φέτος μετά την πρωτόδικη καταδίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή. «Η Χρυσή Αυγή είναι εγκληματική οργάνωση», αυτή ήταν η ομόφωνη ετυμηγορία του δικαστηρίου στις 7 Οκτώβρη 2020, που έγινε δεκτή με χειροκροτήματα και συγκίνηση, μέσα και έξω από το δικαστήριο. Από το αποδεικτικό υλικό της δίκης αναδείχτηκε ξεκάθαρα ότι οι εγκληματικές ενέργειες της Χρυσής Αυγής συνιστούν οργανωμένες επιθέσεις από τα τάγματα εφόδου της, που δεν δρουν αυθόρμητα αλλά κατόπιν εντολών, οδηγιών, ενημέρωσης και έγκρισης της ηγεσίας της διαμέσου της ιεραρχικής πυραμίδας αρχηγός - περιφερειάρχης - πυρηνάρχης τοπικής οργάνωσης, είτε αυτές αφορούν συγκεκριμένους στόχους είτε θέτουν ένα ευρύτερο πλαίσιο στόχων: Μετανάστες, αντιφασίστες, συνδικαλιστές του ταξικού εργατικού κινήματος, κομμουνιστές.

Συνειδητή ανοχή από το αστικό σύστημα

Η ιστορία της Χρυσής Αυγής όμως, όπως αποδείχθηκε και στη δίκη, έδειξε ότι οι ρίζες του φασισμού βρίσκονται βαθιά μέσα στο σύστημα. Είναι η αναγκαία και πολύτιμη πολιτική εφεδρεία του, που ρίχνει στη μάχη για να κάνει τη βρώμικη δουλειά: Να φοβίσει και να χτυπήσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα, να διαδώσει τον αντικομμουνισμό, να εμφανίσει σοσιαλδημοκρατικές και φιλελεύθερες κυβερνήσεις ως το «μικρότερο κακό», να εγκλωβίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Η συνειδητή ανοχή για δεκαετίες της εγκληματικής πολιτικής δράσης της ναζιστικής οργάνωσης από όλες τις κυβερνήσεις και τους θεσμούς την προετοίμασε και την κράτησε ετοιμοπόλεμη για την αξιοποίησή της στα δύσκολα, όπως συνέβη την περίοδο της προηγούμενης καπιταλιστικής κρίσης. Υπενθυμίζουμε ενδεικτικά, από τη μια, την υπόθεση του Μπαλτάκου, γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου επί κυβέρνησης ΝΔ, τις δηλώσεις κορυφαίων στελεχών και βουλευτών της, με χυδαίο ρατσιστικό και αντικομμουνιστικό περιεχόμενο. Και, από την άλλη, τη συμμετοχή του υπόδικου τότε και καταδικασμένου σήμερα ναζιστή Κασιδιάρη στις εκδηλώσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο Καστελόριζο, στο όνομα της «εθνικής ομοψυχίας». Οπως, επίσης, τις αναφορές άλλων πολιτικών παραγόντων και μεγαλοδημοσιογράφων για τη χρησιμότητα μιας πιο «σοβαρής» Χρυσής Αυγής. Το αστικό κράτος και οι θεσμοί του ούτε θέλουν ούτε μπορούν ποτέ να ξεκόψουν από τον φασισμό.

Αλλωστε, οι επιεικείς ποινές που επιβλήθηκαν στους ναζιστές δολοφόνους, όπως και η επιλεκτική και νομικά εσφαλμένη μετατροπή του κατηγορητηρίου στην υπόθεση των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ και η απόρριψη της σχετικής αίτησης για έφεση από τον αρμόδιο εισαγγελέα, προκαλούν αρνητική εντύπωση και προβληματισμό. Γιατί με τον φασισμό δεν τελειώσαμε, αφού δεν τελειώσαμε με το σύστημα που τον γεννάει και τον θρέφει. Αξίζει επιπρόσθετα να υπενθυμίσουμε την προκλητική στάση της εισαγγελέα της έδρας, Αδ. Οικονόμου, που επιχειρούσε από την αρχή ακόμη της δίκης να αποδομήσει το κατηγορητήριο, με αποκορύφωση την απαράδεκτη αθωωτική της πρόταση. Επίσης τους τραμπουκισμούς και τις επιθέσεις των χρυσαυγιτών μέσα και έξω από το δικαστήριο σε μάρτυρες κατηγορίας, σε συνηγόρους της Πολιτικής Αγωγής, την προσπάθειά τους να αποπροσανατολίσουν και να παρελκύσουν τη διαδικασία, αλλά και τις αρνητικές συνθήκες διεξαγωγής της με ευθύνη των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, που οδήγησαν και στην καθυστέρηση της ολοκλήρωσής της.

Τις διασυνδέσεις των υπηρεσιών του αστικού κράτους με τέτοιες εγκληματικές φασιστικές και ναζιστικές οργανώσεις τις είδαμε από συγκεκριμένα στοιχεία στη δίκη, αλλά ακούσαμε και τον δολοφόνο του Π. Φύσσα να απευθύνεται στους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν και να λέει «είμαι δικός σας, της Χρυσής Αυγής».

Η δολοφονία Φύσσα

Η δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού ήταν μια εγκληματική πράξη, με φυσικό αυτουργό τον χρυσαυγίτη Γ. Ρουπακιά, ενταγμένη όμως στην οργανωμένη και καθοδηγούμενη δράση της ναζιστικής οργάνωσης. Είχε προηγηθεί η δολοφονική ενέδρα των χρυσαυγιτών σε κομμουνιστές και συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ στο Πέραμα το βράδυ της 12ης Σεπτέμβρη. Ενώ, ενάμιση χρόνο πριν, στο Πέραμα, οι ναζί είχαν εξαπολύσει δολοφονική επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες στις 12 Ιούνη 2012. Στο δικαστήριο αναδείχθηκε ένα ολόκληρο κοινό σχέδιο εργολάβων, εφοπλιστών και Χρυσής Αυγής, για το χτύπημα του ταξικού σωματείου στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος και τη φυσική εξόντωση των στελεχών του. Την Παρασκευή 17 Σεπτέμβρη προς Σάββατο 18 Σεπτέμβρη 2021 (ξημερώματα 17 προς 18 Σεπτέμβρη του 2013) συμπληρώθηκαν 8 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από την εγκληματική - ναζιστική Χρυσή Αυγή. Η δολοφονία του αντιφασίστα μουσικού (γιος εργάτη της Ζώνης και γνωστός στον χρυσαυγίτη Μιχάλαρο, γιατί είχε δουλέψει στη Ζώνη κάποιο διάστημα) ήταν αποτέλεσμα συλλογικής, οργανωμένης και καθοδηγούμενης δράσης των ταγμάτων εφόδου. Χρυσαυγίτες της τοπικής είδαν τον Π. Φύσσα στην καφετέρια, ενημέρωσαν την οργάνωση και συγκεντρώθηκε το τάγμα εφόδου που δραστηριοποιούνταν στην περιοχή. Πριν, συγκροτημένα και πειθαρχώντας στην εντολή του πυρηνάρχη Γ. Πατέλη, είχαν πάει στην ΤΟ Νίκαιας και είχαν εξοπλιστεί με ρόπαλα, σιδερογροθιές, στιλέτα, ενώ τους δόθηκαν και σχετικές οδηγίες. Η δολοφονική επίθεση οργανώθηκε «με τηλεφωνήματα και μηνύματα», από τον μηχανισμό της ναζιστικής οργάνωσης.

Ξεκάθαρα αποδείχθηκε ότι ο Παύλος ήταν στοχοποιημένος και τον έψαχνε η ναζιστική οργάνωση. Αναδείχθηκε επίσης το οργανωμένο σχέδιο επίθεσης το βράδυ της δολοφονίας του: Από διαφορετικές κατευθύνσεις, με τις τακτικές αποδυνάμωσης του αντιπάλου με 2-3 κύματα συνεχών επιθέσεων, ο εγκλωβισμός του στόχου, το άνοιγμα του κλοιού μόλις κατέφθασε ο Ρουπακιάς, το επαγγελματικό χτύπημα με το μαχαίρι κατευθείαν στην καρδιά και οι φωνασκίες και ύβρεις των λοιπών χρυσαυγιτών στο απέναντι πεζοδρόμιο που ενίσχυαν τους επιτιθέμενους ως μια ενιαία ομάδα. Ενδεικτικά αναφέρουμε από τα όσα αποδείχθηκαν ότι οι Καζαντζόγλου, Μιχάλαρος, Ρουπακιάς ήταν όλοι μέλη της οργάνωσης ΧΑ, στρατιώτες της οργάνωσης. Ολοι μαζί ήταν ένα τάγμα που εκπαιδευόταν στη Νέδα στη χρήση πολεμικών όπλων, με εντολή Λαγού και ορκίζονταν αιώνια πίστη στον αρχηγό Μιχαλολιάκο. Αναγνώστηκε στο δικαστήριο το πρόγραμμα, που περιελάμβανε σκοποβολή, ασκήσεις με φούμο, προβλήθηκαν το βίντεο της ορκωμοσίας στη Νέδα, φωτογραφίες εξάσκησης στο μποξ, από τον Τσακανίκα, φωτογραφίες από τις νυχτερινές κατασκηνώσεις στη Σαλαμίνα, όπου επίσης λάμβανε χώρα σωματική εκπαίδευση. Η ένταξη στη ΧΑ σήμαινε εκπαίδευση στα όπλα, κατήχηση στον εθνικοσοσιαλισμό, στην πειθαρχία και την ιεραρχία, τήρηση των εντολών.

Κανένας εφησυχασμός

Η ικανοποίηση και η χαρά του λαού για την έκβαση της δίκης είναι δικαιολογημένες, αλλά δεν πρέπει να τον εφησυχάζουν. Ο βαθιά αντιδραστικός νόμος για τις διαδηλώσεις, οι απαράδεκτες απαγορεύσεις και η άγρια καταστολή λαϊκών κινητοποιήσεων, όπως στην τελευταία επέτειο του γιορτασμού του Πολυτεχνείου με πρόσχημα την προστασία της υγείας, η σφοδρή επίθεση στο συνδικαλιστικό κίνημα και το απεργιακό δικαίωμα, το πιο εκτεταμένο και συστηματικό ηλεκτρονικό φακέλωμα των εργαζομένων και του λαού, το απάνθρωπο κυνήγι μεταναστών και προσφύγων, η κλιμάκωση του αντικομμουνισμού και η ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων λιπαίνουν ξανά το έδαφος για την ανάπτυξη του φασισμού. Για να πάρουν λοιπόν αληθινή εκδίκηση τα όνειρα όλων των θυμάτων του φασισμού, όλων των ανθρώπων του καθημερινού μόχθου, όλων των καταπιεσμένων και κατατρεγμένων στη χώρα μας και όπου Γης, πρέπει ο λαός να αγωνιστεί για μια κοινωνία απαλλαγμένη από τα δεσμά της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Ριζοσπάστης